Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 18-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

10’s of thousands of Tennessee fungi are awaiting you! Captured this Hygrocybe at Pickett State Park in Northeast Tennessee.

: Opis.: 10’s of thousands of Tennessee fungi are awaiting you! Captured this Hygrocybe at Pickett State Park in Northeast Tennessee.

: Data Publikacji.: 23-03-25

sea ​​urchins

: Opis.: sea urchins

: Data Publikacji.: 23-03-25

The Stone of the South, Baalbek, Lebanon

: Opis.: The Stone of the South, Baalbek, Lebanon ~When conventional wisdom is unfounded foolishness~ In an insignificant area out in the countryside of Lebanon there are three objects that are among the most significant objects on our planet. That significance is not because of their use since they have no use, -instead, it is because of their origin… and their size. In the flat-world two-dimensional thinking of establishment historians, those objects are impressive but not significant because they ascribe to them a super-simplified, mindlessly shallow explanation. They fail to grasp that they need to rethink their presumptions and move from a Checkers world of simplicity to a Chess world of considerable complexity. That has never been done before because simple answers satisfy a simple perspective and allows one to confidently remain in a walled-in little zeitgeist where nothing exists of the extraordinary and inexplicable. It’s always nice, when you have the imprimatur of established authority behind you, to think and write in an authoritative manner, which of necessity, includes providing answers…even when there are none. So a much closer examination of a subject may lead to a conclusion that’s in stark opposition to that which is dogmatically proffered by the conventional thinkers. That should not be accepted as a deterrent or discouragement to seeking answers to the questions that they will not even think to ask. So in this exposition questions will be asked and facts will be presented, and some answers will be obtained… by logical induction. Let’s begin. In that insignificant area of downward sloping, uneven terrain composed of sand, gravel and limestone protuberances, there sit three super megablocks unlike any others on Earth (besides their counterparts a mere kilometer away that are their equivalent). Those other blocks are a part of a great retaining wall of a platform that became in time the base of a super temple complex greater than any other in the Roman empire…and the entire world. What inspired the Romans to build such a complex so far from Rome? It must have been the unbelievable, colossal blocks that comprise the wall, which approach weights of around 2,000,000 lbs. each, and there’s three of them, along with many more below them that are around half that weight, and others about 3/4ths their size and weight elsewhere. The Romans knew that there was no other such site in the entire known world and they had no clue as to who built that platform or why or when or how. So naturally, of all the places on Earth where they could believe that the gods once were active, that was it. So that was their inspiration, and they did the best and biggest construction work ever seen with the exception of colossal ancient Egyptian temples and mortuary complexes. But this is not about the blocks that are found in the Baalbek temple complex but about those that are not. It is those blocks that defy explanation because the facts about them do not fit into any conventional theory. It is those facts that need to be recognized and considered, so let’s do that. The number of inexplicable features and problems of explanation is not small, so to find answers we need to compare them to facts that we know. In doing that we’ll refer to them individually as anomalies…factors that don’t conform to conventional known reality or which present logic errors that can’t be explained away. Anomaly 1. The first thing that one notices when seeing the most famous and visible block (the stone of the South) is its enormous size. With its size comes its weight, and that weight presents an insurmountable problem when seeking explanations. Explanations have been presented but they fail to take actual reality into account. That reality involves the limitations of technology in the prehistoric past as well as today. Those limitations can be glossed over as if they don’t exist, and have been, but they exist nevertheless and they limit the possible explanations to only those that were possible. Scoffers present theories that pretend that we need not consider such limitations but that is just an exercise in putting a blindfold on one’s eyes. That spares them from having to account for the fact that blocks of such size and weight are never quarrried anywhere in the world today and never have been because of very real limitations of technology…and need. Such blocks could have only served one useful function and that would have been to act as foundation blocks for a large dam. Other than that they are not needed for anything, so why would any engineer have demanded the production of such monsters? Since there is no answer to that question we are left to consider possibilities outside of the conventional. That leads us to suspect that they were produced because their production was not as difficult as we might assume. Now that brings us to an important point, which is the issue of what was possible for terrestrial technology & manpower and what was not. If terrestrial technology was not capable of producing and moving such blocks then we have to consider non-terrestrial technology as having been employed and capable of functioning beyond the limitations of terrestrial technology and techniques of that time. Only that would explain how such a choice of size was made, with the assumption being that the effort required for advanced technology was far less than that for known technology. Builders don’t choose to resort to the most difficult process to achieve an aim but the simplest. So if the effort was fairly routine for advanced technology then the choice to produce blocks of that size would not be an extraordinary choice. But to suppose that the choice was made by terrestrial engineers who had to work within the limitations of their technology is to suppose that the effort was not at all an insurmountable problem. That’s where the conventional explanation falls apart…bigtime. I’m referring to the excavation of such blocks, as well as their transportation, and how impossible it was for prehistoric technology. Stone masons back then had no power tools. No giant powerful portable saws, no pickaxes or chisels made with hardened, drop-forged, chromium, titanium, vanadium steel. No embedded diamond grit. All they had was copper and its alloys. And slab saws would have been an impossibility because of size as well as the fact that such a process grinds away the copper even faster than the hard stone attempting to be ‘cut’ through (by grinding quartzite sand in a groove). Such chisels and picks are worthless against hard stone, and their sharpened tips will dull immediately upon striking hard rock. Even iron is too soft for such hardness and it will dull as well but at a slower pace. So we are left with no explanation for how such stone could have been ‘quarried’. Quarrying involves splitting blocks off from a wall of bedrock. That involved chiseling a line of indentations for inserting wooden wedges that were pounded in tight and then soaked with boiling water which would make them expand, creating splitting pressure. But that has its limitations and they are what made such an approach impossible. First, their metals could not penetrate hard stone in order to make the necessary indentations. Second, wood is not like expanding metal or ice. It is crushable and can only exert pressure within the parameter of cellular strength. Pounding wooden wedges into holes in hard stone will only exert a specific amount of expansion pressure above which no further pressure would be exerted because wood is not a dense solid substance…with the exceptions of extremely hard and dense woods such as teak and ironwood. They are so dense and heavy that they sink in water just like rocks. But such woods were not available, and anyway, they do not expand when exposed to water because their structure is too