Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 03-06-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Odkrycie potwierdza wersję, że na Czerwonej Planecie istniało życie:

: Opis.: Odkrycie na Marsie potwierdziło ponure obawy naukowców: co to jest 22 marca, 2023, 19:05 Odkrycie potwierdza wersję, że na Czerwonej Planecie istniało życie: Ufolodzy uważają, że ludzie na Marsie zginęli z powodu lawy wulkanicznej, która pokryła planetę po zderzeniu z asteroidą. W rezultacie wszystkie żywe istoty zamieniły się w posągi. Być może Marsjanin stał się ofiarą erupcji? Według jednej z hipotez gigantyczne wulkany, które natychmiast się obudziły, zniszczyły sąsiednią planetę. Naukowcy, grzesząc we wnętrzu Marsa, mają na myśli przede wszystkim największy wulkan w Układzie Słonecznym – Olympus Mons. Wysokość tego potwora wynosi 27 kilometrów – trzy razy więcej niż Everest, średnica wynosi 550 kilometrów. Nieco dalej – jeszcze trzy imponujące wulkany – Arsia Mons, Pavonis Mons i Ascraeus Mons, które najprawdopodobniej są połączone w jeden system. Pracując razem, mogą zniszczyć życie na Marsie. Struktury architektoniczne na Marsie Zdjęcia z sondy łazika na Marsie

: Data Publikacji.: 29-05-25

Metformina to lek nie tylko na cukrzycę. Jej działanie zaskakuje specjalistów

: Opis.: Metformina to lek nie tylko na cukrzycę. Jej działanie zaskakuje specjalistów Autor: Aleksandra Sobieraj Metformina, do niedawna stosowana tylko w leczeniu cukrzycy typu 2, ma szansę stać się lekiem XXI wieku. Coraz więcej badań potwierdza, że ma ona dość wszechstronne działanie lecznicze: od cukrzycy, przez zespół metaboliczny, po właściwości przeciwnowotworowe. Co to za substancja i co warto o niej wiedzieć? Co to jest metformina? Jak działa metformina? W jakich chorobach pomaga metformina? Jakie są skutki uboczne przyjmowania metforminy? Metformina to substancja, która już od około 70 lat stosowana jest w leczeniu cukrzycy typu 2. W aptekach lek można kupić pod wieloma nazwami. Wciąż jednak odkrywane są jego nowe, a niekiedy zaskakujące efekty działania, takie jak ochrona przed nowotworami i chorobami serca. Badany jest też potencjał metforminy m.in. w spowalnianiu starzenia się oraz leczeniu zespołu policystycznych jajników czy otyłości. To bezpieczny lek o małej liczbie skutków ubocznych. Co to jest metformina? Metformina to doustny lek przeciwcukrzycowy, który obniża stężenie glukozy we krwi. Substancja ta z chemicznego punktu widzenia jest pochodną biguanidu. Odkryli go już średniowieczni zielarze – substancje podobne do metforminy pozyskiwano wtedy z rutwicy lekarskiej (Galega officinalis) i stosowano w leczeniu objawów będących skutkiem cukrzycy typu 2. Przeciwcukrzycowe działanie metforminy zostało udowodnione w latach 60. XX wieku. Wskazania kliniczne do stosowania pochodnej biguanidu nie ograniczają się jednak tylko do terapii cukrzycy typu 2, ale również stanu przedcukrzycowego, zespołu metabolicznego (w tym insulinooporności) czy zespołu policystycznych jajników. Coraz więcej badań dotyczy również przeciwnowotworowego oraz przeciwstarzeniowego działania metforminy. Okazało się, że stosowanie jej u chorych na cukrzycę typu 2 wiąże się z obniżonym ryzykiem zachorowania na choroby nowotworowe oraz sercowo-naczyniowe. Naukowcy nie wykluczają też, że metformina jest skuteczna w leczeniu innych schorzeń, a także że ma ona działania przeciwstarzeniowe. Jak działa metformina? Obniżające poziom cukru we krwi działanie metforminy polega na zmniejszeniu wytwarzania glukozy w wątrobie oraz nasileniu działania insuliny w mięśniach i tkance tłuszczowej. Nie polega natomiast na pobudzaniu komórek trzustki do zwiększenia wydzielania insuliny, więc lek nawet w dużych dawkach nie wywołuje stanu niedocukrzenia, czyli hipoglikemii. Z powodu sposoby, w jaki działa, metformina może być stosowana u chorych na cukrzycę typu 2, u których występuje przynajmniej resztkowe wydzielanie insuliny. Metformina ma też korzystny, ale niezbyt duży, wpływ na stężenie lipidów w surowicy krwi, zmniejszając stężenie trójglicerydów, cholesterolu całkowitego, LDL i VLDL. Jej stosowanie jest szczególnie korzystne u chorych na cukrzycę ze współistniejącą otyłością. Metformina nie jest metabolizowana w wątrobie i w niezmienionej postaci jest wydalana przez nerki – 90 proc. dawki w ciągu 24 godzin. W jakich chorobach pomaga metformina? Metformina jest przede wszystkim podstawowym lekiem w cukrzycy typu 2, zarówno w monoterapii (jako jedyny lek), jak i w leczeniu skojarzonym z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną. Jest także stosowana w stanie przedcukrzycowym, gdy odpowiednia dieta i ćwiczenia fizyczne nie wystarczają do osiągnięcia prawidłowego poziomu glukozy we krwi. Stosuje się ją jednak także w leczeniu innych chorób, które przebiegają z insulinoopornością i hiperinsulinemią, np. zespołu policystycznych jajników (PCOS). Nowe zastosowywania metforminy, w tym działanie antynowotworowe oraz przeciwstarzeniowe, wciąż są badane. Jakie są skutki uboczne przyjmowania metforminy? Metformina jest uważana za bezpieczny lek, a jej długotrwałe stosowanie nie niesie ze sobą ryzyka uszkodzeń narządów wewnętrznych. Nie należy więc obawiać się powikłań. Do najczęściej zgłaszanych skutków ubocznych przyjmowania metforminy należą objawy ze strony układu pokarmowego, takie jak: biegunka wzdęcia nudności wymioty bóle brzucha utrata apetytu. Objawy niepożądane po metforminie pojawiają się jednak zwykle tylko na początku leczenia i ustępują samoistnie po kilku dniach. W przypadku wystąpienia pogorszonego samopoczucia po metforminie warto skonsultować się z lekarzem. Uwaga! Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Źródło: M. Potempa, P. Jonczyk, K. Szczerba, B. Kandefer, D. Kajdaniuk, Metformina – panaceum dzisiejszych czasów?, Diabetologia Praktyczna, 2016; 5, 4: 117–122 / Metformina, Medycyna Praktyczna

