Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 06-06-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

2. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w VIII wieku w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku

: Opis.: Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w VIII wieku w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku (patrz post 278), czego nie zauważyła do dziś nasza ortodoksyjna historiografia – ciąg dalszy, część 2. III. Średniowiecze Wiek VIII Daszka Toporczyk albo Darzysława, rodzona młodsza siostra bohatera Rykusa, żyła w roku 710. Kobieta o przepięknej urodzie, z którego powodu dostąpiła zaszczytu, że została przyjęta w poczet żon wielkiego króla Polahii Kraka, założyciela grodu Krakowa od swojego imienia. Wydała na świat ową przesławną Wendę, królową Polahii, która to dziewica, po pokonaniu Niemców, triumfując razem z wodzem Rythogarem, niezadowolona, że otrzymała nieprzychylne ofiary, złożywszy bogom samą siebie w ofierze, rzuciła się do Wisły. Rykus Toporczyk, syn bohatera Nehory, pan na Dziardonowicach itd., zmarły w roku 724, niewsławiony żadnym innym czynem poza tym, że założył od swojego imienia gród Ryki i wzniósł drewnianą wieś, gdzie utrzymywał na własny koszt kolonistów. Zolawa. Panluka Toporczyk z Panigrodu, syn wojewody Nehory, pan w Krainie na Dziardonowicach, Rykach itd., żył w roku 726. Naśladując swojego dziada Krajana w sprawach gospodarowania ziemią i dobrego zarządzania, otrzymawszy od wówczas najwyższego księcia pewien majątek na pograniczu, założoną tam kolonię postanowił nazwać od swojego imienia Palukami. Przez długi czas dziedzicami byli w niej on sam i pochodzące od niego potomostwo. Pozostawił dwóch synów i dwie córki. Kagnimir, Zolawa. Marpiza Toporczyk z Panigrodu, rodzona siostra królowej Lukny, lecz z innej matki. Dziewczyna mężna ponad niewieści stan, zebrawszy bowiem oddział liczący tysiąc dziewic, poprowadziła je na te ziemie slawońskie (gdy straszliwe podówczas toczyli boje Windowie, to jest Sorabowie i Obodryci, z Niemco-Hebetami), gdzie dokazawszy wielu czynów chwały wojennej, zginęła wreszcie w roku 730 w bitwie owa sławetna Amazonka. Zolawa, Kagnimir. Dydwin Poswid ze Starzyna, rodzony brat bohatera Swierarda. Zginął w wojnie przeciwko Rytogarowi, księciu Saksonii, w obronie dziewictwa i czci polskiej Amazonki, księżniczki Wendy, podczas triumfu jej samej w roku 732. Zolawa. Lukna Z Panigrodu, rodzona siostra Labisyna, żyła w roku 756. Jedna z żon Leskona I, czyli Premislawa, króla Polahii, na której cześć małżonek postarał się wznieść od jej imienia gród Lucynia, który został później podarowany Starzonowi I z Panigrodu, rodzonemu bratu królowej. Od niego wraz z upływem czasu używali tytułu jego potomkowie, którzy dziedziczyli w Palukach i Panigrodzie. Zolawa, Kagnimir. Labisyn Toporczyk z Panigrodu, syn bohatera Panluki, jeden z dwunastu wojewodów, którzy objęli z kolei panowanie nad Lehitami po wygaśnięciu potomstwa wielkiego Leha, pan na Rykach itd., żył w roku 758. Nazywany synem łabędzia z uwagi na nadmierną biel włosów i piękno bladej twarzy (łabus bowiem to tyle, co po slawońsku łabędź). Mąż prześwietny pod względem odwagi i chwały wojennej, założyciel