Jp.dzzizzzJp.dzzizzzJp.dzzizzz

MARIJAMARIJAMARIJA

Siedziała całkiem cicho na schodkach prowadzących półkolem na strych.Siedziała całkiem cicho na schodkach prowadzących półkolem na strych.Siedziała całkiem cicho na schodkach prowadzących półkolem na strych. Drewniane i szorowane przez dziesięciolecia suche deski.Drewniane i szorowane przez dziesięciolecia suche deski.Drewniane i szorowane przez dziesięciolecia suche deski. Wygładzone ale nie wydeptane, bo na strych.Wygładzone ale nie wydeptane, bo na strych.Wygładzone ale nie wydeptane, bo na strych. Nie można zapominać o życiu, a pajęczynę niepamięci zrywamy za każdą wyprawą na strych.Nie można zapominać o życiu, a pajęczynę niepamięci zrywamy za każdą wyprawą na strych.Nie można zapominać o życiu, a pajęczynę niepamięci zrywamy za każdą wyprawą na strych. Tam kufry i szuflady pełne wspomnień.Tam kufry i szuflady pełne wspomnień.Tam kufry i szuflady pełne wspomnień. Na strych.Na strych.Na strych. Tam zepsuty wózek dla lalek, resztki piniat i koń na biegunach.Tam zepsuty wózek dla lalek, resztki piniat i koń na biegunach.Tam zepsuty wózek dla lalek, resztki piniat i koń na biegunach. Kim byłaś wtedy?Kim byłaś wtedy?Kim byłaś wtedy? Kto wywijając drewnianym mieczykiem pędząc na białym koniu miał cię porwać?Kto wywijając drewnianym mieczykiem pędząc na białym koniu miał cię porwać?Kto wywijając drewnianym mieczykiem pędząc na białym koniu miał cię porwać? Dla ilu byłaś tą jedyną?Dla ilu byłaś tą jedyną?Dla ilu byłaś tą jedyną? Gdzie wstążki, co lata temu zsunęły się z warkoczy?Gdzie wstążki, co lata temu zsunęły się z warkoczy?Gdzie wstążki, co lata temu zsunęły się z warkoczy? Już niosą świeże bułeczki na twoje ósme urodziny.Już niosą świeże bułeczki na twoje ósme urodziny.Już niosą świeże bułeczki na twoje ósme urodziny. Już wołanie rozchodzi się po ogrodzie a zimna oranżada przyciąga małe owady i stare ciotki.Już wołanie rozchodzi się po ogrodzie a zimna oranżada przyciąga małe owady i stare ciotki.Już wołanie rozchodzi się po ogrodzie a zimna oranżada przyciąga małe owady i stare ciotki. Co teraz?Co teraz?Co teraz? Czy dzisiaj ośmielisz się wyrzucić te wszystkie rzeczy:Czy dzisiaj ośmielisz się wyrzucić te wszystkie rzeczy:Czy dzisiaj ośmielisz się wyrzucić te wszystkie rzeczy: swoją przeszłość, młodość, pierwiastki wspomnień i duszyczki szeptów dawnych już, zapomnianych, trzepoczących pomiędzy czeluścią niebytu i radością istnienia.swoją przeszłość, młodość, pierwiastki wspomnień i duszyczki szeptów dawnych już, zapomnianych, trzepoczących pomiędzy czeluścią niebytu i radością istnienia.swoją przeszłość, młodość, pierwiastki wspomnień i duszyczki szeptów dawnych już, zapomnianych, trzepoczących pomiędzy czeluścią niebytu i radością istnienia. Więc jak?Więc jak?Więc jak?

