Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 27-09-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Masowy grób w Rwandzie. Jak wyginęli Giganci.

: Opis.: Masowy grób w Rwandzie. Afryka Centralna. Rwanda. Tutaj, pod koniec października 2009 roku, w dżungli niedaleko miasta Kigali, grupa naukowców odkryła niezwykły cmentarz. Uwagę naukowców przyciągnęły ogromne, ponad dwumetrowe szkielety z nieproporcjonalnie dużymi głowami. Ale co najważniejsze, sądząc po budowie czaszki, za życia te stworzenia nie miały oczu, nosa i ust! Pochówku dokonano około 500 lat temu i składał się z 40 grobów, z których każdy zawiera pięć tych niezwykłych stworzeń. Szwajcarski antropolog dr Hugo Childs, który zbadał zbiorowy grób, jest przekonany, że odnalezione stworzenia to kosmici. Antropolog zasugerował, że mogli używać telepatii do komunikacji. Według naukowca prawdopodobną przyczyną śmierci kosmitów był jakiś lokalny wirus, na który nie mieli odporności. „W tym samym czasie niektórzy kosmici musieli przeżyć i odlecieć, ponieważ w pobliżu nie znaleźliśmy żadnego statku kosmicznego ani jego szczątków” – mówi dr H. Childs. Pomimo faktu, że od odkrycia tego pochówku minęło pięć lat, naukowcy nie podali jeszcze dokładnych współrzędnych cmentarza obcych, „zapominając” o swojej obietnicy podzielenia się informacjami z opinią publiczną. Takie znalezisko, jak wiadomo w kręgach naukowych, nie jest pierwszym. Naukowcy i po prostu ciekawscy ludzie regularnie znajdują bardzo dziwne starożytne mumie i szkielety, których przynależność do gatunku ludzkiego budzi poważne wątpliwości. Mass grave in Rwanda. Central Africa. Rwanda. Here, in late October 2009, in the jungle near the city of Kigali, a group of scientists discovered an unusual cemetery. The attention of scientists was drawn to huge, more than two-meter-high skeletons with disproportionately large heads. But most importantly, judging by the structure of the skull, in life these creatures did not have eyes, nose and mouth! The burial was made about 500 years ago and consisted of 40 tombs, each of which contains five of these unusual creatures. Swiss anthropologist Dr. Hugo Childs, who examined the mass grave, is convinced that the found creatures are aliens. The anthropologist suggested that they could use telepathy to communicate. According to the scientist, the probable cause of death of the aliens was some local virus to which they had no immunity. "At the same time, some aliens had to survive and fly away because we did not find any spacecraft or its debris in the vicinity," says Dr. H. Childs. Despite the fact that five years have passed since the discovery of this burial, scientists have yet to provide the exact coordinates of the alien cemetery, "forgetting" their promise to share information with the public. Such a find, as is known in scientific circles, is not the first. Scientists and simply curious people regularly find very strange ancient mummies and skeletons, the belonging of which to the human species raises serious doubts. Братское захоронение в Руанде. Центральная Африка. Руанда. Здесь в конце октября 2009 года в джунглях недалеко от города Кигали группа ученых обнаружила необычное кладбище. Внимание ученых привлекли огромные, более двух метров скелеты с непропорционально большими головами. Но главное, судя по строению черепа, при жизни у этих существ не было глаз, носа и рта! Захоронение было совершено около 500 лет назад и состояло из 40 гробниц, в каждой из которых находится по пять таких необычных существ. Швейцарский антрополог доктор Хьюго Чайлдс, исследовавший братскую могилу, убежден, что найденные существа - инопланетяне. Антрополог предположил, что они могут использовать телепатию для общения. По словам ученого, вероятной причиной смерти пришельцев стал какой-то местный вирус, к которому у них не было иммунитета. «В то же время некоторым инопланетянам пришлось выжить и улететь, потому что мы не обнаружили поблизости ни космического корабля, ни его обломков», - говорит доктор Х. Чайлдс. Несмотря на то, что с момента открытия этого захоронения прошло пять лет, ученые до сих пор не предоставили точные координаты инопланетного кладбища, «забыв» свое обещание поделиться информацией с