Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 06-06-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Szatan chodził po czerwonym dywanie w Nowym Jorku podczas tygodnia mody...

: Opis.: "Działa szybko bo wie ,ze czasu ma mało". Szatan chodził po czerwonym dywanie w Nowym Jorku podczas tygodnia mody... Branża modowa upada ?

: Data Publikacji.: 06-06-25

Otwarcie tygodnia mody w Berlinie lipiec 2023... Moda na 2024 rok.

: Opis.: Otwarcie tygodnia mody w Berlinie lipiec 2023... Moda na 2024 rok. Co się stało z ludźmi? Dlaczego Jezus a nie Mahomet, czy Budda? Chrześcijanie na to pozwalają?

: Data Publikacji.: 06-06-25

Co to jest kondensator elektrolityczny?

: Opis.: Co to jest kondensator elektrolityczny? Kondensator elektrolityczny to odrębny typ kondensatora, w którym jedna z elektrod jest elektrolitem, a druga jest metalowa (aluminiowa, tantalowa lub niobowa). Dielektrykiem, czyli izolatorem w tej sytuacji jest cienka warstwa tlenku, który w zależności od posiadanego przez nas kondensatora może być tlenkiem glinu, pięciotlenkiem tantalu lub pięciotlenkiem niobu. Zalety kondensatorów elektrolitowych: Duża pojemność Niewielkie rozmiary Kondensatory elektrolityczne cechują się dużo większą pojemnością przy małej objętości urządzenia ze względu na strukturę elektrod, a także zastosowaniu cieniutkiej warstwy dielektryka. Budowa kondensatora elektrolitycznego Budowa kondensatorów elektrolitycznych wygląda nieco inaczej niż budowa zwykłych kondensatorów. Izolatorem w tym przypadku jest cienka warstwa tlenku umieszczona na powierzchni jednej z okładek. Drugą okładką i zarazem połączeniem staje się wtedy elektrolit, którym pokryty jest tlenek. Dzięki niezwykle małej grubości tlenku i dużej powierzchni okładek kondensatory te cechują się bardzo wysoką pojemnością. Okładka metalowa jest dodania, a okładka elektrolitowa ujemna. Rodzaje kondensatorów elektrolitowych: Aluminiowe Tantalowe Niobowe Kondensatory elektrolityczne aluminiowe zbudowane są z dwóch pasków (okładek) folii aluminiowej przedzielonych papierem nasączonym elektrolitem. Okładki wyglądają tak samo, jednak różnią się od siebie ze względu na dodatniość jednej i ujemność drugiej – różnicę widać doskonale pod mikroskopem. Dielektryk w kondensatorach elektrolitowych aluminiowych to cieniutka warstwa tlenu pokrywająca okładki. Powstający na powierzchni tlenek glinu jest doskonałym izolatorem i charakteryzuje się dużą wartością stałej dielektrycznej. Kondensatory elektrolityczne tantalowe zbudowane są z dwóch pasków (okładek), z których jedna jest ze spiekanego proszku tantalowego. Dzięki takiemu rozwiązaniu tworzy się ogromną powierzchnię przy niewielkiej objętości dzięki porowato-gąbczastej strukturze. Na powierzchni tantalowych okładek wytwarza się pięciotlenek tantalu, który tak jak i tlenek glinu jest doskonałym dielektrykiem. Anodę w kondensatorach elektrolitycznych tantalowych również wypełnia się elektrolitem, od którego zależy scharakteryzowanie kondensatora na „tantal suchy” i „tantal ciekły” . W kondensatorach elektrolitycznych tantalowych suchych elektrolitem jest dwutlenek manganu. W drugim rozwiązaniu używa się elektrolitów ciekłych lub żelowych. Zdecydowanie bardziej popularne są kondensatory tantalowe suche. Kondensatory elektrolityczne niobowe zbudowane są z dwóch pasów (okładek) z których jedna jest z metalu niobu. W tym rozwiązaniu dielektrykiem staje