KAMERA OBSCURA

Jc.daaia
Mam aparat fotograficzny z lampą mysłową.
Gdy powiem spagetttti, ludzie nagle nieruchomieją
Ich oczy patrzą bezczasowo, bojąc się błysku, co onieśmiela i utrwala na wieczną pamiątkę. Pomnij na glinę, która twoją matką. O słodka Isztar, kochanko mojego ciała ! To mówią wargi Bero wyschłe tęsknotą do ciebie.
Nie ma czasu na pudrowanie nosów i wygładzenie bluzki.
Aparat usypia wraz ze mną w futerale. Oko porusza się poufale. Filc czerwony otula optykę milczącą i zimną. Na kliszy przegryzają się chemikalia i nie mogą się uspokoić po świetlnym wstrząsie, po sesji. Obrazy niezrozumiałe czekają na negatywowych klatkach, ściśnięte i delikatne. Powtarzają drżącymi wargi: O mój celuloidzie, o mój celuloidzie, zachowaj nas panie. Moje palce rozstawione pasują do ścianek futerału na miarę. Na ściance mały termometr i higrometr wskazują niebezpieczeństwo, gdy się zbliża. Wewnętrzne zatrzaski z nierdzewnej stali dają gwarancje spokoju. Poduszeczkę pod kark skradłem z mięsnego na rogu. Mieli tam mumię. Statywy, kawa i zaparzacz w prawej szufladce. Lupa i igły w lewej barkowej.
Łapacz celulitów pracuje bezgłośnie. Regulator mięśni wyłączyłem przedwczoraj.
Odsysacz nocnych pragnień włączony. Dobranoc.










:
Poprzedni rozdział:      Następny rozdział:
:
Automat tłumaczył ten tekst na 91 języków z oryginalnego języka polskiego. Tytuł oryginału "Teoria Strzałek" . Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawo autorskie: Jakub Nowak  TS089