Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 04-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Pierwsza pizzeria we Włoszech i na całym świecie była to Antica Pizzeria Port'Alba i została otwarta w Neapolu w 1830 roku.

: Opis.: Pierwsza pizzeria we Włoszech i na całym świecie była to Antica Pizzeria Port'Alba i została otwarta w Neapolu w 1830 roku. Klasyczna pizza Margherita wzięła swoją nazwę od królowej Margherity Teresy Giovanni po odwiedzinach Neapolu pod koniec XIX wieku. Die erste Pizzeria in Italien und weltweit war die Antica Pizzeria Port'Alba und wurde 1830 in Neapel eröffnet. Die klassische Pizza Margherita hat ihren Namen von Königin Margherita Teresa Giovanni, nachdem sie Ende des 19. Jahrhunderts Neapel besucht hatte. Первой пиццерией в Италии и во всем мире была Antica Pizzeria Port'Alba, открытая в Неаполе в 1830 году. Классическая пицца Маргарита получила свое название от королевы Маргариты Терезы Джованни после посещения Неаполя в конце 19 века. The first pizzeria in Italy and worldwide was Antica Pizzeria Port'Alba and opened in Naples in 1830. The classic Margherita pizza takes its name from Queen Margherita Teresa Giovanni after visiting Naples in the late 19th century.

: Data Publikacji.: 07-03-25

Mieszcząca się w Henry Ford Museum, probówka, w której podobno znajduje się ostatni oddech Thomasa Edisona.

