Imię Mojżesz wywodzi się od egipskiego imienia Tutmozis, co oznacza „Narodził się Bóg Thoth”.
Ta nazwa została nadana tylko wybranemu rodowi Faraonow i arcykapłanom podczas XVIII dynastii Egiptu i nie była nazwą związaną z żadną inną grupą etniczną lub klasą społeczną. Sugerując, że Mojżesz, jeśli był prawdziwy, był albo członkiem tej królewskiej linii, albo nowicjuszem w tej tajemniczej szkole arcykapłanów Thota.
Nazwa ta została wyraźnie zaadoptowana przez starożytnych Żydów, którzy następnie „zhebraizowali” ją na Mosze (Mojżesz).
Jednak biorąc pod uwagę to wszystko, nie ma zbyt wielu historycznych dowodów na poparcie historii Exodusu. Tora nie została spisana aż do niewoli babilońskiej, choć możliwe, że wcześniej mogło istnieć kilka fragmentarycznych tekstów.
Znaczna część historii Mojżesza pochodzi również z innych źródeł, takich jak urodzenie się w niebezpieczeństwie, a następnie zesłanie rzeki w koszu po to, by zostać adoptowanym przez inną rodzinę. Jest to dokładnie ta sama historia Sargona Akkadyjczyka, tylko odwrócona: podczas gdy Mojżesz urodził się w rodzinie niewolników, zesłany na Nil, a następnie został adoptowany przez członków rodziny królewskiej, Sargon urodził się w rodzinie królewskiej (jego matką była Najwyższa Kapłanka), zesłany na Eufrat, a następnie adoptowany przez biednego ogrodnika.
Będąc w Babilonie, starożytni Żydzi dobrze znali legendę Sargona. Sensowne byłoby tylko włączenie niektórych elementów historii do własnej kultury. Podobna rzecz miała miejsce w przypadku zoroastryzmu.