O potopie krąży wiele południowoamerykańskich legend. Według mitów Inków, Ajmarów i innych południowoamerykańskich Indian, bóg Vira Kocha postanowił zniszczyć pierwszą upadłą ludzkość - gigantów . Zesłał na nich najsilniejszą powódź zwaną Unu-Pachacuti („zmiana wody epok”), która trwała 60 dni. Podczas tej powodzi prawie wszystkie ślady pierwszych ludzi na Ziemi zostały ukryte pod wodą. W hymnach Vira Coche, „morze płynęło z góry”. Może to wskazywać, że źródła powodzi znajdowały się powyżej – na niebie.
Oto, co mówi o potopie w „Bogach i ludziach Huarochiri” Francisco de Avila:
„ W starożytności temu światu groziło zniknięcie… Matka Morze postanowiła wylać swoje brzegi i rozlać się jak wodospad. ..” Woda sięgała szczytów najwyższych gór. „...po pięciu dniach woda zaczęła opadać. Wysuszona część zaczęła porastać roślinnością. Morze oddalało się coraz bardziej, a kiedy odpłynęło, a sytuacja się wyjaśniła, okazało się, że zabiło wszystkich ludzi. Tylko ten, który pozostał przy życiu na górze… zaczął się ponownie rozmnażać i dzięki niemu ludzkość istnieje do dziś.
„Indianie mówią, że wszyscy pierwsi ludzie utonęli podczas powodzi, a potem Vira Kocha wyłonił się z wielkiego jeziora Titicaca, który zatrzymał się w Tiahuanaco, gdzie wtedy można było zobaczyć ruiny starożytnych i bardzo dziwnych budowli…”. Po pojawieniu się Vira Kocha stworzył słońce, księżyc i gwiazdy.
Zwróć uwagę na dwie okoliczności w tym micie - 1) po potopie Tiahuanaco było ruinami starożytnych budowli, 2) po potopie Vira Kocha stworzył słońce, księżyc i gwiazdy, których wcześniej nie było. Najnowsze informacje są zgodne z tradycjami Indian mieszkających w pobliżu ruin Tiahuanaco, mówiących, że Wielkie Miasto zostało zbudowane przed straszliwą katastrofą zwaną Chamak-Pacha lub Wiekiem Ciemności i towarzyszącą jej powodzią Unu-Pachacuti.A samo Tiahuanaco było w zasadzie podziemnym miastem.