W starożytnej mitologii hinduskiej, mówiąc w dużym uproszczeniu, istniały dwie frakcje bogów, które walczyły ze sobą o somę lub amritę, substancję, która dawała im siłę i nieśmiertelność, podobną, jeśli nie taką samą, do ambrozji, którą żywili się greccy bogowie. .
Te dwie frakcje są dziećmi tego samego legendarnego mędrca, więc są rodziną, chociaż są różne.
Asury to nocne demony, spragnione krwi, zjadające ludzkie mięso. Słowo asura tłumaczy się jako „ci bez ciała”, skoro sura lub surya oznacza słońce, asura można by przetłumaczyć jako niesłoneczny lub nocny.
Devy są jaśniejące i nazywane są życzliwymi bogami.
Dzieje się tak dlatego, że historię pisze ten, kto wygrywa, a w ostatnich czasach rządziły dewy.
Byli wyznawcami bogini matki i wyznawcami dzieci płci męskiej, to znaczy Saturnaliów i Słońca.
Asury to ci z pierwotnego chaosu, ci, których świątynią była natura, ci, którzy zraszali ziemię krwią i składali rytualne ofiary, ci z bogini matki, której małżonką był wąż, smoki, gady. Saturn. Ci, którzy przybyli pierwsi, archaicy lub archonci.
Druga strona, dewy, to uporządkowani globaliści, którzy dążą do jednolitości, budując budynki i oddając cześć architektowi, ci z zakonów wojskowych i religijnych. Męskie Słońce.
Są wrogami ze względu na spadki lub dominację biznesową planety, ale bardzo mało dbają o nasze dobro, jeśli tysiące lat temu dbali o to, abyśmy żyli szczęśliwie.
Tutaj nie obowiązuje zasada, że wróg mojego wroga jest moim przyjacielem. Nie skorzystaliśmy z żadnej ze stron.