W hrabstwie Devon w Anglii, chociaż podobne opowieści powtarzają się w całej Europie, mówiono o zjawisku znanym jako przywództwo chochlików, w którym chochliki dezorientowały mężczyzn i kobiety, a następnie zabierały ich na wesołe tańce przez wrzosowiska i lasy, aż ich ludzkie ofiary były gotowe upaść z wycieńczenia. Bardziej złowrogi wariant można znaleźć w Walii, gdzie dwóch młodych ludzi wyszło kiedyś o zmierzchu, aby sprowadzić bydło, kiedy natknęli się na grupę tańczących wróżek. „Jeden został wciągnięty do kręgu; a drugi był podejrzany o zamordowanie go, dopóki za namową czarodzieja nie udał się ponownie w to samo miejsce pod koniec roku i dnia. Tam znalazł swojego przyjaciela tańczącego i udało mu się go wyciągnąć, zredukowanego do zwykłego szkieletu. Podobna walijska opowieść opowiada o człowieku, który dotknął swojego przyjaciela kawałkiem żelaza i był w stanie go odciągnąć.
Na Islandii ukryty lud był czasami postrzegany jako niebezpieczne i demoniczne istoty, których należy unikać. W nordyckiej opowieści „mężczyzna, którego narzeczona miała zostać porwana przez Huldrefolk, uratował ją, strzelając nad jej głową z pistoletu naładowanego srebrną kulą”. To rozwiązało zaklęcie i czary i mógł z nią odjechać. Zagrożone były również dzieci, a wielu rodziców w Europie Północnej obawiało się, że wróżki przyjdą i ukradną ich dzieci lub zostawią na ich miejscu odmieńca. W Anglii dziecko przed porwaniem chroniono umieszczając nad kołyską spalony powój wraz z bursztynowymi paciorkami i czterolistną koniczyną.