MALEŃKA PANI

Maleńka pani zapłodniła kruka. To jej niedościgłe marzenie.
W jego sercu zmieszała czerń z miłością. A on zapłakał.
Zamiast łzy uronił jajo czarnomiłosne pokryte wrzodem ozdrowienia.
Ułożył je w zakręcie duszy tuż przed podjęciem decyzji.
Maleńka pani odwagę daje krukowi za morze.
A on o lasce skrada się po ogrodzie zmęczony prawdami i absolutem okrągłych grzeczności wygłaszanych od stuleci przez ciocie przy herbatce.
Z tego powodu ma mdłości. Dlatego też wypadł mu okular.
Zadyndał na sznurku. Maleńka pani czeka pisklęcia.
A ono tuż za zakrętem wyklute nieporadnymi nogami na dziób pada.
Maleńka pani nie rozmawia z krukiem. Nie myje rąk ani piór nie strzyże.
Chichotem jej natura się przewraca a czarna miłość dopada naszych serc.
Bo kiedy umrze, i na jej pogrzebie, grupa succubów w wymiar ją wytoczy, nadejdą chwile milczenia i nagich słów niedopowiedzianych truchła. Niechcąco uczynione gesty i bezpodstawnie rzucone spojrzenia zmielą nasz Świat na papkę w jednej chwili.















>
:
Poprzedni rozdział:      Następny rozdział:
:
Automat tłumaczył ten tekst na 91 języków z oryginalnego języka polskiego. Tytuł oryginału "Teoria Strzałek" . Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawo autorskie: Jakub Nowak  TS022