: Opis.: Mieszcząca się w Henry Ford Museum, probówka, w której podobno znajduje się ostatni oddech Thomasa Edisona. Henry Ford uważał Thomasa Edisona za swojego osobistego bohatera i przyjaciela. Czy jego podziw dla Edisona sprowokował niewątpliwie idiosynkratycznego Forda do zażądania schwytania ostatniego wydechu Edisona, kiedy wielki wynalazca zmarł o 3:24 nad ranem 18 października 1931 roku. Henry Ford wierzył, że dusza ludzka opuściła ciało wraz z ostatnim oddechem. Ford w jakiś sposób przekonał syna Thomasa Edisona, by usiadł przy łóżku umierającego wynalazcy, zakrył usta probówką, a następnie zatkał ją korkiem. Może intencje Forda były szlachetne i spodziewał się, że przyszli naukowcy zrekonstruują Edisona z eteru. Pierwszy dowód istnienia probówki pojawia się w inwentarzu z maja 1951 roku zawierającym setki osobistych i historycznych przedmiotów przeniesionych do Henry Ford Museum z rezydencji Henry'ego Forda na Fair Lane po śmierci jego żony Clary we wrześniu 1950 roku. Kapelusz, buty i zapieczętowana probówka Thomasa Edisona zawierająca ostatni oddech .” Nie słyszano więcej o probówce aż do 1978 roku, kiedy odkryto ją w tekturowej tubie wysyłkowej wraz z kapeluszem i butami pod jedną z gablot na wystawie zatytułowanej „Henry Ford — historia osobista”, która została zainstalowana w Henry Ford Museum w 1953 roku. Niektórzy, ale nie wszyscy, zaangażowani w to pracownicy muzeum pamiętają notatkę przywiązaną do tekturowej tuby: „To jest probówka, o którą prosiłeś z sypialni mojego ojca”. Odwiedzająca kobieta powiedziała Wall Street Journal w 2003 roku po obejrzeniu probówki na wystawie: „To łączy mnie z życiem Edisona. Uświadomiłam sobie, że był żywą osobą, która oddychała”. Got Weird Housed in the Henry Ford Museum, the test tube that is said to contain Thomas Edison's last breath. Henry Ford considered Thomas Edison his personal hero and friend. Did his admiration for Edison provoke the undoubtedly idiosyncratic Ford to demand the capture of Edison's last exhaust when the great inventor died at 3:24 a.m. on October 18, 1931. Henry Ford believed that the human soul left the body with the last breath. Ford somehow persuaded his son Thomas Edison to sit by the bedside of a dying inventor, cover his mouth with a test tube, and then plug it with a stopper. Perhaps Ford's intentions were noble, and he expected future scientists to reconstruct Edison from the aether. The first evidence of a test tube appears in a May 1951 inventory of hundreds of personal and historical items transferred to the Henry Ford Museum from Henry Ford's Fair Lane mansion following the death of his wife Clary in September 1950. Thomas Edison's hat, boots and a sealed tube containing his last breath. " No more was heard of the tube until 1978, when it was discovered in a cardboard shipping tube along with a hat and shoes under one of the display cases at an exhibition entitled "Henry Ford - A Personal Story", which was installed at the Henry Ford Museum in 1953. Some, but not all, museum staff involved remember a note tied to a cardboard tube: "This is the test tube you asked for from my father's bedroom." A visiting woman told the Wall Street Journal in 2003 after viewing a test tube at an exhibition, “It connects me to Edison's life. I realized he was a living person who was breathing. " Got Weird Размещенная в музее Генри Форда пробирка, в которой, как говорят, находится последний вздох Томаса Эдисона. Генри Форд считал Томаса Эдисона своим личным героем и другом. Спровоцировало ли его восхищение Эдисоном, несомненно, своеобразного Форда потребовать захвата последнего выхлопа Эдисона, когда великий изобретатель умер в 3:24 утра 18 октября 1931 года. Генри Форд считал, что человеческая душа покидает тело на последнем вздохе. Форд каким-то образом убедил своего сына Томаса Эдисона сесть у постели умирающего изобретателя, прикрыть ему рот пробиркой, а затем заткнуть ее пробкой. Возможно, намерения Форда были благородными, и он ожидал, что будущие ученые восстановят Эдисона из эфира. Первое свидетельство наличия пробирки появилось в мае 1951 года в описи сотен личных и исторических предметов, переданных в музей Генри Форда из особняка Генри Форда на Фэйр-Лейн после смерти его жены Клэри в сентябре 1950 года. Шляпа, ботинки и запечатанный тюбик Томаса Эдисона с его последним вздохом ". О трубе больше ничего не было слышно до 1978 года, когда она была обнаружена в картонной транспортировочной трубе вместе со шляпой и туфлями под одной из витрин на выставке под названием «Генри Форд - личная история», которая была установлена в Генри. Музей Форда в 1953 году. Некоторые, но не все, сотрудники музея помнят записку, привязанную к картонной трубке: «Это пробирка, которую вы просили из спальни моего отца». Посетившая меня женщина сказала Wall Street Journal в 2003 году после просмотра пробирки на выставке: «Это связывает меня с жизнью Эдисона. Я понял, что он был живым человеком, который дышал ». Странно Untergebracht im Henry Ford Museum, dem Reagenzglas, das Thomas Edisons letzten Atemzug enthalten soll. Henry Ford betrachtete Thomas Edison als seinen persönlichen Helden und Freund. Hat seine Bewunderung für Edison den zweifellos eigenwilligen Ford dazu gebracht, die Erfassung von Edisons letztem Auspuff zu fordern, als der große Erfinder am 18. Oktober 1931 um 3:24 Uhr starb? Henry Ford glaubte, dass die menschliche Seele mit dem letzten Atemzug den Körper verließ. Ford überredete seinen Sohn Thomas Edison irgendwie, sich an das Bett eines sterbenden Erfinders zu setzen, seinen Mund mit einem Reagenzglas zu bedecken und es dann mit einem Stopfen zu verstopfen. Vielleicht waren Fords Absichten edel, und er erwartete, dass zukünftige Wissenschaftler Edison aus dem Äther rekonstruieren würden. Der erste Beweis für ein Reagenzglas erscheint im Mai 1951 in einem Inventar von Hunderten von persönlichen und historischen Gegenständen, die nach dem Tod seiner Frau Clary im September 1950 aus Henry Fords Villa Fair Lane in das Henry Ford Museum überführt wurden. Thomas Edisons Hut, Stiefel und eine versiegelte Tube, die seinen letzten Atemzug enthält. Von der Röhre war bis 1978 nichts mehr zu hören, als sie in einer Versandröhre aus Pappe zusammen mit einem Hut und Schuhen unter einer der Vitrinen einer Ausstellung mit dem Titel "Henry Ford - A Personal Story" entdeckt wurde, die im Henry Ford-Museum 1953. Einige, aber nicht alle beteiligten Museumsmitarbeiter erinnern sich an eine Notiz, die an eine Pappröhre gebunden war: "Dies ist das Reagenzglas, das Sie aus dem Schlafzimmer meines Vaters angefordert haben." Eine besuchende Frau sagte dem Wall Street Journal im Jahr 2003, nachdem sie in einer Ausstellung ein Reagenzglas gesehen hatte: „Es verbindet mich mit Edisons Leben. Mir wurde klar, dass er ein lebender Mensch ist, der atmet." Seltsam geworden

: Data Publikacji.: 06-03-25

Historia hinduizmu w Rosji sięga co najmniej XVI wieku.