dense to allow its penetation. Some will suggest that they could have used stone chisels made with even harder stone than the ‘quarry bedrock’, -with sharpened edges like stone axes, but such tools with sharp edges are of stone that is siliceous in nature, meaning its basic composition is composed of some form of silica. Silica, which makes glass and flint and obsidian, can be extremely sharp and did serve to form a great cutting edge for thousands of years, but like glass, it is also brittle and cannot be used as a pounding instrument. Others might suggest that a harder type of stone, such as diorite, was used to pound holes in the hard bedrock for splitting, but what tools would have served to shape diorite into having a sharpened chisel edge? Even if such chisels were created by pounding stone against stone, their shapened edge would not stay sharp beyond a few poundings. Too much concentrated force in too small of an area. That causes fracturing. So there was no conceivable means to chisel holes needed for pounding non-existent steel wedges for splitting hard stone from a non-existent bedrock wall. But even with such super-hard chisels and wedges, the task would have failed to achieve what is seen because the blocks are too thick… to wide and too tall and too long. No quarrying effort on such a scale has ever been attempted, (much less achieved) because it would be known in advance that it would be futile (without huge power equipment or explosives). But the real situation is even worse than that because the requirement of quarrying would have involved not only splitting a mass of stone away from a bedrock wall but would have also involved having to split it simultaneously off at the intended level of depth, horizontally…to free the intended bottom. Well, one impossibility is bad enough but two is too much. Conceptually it could be done up to some undetermined limit, but the size of those blocks is way beyond any such limit! It is so far beyond it that it’s not even conceivable to suggest it as a possibility. Needless to say, it has never been done and never will be done. Anomaly 2 Along with the enormous size of the block, the other thing that stands out is the inexplicable angle at which it’s inclined. Search the world over and you will not find any quarry where blocks are not cut at right angles to the ground. The drilling that is done in a tight line of deep holes is always vertical, and the forces that are exerted to split blocks off of a wall of bedrock are also directed straight down, not at an inexplicable angle. So what’s the story with the steep angle at which the block sits? That is not how stone is quarried, so there’s no explanation other than the one that I’ve offered (which is found in my previous exposition). Anomaly 3 Unlike the inexplicable “unfinished obelisk” of Aswan, Egypt, there is zero igneous bedrock surrounding the massive block. How can that be if it was in the process of being quarried from bedrock by digging trenches around it? There it sits with its end sticking up openly in the air with not a hint of it having been excavated from non-existent bedrock. That can’t be explained by any conventional theory because of two factors. The first is that if the surrounding bedrock had been quarried away some 5,000 years ago or so then surely within all of those passing years there would have been some need for some more quarried stone and it would have come from quarrying blocks off from the big block that was just sitting there waiting to be used. But in 5,000 years or so that never, ever happened. Why? I’d say for two reasons: no tools capable of doing that existed until Roman times, and too much respect (and awe) was felt for whoever was responsible for producing such mammoth size blocks. You wouldn’t want to be putting yourself in their cross-hairs. But its counterpart across the road (sitting in rubble and trash) actually was ‘quarried’ briefly and then never again. It was a really bad shape (as in too big) and too hard to conveniently quarry so it was too much work and the results weren’t satisfactory enough to justify the effort. One might wonder what force on Earth could have stopped any group of people who possessed such advanced technology capable of such a monster scale of stone quarrying? We don’t know but we do know that it did stop…abruptly, -just as it stopped at the massive platform a kilometer way, and as it did in Aswan when the unfinished obelisk, near completion, was abandoned along with its smaller companion in an ignored area of the quarry. Beings of such capability, with such advanced technology, could only have been stopped by beings with even more powerful technology. That possibility is probably a probability rather than a fantasy because nothing else makes sense. And those who have swallowed the conventional ‘fact’ that the unfinished obelisk was abandoned because a crack developed at some time by some unknown force, they need to explain why the smaller one, which was in perfect shape, was also abandoned…for 5,000 years! Why did the dynastic Egyptians not finish ‘quarrying’ it and extract it?? The conventional answer must be that those two obelisks were the last ones ever quarried, but the truth is that they were the first ones ever quarried, and all others were inspired by and in honor of them. So the accurate answer as to why they left it in the ground is that they couldn’t extract it because they had no technology capable of doing that. They had thousands of years that passed but never developed such technology… or they left it where they found it because they were convinced with a sense of fear and awe that both of them were the work of unknown gods…which they were…probably long before the Egyptian people formed a country and nation along the Nile. Anomaly 4 If all of the ‘bedrock’ was ‘quarried’ away from around the slanted Stone of the South then that would have made its extraction impossible because the only way to snap it off of the well-undercut bottom would have been to use gigantic wedges and colossal levers to pry it to one side once it was undercut sufficiently, -thereby snapping if free from the bedrock. Yet someone needs to step forward and explain how that would be possible if there is no bedrock on at least one side. Obviously, it would have been impossible, so why would it have been excavated, as it is assumed to have been, and then the only means to free it was eliminated? Please explain the logic of that. Well there isn’t any, and yet the fairy tales of the establishment are presented anyway with all of the academic authority that they can muster. So pathetic. Also, if all of the supposed hard bedrock that surrounded it was later quarried away by later inhabitants, then why did they not also quarry the big block just as they supposed could have quarried the surround stone? Why has it gone untouched for probably 5,000 years or more? That’s a huge number of generations to just leave it alone when hard stone was probably desireable to have for building. But, you can’t do what your tools can’t do. Anomaly 5 The truth about the Stone of the South is discoverd by looking underneath it. What is seen is a line of separation between it and the hardened, compressed gravel on which it sits. That line, along with the finished flatness of the bottom, reveals that it is not attached to any bedrock but is simply lying atop the ground where it came to be located. That fact destroys the entire narrative of it having been in a process of being quarried where it sits. If one wants to believe that it was quarried and was not the work of a process of pouring stone concrete layer by layer into a gigantic mold until the layered mass reached the top, then one is obligated to point out the excavation site that it came out of. Show the quarry where ALL of the Baalbek megablocks and temple blocks were extracted. That proof would end this discussion. But no one can do that because no such quarry exists. That fact leads to only one conclusion for anyone capable of logical induction, which is that ALL of the construction material in Baalbek (beginning with the intricate, elaborate architectural embellishment surrounding the temples up top) was cast in molds. Everything! Nothing was quarried. Nothing was split from bedrock. All shapes and forms were made with reconstituted “geopolyer” stone concrete cast