: Data Publikacji.: 28-05-25

Zobacz, jak powstała czapka z folii aluminiowej i co odkryli studenci MIT!

: Opis.: Zobacz, jak powstała czapka z folii aluminiowej i co odkryli studenci MIT! Widzieliście kiedyś człowieka w czapce z folii aluminiowej? Niewielu foliarzy ma odwagę nosić ją w miejscach publicznych. Po centrum Warszawy zimą jeździ w takim nakryciu głowy kurier rowerowy, rozwożący jedzenie na wynos. Nie wiadomo jednak, dlaczego ją nosi. Może po prostu bywa mu zimo? Czasami, w okolicach Dworca Centralnego można też spotkać młodą dziewczynę, chodzącą w takim nakryciu, ale nosi je chyba dla żartu. My natomiast całkiem na poważnie tłumaczymy, skąd wziął się pomysł na noszenie foliowych czapek i co odkryto na ich temat! Czapka zazwyczaj jest wykonana z jednego lub więcej arkuszy folii aluminiowej. Czasami jest to też zwykła czapka wyłożona od spodu folią. Zazwyczaj jest noszona w przekonaniu, że folia ochroni mózg noszącego ją człowieka przed zagrożeniami takimi jak silne pole elektromagnetyczne, kontrola umysłu i czytanie w myślach. Noszenie podobnej czapki często jest odbierane jako wyraz paranoi, urojeń prześladowczych oraz wiary w pseudonaukę i teorie spiskowe. Osoby noszące podobne czapki nazywane są foliarzami. Skąd wzięły się foliowe czapki? Niektórzy foliarze wyrażają przekonanie, że takie nakrycia głowy zapobiegają kontroli umysłu przez rządy, szpiegów, korporacje lub istoty pozaziemskie i paranormalne. Folia ma też przeciwdziałać telepatii (czytanie w myślach nie zostało nigdy udowodnione naukowo), a także ma zakłócać np. efekt słuchu mikrofalowego (impulsy mikrofalowe mogą wzbudzać drgania tkanek wokół ucha wewnętrznego, co daje efekty podobne do przewodnictwa kostnego). Czapki, które mają chronić przed promieniowaniem elektromagnetycznym, są sprzedawane w sieci. Foliarze wierzą, że są "jednostkami namierzonymi" i podlegają rządowemu, korporacyjnemu lub kryminalnemu szpiegowaniu, lub nękaniu. Tworzą strony internetowe i organizują spotkania, aby omawiać na nich swoje obawy. Zdaniem psychiatrów badających to zjawisko, podobne strony potęgują tylko objawy paranoi u osób z nich korzystających. Podstawy naukowe. W co wierzą foliarze? Z czasem termin "foliowa czapka" został powiązany z teoriami spiskowymi, które pojawiły się w związku z rozwojem nauki. Negatywny wpływ silnego promieniowania elektromagnetycznego na zdrowie człowieka został udokumentowany. Jednak skuteczność metalowej czapki w blokowaniu tego promieniowania jest... dyskusyjna. Zależy bowiem od grubości zastosowanej folii. Dla folii aluminiowej o grubości pół milimetra promieniowanie powyżej ok. 20 kHz (czyli obejmujące zarówno pasmo AM, jak i FM) byłoby częściowo blokowane. Ale folia nie jest sprzedawana w tej grubości, więc do osiągnięcia tego efektu potrzebne byłyby liczne jej warstwy. Problem w tym, że bardzo silne promieniowanie nie występuje powszechnie. Nadawane przez maszty ulega rozproszeniu i nie trzeba się przed nim chronić, bo jest nieszkodliwe. W 2005 r. przeprowadzono eksperymentalne badania przez grupę studentów MIT (Massachusetts Institute of Technology). Wykazało ono, że kapelusze z folii rzeczywiście osłaniają noszących je ludzie przed falami radiowymi w większości badanego spektrum. Sęk w tym, że chronią ich przed zupełnie nieszkodliwym działaniem fal. Co ciekawe, jest też druga strona tych badań, o której piszemy poniżej. Co faceci w czerni mają wspólnego z foliarzami? Foliarze często kojarzeni są też z inną teorią