Nadmi
- Kraj:Polska
- : Język.:deutsch
- : Utworzony.: 06-10-15
- : Ostatnie Logowanie.: 01-08-25
: Opis.: Gady Nagi są klasyfikowane jako garuda i supanna. Odgrywają znaczącą rolę w buddyjskim folklorze, obdarzeni cudownymi mocami, często opisywanymi jak kobra z kapturem. Rzeczywiście, ich ciała są ciałami węży, ale mogą przybierać ludzką postać według woli transformacji. Zasadniczo należy je podzielić na dwie klasy, lądową (thalaja) i wodną (jalaja). Nagi Thalaja są uważane za istoty podziemne, podczas gdy nagi Jalaja żyją na dnie rzek, jezior i oceanów. Bez względu na kulturę na całej planecie, połączenie wężowo-reptiliańskie wydaje się być głebsze, im bardziej łączy się kropki. Nawet w językach, starożytnych relacjach kulturowych, wszystko wydaje się pochodzić od węży. W kambodżańskiej legendzie nagi były rasą gadów, która posiadała duże królestwo w regionie Oceanu Spokojnego; jedna z ich księżniczek poślubiła pierwszego króla starożytnej Kambodży, dając początek ludowi Kambodży. Z tego powodu Kambodżanie nadal uważają się za spadkobierców nag. Siedmiogłowe nagi reprezentowane w kambodżańskich świątyniach, takich jak Angkor Wat, reprezentują siedem ras społeczeństwa nag, które mają mityczny lub symboliczny związek z siedmioma kolorami tęczy. Dodatkowo kambodżańskie nagi posiadają symbolikę numerologiczną dla innych liczb na głowach: liczby nieparzyste reprezentujące męską energię, nieskończoność, wieczność i nieśmiertelność; liczby parzyste dla kobiecości, fizyczności, śmiertelności, tymczasowości i Ziemi. Legendy podobne do kambodżańskich są szeroko rozpowszechnione wśród Adivasis z południowych Indii i aborygenów z Australii; w tych wersjach naga zamieszkiwała duży kontynent na Oceanie Spokojnym (obecnie znany jako zaginiony kontynent Mu), który następnie zatonął i którego pozostałości tworzą teraz Indonezję i Australię.
: Data Publikacji.: 25-07-25
: Opis.: Błogosławiony oset to gorzkie zioło zwiększające produkcję żółci, wzmacniające wątrobę, zwiększające głód, zmniejszające żółtaczkę, zmniejszające wzdęcia i wspomagające trawienie. Preparaty z ostu były również tradycyjnie stosowane jako środek pobudzający, napotny, antykoncepcyjny, przeciwgorączkowy, leczący malarię i zmiany dżumowe, a także stosowany jako tonik - środek leczniczy na zmiany skórne. Kazdy rodzaj ostu jest leczniczy. Oset występuje w Biblii jako symbol świata poza rajem. Stąd też w symbolice ogrodów klasztornych oznaczał również Ewę. Oset i cierniste krzewy są teologicznym symbolem kary Bożej w postaci buntu świata wobec zbuntowanego człowieka. Porośnięcie dawnych siedzib ludzkich przez zarośla ostów jako roślin ruderalnych jest znakiem potępienia, a w przypowieści biblijnej same osty jako chwasty są symbolem potępionych.
: Data Publikacji.: 25-07-25
: Opis.: HEŁMOWA MEDUZA Meduza hełmowa, Periphylla periphylla, żyje w głębinach morskich i została znaleziona na głębokości 2700 m! Ma największe jaja ze wszystkich parzydełkowców! Ich macki mają również wiele mięśni, są to mięśnie podłużne, pierścieniowe, promieniowe i ukośne! Pozwalają one na ruch ich macek! Ma przepiękne kolory.
: Data Publikacji.: 25-07-25
: Opis.: Najdawniejsze spisy antycznych królów lechickich. Zamieszczono 23 kwietnia 2017 przez Miron Przez wiele lat kronikę Prokosza traktowano jako dzieło bajecznej fantazji, tymczasem „coś jest na rzeczy”. Lista władców wymieniona w znalezionej jako papier pakowy na żydowskim kramie kroniki Prokosza zgadza się od pewnego momentu z listą władców Wandalii. Całości szczerze mówiąc nie czytałem dokładnie, niemniej postaci relatywnie dobrze udokumentowane historycznie, takie jak Radegast/ Radgoszcz, Wizimir/ Wizymierz, są tożsame i historycznie poprawne w obu kronikach. Dzieło to jest nieuznane przez „mainstreamową” naukę, na podstawie, dziś możliwej do uznania za logicznie niezgodną z faktami, zacytowanej niżej uwagi Lelewela. Otóż władcy z poniższej kroniki są częściowo do odnalezienia wśród wykazów władców Wandalii. Chcąc dać wyobrażenie czytelnikom naszym, jakie czasy Prokosz opisuje, wyliczymy wspomnione przez niego imiona królów i książąt. I tak, poczet monarchów na czele wydania kroniki Prokosza umieszczony jest następujący. Sarmata syn Helissy L wnuk Jawana, — Kodan syn Sarmaty, — Lech wnuk Sarmaty, — Filar albo Filan syn Lecha, — Car założyciel miasta Carodomu, — Lassota od którego góra Lassotyn nazwana, — ‚Szczyt syn Herkulesa wnuk Ozyrysa, — Wandal