Telegonia zwróciła uwagę naukowców, gdy Lord Morton w 1820 r., prezes Towarzystwa Królewskiego, dr. Morton opublikował list do WH Wollaston.
W opublikowanym liście Lord Morton opisuje, jak udomowić gatunek zebry, wyhodował samca zebry bagiennej i samicę konia arabskiego, aby uzyskać zdrową hybrydę samicy.
Lord Morton sprzedał później matkę innemu hodowcy, który pokrył samicę czystą rasą arabską.
Kiedy dwa lata później ma okazję zobaczyć te szczenięta, widzi u szczeniąt paski i grzywę w kształcie zebry i dodaje to wszystko do swojego listu.
Po opublikowaniu listu zgłoszono jeszcze kilka przypadków, a świat naukowy zaczyna dyskutować o istnieniu telegonii.
Darwin był również świadomy sprawy Lorda Mortona i w swojej książce O powstawaniu gatunków: „Nie ma wątpliwości, że taka dziedziczna rzeczywistość może istnieć”.
Brak dowodów na telegonię w późniejszych eksperymentach i dzieli naukowców na dwie części.
Można jednak powiedzieć, że przyczyną tej sytuacji jest to, że naukowcy poszukiwali w tamtych czasach istnienia telegoni w cechach genetycznych, takich jak pigmentacja, i były one w pewnym sensie daremne.
Ponieważ ostatnie badania pokazują, że u niektórych gatunków istnieje telegonia. Szczególnie miedzy muchami.
Innymi słowy, chociaż teoria telegonii została całkowicie obalona po genetyce Mendla, w niektórych jej częściach może być trochę prawdy. Mamy nadzieję, że dzięki dalszym badaniom w przyszłości będziemy mogli zobaczyć, jaki wpływ mają mechanizmy telegono podobne i jak bardzo przyczyniają się one do różnorodności w przyrodzie.