grodu Labissyn od swojego imienia. Starzon I Toporczyk z Panigrodu, starszy syn bohatera Panluki, żył w roku 766, pan w Krainie, Palukach i na założonym od swojego imienia Starzyniu. Pochodzący od niego synowie, zmieniwszy prastary wyraz, przyjęli zmianę nazwy na Toporczyków Starzów, to jest najstarszych w królestwie Polahii. Pozostawił trzech synów, w których zawiera się początek trzech linii tego rodu, dwaj zaś pozostali byli bezpłodni. Zolawa, Kagnimir. Gotan I Starzon z Panigrodu i Starzyn, czwarty syn bohatera Starżona I, pan na Labisynie, żył w roku 790. Najsłynniejszy bohater podczas wojen z Roksolanami za czasów Premislawa I, króla Polahii, skąd powróciwszy szczęśliwie, wzniósł wieś w pewnym majątku udostępnionym mu przez króla, nazwanym od swojego imienia Gotanowem. Założył też kolonię dzięki środkom zdobytym dopiero co na wojnie. Kagnimir, Zolawa. Otton Starżon z Panigrodu i Starzyn, piąty syn bohatera Starżona I, pan na Palukach i Kraince, żył w roku 798. Po przyjęciu w wyniku podziału majątku dziedziczył w nim po dobrowolnym zrzeczeniu się go przez najstarszego wiekiem brata w roku 793. Pamiętajmy, że opisujemy VIII wiek gdzie, między innymi: - Daszka, o wielkiej urodzie, została przyjęta w poczet żon króla   Kraka I, któremu urodziła córkę Wandę, przyszłą królową Lehii, - Marpiza, zorganizowała pod swoim przywództwem oddział   1000 dziewic Amazonek walczących z Niemcami na Pomorzu, - Lukna, była królową, żoną króla Przemysława I, - Labisyn, był rycerzem panującym jako jeden z 12 Wojewodów w   okresie bezkrólewia (740-760). (c.d.n.) JB 3. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w IX wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku

: Data Publikacji.: 25-05-25

3. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w IX wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku

: Opis.: Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w IX wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku (patrz post 278), czego nie zauważyła do dziś nasza ortodoksyjna historiografia – ciąg dalszy, część 3. III. Średniowiecze Wiek IX Czekarus Starzon z Panigrodu, pierworodny syn bohatera Starżona I. pan na Starzyniu, Labissynie, Rykach itd. oraz na Czekarzowicach (założonych od jego imienia na ziemi sandomierskiej), żył w roku 800. Najbardziej wojowniczy i sławny bohater za Leskona III, króla Polahii, który to pierwszy założył dla swojej rodziny gniazdo na ziemi sandomierskiej i rozszerzył Starzów-Toporczyków, z których powstało wiele linii. Danoborz I Starzon z Panigrodu i Starzyna, drugi syn bohatera Starżona I, pan w Krainie, na Palukach, Dziardanowicach itd., żył w roku 800. Mąż wybitnego ducha i rady, założyciel potężnego grodu Danabor od swojego imienia oraz protoplasta linii Starżów w Krainie i w Palukach. Kagnimir, Zolawa. Poswid Starzon z Panigrodu i Starzyna, rodzony brat Danoborza I, żył w roku 810. Bohater o wybitnym umyśle i prześwietny wojownik w wojnie o Pomorze za Leskona III Wśród jego on była Miloslawa, córka Piasta kruszwickiego (mającego wówczas siedemdziesiąt cztery lata), ażeby więc z tego powodu uczynić dla swojego potomstwa rozróżnienie pomiędzy braćmi, zamieniła koło od wozu na rodowy topór i dała początek herbowi