Copan-Honduras i tajemnica pokrywania budowli.
Starożytne miasto Majów może wydawać się mało prawdopodobnym miejscem dla ludzi do eksperymentowania z zastrzeżonymi chemikaliami.
Według szacunków historyków, złoty wiek Copan rozpoczął się w 427 roku n.e., kiedy to król o imieniu Yax Kʼukʼ Moʼ przybył do doliny z północnego zachodu. Jego dynastia zbudowała jeden z klejnotów świata Majów, ale porzuciła go w X wieku, pozostawiając jego dziedzińce i place na pastwę dżungli. Ponad 1000 lat później budynki Copan zachowały się wyjątkowo dobrze, pomimo tak długiego pieczenia w tropikalnym słońcu i wilgoci.
Sekret leży w tynku, którym Majowie pokrywali ściany i sufity Copán. Nowe badania sugerują, że sok z kory miejscowych drzew, który rzemieślnicy Majów dodawali do gipsu, pomógł wzmocnić jego struktury. Czy to przez przypadek, czy celowo, budowniczowie Majów stworzyli materiał podobny do masy perłowej , naturalnego składnika muszli mięczaków.
Twórcy tynków stosowali dość prosty przepis. Zaczynali od skał węglanowych, takich jak wapień; piekli w temperaturze ponad 1000 stopni Fahrenheita; wymieszali w wodzie z powstałym wapnem palonym; następnie odstawiali miksturę, aby przereagowała z dwutlenkiem węgla z powietrza. Produktem końcowym jest to, co budowniczowie nazywają tynkiem wapiennym lub zaprawą wapienną.
Science Advances