się pięciotlenek niobu. Taki kondensator charakteryzuje się, podobnie do kondensatora elektrolitycznego tantalowego wysoką stałą dielektryka i bardzo stabilną pojemnością. Jak połączyć kondensatory? Kondensatory elektrolityczne i zwykłe można ze sobą łączyć. Po połączeniu ich otrzymamy pojemność wypadkową, którą bardzo łatwo określić znając pojemności składowe kondensatorów. Wyróżniamy dwa podstawowe sposoby na połączenie kondensatorów: Szeregowe Równoległe W połączeniu szeregowym kondensatory są naładowane takim samym ładunkiem ponieważ ładunek dodatni doprowadzony do pierwszego kondensatora wytwarza pole przyciągające ten sam ładunek przeciwnego znaku. Z kolei po przeciwnej stronie ładunek minusowy dopływa z zewnątrz. Pojemność całkowita kondensatorów w połączeniu szeregowym jest sumą odwrotności pojemności każdego kondensatora. W połączeniu równoległym kondensatory z każdej strony połączone są ze sobą okładkami. Oznacza to, że potencjał połączonych ze sobą okładkami kondensatorów jest jednakowy po każdej ze stron, dzięki czemu na każdym z kondensatorów różnica potencjałów jest taka sama. Pojemność całkowita kondensatorów w połączeniu równoległym jest sumą ich pojemności. Polaryzacja kondensatorów elektrolitycznych – jak połączyć by uniknąć wybuchu? Kondensatory można podzielić na dwa rodzaje: Biegunowe (spolaryzowane) Bezbiegunowe (niespolaryzowane) Oznacza to, że dla kondensatorów spolaryzowanych ważny jest odpowiedni kierunek włączania do obwodu. Dla kondensatorów niespolaryzowanych nie ma to znaczenia. Kondensatory elektrolityczne są spolaryzowane. Określenie polaryzacji jest dość łatwe ponieważ obudowa kondensatora w większości przypadków jest odpowiednio opisana. Czasem zdarza się, że nóżki kondensatora w celu lepszego odróżnienia są różnej długości. Znakiem minusa (-) oznaczona jest nóżka, którą należy podłączyć do masy układu. Znakiem plusa (+) oznaczamy nóżkę, która powinna zostać podłączona do zasilania. Niezwykle istotną spraw jest odpowiednie podłączenie kondensatora elektrolitycznego biegunowego. Jeśli kondensator zostanie podłączony źle w najlepszym przypadku uszkodzimy go, w najgorszym doprowadzimy do wybuchu. Rozładowywanie kondensatora elektrolitycznego Proces rozładowywania kondensatora zależy przede wszystkim od jego pojemności. Im większa pojemność, tym większe niebezpieczeństwo przy nieodpowiednim procesie rozładowywania, które może zakończyć się wybuchem. Kondensatory elektrolityczne cechują się dużo większą pojemnością niż standardowe kondensatory. Do rozładowania kondensatora elektrolitycznego wystarczy żarówka lub rezystor. Po podłączeniu do obciążenia rezystancyjnego ładunek zostanie wykorzystany, a kondensator rozładowany. Czas na rozładowanie kondensatora będzie różny w zależności od pojemności urządzenia i ze względu na obciążenie, które wykorzystamy i które musi być odpowiednio dobrane do kondensatora, który posiadamy. Zbyt duży rezystor to ryzyko spalenia kondensatora, a zbyt mały to ryzyko zniszczenia rezystora. Kondensator, kondensator elektrolityczny, kondensator elektrolityczny aluminiowy, kondensator elektrolityczny tantalowy, kondensator elektrolityczny niobowy, kondensator aluminiowy, kondensator tantalowy, kondensator niobowy, dielektryk Kondensatory, jakie są ich główne cechy i funkcje: Kondensator Cewka Ruhmkorffa

: Data Publikacji.: 06-06-25

Nie doprowadź do nadmiaru wolnych rodników.

