วิธีการติดเชื้อไข้หวัดใหญ่และภาวะแทรกซ้อน: วิธีการป้องกันไวรัส:

ไวรัสไข้หวัดใหญ่นั้นแบ่งออกเป็นสามประเภทคือ A, B และ C ซึ่งคนส่วนใหญ่ติดเชื้อ A และ B ชนิดที่พบมากที่สุด A ขึ้นอยู่กับการปรากฏตัวของโปรตีนที่เฉพาะเจาะจงบนพื้นผิวของไวรัสจะแบ่งออกเป็นชนิดย่อยของ neuraminidase (N) และ hemagglutinin (H) จากการจำลองการกลายพันธุ์ที่พบบ่อยที่สุดคือ H3N2, H1N1 และ H1N2 ซึ่งสามารถฉีดวัคซีนล่วงหน้าได้ ชนิดของไวรัสไข้หวัดใหญ่ B นั้นไม่อันตรายเท่า A เนื่องจากประกอบด้วย RNA เพียงสายเดียวเท่านั้นดังนั้นจึงมีเชื้อ HA และ NA เพียงสองสายเท่านั้นดังนั้นจึงไม่ไวต่อการกลายพันธุ์

การติดเชื้อไข้หวัดใหญ่เกิดขึ้นจากการสัมผัสกับผู้ป่วยหรือผู้ป่วยที่เป็นไข้หวัดที่ไม่มีอาการ ไวรัสแพร่กระจายโดยหยดหรือผ่านการสัมผัสกับผิวหนังและวัตถุที่ "ติดเชื้อ" บุคคลที่กำลังส่งไวรัสด้วยการสัมผัสหรือจาม ด้วยวิธีนี้โดยการสัมผัสปากดวงตาหรืออาหาร - เราแนะนำไข้หวัดเข้าสู่ระบบทางเดินหายใจซึ่งเป็นสาเหตุที่การล้างมือมีความสำคัญมากโดยเฉพาะหลังจากออกจากสถานที่สาธารณะ คุณสามารถติดเชื้อไข้หวัดใหญ่ได้โดยติดต่อกับสัตว์ที่ติดเชื้อและรับประทานเนื้อสัตว์ที่ไม่สุกหรือไข่นกดิบที่มีเชื้อไวรัสไข้หวัดนก ระยะฟักตัวของไวรัสมาจากวันหนึ่งถึงหนึ่งสัปดาห์แม้ว่าส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นสองถึงสามวันหลังจากการติดเชื้อ คนป่วยจะติดเชื้อในวันก่อนที่จะเริ่มมีอาการนานถึง 10 วันหลังจากที่พวกเขาปรากฏตัว

การรักษาโรคไข้หวัดใหญ่เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการเริ่มต้นด้วยการป้องกันเช่นการฉีดวัคซีนตามฤดูกาล แม้ว่าไวรัสไข้หวัดใหญ่จะกลายพันธุ์อย่างต่อเนื่องและเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างวัคซีนสากล WHO กำหนดเส้นไวรัสที่ทำนายไว้บนพื้นฐานของการวิเคราะห์ทางสถิติซึ่งสามารถฉีดวัคซีนล่วงหน้าได้ คาดว่าการฉีดวัคซีนลดอุบัติการณ์ของเด็กได้ถึง 36 เปอร์เซ็นต์ เมื่ออาการแรกปรากฏขึ้นคุณไม่สามารถชะลอและรักษาควรเริ่มทันทีโดยอยู่ที่บ้านบนเตียง ร่างกายซึ่งใช้กำลังทั้งหมดในการต่อสู้กับไวรัสต้องการพักผ่อนและให้ความชุ่มชื้น (เป็นการดีที่สุดที่จะดื่มน้ำน้ำผลไม้ชาสมุนไพรและผลไม้เช่นราสเบอร์รี่หรือ Elderberry) มันได้รับการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์แล้วว่าสารสกัด elderberry น่าจะเกิดจากการเพิ่มขึ้นของการผลิต proinflammatory cytokinins ใน monocytes ของมนุษย์ซึ่งมีส่วนช่วยในการยับยั้งการพัฒนาสายพันธุ์ไวรัสและลดระยะเวลาของโรคได้นานถึง 3-4 วัน