Poswidar. Założyła również gród o nazwie Poswidów na ziemi lublińskiej, nad skalistym brzegiem Wisły. Zolawa. Tynekus Starzon z Panigrodu i Czekarzewic, najmłodszy brat Tarłona I, żył w roku 830. Kiedy przeprawiał się na ziemię krakowską, poruszony pięknem tego obszaru założył gród na wysuniętym cyplu nad brzegiem Wisły i nazwał go od swojego imienia Tyneg . Kagnimir, Zolawa. Ossolinus Starzon z Panigrodu i Czekarzewic, rodzony młodszy brat bohatera Tynecha, żył w roku 835. Odważny i wielkoduszny bohater, który podążając za przykładem brata, założył na ziemi sandomierskiej, na rozległej równinie powyżej jezior, gród wykonany z białego kamienia. Starzon II Ze Starzyna, najstarszy syn Poswida, żył w roku 835. Przesławny z uwagi na radę i zręczność! Wśród jego żon była Malina, córka Popiela I, księcia Polanii, zrodzona z Gronosławy, która oddana wbrew swojej płci łowom, drażniąc raz nieostrożnie wściekłego niedźwiedzia, została przez niego najpierw poraniona, następnie zaś pozbawiona życia. Kagnimir, Zolawa. Swierard Poswid, rodzony brat Starżona II. Mąż wojowniczy, lecz nazbyt odważny! Zginął, pozbawiony życia w pojedynku z jakimś Mszczojem. Kagnimir, Zolawa. Tarłon I Starzon z Panigrodu, najmłodszy syn bohatera Czekara, pan na Starzyniu, Tenczynie, Czekarzewicach, Książu i założonej przez siebie twierdzy i wsi Tarlow, żył w roku 841. Mąż wielce dostojny i znany z celności rady, który pozostawił dwóch synów ze swoich zon, których wedle rodzimego obyczaju miał dziewięć. Kagnimir. Pregina Starzonka z Panigrodu, żyła w roku 850, dziedziczka ojcowizny. Najsławniejsza naśladowczyni Amazonek! Założyła gród Preginę od swojego imienia. Tencza Starżona z Panigrodu, rodzona młodsza siostra Preginy Starżonidy, żyła w roku 865, pani na Tyńcu i Preginie, fundatorka od swojego imienia grodu Tenczyna na tejże Preginii, gdzie bawiąc bardzo często, pozostawiona sama sobie przez siostrę zajmowała się, wedle obyczaju ludu, wróżbami tudzież sztukami magicznymi, częściowo zaś polowaniem. Zolawa. Ozor Poswid ze Starzyna, żył około roku 865, założyciel majątku Ozorów. Wziąwszy sobie żonę w Czechach, po porwaniu jej stamtąd na ojczystą ziemię z klejnotami ukrytymi w szprychach wozu. Stał się autorem i niezmiennego biegu rodu, i jego znaku. Zolawa. Kunaw Poswid ze Starzyna, pan na Kunawie, grodzie wzniesionym od swojego imienia około roku 870. Mąż bez wątpienia godnej podziwu odwagi, który dusił gołymi rękoma choćby najsilniejszego niedźwiedzia lub dzika. Zolawa. Rozboriusz Poswid ze Starzyna, około 878 roku potężny wódz wojska Ziemowita, księcia polskiego, przeciwko buntującym się Rusom, dzięki którego zręczności zostali oni również zmiażdżeni. Jako nagrodę za zasługi przyjął za żonę córkę samego księcia o imieniu Lubochna. Zolawa. Medow Starzon z Panigrodu, bohater, starszy syn Tartona I, pan na Starzyniu. Tenczynie, Preginie, Tarlowie, Ossolinie, Czekarzewicach, Książu, Tyńcu i majątku Miedzwiedz, założonym od swojego imienia. Głównodowodzący wojsk pod wielkim Piastem Koszyszko> w wojnie z Prutenami , mąż silny i odważny, dlatego nazwany został w młodości przez rodziców niedźwiedziem, zmarł w roku 883. Kagnimir, Zolawa Nagowiusz lub Nawoj Starzon z Panigrodu, młodszy rodzony brat