общественностью. Такая находка, как известно в научных кругах, не первая. Ученые и просто любознательные люди регулярно находят очень странные древние мумии и скелеты, принадлежность которых к человеческому роду вызывает серьезные сомнения. Massengrab in Ruanda. Zentralafrika. Ruanda. Hier entdeckte eine Gruppe von Wissenschaftlern Ende Oktober 2009 im Dschungel nahe der Stadt Kigali einen ungewöhnlichen Friedhof. Die Aufmerksamkeit der Wissenschaftler wurde auf riesige, mehr als zwei Meter hohe Skelette mit überproportional großen Köpfen gelenkt. Aber am wichtigsten, nach der Struktur des Schädels zu urteilen, hatten diese Kreaturen im Leben keine Augen, Nase und Mund! Das Begräbnis wurde vor etwa 500 Jahren angelegt und bestand aus 40 Gräbern, von denen jedes fünf dieser ungewöhnlichen Kreaturen enthält. Der Schweizer Anthropologe Dr. Hugo Childs, der das Massengrab untersucht hat, ist überzeugt, dass es sich bei den gefundenen Kreaturen um Außerirdische handelt. Der Anthropologe schlug vor, dass sie Telepathie verwenden könnten, um zu kommunizieren. Laut dem Wissenschaftler war die wahrscheinliche Todesursache der Außerirdischen ein lokales Virus, gegen das sie keine Immunität hatten. „Gleichzeitig mussten einige Außerirdische überleben und wegfliegen, weil wir in der Nähe kein Raumfahrzeug oder dessen Trümmer fanden“, sagt Dr. H. Childs. Trotz der Tatsache, dass seit der Entdeckung dieses Begräbnisses fünf Jahre vergangen sind, müssen die Wissenschaftler noch die genauen Koordinaten des Außerirdischenfriedhofs angeben und ihr Versprechen, Informationen mit der Öffentlichkeit zu teilen, "vergessen". Ein solcher Fund ist, wie in wissenschaftlichen Kreisen bekannt, nicht der erste. Wissenschaftler und einfach Neugierige finden regelmäßig sehr seltsame antike Mumien und Skelette, deren Zugehörigkeit zur Gattung Mensch ernsthafte Zweifel aufkommen lässt.

: Data Publikacji.: 30-08-25

Jak wyginęli Giganci.

: Opis.: Jak wyginęli Giganci. Badacz ubiegłego wieku przerabia mitologie i fakty archeologiczne. Według tego badacza, Ziemia miała kilka księżyców, z których każdy odpowiadał księżycowi z ery geologicznej. Potem księżyc został zniszczony, a ziemia czeka, aż nowe ciało niebieskie przepłynie wystarczająco blisko, by zostać schwytana przez jego przyciąganie. Kiedy Księżyc był duży lub gdy jest najbliżej Ziemi, grawitacja Ziemi maleje. Podczas gdy wszystkie żywe istoty rosną. Kiedy księżyc oddala się lub zostaje zniszczony, grawitacja Ziemi staje się nie do zniesienia dla dużych istot, które marnieją i znikają. Ta oryginalna teza nie spotkała się z zasłużoną publicznością, ponieważ autor rozwinął inne zbyt śmiałe hipotezy, które nieco ją szybko zdyskredytowały. „Gigantyczne teleskopy i satelity sprawnie wykonują swoją pracę detektywa kosmosu. W 1964 r. potwierdzili prawo mechaniki nieba odkryte przez francuskiego naukowca Roche'a w 1850 r.: naturalnego satelity planety, ktory nie może bez niebezpieczeństwa zbliżyć się do niej na odległość mniejszą niż 2,75 razy jej średnica. Zostało zweryfikowane pod kątem asteroidy krążącej wokół Merkurego i można z całą pewnością prorokować, że satelity Marsa przeżywają swoje ostatnie chwile. Sto lat później nadal obracają się wokół Marsa, ale oczekuje się, że ich upadek nastąpi w nadchodzących stuleciach… satelity mają około 2,767 promienia od planety. „Nasz księżyc wciąż ma dość długą linię życia, znajdującą się w odległości 170 promieni od Ziemi, ale pan Danjon, dyrektor Obserwatorium Paryskiego, uważa jednak, że ryzykuje (i grozi nam!) rozbicie się na nas pewnego dnia”. O ile kosmiczny wypadek nie spowoduje wznowienia lotu w kosmosie, los satelity polega na rozbiciu się na jego planecie. Ponieważ los każdej planety polega na rozbiciu się na jej gwieździe… Z każdą orbitą zbliża się. „Nasi dalecy przodkowie, zgodnie z tradycją, przeżyli katastrofę wynikającą z katastrofy satelity na Ziemi. Ten satelita obracał się zaledwie kilka promieni dalej, wywierając znaczną atrakcję na Ziemię i określając gigantyczność natury i człowieka, którego rozmiar wynosił cztery metry”. Cztery metry dla ostatnich gigantów . Rozmiary naszych odległych przodków były znacznie większe, zgodnie z tradycją cyklop miał 53 metry wzrostu. Dewy