: Opis.: Nie doprowadź do nadmiaru wolnych rodników. Są przyczyną raka, alzheimera czy miażdżycy.                                             Wolne rodniki powszechnie kojarzą się z czymś niepożądanym. Wielu ludzi się ich boi, nie wiedząc właściwie, czym są. Te atomy posiadające niesparowany elektron w fizjologicznej ilości nie są niebezpieczne, a nawet uznaje się je za konieczne do właściwego funkcjonowania organizmu. Niestety, kiedy jest ich za dużo i nie mogą zostać zneutralizowane, może dojść do dysfunkcji komórek, przyspieszenia procesów starzenia organizmu i rozwoju wielu chorób. Czym są wolne rodniki? Jak powstają? Jakie choroby powodują? Odpowiadamy. Nagromadzenie wolnych rodników w organizmie łączone jest z wieloma chorobami. Jak się przed tym chronić?     Wolne rodniki - czym są? Wolne rodniki to nic innego jak atomy, które możesz pamiętać z lekcji chemii. Wyróżnia je to, że posiadają jeden lub więcej niesparowanych elektronów, przez co są wyjątkowo niestabilne. W organizmie elektron czasem "gubi się" w przemianach tlenu zachodzących w mitochondrium, czyli organellum odpowiedzialnym za przeprowadzanie procesów oddychania wewnątrzkomórkowego. W efekcie utraty elektronu tlen ulega destabilizacji i poszukuje brakującego elementu w bezpośrednim otoczeniu, kradnąc je innym atomom tlenu, ale także białku. Ta ostatnia sytuacja jest niezwykle groźna. Jeśli wolne rodniki są nieustannie produkowane, a systemy obronne organizmu opierające się na antyoksydantach nie są wystarczające, może dojść do zniszczenia struktury białek, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania. Wśród negatywnych skutków zwiększenia liczby wolnych rodników wymienia się dysfunkcje komórek, a nawet ich śmierć, co skutkuje przyspieszeniem procesów starzenia i bywa przyczyną wielu chorób.     Co zwiększa liczbę wolnych rodników? Do zwiększonego wytwarzania wolnych rodników przyczyniają się: stres, mała ilość snu, stosowanie używek, zwłaszcza nałogowe palenie papierosów i picie alkoholu, długotrwałe narażenie na promieniowanie UV lub zanieczyszczenia środowiska, przyjmowanie niektórych leków.     Antyoksydanty a wolne rodniki: Antyoksydanty neutralizują wolne rodniki, nie dopuszczając do wystąpienia stresu oksydacyjnego, dlatego często nazywa się je po prostu przeciwutleniaczami. Działają poprzez oddanie wolnym rodnikom swojego wolnego elektronu, w ten sposób chroniąc inne komórki przed szkodliwym działaniem oksydantów.   W sytuacji zwiększenia liczby wolnych rodników ponad normę fizjologiczną i niewydolności procesów antyoksydacyjnych dochodzi do stresu oksydacyjnego, który negatywnie wpływa na zdrowie i bywa przyczyną chorób.      Jakie choroby powodują wolne rodniki? Nagromadzenie w organizmie wolnych rodników bywa przyczyną wielu schorzeń, w tym: egzemy i łuszczycy, miażdżycy (uszkodzenie naczyń i utlenienie lipidów, którym sprzyja zwiększona liczba wolnych rodników, może prowadzić do powstawania blaszek miażdżycowych),nowotworów (np. piersi, płuca, narządów rozrodczych i układu kostnego, skóry),stanów zapalnych wielu narządów (np. trzustki, nerek, jelit), cukrzycy, zaćmy, chorób neurodegeneracyjnych (choroby Alzheimera, choroby Parkinsona, demencji).  W diecie powinny znajdować się produkty będące dobrym źródłem antyoksydantów. Do takich produktów zalicza się brukselkę.   