bohatera Medowa, pan na Pilicy, Tyńcu, Książu, Książnicach itd. (które następnie przekazał starszemu bratu), żył w roku 887. Niezwykle wojowniczy i wielkoduszny Za panowania w Polanii Piasta i Ziemowita, przez których częstokroć mianowany był głównodowodzącym wojsk podczas wojny, założył na obszarze pod- górskim gród i wieś Nawojowię od swojego imienia. Kagnimir, Zolawa. Pamiętajmy, że opisujemy IX wiek gdzie, między innymi: - Czekarus, był wojowniczym i sławnym rycerzem za króla   Leskona III (Leh IX Waleczny), - Tynekus, założył gród nad brzegiem Wisły zwany Tyneg (Tyniec), - Ossolinus, założył na ziemi sandomierskiej gród wykonany z   białego kamienia, - Starzon II, miał żonę córkę Popiela I, oddanej łowom i zabitej   przez niedźwiedzia, - Świerad, by wojowniczy i zginął w pojedynku, - Tarłon I, był dostojnym panem, świetnym doradcą i posiadał 9   żon, - Ozor, porwał żonę w Bohemii wraz z klejnotami ukrytymi w   szprychach wozu, - Kunaw, odważny i silny, dusił gołymi rękoma niedźwiedzia lub   dzika, - Rozboriusz, był wojewodą wojsk króla Ziemowita przeciwko   Rusom i w nagrodę za zwycięstwa otrzymał za żonę jego córkę   Lubochnę, - Medow, był wojewodą wojsk wielkiego Piasta (Koszyszko), w   wojnie z Prutenami (Prusami), zwany za swą siłę i odwagę   niedźwiedziem, - Nagowiusz lub Nawoj, był wojewodą wojsk za panowania Piasta   (Koszyszko) i Ziemowita. (c.d.n.) JB 4. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w X wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku

: Data Publikacji.: 25-05-25

4. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w X wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku

: Opis.: Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w X wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku (patrz post 278), czego nie zauważyła do dziś nasza ortodoksyjna historiografia – ciąg dalszy, część 4. III. Średniowiecze Zwracam uwagę, że kronika Zolawy potwierdza funkcjonowanie piastuna (zarządcy dworu), u królów sarmacko-lehickich. Tutaj piastunem na dworze Mieczysława II Stratega (957-999), był Domorad rycerz lehicki herbu Topór. Podobnie wcześniej Koszyszko herbu Kroy był piastunem na dworze króla Leha IX Walecznego (800-824). To kronikarze kościelni wykreowali na siłę z lehickiego rycerza piastuna - Piasta (chociaż takie imię nie istniało) i dalej dynastię piastowską, żeby tylko uniknąć nazwy lehickiego rycerza piastuna Koszyszko i przekształcić go w prostego kołodzieja czy oracza oraz odciąć tym samym lub unicestwić, panowanie starożytnej dynastii sarmacko-lehickiej ! Wiek X Subin Starzon z Panigrodu, pan na Nawojowiu itd., zmarł w roku 912. Mąż najlepszej rady, wzniósł od swojego imienia Subin. Kagnimir, Zolawa. Smilus Starzon z Panigrodu, syn bohatera Medowa, pan na Starzyniu, Przeginii, Tarłowie, Ossolinie, Czekarzowie, Książu, Miedzwiedzu. Tyńcu, Rykach, Granowie, Labisynie, Lukni, Wścieklicach i Smilinie, założonym od swojego imienia, zmarł w roku 916. Sławny chwą czynów w różnych wojnach za książąt Leskona IV i Ziemomysła. Mojmir Starzon z Panigrodu i Tarłowa, mąż o niesłychanej zaciętości i odwadze, który chociaż przez wzgląd na dawną wiarę nie chciał nawrócić się ku Bogu, nigdy jednak nie miał zamiaru