การรักษาไข้หวัดใหญ่ขั้นต้นนั้นได้รับการรักษาที่ดีที่สุดด้วยวิธีธรรมชาติเช่นน้ำเชื่อมหัวหอม, กระเทียม, น้ำผึ้ง, ราสเบอร์รี่และน้ำผลไม้ chokeberry ผลิตภัณฑ์เหล่านี้มีบทบาทที่อบอุ่นและต้านเชื้อแบคทีเรีย ในระหว่างการรักษาที่บ้านเราสามารถต่อสู้กับอาการของโรคไข้หวัดใหญ่เท่านั้นดังนั้นมันจึงคุ้มค่ากับวิธีการที่จะช่วยบรรเทาอาการเจ็บป่วยที่ร้ายแรงที่สุดได้คือการมีอาการน้ำมูกไหลน้ำเชื่อมและยาลดไข้ ควรจำไว้ว่าเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปีไม่ควรได้รับยาใด ๆ ที่ใช้กรดอะซิติลซาลิไซลิกเนื่องจากอาจทำให้ตับวาย (ที่เรียกว่ากลุ่มอาการของเรย์) ในกรณีที่มีอาการปวดหัวจะดีกว่าหากใช้ยา acetaminophen หรือ ibuprofen อย่างไรก็ตามอย่าหักโหมจนเกินไปและสำหรับอาการปวดข้อมากกว่ายาแก้ปวดควรใช้อ่างน้ำอุ่นกับน้ำมันหอมระเหยเช่นจากยูคาลิปตัส
หากวิธีการดั้งเดิมและ "การหยุด" ของโรคไม่ช่วยหรือเราสงสัยว่าไข้หวัดใหญ่อาจเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วใน 30 ชั่วโมงแรกหลังจากเริ่มมีอาการคุณควรไปพบแพทย์เพื่อหายาต้านไวรัสที่เหมาะสม ยายับยั้ง neuraminidase ที่มีประสิทธิภาพที่สุดที่หยุดการทำซ้ำของไวรัสประเภท A และ B
แม้ว่าไข้หวัดใหญ่จะเป็นโรคที่อันตรายอย่างยิ่งในตัวของมันเองสาเหตุหลักของการเสียชีวิตไม่ใช่ไวรัส แต่เป็นโรคแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นภายหลัง เกิดขึ้นประมาณ 6 เปอร์เซ็นต์ คนส่วนใหญ่มักจะอยู่ในเด็กอายุไม่เกินสองปีและผู้ที่มีอายุมากกว่า 65 ปี ทุก ๆ ปีมีผู้เสียชีวิต 2 ล้านคนอันเป็นผลมาจากภาวะแทรกซ้อนส่วนใหญ่เกิดจากการลดลงของการสร้างภูมิคุ้มกันจากโรคคู่ขนานอื่น ๆ

ภาวะแทรกซ้อนของไข้หวัดที่พบบ่อยที่สุดคือ:
- การอักเสบของรูจมูก
- หูชั้นกลางอักเสบ
- โรคปอดบวมและหลอดลมอักเสบ
กล้ามเนื้ออักเสบ
- myocarditis
- เยื่อหุ้มสมองอักเสบ
- Guillain-Barré syndrome (ความเสียหายของเส้นประสาท),
- อาการของ Rey (สมองบวมน้ำและตับไขมัน)
ไวรัสไข้หวัดใหญ่ที่เข้าสู่ร่างกายทำลายเยื่อบุผิวของระบบทางเดินหายใจราวกับว่า "ปู" ทางสำหรับแบคทีเรียที่เป็นอันตรายซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนหลังโรคไข้หวัดใหญ่เป็นโรคทางระบบ แบคทีเรียและเชื้อราที่พบโดยทั่วไปนั้นมีความซับซ้อนและเป็นอันตราย หากมีจุลินทรีย์มากกว่าหนึ่งตัวในร่างกายสิ่งนี้อาจนำไปสู่การช็อกพิษและในกรณีร้ายแรงถึงแก่ชีวิตต่อเด็กและผู้สูงอายุ ภาวะแทรกซ้อนปรากฏขึ้นประมาณสองหรือสามสัปดาห์หลังจากป่วย แม้ว่าจะป่วยหนัก แต่อย่าตกใจเพราะภาวะแทรกซ้อนส่วนใหญ่เกิดขึ้นในคนที่มีภูมิคุ้มกันลดลง