spiskową. Chodzi o facetów w czerni (ang. men in black). To powtarzający się w historiach o UFO motyw tajemniczych funkcjonariuszy w czarnych garniturach przedstawiających się jako agenci rządu Stanów Zjednoczonych. Faceci w czerni próbują nakłonić do milczenia osoby twierdzące, że widziały niezidentyfikowany pojazd latający lub miały kontakt z obcymi. Relacje o ludziach w czerni pojawiały się najczęściej w latach 50. i 60. XX w. i należą do klasycznych teorii spiskowych. Faceci w czerni mają dysponować urządzeniem do czyszczenia pamięci. Część wyznawców teorii spiskowych wierzy, że przed skasowaniem pamięci przez rządowych agentów chroni foliowa czapka. Proces ten został opisany w trzecim tomie komiksu "Departament prawdy", który został w tym roku wydany w Polsce. Jego autorzy opisują najpopularniejsze teorie spiskowe w USA. Trzecią teorią, która ma związek z foliarzami, jest alergia na promieniowanie elektromagnetyczne. Wiele osób w USA uważa, że na nią cierpi. Pielgrzymują oni do miast, w których nie ma zasięgu telefonów komórkowych ani wi-fi. Chętnie korzystają też z produktów takich jak zasłony blokujące fale elektromagnetyczne czy prześcieradła pochłaniające mikrofale, które jak na ironię oferowane są głównie w internecie, przed którym uczuleni starają się chronić. Ich "cierpienia" opisała niemiecka edycja "Vice Magazine". W tym samym artykule znajdują się dodatkowe informacje na temat foliowych czapek. Pochodzą one ze wspomnianego badania przeprowadzonego w 2005 r. przez studentów MIT. W jednym ze swoich eksperymentów młodzi naukowcy odkryli, że "aluminiowy kapelusz" wzmacnia promieniowanie elektromagnetyczne na głowie, zamiast je ekranować. Dzieje się tak, ponieważ promieniowanie jest częściowo pochłaniane przez nieuziemioną folię, co sprawia, że fale uderzają w mózg jeszcze bardziej bezpośrednio. Czapki wzmacniają pewne częstotliwości w okolicach 2,6 GHz i 1,2 GHz. Dziennikarze "Vice" przytoczyli ironiczny komentarz studentów, którym opatrzono badanie: "Nie potrzeba wiele wyobraźni, aby zrozumieć, że szał na czapki został zapoczątkowany przez rząd. Mamy nadzieję, że ten raport zachęci paranoiczne społeczeństwo do ulepszenia swoich czapek, aby ich wady nie czyniły z noszących je ludzi łatwej zdobyczy". Foliarze w kinie i newsach "Vice Magazine" napisał, że foliowa czapka w kulturze popularnej pierwszy raz pojawiła się w opowiadaniu napisanym w 1927 r. przez Juliana Huxleya, które nosiło tytuł "The Tissue-Culture King" ("Król z probówki"). Główny bohater używa w nim metalowego kapelusza, aby zapobiec kontrolowaniu jego umysł przez naukowca złoczyńcę. Foliowe czapki pojawiły się w filmach jak "Signs" (2002), "Noroi: The Curse "(2005) i "Futurama: Into the Wild Green Yonder" (2009). Zawsze noszą je bohaterowie wierzący w teorie spiskowe. W serialu telewizyjnym HBO "Watchmen" z 2019 r. pojawia się postać Wade'a Tillmana, policjanta, który nosi maskę z folii odblaskowej, a podczas służby, czapkę wyłożoną folią, aby chronić swój umysł przed atakami psychicznymi obcych. W 2022 r. protestujący przeciwko szczepieniom w Wellington w Nowej Zelandii nosili foliowe czapki w błędnym przekonaniu, że choroba — prawdopodobnie chodziło im o COVID-19 — była spowodowana przez promienie elektromagnetyczne emitowane przez rząd. Jechaliśmy czeskim „orient expressem”. Zobacz, jak wygląda kuszetka deluxe! Ile kosztuje? "Departament Prawdy". Komiks o spiskowych teoriach. Czym jest efekt fałszywej flagi? Źródła: wikipedia, Vice Magazine