odstąpić od ojczyzny i wierności księciu Mieczysławowi, żyjąc zawsze w jego otoczeniu, wreszcie padł w sławnym boju w 968 roku pod grodem Czerwin, podczas wojny ruskiej z Włodzimierzem. Kagnimir, Zolawa. Ortyz Żył w roku 946 za książąt polańskich Leskona i Ziemomysła, niezwykle odważny wódz podczas wojny, wzniósł od swojego imienia Czorsztyn. Tessinus Starżon, żył w roku 946, przeniósł się na Śląsk, gdzie założył gród Cieszyn. Łona Córka Subina, nazywana z uwagi na piękność Luną, żona Zemeforta, rycerza herbu Jastrząb. Starżon III lub Janusz Z Panigrodu, pan na Pabianicach, Masłomiętach, Pilczycy, Książnicach, Łagowie. Mąż bardzo już podatny na wiarę Chrystusa, który w roku 965, za czasów księcia Mieczysława, jako pierwszy z tego rodu ochrzczony wraz z bratem i kilkoma swoimi krewnymi przyjął imię Janusz. Zbudowane zaś przez niego gród i wieś wzięły nazwę Januszewo. Ludek Ozoria ze Starzyna, wnuk czy raczej prawnuk bohatera Ozora, pan na Poswidowie, Ozorowie, Kunawie itd., który w roku 965 został ochrzczony wraz z dwoma braćmi, tylomaż siostrami i córką. Był niezwykle użyteczny dla Ziemomysła, następnie dla Mieczysława, jego syna, pierwszego chrześcijańskiego księcia w Poanii, i często był dopuszczany do głosu (rady). Zmarł w wieku pięciu lat, zawsze wytrwały w wierze, pochowany w Gnieźnie w roku 967. Kagnimir, Zolawa. Samosław Z Panigrodu, tak był zatwardziały w dawnej wierze, że słuchając poleceń Mieczysława, wolał porzucić penaty, niż obmyty świętą wodą wyznawać Chrystusa. Gdy więc zmarnotrawiwszy swoje dobra przeniósł się na Pomorze, zginął tam na wojnie w roku 965. Nedam Ozoria ze Starzyna, najmłodszy brat Domorada. Mąż hojny, który po przyjęciu prawdziwej wiary w roku 965 uznany za chwiejnego i knującego przeciwko księciu, opuściwszy ojczyznę w otoczeniu kilku setek konnych, sprzymierzeńców tegoż sprzysiężenia, udał się do zachodnich Polanów i tam zginął w walce. Po jego śmierci książę przydzielił pozostawione dobra do własnej domeny, następnie zaś przywrócił rodzinie. Kagnimir, Zolawa. Wojmir Starzon z Panigrodu i Tarłowa, w roku 940 zakończył życie w starości. Domorad Ozoria ze Starzyna, zarządca dworu księcia Mieczysława, człowiek prawy w przyjętej niedawno wierze chrześcijańskiej, który zginął w roku 968 podczas wojny przeciwko Rusom. Zaklika I Z Panigrodu i Tarłowa, pan na Nawojowiu, Szubinie, Czorsztynie itd., zmarł w roku 970. Mąż oddany polowaniu i gospodarstwu, założył od swojego imienia gród Zakliczyn na podgórskim obszarze Biessów, potocznie zwanym Podgórze. Kagnimir, Zolawa. Walgierz Starzon z Panigrodu, nazywany inaczej Wdaly, to jest udatny, młodszy syn bohatera Smili, pan na Preginii, Tenczynie, Tyńcu, Czekarzewicach, Tarlowie itd., zmarł w roku 975. Bohater wysławiany wielce w dziejach lehickich, który zwiedził niemal wszystkie kraje w Europie. Był mężem Heligundy, córki jakiegoś władyki spośród królów Galii, w sprawie której miał ostre zatargi z księciem Wislimirem z rodu Popiela, swoim krewnym. Zolawa, Kagnimir. Zbilud I Starzon z Panigrodu i Smilina, najmłodszy syn Smila, nazywany innym imieniem Saul, które przyjął od świętego źródła, bohater sławny chwałą wojenną. Zolawa. Trowin Ozoria ze Starzyna, syn bohatera Ludka, pan na Poswidowie, waleczny