in molds, -just like making bricks but on a much grander scale. That new claim can be quickly shot down by simply showing the area where a couple dozen megablocks and hundreds of lesser blocks and pillars were extracted from a quarry. That can’t be done because no such quarry exists and never has existed. The only quarry is the one where they are located but that huge mess of land is all stone rubble and sand on a lumpy terrain that is below a higher level of ground above it. It could serve as a gravel quarry, and no doubt has, but not a bedrock quarry since the actual hard-stone bedrock is too deep to reach. There are areas nearby where soft limestone bedrock protrudes, and they have been worked to created chambers, perhaps for burials, but that limestone is weak and easily eroded with time and weather so it’s not the same constitution as the giant blocks themselves which are rather impervious to weathering due to their hardness. They were formed as stone concrete using a mixture of natural stone cement (powder and sand) and “geopolymer” chemical binders, mixed with aggregate of broken limestone rock from the gravel quarry that is filled with it, forming a conglomeration similar to concrete that is made in a similar manner. Natural limestone is soft and weak in comparison, but much or most of the rock nearby is the jumbled result of an avalanche of broken rocks, pebbles, sand and mud. If their location was in an actual quarry for huge stone blocks, how could they have been transported since they weigh too much for any terrestrial form of portable transport, and far, far more so in the prehistoric past? Anomaly 6 Evidence of Casting On the top of the Stone of the South there is a raised section extending downward from the high end about halfway to the center of the top surface. It has an edge that is several inches thick. Nothing at all can explain such an anomaly except that is was the inside edge of a pour of concrete onto that higher end. If the block was miraculously quarried then such a layer would not exist. The top would be flat. The sides are very flat so why is the top not in the same condition? Even the bottom is flat. But the top has even more evidence of casting. Along the top edge of one side there is a ridge that rises a few inches above the surface. Again, nothing can explain it except the sloshing of wet concrete against a mold wall with some of it adhering to the wall enough to prevent the concrete from settling down to level. No saw or chisel work would have left such a ridge. Also, there are areas near the bottom end that could only have resulted from objects or rocks falling on a wet surface. They also were not produced by any method of sawing or chiseling. No one can suggest any motive for anyone to have ever hammered out those indentations at some point in history. So casting is the only reasonable explanation. In addition there is the issue regarding how the surface of the ground above the block was originally shaped and how digging into it somehow resulted in the inexplicable angle in which it’s positioned. Quarrying blocks doesn’t include giving a finished level surface where the ground level is but merely splitting off a section of stone, -with leveling the top and bottom coming afterward. Yet we see a flat top surface instead of the natural irregular shape of the original ground surface. Why? We have to consider that a flat surface is the common result of casting concrete that is thin enough for self-leveling, pourable. Anomaly 7 In 2014 while removing the ground that surrounded the lower end of the Stone of the South they discovered below and off to one side the heaviest block known on Earth, perhaps 1,600 tons. Just off the center of its lower top edge there is a “V” shaped area that is missing. That area of missing stone extends downward about 18 inches, stopping at a surface that appears to be unnaturally flat, and a line at that surface extends to and around the nearby corner. In natural limestone bedrock, layers might be nothing unusual, just as with sandstone, but that’s not the case with that block because the 18 inch height of that missing space is not homogeneous limestone but is clearly a conglomeration of broken rock, as in the aggregate used to produce concrete. That indicates that the block was produced by pouring layers about 18 inches thick until the block reached the desired height, which is extremely remarkable since it is about three times the height of a man. “Who does that?” Who wants or needs or makes a block of such gargantuan size? It’s use is inconceivable in an area where a massive dam project never took place. Anomaly 8 The bottom of that lower block is so deep below the surface that no excavation was attempted beneath it to see if it is attached to the ground or not. The space that was excavated next to it in order to reveal its full height is shaped by ever-deeper terrace levels having walls composed of field stones stacked atop each other. That was necessary because there is no bedrock on that outside that could have been carved into terrace levels. They had to be constructed from scratch to prevent the loose gravel above from refilling the excavated cavity beside it. So there is plenty of gravel and rocks but no bedrock. Terrace walls built of field stone are everywhere but not a single one carved from bedrock. Without a parallel wall, no means exists to use wedges to snap it from bedrock (as is also the case with the upper block), speaking of which, why would any quarry master order the excavation of such a deep block while one sits right above and beside it? Would it not have to be moved out of the way in order to deal with the excavation and removal of “the world’s biggest block” below it? If it could have been removed from the ‘quarry’ then why wasn’t it? It would have constituted a hinderance to the excavation of the lower block if the lower block had actually been quarried there, which it was not. Anomaly 9 If ALL of the megablocks of the temple complex came from the gravel quarry then there was a practiced and perfected system of transportation, but what that system would not have included was the finishing of the blocks’ surfaces while still inside the ‘quarry’ and still attached to bedrock! That would not have been done, -especially the flattening of the bottom surface, because any serious error in transportation could have resulted in the block rolling into a ditch from where it could not be retrieved, or worse, it could crack in half since it supposedly was composed of that weak crappy limestone found in the quarry. What good would all of that surface leveling have done if a block broke in two? Obviously the only sensible approach would have been to not begin the finishing work until it had already arrived at the construction site. Anomaly 10 Since the temples of the complex can be ascribed with certainty to the Romans, the know-it-alls of quackademia have taken it upon themselves to ascribe the super megalithic stoneworks to the Romans also, you know…for convenience. But the two-plus-two that no one has calculated is that if that is true then the Romans had hundreds of years to complete the movement of the last three blocks to the complex, but they didn’t. WHY??? They have no answer because no answer is possible since it makes no sense. They want everyone to believe in their pretend make-believe scenario in which the Romans had unlimited prowess and capability and therefore were fully capable of moving (and quarrying) stone of such gargantuan size, and yet when confronted with the question of why they didn’t do it since they were soooo competent at such a task, -their logic falls apart because there’s no answer. The real answer, of course, is that they didn’t do it because they couldn’t. They didn’t have the technology, or the power, and it could not be done today either given the same unaltered location. Anomaly 11: Transportation To transport any large stone object required a sled, or as some say: a “sledge”. Heavy objects cannot be dragged across the ground because the friction is too strong, so they had to have been lifted onto a wooden sled which had to slide over greased wooden beams. That works only up to the point at which manpower and horsepower are no longer capable of lifting or tilting an absurdly heavy weight. The weight of the Baalbek blocks is far beyond that