Kolejny symbol Egipski przejęty przez chrześcijan.

Ankh to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli starożytnego Egiptu, zwany „kluczem życia” lub „krzyżem życia”, pochodzący z okresu wczesnej dynastii (ok. 3150 - 2613 pne). Jest to krzyż z pętlą u góry, czasami zdobiony symbolami lub ozdobnymi zawijasami, ale najczęściej zwykły złoty krzyż. Symbolem jest egipski hieroglif oznaczający „życie” lub „tchnienie życia” („nh = ankh”), a ponieważ Egipcjanie wierzyli, że ziemska podróż była tylko częścią życia wiecznego, ankh symbolizuje zarówno życie śmiertelne, jak i życie pozagrobowe. Jest to jeden z najstarszych symboli Egiptu, często widywany z dżed był symbolem, noszonym przez wielu egipskich bogów na malowidłach grobowych i inskrypcjach oraz noszony przez Egipcjan jako amulet.
Związek ankh z zaświatami uczynił go szczególnie silnym symbolem dla koptyjskich chrześcijan w Egipcie w IV wieku ne, którzy przyjęli go jako swój własny. To użycie ankh jako symbolu obietnicy Chrystusa na życie wieczne poprzez wiarę w Jego ofiarę i zmartwychwstanie jest źródłem dzisiejszego chrześcijańskiego użycia krzyża jako symbolu wiary. Pierwsi chrześcijanie Rzymu i innych miejsc używali symbolu płodności ryby jako znaku swojej wiary. Nie rozważaliby użycia wizerunku krzyża, dobrze znanej formy egzekucji, tak samo jak ktoś, kto dziś zdecydowałby się nosić amulet krzesła elektrycznego. Ankh, już uznany za symbol życia wiecznego, łatwo skłaniał się do asymilacji z wczesną wiarą chrześcijańską i pozostał symbolem tej religii.
„Encyklopedia historii starożytnej”