: Data Publikacji.: 28-05-25

Uważaj na nimfy kleszcza:

: Opis.: Budzą się do życia wiosną i wyglądają jak ziarenko maku. Łatwo je przez to pomylić z pieprzykiem, choć skutki mogą być naprawdę groźne. Mowa oczywiście o nimfach kleszcza, których ukąszenie może być tak samo niebezpieczne, jak w przypadku dorosłego osobnika. Wiosna to czas budzenia się do życia wielu gatunków zwierząt, w tym także pajęczaków. Te, nie dość, że nie są przez nas lubiane, często są też po prostu groźne, jak w przypadku kleszczy oraz ich mniejszych wersji - nimf. Przypominające ziarenka maku, niestety są bardzo trudne do wypatrzenia. Niestety nimfy są równie groźne, co dorosłe osobniki. Także przenoszą choroby. Uważaj na nimfy kleszcza: Nimfy kleszcza to niedorosłe osobniki kleszcza, które mają około półtora milimetra. W związku z tym wyjątkowo trudno je zauważyć na ciele - tym bardziej, że można je łatwo pomylić chociażby z pieprzykiem. Nimfy są jednak bardzo groźne i, tak jak dorosłe osobniki, są źródłem tych samych chorób, m.in. boreliozy i zapalenia opon mózgowych. - Nimfy kleszcza znacznie trudniej zauważyć, zwłaszcza w początkowej fazie żerowania. Ciężej też usunąć niż dorosłego kleszcza. To małe czarno-brązowe punkciki, które na pierwsze rzut oka można pomylić z małym pieprzykiem. Nimfy stają się większe i bardziej widoczne dopiero po wypiciu krwi żywiciela 

: Data Publikacji.: 28-05-25