limit. They could not be lifted by anything nor could they have been propped up at one end because nothing existed that could have achieved that. No assortment of cranes could have come even remotely close to raising an end even an inch. One might suggest that they could have undercut the ground below it deep enough to allow for the insertion of a sled underneath…all of the way to the midpoint of the block perhaps. But that presents another insurmountable problem. That undercutting would result in the shifting of all of that unsupported weight to the area still resting on the ground, resulting in enormous ground pressure and a subsequent friction level that could not be overcome by pulling on it with ropes and muscle power. That only leaves the use of giant levers or crowbars. They serve well to lift very heavy things partially off the ground, but would not even be considered for such weights because no lever of the size needed was possible nor manageable. It would weigh too much and be too big. They would have to have been at least double the length of the blocks and handled by men at least as tall as the blocks are long. So unless we can find some skeletons that are 60 feet or so in length we can rule out the use of levers to lift the blocks onto gigantic sleds. Anomaly 12 The only material that could have been used for sleds or log rollers was wood. In Lebanon there were the famous giant cedars of Lebanon, so while wood of great size was available, wood of great strength was not. Cedar is a soft wood, similar to pine, but only a very hard wood would resist the crushing power of such enormous weights as those blocks. So even if a sled or some log rollers could be inserted beneath a block they would quickly be compressed and possibly crushed since they would lack the density and hardness to resist such great pressure. The other day near where I live, one or more huge redwoods and /or cedar trees fell across the highway, causing a traffic mess. They are so huge and their weight is so great that when they strike the ground they explode. They shatter. They do not have the structural strength to resist the shock wave of pressure that is exerted upon impact. They only have to resist the natural weight of vertical pressure from great heights pressing downward. So their strength is in the vertical axis and not the horizontal one. Hence great weight placed across their width would cause them to rupture. But even it they could bear the weight, no humans could handle them because they would weigh too much since they would have to be huge. Rolling them down slope to a river for down-stream transport would be child’s play compared to moving gigantic rollers from the rear of a block up to the front. They would have to have been a yard or a meter in thickness. But a few of them would not be adequate. The entire underside would have to be lined with huge logs since all of the weight is placed on just the upper crest of the logs that would contact the block, -along with the bottom crest that would contact the ground. Those two strips would take all of the crushing pressure and would compress as a result if there were not as many as possible to share the load. Anomaly 13 Besides the physics of bearing enormous weight, there is the mechanical impossibility of using rollers as people envision it. That is an insurmountable problem because of the lack of a precision surface on which they would roll. In order to prevent little dips and rises from allowing perfectly uniform logs to lose contact with the block, the road bed would have to be utterly flat along with the logs being perfectly round and of an identical diameter. Because of the requisite slow speed of megablock movement, as soon as a log roller lost contact it would stop moving, and as a result the one behind it would run into it. The stoppage of just one log would result in a log jam that would produce so much resistence that it could not be overcome by men with ropes. Such a situation would be unfixable especially if a dip in the surface allowed two or more blocks to lose contact. So that only leaves a sled as a possible alternative. But that suffers from the impossibility of putting a block up onto a sled and then attempting to move it upward at the steep angle of the southern block. Too much weight and too much friction. Anomaly 14 Let’s pretend that one such block was somehow placed atop a sled or a set of rollers. Then what? How can the soil resist such weight and remain perfectly flat assuming it was made flat to begin with? Well, it couldn’t. The transport mechanism would sink into the soil, so a very thick and strong road bed would be needed. Let’s pretend further that such a road was prepared using large thick stone blocks, and that the transport mechanism did not become crushed and lose its shape nor disintegrate. Then we would have to account for how such a heavy weight could be pulled uphill (beginning with being pulled uphill out of the ‘quarry’). When pulling forward on level ground with good lubrication, movement is entirely possible, but when the angle changes then the force needed changes as well, to a significant degree. With every increase of degree of incline the power needed to produce forward motion increases considerably even with rollers. If you’ve ever manually pushed a moderately heavy car on level ground you know that its not easy to do, but to manually push a car uphill is actually impossible. So greater forward force would be needed than that of merely dragging a sled on flat ground. Then there’s the greater capability needed to prevent downhill run-away movement of a block on rollers. How would you possibly brake the forward inertia of such a weight? Nothing to successfully do that is conceivable. Therefore movement over anything other than a flat surface would never be possible nor attempted. It has to be assumed that such a flat roadbed of sufficient hardness was never constructed because the terrain between the origin point and the destination would be very unlikely to be nice and flat across the entire distance. And, if such a roadway had been constructed then it would still be in use, or at least visible today because of the size of the blocks required to construct it. Also it would have been impossible with roller logs because they would have to have been moved sideways after emerging at the back, then rolled up to the front and shifted back into alignment with the front of the block. But how could they have even been moved forward if the road was not double the width of the logs or more?? Well, there is no such broad, thick roadway and that is because one was never built nor needed due to the fact that the blocks were not made at the so-called ‘quarry’ but were cast-on-site at the Baalbek platform complex. If so, then how did they get from there to the so-called quarry? That question is answered in my previous exposition titled: The Truth About Baalbek Changes Everything. https://sciencetheory.wordpress.com/2021/09/24/the-truth-about-baalbek-changes-everything/ Anomaly 15 Across the highway from the famous location is a non-descript wasteland in which sits a companion to the southern stone (or stone of the pregant woman). As one of the most significant obejcts on Earth, it is honored by being surrounded by disgarded waste… (-probably illegal dumping) or at least it was for a long time. It also is not evidently attached to the ground as it appears to rest on top of rubble, but we can’t know for sure because there has been no attempt that I’m aware of to clean up the area and do some exploratory excavation underneath it. If the subject has even been broached by authorities they would have faced the conundrum of not being sure that it was a good idea because of what it might expose. If it was found that the block was not attached to the ground then questions would arise such as ‘why was it not brought to the temple complex since it was ready to go’? Why has it just sat there for perhaps 5,000 years and no ruling power ever transported it to the temple complex as they supposedly were fully capable of doing??? Also, if it is not attached to the ground then what ground was it originally attached to? Where was it ‘quarried’? How was it moved? Why was it left where it is? “Authorities” prefer to leave such questions unasked because they certainly have no answers, and neither does anyone else. by Adrien Nash Nov. 26, 2021 -edited Dec. 29, 2021