starożytnych Indii miały podobną wielkość, jak 20-piętrowy budynek. „Ze względu na stosunkowo niską grawitację przedmioty były znacznie lżejsze, łatwiejszy rytm krwi, mniejsze zmęczenie całego ciała, a człowiek cieszył się wtedy niezwykłą długowiecznością. Miał bardziej rozwinięty mózg i zdolności, które sprawiły, że zdobył wiedzę inną niż nasza”. Michel Cargase Wie die Riesen starben. Der Forscher des letzten Jahrhunderts arbeitet an Mythologien und archäologischen Fakten. Laut diesem Forscher hatte die Erde mehrere Monde, von denen jeder im geologischen Zeitalter einem Mond entsprach. Dann wurde der Mond zerstört und die Erde wartete darauf, dass der neue Himmelskörper nahe genug floss, um von seiner Anziehungskraft erfasst zu werden. Wenn der Mond groß oder der Erde am nächsten war, nimmt die Schwerkraft der Erde ab. Während alle Lebewesen wachsen. Wenn der Mond zurücktritt oder zerstört wird, wird die Schwerkraft der Erde für große Kreaturen, die verschwinden und verschwinden, unerträglich. Diese ursprüngliche These fand kein verdientes Publikum, da der Autor andere zu kühne Hypothesen entwickelte, die sie schnell ein wenig diskreditierten. „Riesenteleskope und Satelliten erledigen ihre Aufgabe als Weltraumdetektiv effizient. 1964 bestätigten sie das Gesetz der Himmelsmechanik, das der französische Wissenschaftler Roche 1850 entdeckt hatte: ein natürlicher Satellit eines Planeten, der sich ihm mit weniger als dem 2,75-fachen seines Durchmessers nicht sicher nähern kann. Es wurde für einen Asteroiden bestätigt, der Merkur umkreist, und es kann mit Sicherheit vorhergesagt werden, dass die Mars-Satelliten ihre letzten Momente erleben. Hundert Jahre später kreisen sie immer noch um den Mars, aber ihr Zusammenbruch wird in den kommenden Jahrhunderten erwartet ... die Satelliten sind etwa 2.767 Radien vom Planeten entfernt. „Unser Mond hat immer noch eine ziemlich lange Lebensader, 170 Radien von der Erde entfernt, aber Herr Danjon, Direktor des Pariser Observatoriums, glaubt dennoch, dass er eines Tages riskiert (und droht!) Wenn ein kosmischer Unfall den Flug durch den Weltraum nicht wiederaufnimmt, ist das Schicksal eines Satelliten, auf seinem Planeten abzustürzen. Denn das Schicksal eines jeden Planeten ist es, in seinen Stern zu krachen ... Mit jedem Orbit kommt er näher. „Unsere entfernten Vorfahren überlebten der Überlieferung nach die Katastrophe, die aus der Katastrophe eines Satelliten auf der Erde resultierte. Dieser Satellit drehte sich nur wenige Strahlen entfernt, erzeugte eine bedeutende Anziehungskraft auf die Erde und bestimmte die gigantische Größe von Natur und Mensch, die vier Meter groß war. Vier Meter für die letzten Giganten. Die Größe unserer entfernten Vorfahren war viel größer, der Überlieferung nach war der Zyklop 53 Meter groß. Die Devas des alten Indiens hatten eine ähnliche Größe wie das 20-stöckige Gebäude. „Durch die relativ geringe Schwerkraft waren die Gegenstände viel leichter, der Blutrhythmus leichter, der ganze Körper weniger müde und der Mensch erfreute sich einer bemerkenswerten Langlebigkeit. Er hatte ein stärker entwickeltes Gehirn und Fähigkeiten, die ihn dazu brachten, sich anderes Wissen als unseres anzueignen. Michel Cargase Как погибли гиганты. Исследователь прошлого века работает над мифологией и археологическими фактами. По словам этого исследователя, у Земли было несколько лун, каждая из которых соответствовала луне в геологическом возрасте. Затем Луна была разрушена, и Земля ждала, пока новое небесное тело подойдет достаточно близко, чтобы быть захваченным его притяжением. Когда Луна была большой или самой близкой к Земле, гравитация Земли уменьшалась. Пока все живое растет. Когда Луна отступает или разрушается, гравитация Земли становится невыносимой для больших существ, которые исчезают и исчезают. Этот оригинальный тезис не встретил заслуженной аудитории, так как автор выдвинул другие слишком смелые гипотезы, которые быстро его немного дискредитировали. «Гигантские телескопы и спутники эффективно выполняют свою работу по космическому детективу. В 1964 году они подтвердили закон механики неба, открытый французским ученым Рошем в 1850 году: естественный спутник планеты, который не может безопасно