podczas wojny podjętej przeciwko Rusom i Czechom, zmarły w roku 995 w niedołężnej starości. Za radą ojca umieścił na polu proporca rodowego krzyż i korzystał z herbu z tym znakiem. Jego żoną była Donislawa, córka bohatera Dobrosza z Góry herbu Skuba, która żyła dwadzieścia pięć lat, zmarła w roku 1035. Pamiętajmy, że opisujemy X wiek gdzie, między innymi: - Smilus, był sławny czynami w wojnach za Leskona IV (Leha Dzielnego) i Ziemomysła, - Mojmir, wyznawał starą wiarę, ale był wierny Mieczysławowi, padł w boju w 968 roku w wojnie ruskiej, - Ortyz, wzniósł Czorsztyn, - Tessinus, założył gród Cieszyn, - Ludek, doradzał Ziemomysłowi i Mieczysławowi, - Samosław, odrzucił religię chrześcijańską i stracił dobra oraz przeniósł się na Pomorze, gdzie zginął na wojnie, - Nedam, sprzeciwił się Mieczysławowi i nowej wierze w 965 roku i opuścił kraj konno na czele kilkuset sprzymierzeńców, zginął w walce, - Domorad, był zarządcą dworu (piastunem), u Mieczysława, - Zaklika I, był oddany polowaniu i gospodarstwu, założył gród Zakliczyn, - Walgierz zwany Wdały, wysławiany w dziejach lehickich, mąż Heligundy, córki władyki z Galii, miał o nią zatargi z księciem Wyślimirem z rodu Popiela, - Trowin, waleczny podczas wojen z Rusami i Czechami, miał żonę, która zmarła mając 25 lat. (c.dn.) JB 5. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w XI wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku

: Data Publikacji.: 25-05-25

5. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w XI wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku

: Opis.: Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w XI wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku (patrz post 278), czego nie zauważyła do dziś nasza ortodoksyjna historiografia – ciąg dalszy, część 5 i ostatnia. III. Średniowiecze Należy tutaj podkreślić, że Zolawa i Kagnimir w swoich kronikach z XI wieku, potwierdzają rozkaz cesarza Bolesława I Wielkiego o przydzieleniu cesarzowi Ottonowi III 300 lehickich herbowych rycerzy konnych do jego osobistej ochrony i dyspozycji podczas wyprawy do Włoch w 1000 roku. Rycerz Sieciech I z braćmi, wchodzili w skład tego oddziału. Wiemy że Sieciech I wrócił, bowiem zmarł w Lehii w 1016 roku (patrz post 265). Wiek XI Milissus Starzon z Panigrodu, młodszy syn Zakliczyna, zmarł w roku 1000, pan na Melsztynie, który to gród założył od swojego imienia i rozkazał otoczyć drewnianym płotem, co wywodzi się ze slawońskiego idiomu tyn, to jest płot Milissa. Zmarł bezpotomnie. Zolawa. Paluka Starzon z Panigrodu i Smilina, nazwany na chrzcie Witosławem, starszy syn Walgierza z Heligundy, pan na Lukni, zmarły w roku 1004. Mąż pobożny i najlepszej rady, od którego imienia wywodzące się potomstwo zapoczątkowało nową linię Paluków-Starżonów w rodzie Toporczyków. Zolawa. Holslaw Starzon z Panigrodu, starszy syn Zakliczyna, żył w roku 1005. Idąc za przykładem ojca, nie chciał przyjąć ani wiary, ani ofiarowywanych mu przez księcia zaszczytów. Wygnany więc z braćmi przez innych Toporczyków żył w dawnej wierze. Pozostawiwszy Zakliczyn, założył inny gród, nazwany od jego imienia Holsztynem, w którym zmarł pośród wielu rycerzy. Zolawa. Petroslaw Starzon, nazywany Toporczykiem przed