Od 19 do 21 grudnia rozpoczyna się Karachun:
To są ostatnie trzy dni cyklu słonecznego w przededniu przesilenia zimowego, kiedy Czarnobog (Koshey-Korochun w postaci Starszego z Sierpem Żniwiarza , gryzie Jego ogon) kończy stary Rok w wigilię Koliady, święta narodzin Nowego Słońca i Nowego Roku. Dni te kończą się nocą Czarnoboga lub zwaną także nocą Karachuna.
Jest to czas, kiedy Młot Svarożyca, minąwszy swój najwyższy punkt na Kupale (święto poświęcone Letniemu Przesileniu), przygotowuje się do uderzenia z hukiem w skalisty firmament i wyrzeźbienia na Koliadzie z białopalnego kamienia Alatyra iskry Nowego Ognia, z której rozbłyśnie płomień Nowego Roku.
Karachun to magiczny czas, kiedy Bramy pomiędzy Rzeczywistością a Navi są szeroko otwarte, osłona wahadła tego świata zostaje rozdarta, a za nią widać przebłyski Prawdziwej Natury Wszechświata, która istnieje poza ciałem , poza wszelkimi imionami i formami.
Karachun nie jest obchodzony, ale na jego początku odprawiane są specjalne rytuały mające na celu oczyszczenie i wyzwolenie od wszystkiego, co niepotrzebne. Jest to zarówno czas ciemności, jak i czas narodzin nowego dnia. Uważany jest za jeden z niebezpiecznych okresów, w którym nasilają się wszystkie problemy, choroby i konflikty. Ale jednocześnie jest to najlepszy moment na oczyszczenie i rozstanie z przestarzałą przeszłością.
Nasi Przodkowie za najniebezpieczniejsze uważali dni Karachuna przed przesileniem zimowym – czas przesilenia Koscieja. Na cokolwiek Kościej spojrzy, wszystko więdnie. Stare Słońce gaśnie, umiera, cykl roczny dobiega końca. Nadszedł czas, aby pożegnać się ze starym, przestarzałym. Pożegnaj się bez żalu, aby spotkać nowo narodzone Słońce, wejdź w nowy roczny cykl bez ciężaru za plecami.


Koło roku potoczyło się ku najdłuższej nocy w roku.