Słowiańska legenda o Toporze.
Mieszkał w starożytności, jeden kowal. Wykuwał miecze i topory tak miłe, mocne i pozornie energiczne, że sam wojewoda przyzwyczaił się do niego podchodzić i zamawiać miecze i topory dla oddziału. Kiedyś wojewoda poprosił o wykonanie wyjątkowego topora, aby mógł mieć największą siłę, ale nie był zbyt ciężki, a więc był kuty. Tutaj kowal myślał o prośbie wojewody. To nie żart. Kowal wziął najlepszy materiał, jaki miał i zwrócił się do Svaroga o pomoc psychiczną. I zaczął zajmować się rękodziełem. Wykuwał przez długi czas, próbował włożyć całą wiedzę, którą miał, w siekierę i przypomniał sobie instrukcje swojego ojca. Okazało się, że to cudowna rzecz, najlepsza, jaką kiedykolwiek zrobił kowal, ale czuje, że czegoś brakuje. Znów zwrócił się do Boga-kowala z dobrym słowem. Tak, gdy wypowiedział to słowo, kowal pokonał sen, nie spał przez trzy noce, wykuł topór. A kiedy się obudził, zobaczył, że na wykutym toporze jest napis „Promienny” był wypisany runami na całym ostrzu. Więc nazwę taką nadano toporowi. A topór pochłonął duszę mistrza i otrzymał imię od bogów. I ten wojewoda był w stanie porąbać nimi wielu wrogów swojej ziemi i tej broni nie było sobie równych!
Na zdjęciu topór Zachodnich Słowian znaleziony w Jankowicach VII-VIII wiek