Siedzisz cicho na schodach.Siedzisz cicho na schodach.Siedzisz cicho na schodach. Coś cię zatrzymuje.Coś cię zatrzymuje.Coś cię zatrzymuje. Coś, co kiedyś zrobiłaś nie tak.Coś, co kiedyś zrobiłaś nie tak.Coś, co kiedyś zrobiłaś nie tak. Coś co, gdybyś mogła, uczyniłabyś inaczej.Coś co, gdybyś mogła, uczyniłabyś inaczej.Coś co, gdybyś mogła, uczyniłabyś inaczej. Może, nie uczyniła wcale.Może, nie uczyniła wcale.Może, nie uczyniła wcale. Już kiedyś siedziała przecież na tych schodkach.Już kiedyś siedziała przecież na tych schodkach.Już kiedyś siedziała przecież na tych schodkach. Wtedy pachniały inaczej a ona była rozgorączkowana.Wtedy pachniały inaczej a ona była rozgorączkowana.Wtedy pachniały inaczej a ona była rozgorączkowana.
Zapuchniętymi oczami czytała co jakiś czas karteluszek wymięty spoconymi wilgotnymi dłońmi.Zapuchniętymi oczami czytała co jakiś czas karteluszek wymięty spoconymi wilgotnymi dłońmi.Zapuchniętymi oczami czytała co jakiś czas karteluszek wymięty spoconymi wilgotnymi dłońmi. Przez lufcik w dachu widziała ojca i matkę chodzących po ogrodzie.Przez lufcik w dachu widziała ojca i matkę chodzących po ogrodzie.Przez lufcik w dachu widziała ojca i matkę chodzących po ogrodzie. Daleko, przy ogrodzeniu stała zaprzężona bryczka.Daleko, przy ogrodzeniu stała zaprzężona bryczka.Daleko, przy ogrodzeniu stała zaprzężona bryczka. Upał był nieznośny.Upał był nieznośny.Upał był nieznośny.
Pod drzewami w sadzie chroniły się succuby.Pod drzewami w sadzie chroniły się succuby.Pod drzewami w sadzie chroniły się succuby. Niektóre tkwiły w gałęziach, nieruchome i matowe.Niektóre tkwiły w gałęziach, nieruchome i matowe.Niektóre tkwiły w gałęziach, nieruchome i matowe. Nie słyszała nic i zobaczyła jak z bryczki wysiadło dwóch ludzi zmierzając w kierunku domu.Nie słyszała nic i zobaczyła jak z bryczki wysiadło dwóch ludzi zmierzając w kierunku domu.Nie słyszała nic i zobaczyła jak z bryczki wysiadło dwóch ludzi zmierzając w kierunku domu. Rozmawiali chwilę z rodzicami w alejce ogrodu.Rozmawiali chwilę z rodzicami w alejce ogrodu.Rozmawiali chwilę z rodzicami w alejce ogrodu. Matka skierowała się w stronę domu a ojciec odprowadzał ich do bramy.Matka skierowała się w stronę domu a ojciec odprowadzał ich do bramy.Matka skierowała się w stronę domu a ojciec odprowadzał ich do bramy. Matka przekręciła stół w małym pokoju i cała hacjenda obróciła się wraz z nim.Matka przekręciła stół w małym pokoju i cała hacjenda obróciła się wraz z nim.Matka przekręciła stół w małym pokoju i cała hacjenda obróciła się wraz z nim. Bryczka znikła im sprzed nosa ukazując dziwne skaliste pustkowie.Bryczka znikła im sprzed nosa ukazując dziwne skaliste pustkowie.Bryczka znikła im sprzed nosa ukazując dziwne skaliste pustkowie. Ojciec zawrócił do hacjendy a pozostawieni samym sobie ludzie biegali wzdłuż ogrodzenia wrzeszcząc na światy i na siebie wzajem.Ojciec zawrócił do hacjendy a pozostawieni samym sobie ludzie biegali wzdłuż ogrodzenia wrzeszcząc na światy i na siebie wzajem.Ojciec zawrócił do hacjendy a pozostawieni samym sobie ludzie biegali wzdłuż ogrodzenia wrzeszcząc na światy i na siebie wzajem. Potem siedzieli na piasku z opuszczonymi ramionami i płakali.Potem siedzieli na piasku z opuszczonymi ramionami i płakali.Potem siedzieli na piasku z opuszczonymi ramionami i płakali. Już to bezsilność, już to wstyd lub wściekła rozpacz rozpalały ich serca.Już to bezsilność, już to wstyd lub wściekła rozpacz rozpalały ich serca.Już to bezsilność, już to wstyd lub wściekła rozpacz rozpalały ich serca. Ani matka, ani Marija nie rozumiały ich łez.Ani matka, ani Marija nie rozumiały ich łez.Ani matka, ani Marija nie rozumiały ich łez. El Micho chciał odkręcić stół, ale stał nad nim ciągle nie mogąc się zdecydować.El Micho chciał odkręcić stół, ale stał nad nim ciągle nie mogąc się zdecydować.El Micho chciał odkręcić stół, ale stał nad nim ciągle nie mogąc się zdecydować. Marija zeszła ze strychu.Marija zeszła ze strychu.Marija zeszła ze strychu. Trzęsły jej się nogi i też płakała.Trzęsły jej się nogi i też płakała.Trzęsły jej się nogi i też płakała.













:::
Poprzedni rozdział:Poprzedni rozdział:Poprzedni rozdział:      Następny rozdział:Następny rozdział:Następny rozdział:
:::
Automat tłumaczył ten tekst na 91 języków z oryginalnego języka polskiego.Automat tłumaczył ten tekst na 91 języków z oryginalnego języka polskiego.Automat tłumaczył ten tekst na 91 języków z oryginalnego języka polskiego. Tytuł oryginałuTytuł oryginałuTytuł oryginału "Teoria Strzałek""Teoria Strzałek""Teoria Strzałek" ... Wszelkie prawa zastrzeżone.Wszelkie prawa zastrzeżone.Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawo autorskie:Prawo autorskie:Prawo autorskie: Jakub Nowak TS099Jakub Nowak TS099Jakub Nowak TS099