Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 04-08-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Drzewianie - plemię słowiańskie.

: Opis.: Drzewianie - plemię słowiańskie. Jednym z najdalej wysuniętych na zachód plemion słowiańskich było plemię Drzewian, które przekroczyło Łabę w ciągu VII wieku i osiedliło się w okolicach dzisiejszych miast Luneburg i Uelzen. Początkowo byli częścią Związku obodryckiego, lecz na początku IX wieku pokojowo (dzięki czemu uniknęli ludobójstwa) podporządkowali się Karolowi Wielkiemu i przeszli pod rządy Franków. Drzewianie nigdy nie stanowili tam większości i zamieszkiwali obok skupisk Germanów. Teren, który zajęli charakteryzowały bagna i gleby gorszej jakości oraz roślinność stepowo-leśna. Po dziś dzień tereny niegdyś zajmowane przez Drzewian zwane są w Niemczech Wendeland czyli Kraj Wenedów, którzy tak nazywali Słowian. Trudno dostępne tereny powodowały, że poszczególne grupy Drzewian zamieszkiwały w izolacji rzadko się kontaktując. Czynnik ten miał niewątpliwie wpływ na wykształcenie się kilku dialektów w obrębie tej grupy. Ich głównym zajęciem było trudne rolnictwo na nieurodzajnych glebach, pasterstwo, bartnictwo, ciesielstwo i uprawa lnu. Zamieszkiwanie mało atrakcyjnych terenów miało swoje wady i zalety. Do wad należało to, że pozostali biedną ludnością wiejską o skromnej kulturze, przekazując tradycję ludu w formie ustnej pod postacią pieśni i opowiadań. Zaletą było to, że w przeciwieństwie do swych pobratymców z sąsiedniej Meklemburgii, którzy zostali zasymilowani do XVI wieku zachowali swą mowę i odrębność aż do polowy XVIII wieku, stanowiąc słowiańską wyspę w germańskim morzu. https://wiaraprzyrodzona.wordpress.com/.../drzewianie/ Drzewier – ein slawischer Stamm. Einer der westlichsten slawischen Stämme war der Stamm der Drzewier, die im Laufe des 7. Jahrhunderts die Elbe überquerten und sich in der Nähe der heutigen Städte Lüneburg und Uelzen niederließen. Ursprünglich gehörten sie zum Bund der Obodriten, doch zu Beginn des 9. Jahrhunderts unterwarfen sie sich friedlich (wodurch sie einen Völkermord verhinderten) Karl dem Großen und gerieten unter die Herrschaft der Franken. Die Drzewier stellten dort nie die Mehrheit und lebten neben Gruppen von Deutschen. Das von ihnen bewohnte Gebiet war geprägt von Sümpfen und Böden schlechterer Qualität sowie Steppen- und Waldvegetation. Bis heute werden die einst von den Drzewiern besetzten Gebiete in Deutschland Wendeland genannt, also das Land der Wenden, die die Slawen so nannten. Aufgrund der schwer zugänglichen Gebiete lebten einzelne Gruppen von Drzewiern isoliert und hatten kaum Kontakt zueinander. Dieser Faktor hatte zweifellos einen Einfluss auf die Entwicklung mehrerer Dialekte innerhalb dieser Gruppe. Ihre Hauptbeschäftigung war die schwierige Landwirtschaft auf unfruchtbaren Böden, Hirtenarbeit, Bienenzucht, Tischlerei und Flachsanbau. Das Leben in unattraktiven Gegenden hatte seine Vor- und Nachteile. Die Nachteile bestanden darin, dass sie eine arme Landbevölkerung mit einer bescheidenen Kultur blieben und die Tradition des Volkes mündlich in Form von Liedern und Geschichten weitergaben. Der Vorteil bestand darin, dass sie im Gegensatz zu ihren bis zum 16. Jahrhundert assimilierten Verwandten aus dem benachbarten Mecklenburg ihre Sprache und Eigenart bis zur Mitte des 18. Jahrhunderts behielten und eine slawische Insel in einem germanischen Meer darstellten. https://wiaraprzyrodona.wordpress.com/.../drzewianie/

: Data Publikacji.: 03-08-25

Słowiańskie urny cynarskie z inskrypcjami słowiańskich run znalezione w starożytnym grobie Polan w Lednogórze na terenie Polski.

