W XV i XVI wieku odkrywcy i zdobywcy z Półwyspu Iberyjskiego zdominowali światowe wody, wysyłając swoje statki na wszystkie strony świata. Te hiszpańskie i portugalskie ekspedycje były często prowadzone przez szlachciców poszukujących bogactwa i sławy. Znani jako konkwistadorzy, pochodzili jednak ze wszystkich grup społecznych. "Odkrywali" ziemie, które wcześniej były nieznane Europejczykom i dążyli do brutalnych starć z rdzenną ludnością w celu zdobycia terytorium, łupów i grabieży.

Konkwistadorzy byli żołnierzami-odkrywcami. Pochodzili z Półwyspu Iberyjskiego, należącego do imperium hiszpańskiego i portugalskiego w XV i XVI wieku.
W czasach określanych obecnie jako era odkryć, podróżowali do obu Ameryk, Oceanii, Afryki i Azji, rozpoczęli kolonizację i otworzyli szlaki handlowe.
W wyniku ich morskich eksploracji, znaczna część świata znalazła się pod kontrolą Hiszpanii lub Portugalii.
W czasach konkwistadorów możliwości w Hiszpanii były ograniczone. Wielu wojowników było rolnikami, rzemieślnikami lub szlachcicami, którzy starali się awansować społecznie.
Ze względu na swoje pochodzenie, wielu z nich miało bardzo ograniczone doświadczenie bojowe. Hiszpańscy żołnierze stanowili większość, podczas gdy niektórzy żołnierze pochodzili z innych części Europy i Afryki. Oddziały często składały się z afrykańskich niewolników i rdzennych Amerykanów, z których niektórzy również byli niewolnikami.

Dla europejskich młodych mężczyzn dołączenie do konkwistadorów było sposobem na wyjście z biedy. Uczono ich sztuki wojskowej, a także matematyki, pisania, łaciny, greki i teologii.
Wielu bojowników pochodziło również z hiszpańskich rodzin Hidalgo, które były klasą szlachecką. Byli wykształceni, ale nie posiadali zasobów finansowych.
Liczne katolickie zakony religijne podróżowały do tak zwanego "Nowego Świata", aby ewangelizować i nawracać Indian, czasem masowo. Dominikanie, karmelici, franciszkanie i jezuici byli jednymi z tych, których zadaniem było szerzenie chrześcijaństwa.


Hernán Cortés (1485-1547)

Hiszpański konkwistador Hernán Cortés prowadził kampanię przeciwko Imperium Azteków, rządzonemu przez Moctezumę II, w latach 1519-1521.

Diego Velázquez de Cuéllar (1465-c.1524)

Diego Velázquez de Cuéllar był konkwistadorem i rodakiem Cortésa. Był pierwszym gubernatorem Kuby i prowadził wyprawy do Meksyku.

Kampania aztecka
©Getty Images
Velázquez powierzył Cortésowi dowództwo nad ekspedycją, która miała zbadać i zabezpieczyć wnętrze Meksyku pod kolonizację. Velázquez zmienił jednak zdanie, unieważniając kartę. Nie zniechęciło to jednak Cortésa, który i tak zdecydował się wyruszyć, w otwartym buncie.

Lądowanie w Veracruz
©Getty Images
Choć niedoświadczony, Cortés okazał się skutecznym przywódcą. Jego niewielka załoga odniosła kilka zwycięstw nad tubylcami, przemieszczając się między przybrzeżnymi osadami. Kiedy dotarli do Veracruz, celowo kazał zatopić swoją flotę, aby nie było możliwości odwrotu.

Wraz z 600 żołnierzami, 15 jeźdźcami, 15 armatami i setkami rdzennych przewoźników i wojowników, Cortés pomaszerował na Tenochtitlán.


Spotkanie z Moctezumą
©Getty Images
Kiedy przybył do Tenochtitlán, aztecki cesarz Moctezuma II pozwolił Cortésowi wejść do stolicy. Później Cortés wziął Moctezumę jako zakładnika w swoim pałacu, rządząc Tenochtitlán (pośrednio) przez niego.

Moctezuma zabity
©Getty Images
W 1520 roku, Velázquez wysłał ekspedycję, dowodzoną przez Pánfilo de Narváeza, aby przeciwstawić się Cortésowi. Cortés udał się na konfrontację z Narváezem, a po powrocie do Tenochtitlán Moctezuma został zabity. Wciąż nie jest jasne, jak doszło do jego śmierci, a niektóre relacje podają, że umarł kilka dni po tym, jak ludzie ukamienowali go, gdy zażądał zaprzestania ataku na Hiszpanów. Inne relacje mówią, że Hiszpanie go zamordowali.

Zdobycie imperium Azteków dla Hiszpanii
©Getty Images
Cortés zdecydował się na ucieczkę, tracąc przy tym wiele łupów, zanim dotarł do Tlaxcali. W 1521 r., po schwytaniu władcy Tenochtitlán, Cuauhtémoca, Cortés był w stanie przejąć imperium Azteków dla Hiszpanii. Tenochtitlán zostało przemianowane na Mexico City.


Francisco Pizarro (1478-1541)
©Public Domain
Hiszpański konkwistador Francisco Pizarro jest najbardziej znany ze swojego podboju Imperium Inków. Lądując na peruwiańskim wybrzeżu w 1531 r., odniósł sukces dopiero przy trzeciej próbie.
Pizarro spotkał się z cesarzem Inków Atahualpą w 1532 roku, co doprowadziło do bitwy pod Cajamarca. Hiszpanie odnieśli sukces i ruszyli w kierunku Cuzco, przypieczętowując swój podbój Peru w 1533 roku.



Część 2: