: Profil użytkownika:

Procedura tłumaczenia na 91 języków została rozpoczęta. Masz wystarczającą ilość środków w wirtualnym portfelu: PULA . Uwaga! Proces tłumaczenia może trwać nawet kilkadziesiąt minut. Automat uzupełnia tylko puste tłumaczenia a omija tłumaczenia wcześniej dokonane. Nieprawidłowy użytkownik. Twój tekst jest właśnie tłumaczony. Twój tekst został już przetłumaczony wcześniej Nieprawidłowy tekst. Nie udało się pobrać ceny tłumaczenia. Niewystarczające środki. Przepraszamy - obecnie system nie działa. Spróbuj ponownie później Tłumaczenie zakończone - odśwież stronę.

Nadmi

Kraj:Polska
: Język.:deutsch
: Utworzony.: 06-10-15
: Ostatnie Logowanie.: 16-04-25

: Wyślij Wiadomość.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

Nadmi : ogłoszenia.

Rdzenni Amerykanie zamieszkujący rejony Florydy.

: Opis.: Rdzenni Amerykanie zamieszkujący rejony Florydy. Zdjęcia: dr Nargo Longo

: Data Publikacji.: 30-03-25

Po raz pierwszy te tajemnicze źródła wolframowe zostały omówione w 1991 roku.

: Opis.: Po raz pierwszy te tajemnicze źródła wolframowe zostały omówione w 1991 roku. Wtedy geolodzy znaleźli je w próbkach piasku rzeki Narada (obwód swierdłowski, podbiegunowy Ural) z małymi spiralnymi szczegółami. Następnie podobne spirale znaleziono kilkakrotnie na Uralu Subpolarnym w rejonie rzek Kozhim i Balbanyu, a także w Tadżykistanie i rejonie Czukotki. Obiekty składają się z wolframu i molibdenu. Obiekty maja wymiary mikroskopijne od 0,3mm do kilku milimetrów i są ich tysiące w mule i piachu, jakby odrzuty produkcyjne. Badania przyniosły wyniki - mają od 20 000 do 318 000 lat. Wyobraź sobie, że wolfram topi się w temperaturze 3400 stopni. To minimum w późnym paleolicie.

: Data Publikacji.: 30-03-25

Statua Wolności to w rzeczywistości Hekate, bogini ciemności.

: Opis.: Statua Wolności to w rzeczywistości Hekate, bogini ciemności. Latarnia oświetla drogę w ciemności. Kontroluje ciemność. Hekate zazwyczaj jest przedstawiana trójpostaciowo Hekate tróiformis , mi to bardziej kojarzy się z Królową Semiramis, Babilon i imperium rzymskie mamy do dziś Hekate (stgr. Ἑκάτη Hekátē, łac. Hecate) – w mitologii greckiej i rzymskiej przede wszystkim bogini ciemności, czarów, magii oraz świata istot i zjawisk nadprzyrodzonych. Pochodzenie Była bóstwem bardzo starym, niejasnego pochodzenia i o stosunkowo zróżnicowanej roli w wierzeniach. Kult jej wywodzony jest z małoazjatyckiej Karii, gdzie jej świątynię zlokalizowano m.in. w pobliżu Stratonikei. U Greków nie miała własnego mitu. Po raz pierwszy została wymieniona przez Hezjoda w Narodzinach bogów jako córka Persesa i Asterii. Nie była zaliczana do bóstw olimpijskich, chociaż Zeus zachował jej dawne moce i dodał nowe, udzielając władzy nad losem ziemi i morza. Utożsamiano ją z innymi bóstwami: Artemidą i Selene jako bóstwami księżyca, z władczynią świata podziemnego Persefoną, a nawet z Demeter. Powiązania z Demeter i Artemidą wskazywałyby, że była czczona jako bóstwo przyrody, związek z Persefoną odnosiłby się do jej roli w świecie ciemności i praktyk magicznych. Znana bardziej poprzez swe cechy szczególne i spełniane funkcje, nie odgrywała większej roli w greckich mitach. Ubocznie włączona została do mitologicznego wątku króla Ajetesa i Medei, a według późniejszej tradycji miała być nawet matką Kirke. Kult Mimo to była boginią bardzo popularną, najpewniej ze względu na rozległą moc wpływów i stosunkowo szeroki zakres działania. W wierzeniach Greków występowała w dwóch całkiem odmiennych aspektach (później rozdzielonych na jej działalność dzienną i nocną). Początkowo uważana była za bóstwo życzliwe, pomocne ludziom w życiu codziennym i mające swój wpływ w sprawach sądowych, politycznych i wojennych. Moc jej rozciągała się bez ograniczeń na wszystkie dziedziny życia: wysłuchiwała próśb, udzielając nie tylko dóbr materialnych, lecz także daru wymowy na zgromadzeniach publicznych, zwycięstwa w walce i w zawodach sportowych (igrzyskach). Rybakom zapewniała połowy, rolnikom – rozmnażanie bydła i plony. Wzywano jej jako „bogini żywicielki” potomstwa, podobnie jak Apollina i Artemidy. W odmiennym charakterze występowała później, gdy uchodziła za przypisaną do Hadesu boginię czarów i praktyk magicznych, a także ciemności i świata podziemnego, pokuty i zemsty, wzywaną podczas ofiar przebłagalnych. Jako pani upiorów, patronce czarownic i nekromantów, objawianej pod postacią klaczy lub suki czy wilczycy, przypisywano jej cechy okrutne, choć możliwe do przebłagania, uważając ją również za boginię pokuty i mścicielkę przelanej krwi. Tzw. hekatejon – trójfiguralne wyobrażenie Hekate z rozdroży Posągi Hekate stawiano zwykle na rozstaju dróg jako miejscu wyjątkowo sprzyjającym czarom. Dlatego Rzymianom lepiej znana była z przydomkiem Hecate Trivia (Hekate Rozdroży), czyli „trójpostaciowa” (Hecate triformis). Każdego ostatniego dnia miesiąca składano jej tam w ofierze placki, jaja, ryby, cebulę, niekiedy czarne jagnięta lub szczenięta i miód. Największą czcią otaczano ją na Eginie, gdzie corocznie obchodzono jej misteria wprowadzone podobno przez Orfeusza (stąd szczególną cześć odbierała u orfików). Wiadomo, że miała też świątynię w Argos. Ikonografia W sztuce starogreckiej wyobrażano ją najczęściej jako postać kobiecą o trzech twarzach, trzymającą pochodnie i otoczoną przez psy. Do jej atrybutów należały także miecze, węże, bicze. Około połowy V wieku p.n.e. uczeń Fidiasza Alkamenes pierwszy przedstawił ją trójfiguralnie – jako trzy postacie połączone plecami, trzymające w rękach pochodnie i dzbany. Jej statua znajdowała się przy świątyni Ateny Zwycięskiej na ateńskim Akropolu i zwłaszcza Ateńczycy składali jej ofiary czcząc jako „opiekunkę rozdroży”. Na gemmach często wyobrażana była jako sześcioramienna, otoczona wężami, bardziej przypominająca bóstwa indyjskie niż greckie. Nierzadkie są przedstawienia z psem (lub pod jego postacią), ogólnie typowe dla bóstw sfer wieloznacznych, ciemnych i nocnych. Uwagi W Laginie, zniszczona przez Rzymian w 40 p.n.e. (G.E. Bean: «Lagina». W The Princeton Encyclopedia of Classical Sites. Princeton: Princeton University Press, 1979). W Atenach, Epidauros i na Delos noszącą właśnie przydomek Hekate, czyli „w dal godząca” (Jan Parandowski: Mitologia, dz. cyt., s. 58). Z Demeter łączył ją aspekt płodności i śmierci jako mocy ziemi połączonych w cykl życia (Podręczna miniencyklopedia mitologii, dz. cyt., s. 71). W wielu kulturach to zwierzę mające związki ze śmiercią i uważane za pośrednika między światem żywych i umarłych (Leksykon symboli Herdera. Warszawa: TCHU, 2009, s. 222). Symboliczne przedstawienie bogini z psem (z czary greckiej)

: Data Publikacji.: 30-03-25

(I my też będziemy matkami!)

: Opis.: Jean-Jacques Lequeu, 1794, Et nous aussi nous serons mères, (I my też będziemy matkami!) Chociaż współcześni widzowie mogą odczytać ten obraz jako celowo podniecający, niekoniecznie był to jego pierwotny zamiar; obraz ten został faktycznie wyprodukowany jako element rewolucyjnej propagandy, aby promować „wyzwolenie” zakonnic z opresyjnych struktur religijnych. Rzeczywiście, nierzadko zdarzało się, że rodziny, które nie mogły sobie pozwolić na utrzymanie lub poślubienie córek, wysyłały je do klasztoru. Sytuacje taką możemy zobaczyć w powieści Diderota La Religieuse, po raz pierwszy opublikowanej w 1780 roku, która opowiada historię jednej takiej młodej kobiety i wyraża obawy dotyczące traktowania młodych nowicjuszy przez skorumpowany, obraźliwy i seksualnie represyjny Kościół . obscene.eighteenth

: Data Publikacji.: 30-03-25