Funkcja Phi, również z grubsza opisana przez ciąg Fibonacciego, jest źródłem tego, jak geometria i dynamika czasoprzestrzeni przeplatają się w polu holograficznym i fraktalnym, demonstrując proces rozszerzania się i kurczenia naturalnego strumienia elektromagnetycznego.
Spirala Fibonacciego, podobnie jak wiele naturalnych układów organicznych i nieorganicznych, rośnie w wyniku rekurencji. To znaczy zbudowanej na sobie, ma wzajemne połączenia między wszystkimi częściami, wykazuje dynamiczną równowagę podczas wzrostu, fraktalne samo podobieństwo, powtarzające się cykle, optymalizację, efektywność energetyczną, piękno oczywiste i więcej.
Poprzez geometryczną zasadę samo podobieństwa obserwujemy zrozumiały świat form na niebie i widzialny świat obiektów materialnych na Ziemi. Od samopodobnego wzoru spiralnego zawartego w słoneczniku, po ramiona galaktyk, spirale logarytmiczne są wszechobecnymi i archetypowymi wzorami.







Функция Phi, также примерно описываемая последовательностью Фибоначчи, является источником того, как геометрия и динамика пространства-времени переплетаются в голографическом и фрактальном поле, демонстрируя расширение и сжатие естественного электромагнитного потока.

Спираль Фибоначчи, как и многие природные органические и неорганические системы, растет за счет рекурсии. То есть, построенный на себе, он имеет взаимосвязи между всеми частями, показывает динамический баланс во время роста, фрактальное самоподобие, повторяющиеся циклы, оптимизацию, энергоэффективность, очевидную красоту и многое другое.

Благодаря геометрическому принципу самоподобия мы наблюдаем понятный мир форм на небе и видимый мир материальных объектов на Земле. От самоподобного спирального узора, содержащегося в подсолнухе, до рукавов галактик, логарифмические спирали являются повсеместными и архетипическими узорами.







Die Phi-Funktion, auch grob durch die Fibonacci-Folge beschrieben, ist die Quelle dafür, wie sich Geometrie und Dynamik der Raumzeit in einem holographischen und fraktalen Feld verflechten und die Expansion und Kontraktion des natürlichen elektromagnetischen Flusses demonstrieren.

Die Fibonacci-Spirale wächst wie viele natürliche organische und anorganische Systeme durch Rekursion. Das heißt, auf sich selbst aufgebaut, hat es Verbindungen zwischen allen Teilen, zeigt dynamisches Gleichgewicht während des Wachstums, fraktale Selbstähnlichkeit, wiederholte Zyklen, Optimierung, Energieeffizienz, offensichtliche Schönheit und mehr.

Durch das geometrische Prinzip der Selbstähnlichkeit beobachten wir eine verständliche Formenwelt am Himmel und eine sichtbare Welt materieller Objekte auf der Erde. Vom selbstähnlichen Spiralmuster der Sonnenblume bis hin zu den Armen von Galaxien sind logarithmische Spiralen allgegenwärtige und archetypische Muster.