przyjęciem chrztu, pan na Januszewie, zmarł w roku 1008. Założył od swojego imienia wieś Toporię, drugą zaś Stańczyce. Trzecią natomiast, Januszewo Trzemeszneńskie, przeznaczył na klasztor, przy którego wmurowaniu kamienia węgielnego był obecny w roku 966. Rabsus Starzon z Panigrodu, najmłodszy syn Zakliczyna, inaczej zwany Rabem, to jest sługą, zmarł w roku 1010. Mąż niezwykle wojowniczy, jednak nieprzejednany wróg imienia Chrystusa. Założył on Rabsztyn od swojego imienia, w którym gdy zamordował nakłaniającego go do wiary mnicha benedyktyńskiego Arnolda, tego samego dnia zginął rażony piorunem. Zolawa. Sulim Starzon z Panigrodu i komes Danoborza, najmłodszy syn komesa Gostyrada. Wojowniczy bohater i oddany najpiękniejszym czynom! Został pojmany za czasów Bolesława Chrobrego w 1015 roku podczas zamieszania w wojnie pruskiej, kiedy wrogowie rzucili się do ucieczki. Sieciech I Starzon z Panigrodu i Preginii, młodszy syn Walgierza, pierwszy wojewoda krakowski, zmarł w 1016 roku, pan na Preginii, Tenczynie, Tarłowie, Czekarzewicach, Książu, Miedzwiedzu, Tyńcu, Smilinie, Rykach i Szubinie. Mąż o wybitniej gospodarności i chwale wojennej, obdarzony wraz z braćmi przez Ottona III cesarza rzymskiego zaszczytem przynależności do jego straży przybocznej. Założyciel grodu Sieciecha, miasta, klasztoru i opactwa Benedyktynów. Kagnimir, Zolawa. Gostyrad Starzon z Panigrodu i komes Danoborza, młodszy rodzony brat komesa Tomislawa, który obmyty świętą wodą w wieku siedemnastu lat za czasów księcia Mieczysława był zawsze wiernym i niezawodnym wobec wiary chrześcijańskiej bohaterem. Zginął jako starzec w podeszłym wieku w roku 1018 podczas bitwy z Rusami, przeżył siedemdziesiąt lat życia. Kagnimir, Zolawa. Tomisław Starzon z Panigrodu i komes Starzyna, syn Danoborza I, drugi wojewoda gnieźnieński, pan na Danoborzu, Krainie, Palukach. Dziardanowicach itd., zmarł w roku 1022. Mąż rywalizujący w sztuce wojennej z Bolesławem Chrobrym! Z małżeństwa pozo stawił jedynego syna i córkę. Sezula Córka Starżona. Żona Wsebora, trzeciego wojewody sandomierskiego z linii pochodzącej od Leskona III, który następnie założył wspólnotę mniszą na Łysej Górze, zmarła w roku 1027. Wcześniej niż brat obmyta świętą wodą czyniła starania, żeby ów sławny bohater zgiął twardy kark wobec słodkiego jarzma Chrystusa. Matka trzech synów i jednej córki. Zolawa. Martissus Paluka z Panigrodu i komes na Lukni, wnuk Sieciecha ze strony brata, pan na Smilinie, zmarły w roku 1030. Mąż niezwykle hojny dla klasztoru Sieciecha, któremu podarował pewne majątki za pozwoleniem księcia Mieczysława. Wanozjusz Starzon z Panigrodu, najmłodszy syn Zakliczyna, inaczej zwany Wąsalem z powodu długich wąsów, pan na Zakliczynie, Holsztynie i Melsztynie, zmarł w roku 1030. Ochrzczony przed siódmym rokiem życia, przeniósł się na Mazowsze, gdzie założył majątek i wieś Wąsosz. Golizjusz Starzon za Mieczysława II, bohater wsławiony w wojnie o Pomorze, założył w roku 1030 wieś Goślice. Kagnimir, Zolawa. Pogojca Ozoria ze Starzyna wraz z bratem skropiona świętą wodą zawsze była stała w wierze. Wydana następnie za Drogoslawa herbu Poraj, rozszerzyła rodzinę o pięciu synów i trzy córki. Przeżywszy wreszcie osiemdziesiąt sześć lat, odesza