NIETOPERZE CZARNOBŁONNI.


Kobyle mleko się zważyło.
Nie podam już wrogowi dłoni.
Zrzucone truchła mych pająków
Wymiotę witką z sieni ciemnych.
Marzenia zamieniłem nagle
W pazurki nietoperza błogie,
Ultrafioletem podkrążone
Me oczy młode i zmęczone.
Snu zapomnienia mi potrzeba,
Snu wybaczenia i pokory.
Dziś widzę czegom nie powinien.
Uznajmy, żem jest światem chory.
Niedokończone swe substancje,
Sekrecje i odchody ptasie pozostawiły
Czarne kruki -na miejscach wspomnień
Ziarno zdrady.
Słodkie wspomnienia otulone
Nietoperzową peleryną.
Krótkie wąsiki spalił świecą
Oraz nasączył stearyną.
Ojciec on ślepych intuicji
Futerko czyści po swej zbrodni.
Wypił już krew
A do poduszki
Przeczyta dwóch pretekineterów.
Chodź więc ze mną. Dotknij mej twarzy.
Weź mnie za rękę.
Obejmij mnie. Wypuść łzy szczęścia bym mógł je zlizać.
Daj tchnienie swym marzeniom aby stały się.

Dobrze, tak zrobię!


To ja, Słońce!
Jesteś moją siostrą?
Jestem Księżycem grającym na bębnie.
Jestem pocałunkiem z językiem ognia.
Jestem mgłą kołyszącą twe myśli.
Jestem twoja i na wieki.
Jestem i będę.








>
:
Poprzedni rozdział:      Następny rozdział:
:
Automat tłumaczył ten tekst na 91 języków z oryginalnego języka polskiego. Tytuł oryginału "Teoria Strzałek" . Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawo autorskie: Jakub Nowak  TS106