Wolne rodniki a dieta: Żeby nie dopuścić do zwiększenia się liczby wolnych rodników ponad normę, warto zadbać o spożywanie produktów zawierających znaczne ilości antyoksydantów. W tym celu warto wybrać się na targ po świeże owoce i warzywa bogate w beta-karoten i witaminy A, C i E. Źródłami naturalnych antyoksydantów są m.in. natka pietruszki, oleje roślinne, pieczywo pełnoziarniste, pomidory, grejpfruty, kasze, szpinak, brukselka, ryby i pestki dyni.     Aronia to najlepsze źródło antyoksydantów. Sercowcy powinni jeść garściami    Czy wolne rodniki są dobre?   Mimo szeregu niepożądanych efektów wynikających z obecności wolnych rodników mają one również pozytywne znaczenie. Jeśli występują w fizjologicznym stężeniu, pomagają utrzymać zdrowie organizmu: wspierają walkę z patogenami, odpowiadają za procesy różnicowania się komórek w mediatory oraz regulatory procesów komórkowych i warunkują prawidłowy przebieg reakcji zapalnych w organizmie. Dlaczego wolne rodniki tlenowe przyczyniają się do starzenia się organizmu?   Nadmiar wolnych rodników negatywnie wpływa na produkcję kolagenu, co osłabia elastyczność skóry. Wolne rodniki są silnie powiązane z procesami starzenia, w tym również powstawaniem zmarszczek. Jaka żywność zawiera najwięcej antyoksydantów?   Dietetycy prześcigają się w podawaniu kolejnych roślin, które zawierają największą ilość antyoksydantów. Należy wiedzieć, że liczy się także moc danego czynnika. Działanie przeciwutleniające ma witamina E, C i A, dlatego warto jeść produkty bogate w te składniki. Należą do nich na przykład orzechy włoskie i oleje tłoczone na zimno, a w przypadku witaminy C, jeżyny, aronie, papryka, kiszona kapusta, brokuły i wiele innych warzyw. Bardzo wartościowe są warzywa z ciemnozielonymi liśćmi oraz czarne i czerwone owoce. Wartościowym antyoksydantem jest rosweratrol, który znajdziemy w skórce winogron, a także składnik żółtka o nazwie astaksantyna. Pomidory obfitują w likopen, natomiast najzdrowszym owocem pod względem zawartości antyoksydantów jest aronia.     Aronia to polski superfood. Sercowcy powinni się zajadać Owoce aronii hamują procesy starzenia oraz chronią przed nowotworami. Te właściwości zdrowotne zawdzięczają obecności ciemnych barwników - antocyjanów, silnych przeciwutleniaczy. W aronii występują one w niezwykle wysokim stężeniu. Działają przeciwzapalnie. To dlatego sok z aronii jest także skuteczny, gdy jesteśmy przeziębieni - doskonale wzmacnia odporności, uszczelnia naczynia krwionośne i dostarcza witaminy C. Zapobiega też powstawaniu miażdżycy oraz zmniejsza ryzyko wystąpienia zawału serca. W sierpniu najlepiej jeść aronię na surowo i pić świeży sok, a zimą sięgnąć po sok pasteryzowany i suszone owoce do parzenia herbaty. Antyoksydanty jako dodatki do żywności:   Utlenianie to także proces, który przyśpiesza psucie się żywności, dlatego producenci dodają do niej syntetyczne antyoksydanty, oznaczone literą E, podobnie jak inne dodatki. Znacznie bezpieczniejsze jest jednak przyjmowanie antyoksydantów w formie naturalnej. Jeśli w naszej diecie jest mało owoców i warzyw, starajmy się uzupełnić ten niedobór za pomocą suplementów diety zawierających te składniki.

: Data Publikacji.: 06-06-25