Czy ludzkość znajduje się u progu nowej ery oświecenia? A może schodzimy po malejącej spirali, skazani na powtarzanie lekcji z historii, których albo zapominamy, albo wydaje się, że nigdy ich się nie uczymy?
W Niemczech przed II wojną światową Towarzystwo Vril wykorzystywało emblemat ze swastyką do łączenia wschodniego i zachodniego okultyzmu. Przedstawili ideę podziemnej matriarchalnej utopii rządzonej przez rasę istot aryjskich, które opanowały tajemniczą siłę zwaną Vril. Ta oderwana cywilizacja przetrwała kataklizmy przedpotopowe, które zakończyły epokę lodowcową, i przekazała swoją strzeżoną wiedzę okultystyczną poprzez inicjację do świętych szkół misteryjnych. Vril był znany tym mistykom jako naturalna i obfita energia, rozpowszechniając swoją boską mądrość na całym świecie pod wieloma nazwami. Chińczycy nazywali to „chi”, Hindusi „praną”, a Japończycy „reiki”. Albert Pike powiedział:
„W naturze istnieje jedna najpotężniejsza siła, za pomocą której pojedynczy człowiek, który mógłby ją posiąść i umiałby nią kierować, mógłby zrewolucjonizować i zmienić oblicze świata”.
Helena Blavatski, założycielka Towarzystwa Teozoficznego, opisała tę energię Vril jako strumień eteru, który można przekształcić w siłę fizyczną.


Moc Vril i związek z rytuałami Saturna.