: Data Publikacji.: 22-03-25

Kamień Południa, Baalbek, Liban

: Opis.: Kamień Południa, Baalbek, Liban ~Gdy konwencjonalna mądrość jest nieuzasadnioną głupotą~ Na niewielkim obszarze w Libanie znajdują się trzy obiekty, które należą do najważniejszych obiektów na naszej planecie. To znaczenie nie wynika z ich użycia, ponieważ są bezużyteczne, ale z powodu ich pochodzenia… i rozmiaru. W płaskim świecie dwuwymiarowego myślenia historyków establishmentu obiekty te robią wrażenie, ale nie są znaczące, ponieważ przypisują im super uproszczone, bezmyślnie płytkie wyjaśnienie. Nie rozumieją, że muszą przemyśleć swoje założenia i przejść od prostego świata Warcabów do świata Szachów o znacznej złożoności. Nigdy wcześniej tego nie robiono, ponieważ proste odpowiedzi zadowalają prostą perspektywę i pozwalają śmiało pozostać w zamkniętym w murach małym duchu czasu, w którym nie istnieje nic nadzwyczajnego i niewytłumaczalnego. Zawsze miło jest, gdy masz za sobą imprimatur ugruntowanej władzy, myśleć i pisać w sposób autorytatywny, co z konieczności obejmuje udzielanie odpowiedzi…nawet jeśli ich nie ma. Tak więc znacznie bliższe zbadanie tematu może prowadzić do wniosku, który jest w ostrej sprzeczności z tym, co dogmatycznie proponują konwencjonalni myśliciele. Nie należy tego uważać za środek odstraszający lub zniechęcający do szukania odpowiedzi na pytania, o których nawet nie pomyślą. W tej ekspozycji będą więc zadawane pytania i przedstawione fakty, a niektóre odpowiedzi uzyskamy… przez indukcję logiczną. Zaczynajmy. Na tym nieznacznym obszarze opadającym w dół, nierównym terenie złożonym z wypukłości piasku, żwiru i wapienia znajdują się trzy super-megabloki, niepodobne do żadnych innych na Ziemi (oprócz ich odpowiedników oddalonych o zaledwie kilometr, które są ich odpowiednikami). Te inne bloki są częścią wielkiego muru oporowego platformy, która z czasem stała się podstawą kompleksu superświątynnego większego niż jakikolwiek inny w Imperium Rzymskim… i na całym świecie. Co zainspirowało Rzymian do zbudowania takiego kompleksu tak daleko od Rzymu? To musiały być niewiarygodne, kolosalne bloki, z których składa się ściana, które ważą około 2 000 000 funtów. każdy, a są trzy z nich, a także wiele innych pod nimi, które ważą około połowę mniej, a inne około 3/4 ich rozmiaru i wagi gdzie indziej. Rzymianie wiedzieli, że nie ma innego takiego miejsca na całym znanym świecie i nie mieli pojęcia, kto zbudował tę platformę, dlaczego, kiedy i jak. Więc naturalnie ze wszystkich miejsc na Ziemi, gdzie mogli wierzyć, że kiedyś bogowie byli aktywni, to było to. Więc to była ich inspiracja i wykonali najlepsze i największe prace budowlane, jakie kiedykolwiek widziano, z wyjątkiem kolosalnych starożytnych egipskich świątyń i kompleksów grobowych. Ale nie chodzi tu o bloki, które znajdują się w kompleksie świątynnym Baalbek, ale o te, które nie są. To właśnie te bloki wymykają się wyjaśnieniom, ponieważ fakty na ich temat nie pasują do żadnej konwencjonalnej teorii. To właśnie te fakty należy rozpoznać i rozważyć, więc zróbmy to. Liczba niewytłumaczalnych cech i problemów wyjaśnienia nie jest mała, więc aby znaleźć odpowiedzi, musimy je porównać z faktami, które znamy. Robiąc to, będziemy odnosić się do nich indywidualnie jako anomalie… czynniki, które nie są zgodne z konwencjonalnie znaną rzeczywistością lub które przedstawiają błędy logiczne, których nie można wyjaśnić. Anomalia 1. Pierwszą rzeczą, na którą zwraca się uwagę widząc najsłynniejszy i najbardziej widoczny blok (kamień Południa) jest jego ogromny rozmiar. Wraz z jego rozmiarem idzie jego waga, a waga ta stanowi nie do pokonania problem przy szukaniu wyjaśnień. Przedstawiono wyjaśnienia, ale nie uwzględniają one realiów. Ta rzeczywistość wiąże się z ograniczeniami technologii w prehistorycznej przeszłości, jak również dzisiaj. Te ograniczenia można przesłonić tak, jakby nie istniały i były, ale mimo wszystko istnieją i ograniczają możliwe wyjaśnienia tylko do tych, które były możliwe. Szydercy prezentują teorie, które udają, że nie musimy brać pod uwagę takich ograniczeń, ale jest to tylko ćwiczenie z zakładania przepasek na oczy. Dzięki temu nie muszą liczyć się z faktem, że bloki o takich rozmiarach i wadze nigdy nie są wydobywane nigdzie na świecie i nigdy nie były z powodu bardzo realnych ograniczeń technologii… i potrzeb. Takie bloki mogły pełnić tylko jedną użyteczną funkcję, a mianowicie pełnić funkcję bloków fundamentowych pod dużą tamę. Poza tym do niczego nie są potrzebne, więc dlaczego jakikolwiek inżynier miałby żądać produkcji takich potworów? Ponieważ nie ma odpowiedzi na to pytanie, pozostajemy do rozważenia możliwości poza konwencjonalnymi. To prowadzi nas do podejrzeń, że zostały wyprodukowane, ponieważ ich produkcja nie była tak trudna, jak mogłoby się wydawać. To prowadzi nas do ważnego punktu, jakim jest kwestia tego, co było możliwe dla technologii naziemnej i siły roboczej, a co nie. Jeśli technologia naziemna nie była w stanie wyprodukować i przenieść takich bloków, to musimy uznać, że technologia pozaziemna została zastosowana i zdolna do funkcjonowania poza ograniczeniami technologii i technik naziemnych z tamtych czasów. Tylko to wyjaśniałoby, w jaki sposób dokonano takiego wyboru rozmiaru, przy założeniu, że wysiłek wymagany w przypadku zaawansowanej technologii był znacznie mniejszy niż w przypadku znanej technologii. Budowniczowie nie wybierają najtrudniejszego procesu, aby osiągnąć cel, ale najprostszego. Więc jeśli wysiłek był dość rutynowy dla zaawansowanej technologii, to wybór produkcji bloków o takiej wielkości nie byłby nadzwyczajnym wyborem. Ale założenie, że wyboru dokonali naziemni inżynierowie, którzy musieli pracować w ramach ograniczeń swojej technologii, jest założeniem, że wysiłek wcale nie był problemem nie do pokonania. W tym miejscu konwencjonalne wyjaśnienie się rozpada… wielkie czasy. Mam na myśli wydobycie takich bloków, a także ich transport i to, jak niemożliwe było to dla prehistorycznej technologii. Kamieniarze nie mieli wtedy elektronarzędzi. Żadnych gigantycznych, mocnych przenośnych pił, kilofów ani dłut wykonanych z hartowanej, kutej matrycowo stali chromowej, tytanowej i wanadowej. Brak osadzonego ziarna diamentowego. Jedyne, co mieli, to miedź i jej stopy. A piły do płyt byłyby niemożliwe ze względu na rozmiar, a także fakt, że taki proces szlifuje miedź nawet szybciej niż twardy kamień, który próbuje się „przeciąć” (poprzez mielenie piasku kwarcytowego w rowku). Takie dłuta i kilofy są bezwartościowe w walce z twardym kamieniem, a ich zaostrzone końcówki stępią się natychmiast po uderzeniu w twardą skałę. Nawet żelazo jest zbyt miękkie na taką twardość i też się tępi, ale w wolniejszym tempie. Pozostaje więc bez wyjaśnienia, w jaki sposób taki kamień mógł zostać „wydobyty”. Wydobywanie polega na odłupaniu bloków ze ściany skalnej. Wiązało się to z wykuciem linii wgłębień do wstawiania drewnianych klinów, które zostały mocno wbite, a następnie nasączone wrzącą wodą, co spowodowało ich rozszerzenie, tworząc ciśnienie rozszczepiające. Ale to ma swoje ograniczenia i to one uniemożliwiają takie podejście. Po pierwsze, ich metale nie mogły przebić się przez twardy kamień w celu wykonania niezbędnych nacięć. Po drugie, drewno nie jest jak rozszerzający się metal czy lód. Jest kruszony i może wywierać nacisk tylko w granicach wytrzymałości komórkowej. Wbijanie drewnianych klinów w otwory w twardym kamieniu wywrze tylko określoną wartość ciśnienia rozprężania, powyżej którego nie będzie wywierany żaden dalszy nacisk, ponieważ drewno nie jest gęstą, stałą substancją… z wyjątkiem wyjątkowo twardego i gęstego drewna, takiego jak drewno tekowe i żelazne. Są tak gęste i ciężkie, że toną w wodzie jak skały. Ale takie lasy nie były dostępne, a poza tym nie pęcznieją pod wpływem wody, ponieważ ich struktura jest zbyt gęsta, aby umożliwić jej penetrację. Niektórzy sugerują, że mogli użyć dłut kamiennych wykonanych z jeszcze twardszego kamienia niż „skała kamieniołomu”, z zaostrzonymi krawędziami jak kamienne siekiery, ale takie narzędzia z ostrymi krawędziami są z kamienia, który ma charakter krzemionkowy, co oznacza, że ich podstawowy skład jest składa się z jakiejś formy krzemionki. Krzemionka, która wytwarza szkło, krzemień i obsydian, może być niezwykle ostra i przez tysiące lat