z życia w roku 1031. Zolawa. Petrassus Toporczyk, kasztelan poznański, pan na Toporowie, zmarł w roku 1035. Lucza Starzon Sieciechowic, żył w roku 1037, bohater sławny w wojnie przeciwko Masławowi po śmierci Mieczysława II, zapisał jakieś dobra na rzecz założenia klasztoru Sieciecha, gdzie został pochowany. Kagnimir, Zolawa. Welizjusz Starzon, pan na Zakliczynie i Holsztynie (po odejściu brata na Mazowsze). Wojowniczy ponad miarę, pielęgnujący jednak rodzime kulty, który podczas interregnum sprzymierzył się ze stronnictwem dawnej wiary przeciwko chrześcijanom. Zginął w roku 1037 w bitwie na Mazowszu, jego dobra zaś powróciły do skarbca królewskiego. Kagnimir i Zolawa. Zbilud II Starzon z Sieciechowa i komes Preginii, pierworodny syn Sieciecha I pan na Tenczynie, Tarłowie, Ossolinie itd., zmarły w roku 1039. Domisława Domisława, żona Żelisława z Koźmina komesa herbu Wieniawa, kasztelana kaliskiego, zmarła w roku 1046. Kagnimir, Zolawa. Zbrożko Paluka z Panigrodu i komes na Lukni, piąty wojewoda sandomierzański, zmarł w roku 1051. Wlostko Starzon z Panigrodu i komes Danoborza, starszy syn komesa Tomislawa, piąty wojewoda gnieźnieński, pan na Palukach, Krainie, Kraince, Dziardanowicach itd., zmarł w roku 1062, pamiętny bohater podczas wojny mazowieckiej. Zona Goslawa z Ostrowa Radomira herbu Gozdawa, córka drugiego wojewody Mazowsza, matka trzech synów i jednej córki. Zolawa. Bratumila Starzonka z Panigrodu i komesa Danoborza, młodsza córka komesa Tomislawa, żona Jankona z Radzików, wojewody (z kasztelana) sieradzkiego herbu Ogończyk, zmarłego w 1087 roku. Slawna matka czterech synów i dwóch córek, zmarła w roku 1072, w osiemdziesiątym dziewiątym roku życia, pochowana w Radzikach. Zbilud III Starzon z Sieciecha i Preginii, pierworodny syn Zbiluda II, kasztelan krakowski, pan na Preginii, Miedzwiedzu, Smilinie, Rykach, Szubinie itd., zmarły w roku 1071. Podarował on założony w roku 1041 od swojego imienia majątek Zbilusławice, poprzednio zwący się Wierbięty, jakiemuś rycerzowi herbu Janina, którego córkę Marynę pojął za żonę. Goranus. Pamiętajmy, że opisujemy XI wiek gdzie, między innymi: - Milissus, założył gród Melsztyn, - Holslaw, nie przyjął nowej wiary, wygnany z braćmi pozostawił    Zakliczyn i założył gród Holsztyn, - Rabsus, założył Rabsztyn, wróg nowej wiary, zabił mnicha, który   chciał go nawrócić, rażony piorunem zmarł, - Sieciech I, był mężem o wielkiej chwale wojennej, z braćmi   należał do straży przybocznej cesarza Ottona III, był pierwszym    wojewodą krakowskim, zmarł w 1016 roku, - Tomisław, był drugim wojewodą gnieźnieńskim, rywalizował w    sztuce wojennej z Bolesławem Chrobrym, - Petrassus, był kasztelanem poznańskim, - Lucza – był bohaterem sławnym w wojnie przeciwko księciu   Masławowi, - Domisława, była żoną kasztelana kaliskiego, - Zbrożko, był piątym wojewodą sandomierskim, - Wlostko, był piątym wojewodą gnieźnieńskim, - Zbilud III, był kasztelanem krakowskim. 4. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w X wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku 1. Funkcjonowanie i działania lehickich rycerzy herbu Topór w starożytności i w VII wieku, w oparciu o kronikę Zolawy Lamberta z XI wieku

: Data Publikacji.: 25-05-25