приблизиться к ней менее чем в 2,75 раза больше ее диаметра. Это было подтверждено для астероида, вращающегося вокруг Меркурия, и можно с уверенностью предсказать, что спутники Марса переживают свои последние минуты. Спустя сто лет они все еще вращаются вокруг Марса, но их коллапс ожидается в ближайшие столетия ... спутники находятся на расстоянии около 2767 радиусов от планеты. «Наша луна все еще имеет довольно длинный жизненный путь в 170 радиусов от Земли, но г-н Данжон, директор Парижской обсерватории, тем не менее, считает, что он рискует (и угрожает!) Однажды врезаться в нас». Если космическая катастрофа не возобновит полет в космосе, судьба спутника - врезаться в свою планету. Потому что судьба любой планеты - врезаться в свою звезду ... Он приближается с каждой орбитой. «Наши далекие предки, по традиции, пережили катастрофу, вызванную катастрофой спутника на Земле. Этот спутник вращался всего в нескольких лучах, создавая значительное притяжение к Земле и определяя гигантские размеры природы и человека, размер которого составлял четыре метра ". Четыре метра для последних гигантов. Ростом наши далекие предки были намного больше, по традиции циклоп был ростом 53 метра. Дэвы древней Индии были размером с 20-этажное здание. «Из-за относительно низкой гравитации предметы были намного легче, ритм крови был легче, все тело меньше устало, и тогда человек наслаждался замечательным долголетием. У него был более развитый мозг и способности, которые заставили его приобретать знания, отличные от наших ». Мишель Каргас How the Giants died. The researcher of the last century works on mythologies and archaeological facts. According to this researcher, the Earth had several moons, each of which corresponded to a moon in the geological age. Then the moon was destroyed and the earth waited for the new celestial body to flow close enough to be captured by its pull. When the Moon was large or closest to Earth, Earth's gravity decreases. While all living things grow. When the moon recedes or is destroyed, the gravity of the Earth becomes unbearable for large creatures that languish and disappear. This original thesis did not meet with a deserved audience, as the author developed other too bold hypotheses that quickly discredited it a bit. “Giant telescopes and satellites do their job of space detective efficiently. In 1964, they confirmed the law of sky mechanics discovered by the French scientist Roche in 1850: a natural satellite of a planet that cannot safely approach it less than 2.75 times its diameter. It has been verified for an asteroid orbiting Mercury, and it can be predicted with certainty that the satellites of Mars are experiencing their last moments. A hundred years later, they still revolve around Mars, but their collapse is expected in the centuries to come ... the satellites are about 2,767 radii from the planet. "Our moon still has a fairly long lifeline 170 radii from Earth, but Mr. Danjon, director of the Paris Observatory, nevertheless believes that he is risking (and threatening to!) Crash onto us one day." Unless a cosmic accident resumes flight through space, the fate of a satellite is to crash onto its planet. Because the fate of any planet is to crash into its star ... It gets closer with each orbit. “Our distant ancestors, according to tradition, survived the catastrophe resulting from the catastrophe of a satellite on Earth. This satellite spun just a few rays away, creating a significant attraction to Earth and determining the giganticity of nature and man, which was four meters in size. " Four meters for the last giants. The sizes of our distant ancestors were much larger, according to tradition, the cyclops was 53 meters tall. The devas of ancient India were similar in size to the 20-story building. “Due to the relatively low gravity, the objects were much lighter, the blood rhythm was easier, the whole body was less tired, and then man enjoyed remarkable longevity. He had a more developed brain and abilities that made him acquire knowledge other than ours. " Michel Cargase

: Data Publikacji.: 30-08-25

W rzeczywistości jest tak wiele imponujących starożytnych perskich kobiet, że lista dwunastu największych jest trudna do sporządzenia.