albo Wiendal syn Alana II, — Listyg albo Lis, który z Aleksandrem W. wojował*). Polak albo Polach przybył do Polski z Illyryka r. s. 3530, — Lisz wnuk Polaka, — Posnan wnuk Polaka, Sandomir, miasta tych nazwisk założyli. Lublin i Lubusz także założyciele miast ich nazwiska mających. Lech który z Juliuszem Cezarem wojował: brat Boiema i Russa. Wisław, od niego rzeka Wandalus, Wisłą nazwana, — Witosław — Haldwiryk,— Wyszomier albo Wyzymier, — Mieczysław, Radogoszcz, Witkon albo Wisław, potomkowie Polaka, — XII Wojewodów, — Krok I, — Krok II. — Lech II, Wanda, — XII Wojewodów, — Leszek I albo Przemysław, Leszek II panował 4 godziny, Leszek III herbu Gryff czyli też Jastrzgbice, Leszek IV, Pompil I. Pompil II. od myszy pożarty. Po dwuletniem zaś bezkrólewiu, Piast Ziemowidz. Wrocisław, Leszek V., Ziemiomysł, który umarł roku 957. — Owoż jest cały poczet monarchów panujących ludom, na ziemi Polską potem nazwanej. — Jakkolwiek znajomi nam dotąd dziejopisowie dosyć wielki szereg poprzedników Mieczysława I. podali, podobnych jednak nazwisk ani najmniejszych szczegółów życia podobnych monarchów, ani nasze, ani obce dzieje nam nie podały. Władcy Wandalii u Nugenta i władcy lechiccy u Prokosza: U Nugenta: Anthyrius U Nugenta: Anavas U Nugenta: Alimer U Nugenta: Anthyrius II U Nugenta: Hoter lub Hoterus- U Prokosza: brak. U Nugenta: Wisislaus I- U Prokosza: Wisław (od r. 91 do r. 127 n.e) U Nugenta: Witislaus I- U Prokosza: Witosław(od r. 127, do r. 162) U Nugenta:Alaric– U Prokosza: Haldwiryk? U Nugenta:Dieteric-? U Nugenta:Teneric- ? U Nugenta: Alberic- u Prokosza- ? U Prokosza: Wyszomier albo Wyzymier- U Nugenta: Wisimar (po r. 292 n.e. do ok. 340 r.n.e.) U Prokosza: Mieczysław- U Nugenta: Miceslaus (od 339 do 388 n.e.) U Prokosza: Radogoszcz– U Nugenta: Rhadagaisus lub Rhadagastus I (do r. 405 n.e.) U Prokosza: Witkon albo Wisław, brat Radogoszcza, koregent i wicekról- U Nugenta: brak XII Wojewodów, — U Prokosza: Krok I, Krak I- U Nugenta: Corsico, Croscus — Krok II. — Lech II, Wanda, — XII Wojewodów, — Leszek I albo Przemysław, Leszek II panował 4 godziny, Leszek III herbu Gryff czyli też Jastrzgbice, Leszek IV, Pompil I. Pompil II. Król Awiłło Leszek. Zestawmy tą listę z listą władców Wandalii – w dziele Egertona Brydgesa oraz u Nugenta. Wyjaśnienie, dlaczego Wenedzi/ Wandale byli mieszani/ myleni ze Słowianami. Germańscy Wenedzi są znani jako synonim Słowian od VI wieku AD. Autorzy średniowieczni również stosowali terminu Wandale zamiast Wenedów / Słowian. Nie było wytłumaczenia tej identyfikacji w badaniach historycznych – . Pierwsze źródła zawierające wyrażenia te są: glosariuszem Wessobrunn (IX. w..), i tzw glosariusz Salomona. Kilka innych źródeł aż do XV wieku także analizowano. Tzw „Spis narodów Franków”, krótka genealogia narodów, która w zasadniczych tezach wypływa z Tacyta i jego potrójnego podziału Germanów. To założenie, włączające Słowian do kręgu Germanów, zostało zidentyfikowane jako główne źródło identyfikacji Słowian / Wendów z Wandalami. Ślady tego zidentyfikowania mogą występować samodzielnie w źródłach dotyczących omawianej identyfikacji, zwłaszcza w Vedastinum Chronicon i XIII- wiecznej kronice polskiej Mierzwy. Pierwszym celem tej identyfikacji była integracja Słowian, tych „nowo przybyli i nomadów” (Curta) z wczesnośredniowiecznej Europy, w zachodnią i frankońską koncepcję pojmowania dziejów. Gdańsk, Lubeka, Wismar, Rostock, Stralsund, Królewiec, Ryga i inne miasta Hanzy były nazywane „miastami Wenedów”- „wendische Städte / vandalicae Urbes” od XIV wieku. Szwedzcy królowie używali tytułów Suecorum Gothorum Vandalorumque rex od XVI wieku. Terminy te są pozostałościami dawnych średniowiecznych identyfikacji Wenedów = Wandalów. Tak więc możliwe jest, aby wyjaśnić szwedzki tytuł. Kilkoro uczonych humanistów próbowało uzasadnić to przyrównanie specyficznymi wypaczeniami historii z wykorzystaniem tzw. Pseudo-Berossosa i Tacyta. XVI-wieczne teksty autorów: Krantz, Cromer, Dubravius, Schurtzfleisch, Marschalk, Latomus, Simonius, Chytraeus i Leuthinger są analizowane i wyjaśnione w tym kontekście historycznym. Rozprawa zawiera także omówienie głównie niemieckich badań z XVIII wieku dotyczących tej identyfikacji. Zniknięcie tej identyfikacji może być pokazywane jako wynik klasyfikacji tego pojęcia z XVIII wieku- jako błędu średniowiecznych autorów.
: Data Publikacji.: 23-07-25
© Web Powered by Open Classifieds 2009 - 2025