służyła jako świetne ostrze tnące, ale podobnie jak szkło jest również krucha i nie może być używana jako narzędzie do uderzania. Inni mogą sugerować, że twardszy rodzaj kamienia, taki jak dioryt, był używany do wybijania otworów w twardym podłożu skalnym w celu rozłupania, ale jakie narzędzia posłużyłyby do ukształtowania diorytu w zaostrzoną krawędź dłuta? Nawet jeśli takie dłuta zostały stworzone przez uderzanie kamieniem o kamień, ich ukształtowana krawędź nie pozostanie ostra poza kilkoma uderzeniami. Zbyt duża siła skoncentrowana na zbyt małej powierzchni. To powoduje pękanie. Nie było więc możliwości wykucia otworów potrzebnych do wbijania nieistniejących stalowych klinów do rozłupywania twardego kamienia z nieistniejącej ściany skalnej. Ale nawet z tak super twardymi dłutami i klinami zadanie nie udałoby się osiągnąć tego, co widać, ponieważ bloki są za grube… za szerokie, za wysokie i za długie. Nigdy nie podjęto próby wydobycia na taką skalę (a tym bardziej osiągnięto), ponieważ z góry wiadomo było, że byłoby to daremne (bez ogromnego sprzętu energetycznego lub materiałów wybuchowych). Ale rzeczywista sytuacja jest jeszcze gorsza, ponieważ wymóg wydobycia wiązałby się nie tylko z odłupaniem masy kamienia od ściany skalnej, ale również wiązałby się z koniecznością jednoczesnego odłupania jej na zamierzonym poziomie głębokości, poziomo… aby uwolnij zamierzone dno. Cóż, jedna niemożliwość jest wystarczająco zła, ale dwie to za dużo. Koncepcyjnie można to zrobić do pewnego nieokreślonego limitu, ale rozmiar tych bloków znacznie przekracza wszelkie takie ograniczenia! Jest tak daleko poza tym, że nawet nie można sobie wyobrazić sugerowania tego jako możliwości. Nie trzeba dodawać, że nigdy nie zostało zrobione i nigdy nie zostanie zrobione. Anomalia 2 Oprócz ogromnych rozmiarów bloku, inną rzeczą, która wyróżnia się, jest niewytłumaczalny kąt, pod jakim jest pochylony. Przeszukaj cały świat, a nie znajdziesz kamieniołomu, w którym bloki nie są cięte pod kątem prostym do ziemi. Wiercenie wykonywane w ciasnej linii głębokich otworów jest zawsze pionowe, a siły wywierane na odłupywanie bloków ze ściany skalnej są również kierowane prosto w dół, a nie pod niewytłumaczalnym kątem. Jaka jest więc historia ze stromym kątem, pod którym stoi blok? Nie tak wydobywa się kamień, więc nie ma innego wyjaśnienia niż to, które przedstawiłem (które znajduje się w mojej poprzedniej ekspozycji). Anomalia 3 W przeciwieństwie do niewytłumaczalnego „niedokończonego obelisku” Asuanu w Egipcie, masywny blok nie ma skały magmowej. Jak to możliwe, jeśli był w trakcie wydobywania go ze skały macierzystej przez kopanie wokół niego rowów? Tam siedzi z końcem wystającym otwarcie w powietrze, bez śladu wydobycia go z nieistniejącego podłoża skalnego. Nie da się tego wytłumaczyć żadną konwencjonalną teorią z dwóch powodów. Po pierwsze, gdyby okoliczne skały macierzyste zostały wydobyte jakieś 5000 lat temu, to z pewnością w ciągu tych wszystkich upływających lat zaistniałoby zapotrzebowanie na trochę więcej wydobytego kamienia i pochodziłoby to z wydobycia bloków z dużego bloku który po prostu tam siedział, czekając na użycie. Ale za jakieś 5000 lat to się nigdy nie zdarzyło. Czemu? Powiedziałbym, że z dwóch powodów: do czasów rzymskich nie istniały żadne narzędzia zdolne do tego, a zbyt duży szacunek (i podziw) odczuwano dla tego, kto był odpowiedzialny za produkcję bloków o takich rozmiarach mamuta. Nie chciałbyś stawiać się na ich celowniku. Ale jego odpowiednik po drugiej stronie ulicy (siedzący w gruzach i śmieciach) został „wydobyty” przez krótki czas, a potem nigdy więcej. To był naprawdę zły kształt (jak za duży) i zbyt trudny do wygodnego wydobycia, więc było za dużo pracy, a wyniki nie były wystarczająco satysfakcjonujące, aby uzasadnić wysiłek. Można by się zastanawiać, jaka siła na Ziemi mogła powstrzymać jakąkolwiek grupę ludzi, którzy posiadali tak zaawansowaną technologię, zdolną do wydobywania kamienia na tak olbrzymią skalę? Nie wiemy, ale wiemy, że zatrzymał się… nagle, tak jak zatrzymał się na masywnej platformie oddalonej o kilometr, i tak jak w Asuanie, kiedy niedokończony obelisk, prawie gotowy, został porzucony wraz ze swoim mniejszym towarzyszem w ignorowanym obszarze kamieniołomu. Istoty o takich zdolnościach, z tak zaawansowaną technologią, mogły zostać powstrzymane tylko przez istoty z jeszcze potężniejszą technologią. Ta możliwość jest prawdopodobnie raczej prawdopodobieństwem niż fantazją, ponieważ nic innego nie ma sensu. A ci, którzy połknęli konwencjonalny „fakt”, że niedokończony obelisk został porzucony z powodu pęknięcia powstałego w pewnym momencie przez jakąś nieznaną siłę, muszą wyjaśnić, dlaczego ten mniejszy, który był w idealnym stanie, również został porzucony… na 5000 lat ! Dlaczego dynastyczni Egipcjanie nie dokończyli „wydobycia” go i nie wydobyli? Konwencjonalna odpowiedź musi brzmieć, że te dwa obeliski były ostatnimi, jakie kiedykolwiek wydobyto, ale prawda jest taka, że były one pierwszymi, jakie kiedykolwiek wydobywano, a wszystkie inne zostały zainspirowane i na ich cześć. Więc dokładną odpowiedzią na pytanie, dlaczego zostawili to w ziemi, jest to, że nie mogli go wydobyć, ponieważ nie mieli technologii zdolnej do tego. Mieli tysiące lat, które minęły, ale nigdy nie opracowali takiej technologii… lub zostawili ją tam, gdzie ją znaleźli, ponieważ byli przekonani z poczuciem strachu i podziwu, że oboje byli dziełem nieznanych bogów… którymi byli… prawdopodobnie dawno temu Egipcjanie utworzyli kraj i naród wzdłuż Nilu. Anomalia 4 Gdyby cała „skała podstawowa” została „wydobyta” z okolic pochyłego Kamienia Południa, to uniemożliwiłoby to jego wydobycie, ponieważ jedynym sposobem na oderwanie go od dobrze podciętego dna byłoby użycie gigantycznych klinów i kolosalne dźwignie, aby podważyć go na bok, gdy zostanie wystarczająco podcięty, a tym samym odskoczy, jeśli zostanie uwolniony z podłoża skalnego. Jednak ktoś musi wystąpić naprzód i wyjaśnić, jak byłoby to możliwe, gdyby nie było podłoża skalnego przynajmniej z jednej strony. Oczywiście byłoby to niemożliwe, więc dlaczego miałby zostać wykopany, jak się zakłada, a potem zlikwidowano jedyny sposób na jego uwolnienie? Proszę wyjaśnić logikę tego. Cóż, nie ma żadnych, a jednak bajki o establishmentu i tak są przedstawiane z całym autorytetem akademickim, jaki mogą zdobyć. Żałosne. Ponadto, jeśli całe rzekome twarde podłoże skalne, które go otaczało, zostało później wydobyte przez późniejszych mieszkańców, to dlaczego nie wydobyli również dużego bloku, tak jak przypuszczali, że mogli wydobywać kamień otaczający? Dlaczego pozostaje nietknięty przez prawdopodobnie 5000 lat lub dłużej? To ogromna liczba pokoleń, aby po prostu zostawić to w spokoju, gdy twardy kamień prawdopodobnie był pożądany do budowy. Ale nie możesz zrobić tego, czego nie mogą zrobić twoje narzędzia. Anomalia 5 Prawdę o Kamieniu Południa odkrywa się, zaglądając pod niego. Widoczna jest linia oddzielająca ją od stwardniałego, sprasowanego żwiru, na którym siedzi. Ta linia, wraz z skończoną płaskością dna, pokazuje, że nie jest przymocowana do żadnego podłoża skalnego, ale po prostu leży na ziemi, gdzie się znajdowała. Fakt ten niszczy całą narrację o tym, że był w trakcie wydobywania w miejscu, w którym się znajduje. Jeśli ktoś chce wierzyć, że został wydobyty, a nie był dziełem procesu wylewania warstwy betonu kamiennego do gigantycznej formy, aż uwarstwiona masa dotarła do szczytu, to należy wskazać miejsce wykopu, że wyszło z. Pokaż kamieniołom, w którym wydobyto WSZYSTKIE megabloki i bloki świątynne Baalbek. Ten dowód zakończyłby tę dyskusję. Ale nikt nie może tego zrobić, ponieważ taki kamieniołom nie istnieje. Ten fakt prowadzi tylko do jednego wniosku dla każdego zdolnego do logicznej indukcji, a mianowicie, że WSZYSTKI materiał budowlany w Baalbek (poczynając od misternej, wyszukanej architektonicznej ozdoby otaczającej świątynie na górze) został odlany w formach. Wszystko! Nic nie wydobywano. Nic nie zostało oderwane od podłoża skalnego. Wszystkie kształty i formy zostały wykonane z odtworzonego betonu „geopolerowego” odlewanego w formach, podobnie jak robienie cegieł, ale na znacznie większą skalę. To nowe twierdzenie można szybko zestrzelić, po prostu pokazując obszar, w którym z kamieniołomu wydobyto kilkadziesiąt megabloków i setki pomniejszych bloków i filarów. Nie można tego zrobić, ponieważ taki