: Opis.: Kobiety w starożytnej Persji miały więcej praw i większą swobodę niż w jakakolwiek innej starożytnej cywilizacji, w tym według niektórych uczonych nawet starożytny Egipt, który słynie z poszanowania zasady żeńskiej w religii i życiu codziennym nie traktował tak kobiet. Historia perska była jednak przekazem ustnym aż do czasów Imperium Sasanidów (224-651 n.e.), a więc większość tego, co wiadomo o kulturze starożytnej Persji, pochodzi od Greków, których historycy zazwyczaj przedstawiają Persów w sposób nieprzychylny. Herodot rutynowo przedstawia Persów jako ludzi luksusowych, a ich kobiety jako manipulujące intrygantki, które wydawały się mieć nienaturalną kontrolę nad swoimi mężczyznami. W rzeczywistości perskie kobiety były nie mniej „intrygujące” niż kobiety z jakiejkolwiek innej kultury, którą przedstawiają historycy męscy. Perskie kobiety miały prawie takie same prawa jak mężczyźni, a w wielu przypadkach więcej swobód i korzyści. Wiele perskich kobiet korzystało niemal – lub całkowicie – z autonomii i prowadziło własne firmy, nadzorowało pracę męskich podwładnych i służyły jako dowódczynie w wojsku. W rzeczywistości jest tak wiele imponujących starożytnych perskich kobiet, że lista dwunastu największych jest trudna do sporządzenia. Historie o dokonaniach tych kobiet pochodzą z wielu źródeł: perskiej tradycji ustnej, która była zaangażowana w pisanie w okresie sasaniańskim i później, greccy i rzymscy historycy oraz dokumenty administracyjne i finansowe, zachowane w wypalanych glinianych tabliczkach, znaleziono w ruinach perskiej stolicy Achemenidów, Persepolis, znanych jako Tablice fortyfikacyjne, Teksty skarbowe i Teksty podróżnicze. „Encyklopedia historii starożytnej” Women in ancient Persia had more rights and greater freedom than in any other ancient civilization, including some scholars even ancient Egypt, which is famous for its respect for the feminine principle in religion and daily life, did not treat women as such. Persian history, however, was word of mouth until the Sassanid Empire (224-651 CE), so much of what is known about ancient Persia culture comes from the Greeks, whose historians tend to portray the Persians unfavorably. Herodotus routinely portrayed Persians as luxurious people, and their women as manipulative schemers who appeared to have unnatural control over their men. In fact, Persian women were no less "intriguing" than women of any other culture portrayed by male historians. Persian women had almost the same rights as men, and in many cases more liberties and benefits. Many Persian women enjoyed almost - or wholly - autonomy and ran their own businesses, supervised the work of male subordinates, and served as commanders in the military. In fact, there are so many impressive ancient Persian women that the list of the twelve greatest is difficult to make. Stories about the achievements of these women come from many sources: the Persian oral tradition that was involved in writing during the Sasanian period and beyond, Greek and Roman historians, and administrative and financial documents, preserved in fired clay tablets, were found in the ruins of the Persian Achaemenid capital, Persepolis, known as Fortification Tables, Treasury Texts, and Travel Texts. "Ancient History Encyclopedia" Женщины в древней Персии имели больше прав и