Czy wiesz, jaki jest największy ciężar na świecie? Są to urazy! Zwłaszcza te, które staramy się w sobie stłumić. A w odpowiedzi naciskają na nas, na głowę, na ciało. I robią to latami, dekadami.
Psychosomatycy twierdzą, że uraza gromadzi się w klatce piersiowej. Dokładniej, w tętnicach wrót płuc i worka serca.
Emocje są tak silne, że ściany mięśniowe tych narządów kurczą się!
I uciskają powiązane nerwy.
Za pomocą więzadeł worek serca jest przymocowany do 6. kręgu szyjnego, 3., 4. i 5. kręgu piersiowego, do mostka i przepony.
Kiedy jest stale napięta, istnieje duże prawdopodobieństwo dysfunkcji w tych obszarach.
Są to przepukliny i zmniejszenie objętości oddychania.
A często zdarza się, że człowiek zaczyna wypychać obrazę ze świadomości. To znaczy nie chce przyznać, że w ogóle istnieje. A potem złość wylewa się na innych, na tych, którzy złapali jakiś asocjacyjny wyzwalacz i „uwolnili” tę niechęć. To tez nic dobrego.
Technika pracy z urazą jest bardzo prosta i pomaga uwolnić się od urazy i zapobiec jej „zakorzenieniu się” w ciele.
Musisz położyć rękę w okolicy serca i wyobrazić sobie, że strumień różowego światła opuszcza dłoń do klatki piersiowej. I usiądź z tym wyobrazeniem na kilka minut.
Żadnej magii, nawet praktyk energetycznych. Jest to ręczna technika, która pomaga mózgowi wykryć skurcz w klatce piersiowej, którego wcześniej nie zauważył. Wtedy organizm sam o siebie zadba!