: Opis.: Słowiańskie urny cynarskie z inskrypcjami słowiańskich run znalezione w starożytnym grobie Polan w Lednogórze na terenie Polski. Slawische Urnen mit Inschriften slawischer Runen, gefunden in einem antiken Grab der Polans in Lednogóra, Polen.

: Data Publikacji.: 03-08-25

Tajemnica zniknięcia starożytnej cywilizacji chińskiej.

: Opis.: Tajemnica zniknięcia starożytnej cywilizacji chińskiej. Wykopaliska archeologiczne przeprowadzone w 1986 r. w Chinach ujawniły gigantyczne brązowe posągi zaginionej, wysoko rozwiniętej chińskiej cywilizacji zwanej Sansingdui, które mają około 3000 lat. Naukowcy twierdzą, że nikt nie mógł stworzyć czegoś takiego w tym czasie. W 1929 r. chłop z Syczuanu odkrył artefakty z jadeitu i kamienia podczas naprawy rowu kanalizacyjnego położonego około 40 kilometrów od Chengdu. Nie nadano im znaczenia aż do 1986 roku, kiedy archeolodzy odkryli nowe artefakty z jadeitu: około 100 kłów słoni i oszałamiające rzeźby z brązu o wysokości 2,4 metra, które sugerują imponujące możliwości techniczne twórców, którzy nie byli obecni nigdzie na świecie w tym czasie, powiedział Peter Keller , geolog i szef Bowers Museum w Santa Ana w Kalifornii, gdzie niektóre z tych artefaktów są obecnie wystawiane. Artefakty te należą do zaginionej cywilizacji, znanej obecnie jako Sansingdui, żyjącej w tak zwanym mieście-fortecy nad brzegiem rzeki Mingjiang. To wielka tajemnica dla naukowców. Archeolodzy uważają, że ta kultura z jakiegoś powodu celowo zniknęła gdzieś pomiędzy 3000 a 2800 lat temu. Domniemane wyjaśnienia to wojna i powodzie, ale nie są one zbyt przekonujące. Kilka lat temu archeolodzy odkryli pozostałości innego starożytnego miasta Jinsha w pobliżu Chengdu. Tam archeolodzy nie znaleźli nic specjalnego poza złotą koroną i nie mniej niż złotą laską z wygrawerowanymi motywami - takimi samymi jak te znalezione w Sansingdui. Doprowadziło to niektórych uczonych do przypuszczeń, że ludzie z Sansingdui mogli przenieść się do Jinshu. Das Geheimnis des Verschwindens der alten chinesischen Zivilisation. Bei archäologischen Ausgrabungen im Jahr 1986 in China wurden riesige Bronzestatuen einer verlorenen, hochentwickelten chinesischen Zivilisation namens Sansingdui entdeckt, die etwa 3.000 Jahre alt sind. Wissenschaftler sagen, dass damals niemand so etwas hätte erschaffen können. Im Jahr 1929 entdeckte ein Bauer aus Sichuan Jade- und Steinartefakte, als er etwa 40 Kilometer von Chengdu entfernt einen Abwassergraben reparierte. Ihre Bedeutung erhielten sie erst 1986, als Archäologen neue Jadeartefakte entdeckten: rund 100 Elefantenstoßzähne und atemberaubende 2,4 Meter hohe Bronzeskulpturen, die auf die beeindruckenden technischen Fähigkeiten von Herstellern schließen lassen, die es damals nirgendwo auf der Welt gab, sagte der Geologe Peter Keller und Leiter des Bowers Museum in Santa Ana, Kalifornien, wo einige dieser Artefakte heute ausgestellt sind. Diese Artefakte gehören zu einer verlorenen Zivilisation, die heute als Sansingdui bekannt ist und in der sogenannten Festungsstadt am Ufer des Mingjiang-Flusses lebt. Für Wissenschaftler ist das ein großes Rätsel. Archäologen glauben, dass diese Kultur aus irgendeinem Grund vor 3.000 bis 2.800 Jahren absichtlich verschwand. Die angeblichen Erklärungen sind Krieg und Überschwemmungen, aber sie sind nicht sehr überzeugend. Vor einigen Jahren entdeckten Archäologen die Überreste einer weiteren antiken Stadt, Jinsha, in der Nähe von Chengdu. Dort fanden Archäologen nichts Besonderes außer einer goldenen Krone und nichts weniger als einem goldenen Stab mit eingravierten Motiven – dieselben, die auch in Sansingdui gefunden wurden. Dies hat einige Gelehrte zu der Vermutung veranlasst, dass Menschen aus Sansingdui möglicherweise nach Jinshu gezogen sind.