большей свободы, чем в любой другой древней цивилизации, в том числе некоторые ученые, даже в Древнем Египте, который славился своим уважением к женскому принципу в религии и повседневной жизни, не относились к женщинам как к таковым. История Персии, однако, была молва до империи Сасанидов (224–651 гг. Н. Э.), Поэтому многое из того, что известно о культуре древней Персии, исходит от греков, историки которых склонны изображать персов в неблагоприятной манере. Геродот обычно изображал персов роскошными людьми, а их женщин - интриганов, которые, казалось, имели неестественный контроль над своими мужчинами. Фактически, персидские женщины были не менее «интригующими», чем женщины любой другой культуры, которых изображали историки-мужчины. Персидские женщины имели почти те же права, что и мужчины, а во многих случаях больше свобод и льгот. Многие персидские женщины пользовались почти - или полностью - автономией и вели свой собственный бизнес, контролировали работу подчиненных-мужчин и служили командирами в вооруженных силах. На самом деле, существует так много впечатляющих древних персидских женщин, что трудно составить список из двенадцати величайших. Рассказы о достижениях этих женщин происходят из многих источников: персидская устная традиция, которая использовалась в письменной форме в сасанидский период и позже, греческие и римские историки, а также административные и финансовые документы, сохранившиеся в обожженных глиняных табличках, были найдены в руинах. персидской столицы Ахеменидов, Персеполя, известного как Таблицы укреплений, Тексты сокровищницы и Тексты путешествий. «Энциклопедия древней истории» Frauen im alten Persien hatten mehr Rechte und größere Freiheiten als in jeder anderen antiken Zivilisation, einschließlich einiger Gelehrter, sogar das alte Ägypten, das für seinen Respekt vor dem weiblichen Prinzip in Religion und Alltag bekannt ist, behandelte Frauen nicht als solche. Die persische Geschichte war jedoch bis zum Sassanidenreich (224-651 n. Chr.) Herodot porträtierte Perser routinemäßig als luxuriöse Menschen und ihre Frauen als manipulative Intriganten, die eine unnatürliche Kontrolle über ihre Männer zu haben schienen. Tatsächlich waren persische Frauen nicht weniger "faszinierend" als Frauen jeder anderen Kultur, die von männlichen Historikern porträtiert wurden. Persische Frauen hatten fast die gleichen Rechte wie Männer und in vielen Fällen mehr Freiheiten und Vorteile. Viele persische Frauen genossen fast – oder vollständig – Autonomie und führten ihre eigenen Geschäfte, überwachten die Arbeit männlicher Untergebener und dienten als Kommandeure im Militär. Tatsächlich gibt es so viele beeindruckende alte persische Frauen, dass es schwierig ist, die Liste der zwölf größten zu machen. Geschichten über die Errungenschaften dieser Frauen stammen aus vielen Quellen: die persische mündliche Überlieferung, die während der Sasanidenzeit und darüber hinaus in schriftlicher Form involviert war, griechische und römische Historiker sowie Verwaltungs- und Finanzdokumente, die in gebrannten Tontafeln aufbewahrt wurden, wurden in den Ruinen gefunden der persischen Achämenidenhauptstadt Persepolis, bekannt als Befestigungstafeln, Schatztexte und Reisetexte. "Enzyklopädie der Alten Geschichte"

: Data Publikacji.: 30-08-25

Apoloniusz z Tyany był filozofem.