: Opis.: Historia hinduizmu w Rosji sięga co najmniej XVI wieku. Kiedy Astrachań został podbity w 1556 r., mała społeczność indyjska (Marwaris, Sindhis i Pendżabi, którzy handlowali astrachańskimi tkaninami i diamentami) stała się częścią państwa moskiewskiego. Na początku XVIII wieku Piotr Wielki, pierwszy rosyjski cesarz, spotkał się z astrachańskimi hindusami i na ich prośbę zwrócił się do rosyjskiego senatu o wydanie prawa chroniącego wierzenia hinduistów. Było to pierwsze prawo w Rosji chroniące obcą religię. P.S Hinduizm w Rosji jest zdecydowanie starszy, Hindusi po raz pierwszy udali się na rosyjski step w czasach imperium mongolskiego i kolejnych państw tatarskich. W rzeczywistości wiek XVII oznacza upadek hinduizmu w Rosji, ponieważ wraz z upadkiem państw muzułmańskich w regionie, Hindusi nie mieli bezpośredniego związku z ziemią. Ponadto ortodoksyjna polityka Rosji zniechęciła niechrześcijan do zamieszkania tam i zmniejszyła handel ze Wschodem. Tales of India Opowieści z Indii Die Geschichte des Hinduismus in Russland reicht mindestens bis ins 16. Jahrhundert zurück. Als Astrachan 1556 erobert wurde, wurde eine kleine indische Gemeinschaft (Marwaris, Sindhis und Punjabi, die mit Astrachan-Stoffen und Diamanten handelten) Teil des Moskauer Staates. Zu Beginn des 18. Jahrhunderts traf sich Peter der Große, der erste russische Kaiser, mit den Hindus von Astrachan und bat den russischen Senat, ein Gesetz zum Schutz des hinduistischen Glaubens zu verabschieden. Es war das erste Gesetz in Russland, das eine ausländische Religion schützte. PS Der Hinduismus in Russland ist definitiv älter, die Hindus gingen zum ersten Mal während des Mongolenreichs und der nachfolgenden Tatarenstaaten in die russische Steppe. Tatsächlich markiert das 17. Jahrhundert den Niedergang des Hinduismus in Russland, denn mit dem Zusammenbruch der muslimischen Staaten in der Region hatten die Hindus keine direkte Verbindung zum Land. Außerdem hielt Russlands orthodoxe Politik Nichtchristen davon ab, dort zu leben, und reduzierte den Handel mit dem Osten. Geschichten aus Indien История индуизма в России восходит как минимум к 16 веку. Когда в 1556 году была завоевана Астрахань, небольшая индийская община (марвари, синдхи и пенджаби, торговавшие астраханскими тканями и алмазами) стала частью Московского государства. В начале XVIII века первый российский император Петр Великий встретился с астраханскими индусами и по их просьбе попросил Сенат России принять закон о защите индуистских верований. Это был первый в России закон, защищавший иностранную религию. P.S Индуизм в России определенно старше, индусы впервые попали в российские степи во времена Монгольской империи и последующих татарских государств. Фактически, 17 век знаменует падение индуизма в России, потому что с распадом мусульманских государств в регионе индуисты не имели прямой связи с землей. Кроме того, ортодоксальная политика России не позволяла нехристианам жить там и сокращала торговлю с Востоком. Сказки Индии The history of Hinduism in Russia goes back to at least the 16th century. When Astrakhan was conquered in 1556, a small Indian community (Marwaris, Sindhis and Punjabi who traded in Astrakhan fabrics and diamonds) became part of the Moscow State. At the beginning of the 18th century, Peter the Great, the first Russian emperor, met with the Astrakhan Hindus and, at their request, asked the Russian Senate to pass a law to protect Hindu beliefs. It was the first law in Russia to protect a foreign religion. P.S Hinduism in Russia is definitely older, the Hindus went to the Russian steppe for the first time during the Mongol Empire and subsequent Tatar states. In fact, the 17th century marks the fall of Hinduism in Russia because with the collapse of the Muslim states in the region, the Hindus had no direct relationship with the land. In addition, Russia's orthodox policy discouraged non-Christians from living there and reduced trade with the East. Tales of India

: Data Publikacji.: 06-03-25

Kopalnia diamentów w Rosji.

: Opis.: Kopalnia diamentów w Rosji. Kopalnia Mir, zwana również kopalnią Mirny, to odkrywkowa kopalnia diamentów zlokalizowana w Mirnym w Republice Sacha, w syberyjskim regionie wschodniej Rosji. Kopalnia ma głębokość ponad 525 metrów (4 miejsce na świecie), ma średnicę 1200 m i jest jedną z największych wykopanych dziur na świecie. Diamond mine in Russia. The Mir mine, also known as the Mirny mine, is an opencast diamond mine located in Mirny in the Republic of Sakha, in the Siberian region of eastern Russia. The mine is over 525 meters deep (4th place in the world), has a diameter of 1,200 meters and is one of the largest dug holes in the world. Алмазный рудник в России. Рудник Мир, также известный как рудник Мирный, представляет собой открытый алмазный рудник, расположенный в Мирном в Республике Саха в Сибирском регионе на востоке России. Рудник имеет глубину более 525 метров (4-е место в мире), имеет диаметр 1 200 метров и является одним из самых больших раскопанных ям в мире. Diamantenmine in Russland. Die Mir-Mine, auch Mirny-Mine genannt, ist eine Tagebau-Diamantmine in Mirny in der Republik Sacha in der sibirischen Region Ostrussland. Die Mine ist über 525 Meter tief (4. Platz weltweit), hat einen Durchmesser von 1.200 Metern und ist eines der größten gegrabenen Löcher der Welt.

: Data Publikacji.: 06-03-25