: Data Publikacji.: 03-08-25

Ogromna świątynia odkryta na granicy Meksyku i Gwatemali liczy około 3 tysiące lat.

: Opis.: Ogromna świątynia odkryta na granicy Meksyku i Gwatemali liczy około 3 tysiące lat. Odkrycia dokonali naukowcy z University of Arizona, jest to opisane w artykule w czasopiśmie Nature. Cywilizacja Majów istniała na Półwyspie Jukatan przez kilka tysiącleci - aż do IX wieku naszej ery. Następnie Majowie opuścili swoje miasta - naukowcy wciąż spierają się, dlaczego tak się stało. Naukowcy odkryli kolejne miasto zbudowane między 2,8 a 3 tysiącami lat pne. Na podstawie danych lidarów, które są używane do identyfikacji pustek i niejednorodności w głębokich warstwach gleby, naukowcy byli w stanie znaleźć ogromną kamienną platformę w pobliżu granicy z Meksykiem i Gwatemalą. Platforma jest ukryta pod powierzchnią ziemi - jej długość wynosi około 1,4 km, jej szerokość wynosi 400 m, a wysokość od 15 do 20 m. Jest połączona ze światem zewnętrznym dziewięcioma szerokimi drogami i została obrócona w taki sposób, że jej przeciwne końce „zaglądały” do tych punktów, w których słońce wschodzi podczas przesilenia letniego i zimowego, jeśli spojrzysz na platformę z piramidy, która znajduje się kilkaset metrów na zachód od niej. Na tej podstawie naukowcy doszli do wniosku, że udało im się odkryć zabytek religijny - ponadto jest to najstarszy znany nauce. „Analizując niskiej jakości obrazy tego obszaru uzyskane przez meksykańskie władze za pomocą radarów laserowych, zauważyliśmy ogromną platformę. Po dokładniejszym zeskanowaniu tego terytorium znaleźliśmy pod ziemią ślady ogromnego budynku, który pozostał niewidoczny dla mieszkańców ze względu na jego monumentalną wielkość i płaski kształt ”mówi Takeshi Inomata, główny autor badania. Dziennik Naukowy Ein riesiger Tempel, der an der Grenze zwischen Mexiko und Guatemala entdeckt wurde, ist etwa 3.000 Jahre alt. Die Entdeckung wurde von Wissenschaftlern der University of Arizona gemacht, sie wird in einem Artikel in der Zeitschrift Nature beschrieben. Die Maya-Zivilisation existierte mehrere Jahrtausende lang auf der Halbinsel Yucatan – bis zum 9. Jahrhundert n. Chr. Dann verließen die Mayas ihre Städte – Wissenschaftler streiten noch heute darüber, warum das geschah. Wissenschaftler haben eine weitere Stadt entdeckt, die zwischen 2,8 und 3000 Jahren vor Christus erbaut wurde. Mithilfe von LIDAR-Daten, die zur Identifizierung von Hohlräumen und Inhomogenitäten in den tiefen Bodenschichten verwendet werden, konnten Wissenschaftler eine riesige Steinplattform nahe der Grenze zu Mexiko und Guatemala finden. Die Plattform liegt verborgen unter der Erdoberfläche – sie ist etwa 1,4 km lang, 400 m breit und 15 bis 20 m hoch. Sie ist durch neun breite Straßen mit der Außenwelt verbunden und wurde so gedreht, dass ihr Gegenteil der Fall ist endet auf die Punkte, an denen die Sonne zur Sommer- und Wintersonnenwende aufgeht, wenn man von der Pyramide aus auf die Plattform blickt, die einige hundert Meter westlich davon liegt. Auf dieser Grundlage kamen Wissenschaftler zu dem Schluss, dass es ihnen gelungen ist, ein religiöses Denkmal zu entdecken – darüber hinaus ist es das älteste, das der Wissenschaft bekannt ist. „Bei der Analyse minderwertiger Bilder des Gebiets, die die mexikanischen Behörden mit Laserradaren aufgenommen hatten, fiel uns eine riesige Plattform auf. „Nachdem wir dieses Gebiet genauer untersucht hatten, fanden wir Spuren eines riesigen Gebäudes im Untergrund, das aufgrund seiner monumentalen Größe und flachen Form für die Bewohner unsichtbar blieb“, sagt Takeshi Inomata, der Hauptautor der Studie. Wissenschaftliche Zeitschrift

: Data Publikacji.: 03-08-25