: Opis.: Po odejściu z tego świata wrócił na spotkanie ze swoimi wyznawcami, aby przekonać ich, że tak naprawdę nie umarł, ale żyje w niebiańskim królestwie. Później niektórzy z jego zwolenników napisali o nim książki.” z Czy Jezus naprawdę istniał? The Historical Argument for Jesus of Nazaret autorstwa Barta D. Ehrmana. Apoloniusz z Tyany był filozofem. Wielu starożytnych i współczesnych uczonych odkryło podobieństwa między Apoloniuszem a Jezusem. Nawet w starożytności pisarze antychrześcijańscy zaczęli porównywać te dwie postacie, aby pokazać, że cuda Jezusa nie były wyjątkowe. Poza cudami, egzorcyzmami i wskrzeszaniem Apoloniusz był podobny również tym, że był ścigany za swoje kontrowersyjne wierzenia i nauki. Wkroczył do Rzymu po tym, jak cesarz Neron wygnał z miasta filozofów. Został oskarżony o składanie ofiar z ludzi i używanie wróżbiarstwa do przepowiadania plagi przez Domicjana, ale podobno uciekł bez szwanku. Niektórzy uważają, że religia Apoloniusza nie przyjęła się, ponieważ brakowało w niej niezbędnego elementu męczeństwa jako katalizatora szerzenia słowa. Nach seinem Abschied von dieser Welt kehrte er zurück, um seine Anhänger zu treffen, um sie davon zu überzeugen, dass er nicht wirklich gestorben war, sondern im himmlischen Königreich lebte. Später haben einige seiner Unterstützer Bücher über ihn geschrieben." z Gab es Jesus wirklich? Das historische Argument für Jesus von Nazaret von Bart D. Ehrman. Apollonius von Tyana war ein Philosoph. Viele alte und moderne Gelehrte haben die Ähnlichkeiten zwischen Apollonius und Jesus entdeckt. Schon in der Antike begannen antichristliche Schriftsteller, die beiden Charaktere zu vergleichen, um zu zeigen, dass Jesu Wunder nicht einzigartig waren. Abgesehen von Wundern, Exorzismen und Auferstehung wurde Apollonius auch wegen seiner umstrittenen Überzeugungen und Lehren verfolgt. Er zog in Rom ein, nachdem Kaiser Nero die Philosophen aus der Stadt verbannt hatte. Domitian beschuldigte ihn des Menschenopfers und der Weissagung, um eine Seuche zu prophezeien, kam aber Berichten zufolge unversehrt davon. Einige glauben, dass sich die Religion des Apollonius nicht durchgesetzt hat, weil ihr das notwendige Element des Martyriums als Katalysator für die Verbreitung des Wortes fehlte. После своего ухода из этого мира он вернулся, чтобы встретиться со своими последователями, чтобы убедить их, что на самом деле он не умер, но был жив в небесном царстве. Позже некоторые из его сторонников написали о нем книги ». z Действительно ли существовал Иисус? Исторический аргумент в пользу Иисуса из Назарета, Барт Д. Эрман. Аполлоний Тианский был философом. Многие древние и современные ученые обнаружили сходство между Аполлонием и Иисусом. Еще в древности антихристианские писатели начали сравнивать двух персонажей, чтобы показать, что чудеса Иисуса не уникальны. Помимо чудес, экзорцизма и воскрешения, Аполлоний также подвергался судебному преследованию за свои противоречивые убеждения и учения. Он вошел в Рим после того, как император Нерон изгнал философов из города. Он был обвинен Домицианом в человеческих жертвоприношениях и предсказании чумы в предсказании чумы, но, как сообщается, остался невредимым. Некоторые считают, что религия Аполлония не прижилась, потому что в ней отсутствовал необходимый элемент мученичества как катализатора распространения слова. After his departure from this world, he returned to meet his followers to convince them that he was not really dead, but was alive in the heavenly kingdom. Later, some of his supporters wrote books about him. " z Did Jesus really exist? The Historical Argument for Jesus of Nazaret by Bart D. Ehrman. Apollonius of Tyana was a philosopher. Many ancient and modern scholars have discovered the similarities between Apollonius and Jesus. Even in antiquity, anti-Christian writers began comparing the two characters to show that Jesus' miracles were not unique. Apart from miracles, exorcisms, and resurrection, Apollonius was also similar in being prosecuted for his controversial beliefs and teachings. He entered Rome after Emperor Nero banished the philosophers from the city. He was accused of human sacrifice and using divination to prophesy a plague by Domitian, but reportedly escaped unscathed. Some believe that the religion of Apollonius did not catch on because it lacked the necessary element of martyrdom as a catalyst for the spread of the word.

: Data Publikacji.: 30-08-25