kamieniołom nie istnieje i nigdy nie istniał. Jedynym kamieniołomem jest ten, w którym się znajdują, ale ten ogromny bałagan ziemi to cały kamienny gruz i piasek na nierównym terenie, który znajduje się poniżej wyższego poziomu gruntu nad nim. Może służyć jako kamieniołom żwiru i bez wątpienia służy, ale nie kamieniołom skalny, ponieważ rzeczywiste podłoże z twardego kamienia jest zbyt głębokie, aby można go było dosięgnąć. W pobliżu znajdują się obszary, w których wystaje miękkie wapienne podłoże skalne, i zostały one przetworzone w celu utworzenia komór, być może do pochówków, ale ten wapień jest słaby i łatwo ulega erozji pod wpływem czasu i pogody, więc nie jest to ta sama struktura, co same gigantyczne bloki, które są raczej nieprzepuszczalne na wietrzenie ze względu na ich twardość. Powstały jako beton kamienny z mieszanki cementu z kamienia naturalnego (proszku i piasku) oraz „geopolimerowych” spoiw chemicznych, zmieszanych z kruszywem łamanej skały wapiennej z wypełnionego nim kamieniołomu, tworząc zlepek podobny do betonu, który jest wykonane w podobny sposób. Naturalny wapień jest w porównaniu z nim miękki i słaby, ale większość lub większość pobliskiej skały to pogmatwany rezultat lawiny połamanych skał, kamyków, piasku i błota. Jeśli ich lokalizacja znajdowała się w prawdziwym kamieniołomie ogromnych bloków kamiennych, jak można je było przetransportować, skoro ważą za dużo jak na jakąkolwiek naziemną formę przenośnego transportu, io wiele więcej w prehistorycznej przeszłości? Anomalia 6 Dowód rzucania Na szczycie Kamienia Południa znajduje się podniesiona sekcja rozciągająca się w dół od najwyższego końca mniej więcej w połowie drogi do środka górnej powierzchni. Ma krawędź o grubości kilku cali. Nic nie może wyjaśnić takiej anomalii, z wyjątkiem tego, że była to wewnętrzna krawędź wylewu betonu na wyższy koniec. Gdyby blok został cudownie wydobyty, taka warstwa nie istniałaby. Góra byłaby płaska. Boki są bardzo płaskie, dlaczego więc blat nie jest w takim samym stanie? Nawet spód jest płaski. Ale top ma jeszcze więcej dowodów na rzucanie. Wzdłuż górnej krawędzi z jednej strony znajduje się grzbiet, który wznosi się kilka cali nad powierzchnię. Ponownie, nic nie może tego wyjaśnić, z wyjątkiem chlapania mokrego betonu o ścianę formy, a część z niego przylega do ściany na tyle, aby zapobiec osiadaniu betonu do poziomu. Żadna praca piłą ani dłutem nie pozostawiłaby takiego grzbietu. Ponadto w pobliżu dolnego końca znajdują się obszary, które mogły powstać tylko w wyniku upadku przedmiotów lub skał na mokrą powierzchnię. Nie były również produkowane żadną metodą piłowania ani dłutowania. Nikt nie może wskazać żadnego motywu, dla którego ktoś kiedykolwiek wykuł te wgłębienia w jakimś momencie historii. Zatem casting jest jedynym rozsądnym wyjaśnieniem. Do tego dochodzi kwestia tego, jak pierwotnie ukształtowana była powierzchnia gruntu nad blokiem i jak wkopanie się w nią w jakiś sposób skutkowało niewytłumaczalnym kątem, pod jakim jest ustawiony. Wydobywanie bloków nie obejmuje wykańczania poziomej powierzchni tam, gdzie znajduje się poziom gruntu, ale jedynie odłupywanie sekcji kamienia, z wyrównaniem górnej i dolnej części. Widzimy jednak płaską górną powierzchnię zamiast naturalnego nieregularnego kształtu oryginalnej powierzchni gruntu. Czemu? Musimy wziąć pod uwagę, że płaska powierzchnia jest powszechnym wynikiem wylewania betonu, który jest wystarczająco cienki, aby samopoziomujący, lejący się. Anomalia 7 W 2014 roku, podczas usuwania ziemi otaczającej dolny koniec Kamienia Południa, odkryli poniżej i z boku najcięższy znany blok na Ziemi,być może 1600 ton. Tuż za środkiem dolnej górnej krawędzi brakuje obszaru w kształcie litery „V”. Ten obszar brakującego kamienia rozciąga się w dół na około 18 cali, zatrzymując się na powierzchni, która wydaje się być nienaturalnie płaska, a linia na tej powierzchni rozciąga się do pobliskiego rogu i wokół niego. W naturalnym podłożu wapiennym warstwy mogą być niczym niezwykłym, tak jak w przypadku piaskowca, ale tak nie jest w przypadku tego bloku, ponieważ 18-centymetrowa wysokość tej brakującej przestrzeni nie jest jednorodnym wapieniem, ale jest wyraźnie zlepkiem łamanej skały, jak w przypadku kruszywa używany do produkcji betonu. Oznacza to, że blok został wyprodukowany przez wylanie warstw o grubości około 18 cali, aż do osiągnięcia pożądanej wysokości, co jest niezwykle niezwykłe, ponieważ jest około trzy razy wyższy od człowieka. "Kto tak robi?" Kto chce, potrzebuje lub robi blok o tak gigantycznych rozmiarach? Jego zastosowanie jest niewyobrażalne na obszarze, gdzie nigdy nie miał miejsca ogromny projekt zapory. Anomalia 8 Dno tego dolnego bloku jest tak głęboko pod powierzchnią, że nie próbowano pod nim wykopów, aby sprawdzić, czy jest on przymocowany do ziemi, czy nie. Przestrzeń, która została wykopana obok niego, aby odsłonić jej pełną wysokość, kształtują coraz głębsze poziomy tarasów, których ściany złożone są z ułożonych jeden na drugim kamieni polnych. Było to konieczne, ponieważ na zewnątrz nie ma skały, która mogłaby zostać wyrzeźbiona w poziomach tarasu. Musiały być budowane od podstaw, aby luźny żwir powyżej nie zapełniał wykopanej wnęki obok. Jest więc dużo żwiru i skał, ale nie ma skały. Ściany tarasów zbudowane z kamienia polnego są wszędzie, ale nie ma ani jednego wykutego w skale. Bez równoległej ściany nie ma możliwości użycia klinów do oderwania jej od podłoża skalnego (tak jak w przypadku górnego bloku), a mówiąc o tym, dlaczego jakikolwiek mistrz kamieniołomu miałby zlecać wykopanie tak głębokiego bloku, gdy ktoś siedzi tuż nad nim a obok? Czy nie musiałby być usuwany z drogi, aby poradzić sobie z wykopaniem i usunięciem „największego bloku świata” pod nim? Skoro można było go usunąć z „kamieniołomu”, to dlaczego nie było? Byłoby to przeszkodą w wykopaniu dolnego bloku, gdyby dolny blok faktycznie był tam wydobywany, a tak nie było. Anomalia 9 Gdyby WSZYSTKIE megabloki kompleksu świątynnego pochodziły z kamieniołomu żwiru, to istniałby wyćwiczony i udoskonalony system transportu, ale to, czego ten system nie obejmowałby, to wykończenie powierzchni bloków, gdy znajdowały się one jeszcze w „kamieniołomie” i nadal przymocowany do podłoża skalnego! Nie zostałoby to zrobione, zwłaszcza spłaszczenie dolnej powierzchni, ponieważ każdy poważny błąd w transporcie mógł spowodować, że bloczek wtoczyłby się do rowu, skąd nie można go było wyciągnąć, lub, co gorsza, może pęknąć na pół, ponieważ się podobno składał się z tego słabego, gównianego wapienia znalezionego w kamieniołomie. Co by dało całe to wyrównanie powierzchni, gdyby blok pękł na dwie części? Oczywiście jedynym rozsądnym rozwiązaniem byłoby rozpoczęcie prac wykończeniowych dopiero po dotarciu na plac budowy. Anomalia 10 Ponieważ świątynie kompleksu można z całą pewnością przypisać Rzymianom, mądrzy znawcy kwakademii podjęli się przypisania Rzymianom supermegalitycznej kamieniarki, wiecie… dla wygody. Ale dwa plus dwa, których nikt nie obliczył, to to, że jeśli to prawda, to Rzymianie mieli setki lat na ukończenie ruchu ostatnich trzech bloków do kompleksu, ale tego nie zrobili. CZEMU??? Nie mają odpowiedzi, ponieważ żadna odpowiedź nie jest możliwa, ponieważ nie ma to sensu. Chcą, aby wszyscy uwierzyli w ich udawany scenariusz, w którym Rzymianie mieli nieograniczoną sprawność i możliwości, a zatem byli w pełni zdolni do przenoszenia (i wydobywania) kamienia o tak gigantycznych rozmiarach, a jednak w obliczu pytania, dlaczego tak się stało. t zrobić to, ponieważ byli tacy kompetentni w takim zadaniu, -ich logika się rozpada, bo nie ma odpowiedzi. Prawdziwą odpowiedzią jest oczywiście to, że nie zrobili tego, ponieważ nie mogli. Nie mieli technologii ani mocy, a dziś nie można tego zrobić, biorąc pod uwagę tę samą niezmienioną lokalizację. Anomalia 11: Transport Do transportu dowolnego dużego przedmiotu z kamienia potrzebne były sanie, lub jak mówią niektórzy: „sanie”. Ciężkich przedmiotów nie można ciągnąć po ziemi, ponieważ tarcie jest zbyt silne, więc musiały zostać podniesione na drewniane sanki, które musiały ślizgać się po nasmarowanych drewnianych belkach. Działa to tylko do momentu, w którym siła robocza i moc nie są już w stanie podnieść lub przechylić absurdalnie ciężkiego ciężaru. Waga bloków Baalbek znacznie przekracza ten limit. Nic nie mogło ich podnieść ani nie można ich było podeprzeć na jednym