Mieszkańcy pierwszej i czwartej epoki świata oraz „starzy ludzie” piątej epoki świata Majów, Nahua i Azteków - wężowi ludzie o gigantycznej budowie ciała.

W serii prac The Five World Epochs and the Maya, Nahua i Aztec Humanities scharakteryzowano inteligentnych mieszkańców pięciu epok świata na podstawie kodeksów azteckich oraz „ starych ludzi” z Biblii Majów Popol Vuh . W tej pracy pozostaje wskazuje autor, jakie miejsce zajęły one w klasyfikacji istot inteligentnych podanej w dziale „Zaginęli mieszkańcy Ziemi”. Większość mieszkańców pierwszej, drugiej, trzeciej i czwartej epoki świata Majów, Nahua i Azteków, którzy mieli gigantyczną sylwetkę, inny wygląd i byli piekniejsi od prawdziwych ludzi, należała do ludzi wężowych i prawdopodobnie częściowo do wielu - stworów uzbrojonych, które warunkowo nazwano gigantycznymi inteligentnymi owadami, a raczej stawonogami. Inteligentne gady zamieszkiwały wówczas znaczną część naszej planety w umiarkowanych, tropikalnych i równikowych szerokościach geograficznych, w tym kontynent amerykański. Byli wegetarianami. Oba te założenia zostały znakomicie potwierdzone przez treść kodeksów azteckich i Popol Vuh.

O wężowej naturze mieszkańców epoki I-IV świata (można ich przypisać „staruszkom”) i „starymi ludzmi”, którzy żyli na początku piątej ery świata, świadczy pojawienie się większości bogow i bogiń Olmeków, Majów, Tolteków, Azteków i innych ludów Mezoameryki - Kukulkan, Quetzalcoatl (stary bóg, a nie białoskóry obcy), Chuck, Tlaloc, Thorn Totek, Ish-Chel, Metztli, Miscoatl, Camastli , Coatlicue, Coyolshauky, Chimalmat, Tlasolteotl i wiele innych. W zachowanych rękopisach i rzeźbach są one przedstawiani w postaci węży z ludzką głową, pokrytych piórami węża, humanoidalne stworzenia z wężami wokół oczu, wężowymi lokami przed nosem, węże wystające z ust, węże na ich głowy itp.


Węże często przedstawiano wokół ich ramion, talii i na berłach. Bogom tym nadano tytuły „pierzastego węża”, „węża chmurowego”, „w szatach węża”, „nasza wężowa matka” i inne podobne imiona. Niektóre z nich (Sipe Toteku, Tlasolteotl) charakteryzowały się odmładzaniem, związanym ze zmianami skórnymi - tak jak ma to miejsce w przypadku współczesnych gadów.

Sihuacoatl była czasami przedstawiana z dwiema głowami , co zbliża ją do nagów z legend indyjskich i indochinskich.