końcu, ponieważ nie istniało nic, co mogłoby to osiągnąć. Żaden asortyment żurawi nie mógł nawet zbliżyć się do podniesienia końca nawet o cal. Można by sugerować, że mogli podciąć grunt pod nim na tyle głęboko, aby umożliwić wstawienie pod nim sań… być może aż do środka bloku. Ale to stanowi kolejny problem nie do pokonania. To podcięcie skutkowałoby przeniesieniem całego tego niepodpartego ciężaru na obszar wciąż spoczywający na ziemi, co skutkowałoby ogromnym naciskiem na podłoże i późniejszym poziomem tarcia, którego nie można było pokonać ciągnąc go linami i siłą mięśni. Pozostaje tylko użycie gigantycznych dźwigni lub łomów. Dobrze służą do podnoszenia bardzo ciężkich przedmiotów częściowo z ziemi, ale nawet nie byłyby brane pod uwagę w przypadku takich ciężarów, ponieważ żadna dźwignia o wymaganej wielkości nie była możliwa ani nie do opanowania. Ważyłby za dużo i byłby za duży. Musiałyby być co najmniej dwa razy dłuższe od bloków i obsługiwane przez mężczyzn przynajmniej tak wysokich, jak bloki są długie. Więc jeśli nie znajdziemy szkieletów o długości około 60 stóp, możemy wykluczyć użycie dźwigni do podnoszenia bloków na gigantyczne sanki. Anomalia 12 Jedynym materiałem, z którego można było zrobić sanki lub rolki do kłód, było drewno. W Libanie istniały słynne libańskie cedry olbrzymie, więc chociaż drewno było dostępne, drewno o wielkiej wytrzymałości nie było dostępne. Cedr jest miękkim drewnem, podobnym do sosny, ale tylko bardzo twarde drewno oparłoby się sile miażdżącej tak ogromnych ciężarów jak te bloki. Tak więc nawet gdyby pod blok można było włożyć sanki lub kilka rolek do kłód, szybko zostałyby one ściśnięte i prawdopodobnie zmiażdżone, ponieważ nie miałyby odpowiedniej gęstości i twardości, aby wytrzymać tak duży nacisk. Pewnego dnia w pobliżu miejsca, w którym mieszkam, jedna lub więcej ogromnych sekwoi i/lub drzew cedrowych spadło na autostradę, powodując bałagan w ruchu. Są tak ogromne, a ich waga jest tak wielka, że gdy uderzą w ziemię, eksplodują. Rozbijają się. Nie mają one wytrzymałości strukturalnej, aby wytrzymać falę uderzeniową ciśnienia wywieranego na uderzenie. Muszą jedynie oprzeć się naturalnemu ciężarowi pionowego nacisku z dużych wysokości, który naciska w dół. Więc ich siła leży w osi pionowej, a nie poziomej. Stąd duży ciężar umieszczony na ich szerokości spowodowałby ich pęknięcie. Ale nawet gdyby mogli unieść ciężar, żaden człowiek nie byłby w stanie sobie z nimi poradzić, ponieważ ważyłyby za dużo, ponieważ musiałyby być ogromne. Toczenie ich w dół zbocza do rzeki w celu transportu w dół rzeki byłoby dziecinnie proste w porównaniu z przenoszeniem gigantycznych rolek z tyłu bloku do przodu. Musiałyby mieć jard lub metr grubości. Ale kilka z nich nie byłoby odpowiednich. Cały spód musiałby być wyłożony ogromnymi balami, ponieważ cały ciężar jest umieszczony tylko na górnej krawędzi bali, która stykałaby się z blokiem, wraz z dolnym grzbietem, który stykałby się z ziemią. Te dwa paski przejmowałyby całe ciśnienie zgniatania iw rezultacie uległyby ściśnięciu, gdyby nie było tak wielu, jak to możliwe, aby podzielić obciążenie. Anomalia 13 Oprócz fizyki dźwigania ogromnego ciężaru, istnieje mechaniczna niemożność użycia rolek w sposób, w jaki ludzie to sobie wyobrażają. Jest to problem nie do pokonania ze względu na brak precyzyjnej powierzchni, po której mogłyby się toczyć. Aby niewielkie upadki i wzniesienia nie pozwoliły idealnie jednolitym balom stracić kontaktu z klockiem, podłoże musiałoby być całkowicie płaskie, a bale byłyby idealnie okrągłe i miały identyczną średnicę. Ze względu na wymaganą małą prędkość ruchu megabloku, gdy tylko walec kłody traci kontakt, przestaje się poruszać, w wyniku czego ten znajdujący się za nim wpada na niego. Zatrzymanie tylko jednej kłody spowodowałoby zakleszczenie bali, które wytworzyłoby tak duży opór, że nie mogliby go pokonać ludzie z linami. Taka sytuacja byłaby nie do naprawienia, zwłaszcza gdyby zagłębienie w powierzchni pozwoliło na utratę kontaktu dwóch lub więcej bloków. Pozostaje więc tylko sanie jako możliwą alternatywę. Ale to cierpi z powodu niemożności umieszczenia bloku na saniach, a następnie próby podniesienia go w górę pod stromym kątem bloku południowego. Za duży ciężar i za duże tarcie. Anomalia 14 Załóżmy, że jeden taki klocek został jakoś umieszczony na saniach lub zestawie rolek. Co wtedy? Jak gleba może wytrzymać taki ciężar i pozostać idealnie płaska, zakładając, że od początku była płaska? Cóż, nie mogło. Mechanizm transportowy zapadałby się w glebę, więc potrzebne byłoby bardzo grube i mocne podłoże. Załóżmy dalej, że taka droga została przygotowana z dużych grubych bloków kamiennych, a mechanizm transportowy nie uległ zgnieceniu, nie stracił kształtu ani nie rozpadł się. Wtedy musielibyśmy wyliczyć, jak tak duży ciężar można podciągnąć pod górę (poczynając od wyciągania pod górę z „kamieniołomu”). Podczas jazdy do przodu na równym podłożu z dobrym smarowaniem ruch jest całkowicie możliwy, ale gdy zmienia się kąt, zmienia się również potrzebna siła, w znacznym stopniu.,, Z każdym wzrostem stopnia pochylenia moc potrzebna do wytworzenia ruchu do przodu znacznie wzrasta, nawet z rolkami. Jeśli kiedykolwiek zdarzyło Ci się ręcznie pchać średnio ciężki samochód na równym podłożu, wiesz, że nie jest to łatwe, ale ręczne pchanie samochodu pod górę jest w rzeczywistości niemożliwe. Tak więc potrzebna byłaby większa siła do przodu niż samo ciągnięcie sań po płaskim terenie. Następnie istnieje większa zdolność potrzebna do zapobiegania niekontrolowanemu ruchowi bloku na rolkach w dół. Jak byś mógł zahamować przednią bezwładność takiego ciężaru? Nic takiego nie jest możliwe do pomyślnego zrobienia. Dlatego poruszanie się po czymkolwiek innym niż płaska powierzchnia nigdy nie byłoby możliwe ani usiłowane. Należy założyć, że nigdy nie zbudowano tak płaskiego koryta drogi o wystarczającej twardości, ponieważ teren pomiędzy punktem początkowym a docelowym byłby bardzo mało prawdopodobny i płaski na całej odległości. A gdyby taka jezdnia została zbudowana, to nadal byłaby w użyciu, a przynajmniej dziś widoczna ze względu na wielkość bloków wymaganych do jej budowy. Byłoby to również niemożliwe w przypadku bali rolkowych, ponieważ musiałyby zostać przesunięte na boki po wyjściu z tyłu, a następnie zwinięte do przodu i przesunięte z powrotem do wyrównania z czołem bloku. Ale jak mogły w ogóle zostać przesunięte do przodu, jeśli droga nie byłaby dwa razy szersza od kłód lub więcej? Otóż nie ma tak szerokiej, grubej jezdni, a to dlatego, że nigdy nie została zbudowana ani potrzebna, bo bloki nie były robione w tzw. . Jeśli tak, to jak stamtąd dotarli do tzw. kamieniołomu? Na to pytanie odpowiada moja poprzednia ekspozycja zatytułowana: Prawda o Baalbek zmienia wszystko. https://sciencetheory.wordpress.com/2021/09/24/the-truth-about-baalbek-changes-everything/ Anomalia 15 Po drugiej stronie autostrady od słynnego miejsca znajduje się nieokreślone pustkowie, na którym siedzi towarzysz południowego kamienia (lub kamienia kobiety w ciąży). Jako jeden z najbardziej znaczących obiektów na Ziemi, zaszczycony jest otaczaniem go porzuconymi odpadami… (- prawdopodobnie nielegalne wysypisko), a przynajmniej tak było przez długi czas. Nie jest też ewidentnie przymocowany do ziemi, ponieważ wydaje się, że spoczywa na wierzchu gruzu, ale nie możemy być tego pewni, ponieważ nie podjęto żadnej próby, o której wiem, aby oczyścić ten obszar i wykonać jakieś wykopaliska badawcze pod spodem to. Gdyby temat został nawet poruszony przez autorytety, napotkaliby zagadkę, że nie byliby pewni, czy to dobry pomysł, z powodu tego, co może odsłonić. Gdyby okazało się, że blok nie był przymocowany do ziemi, pojawiałyby się pytania typu „dlaczego nie przyniesiono go do kompleksu świątynnego, skoro był gotowy do drogi”? Dlaczego po prostu siedział tam przez jakieś 5000 lat i żadna władza rządząca nigdy nie przeniosła go do kompleksu świątynnego, tak jak podobno byli w pełni zdolni to zrobić??? Ponadto, jeśli nie jest przytwierdzony do podłoża, to do jakiego podłoża był pierwotnie przymocowany? Gdzie był „wydobyty”? Jak został przeniesiony? Dlaczego został tam, gdzie jest? „Władze” wolą pozostawiać takie pytania bez zadawania, ponieważ z pewnością nie mają odpowiedzi, podobnie jak nikt inny. autor: Adrien Nash 26 listopada 2021 - zredagowany 29 grudnia 2021

: Data Publikacji.: 22-03-25