Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 11-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Osada Seliternnoe, Saray-Batu, Rosja.

: Opis.: Osada Seliternnoe, Saray-Batu, Rosja. Stolica Złotej Ordy, miasto Saray-Batu, założone przez Chana Baty, znajduje się na terytorium regionu Astrachań. Saletre produkowano znacznie później, gdy za Piotra I zainstalowano tu zakłady do produkcji saletry. Na terenie pomnika znaleziono fundamenty wielu budynków - użyteczności publicznej, mieszkalnych i przemysłowych. Miasta Złotej Ordy, zostały zbudowane przez podbite ludy. Siedlung Seliternnoe, Saray-Batu, Russland. Die Hauptstadt der Goldenen Horde, die von Khan Baty gegründete Stadt Saray-Batu, liegt auf dem Territorium der Region Astrachan. Saletre wurde viel später hergestellt, als hier unter Peter I. Salpeter-Produktionsanlagen installiert wurden. Im Bereich des Denkmals wurden die Fundamente vieler Gebäude - öffentliche, Wohn- und Industriegebäude - gefunden. Die Städte der Goldenen Horde wurden von eroberten Völkern gebaut. Seliternnoe settlement, Saray-Batu, Russia. The capital of the Golden Horde, the city of Saray-Batu, founded by Khan Baty, is located in the territory of the Astrakhan region. Saletre was produced much later, when saltpeter production plants were installed here during the reign of Peter I. The foundations of many buildings - public, residential and industrial - were found in the area of the monument. The cities of the Golden Horde were built by conquered peoples. Селитерное поселение, Сарай-Бату, Россия. Столица Золотой Орды, город Сарай-Бату, основанный ханом Батыем, находится на территории Астраханской области. Салетр был произведен намного позже, когда здесь при Петре I. В районе памятника обнаружены фундаменты многих зданий - общественных, жилых и промышленных. Города Золотой Орды были построены покоренными народами.

: Data Publikacji.: 05-04-25

Arkaim, wielkie ufortyfikowane miasto z epoki brązu.

: Opis.: Arkaim Przez 3 tysiące lat pne na terenie współczesnego regionu Czelabińska zbudowano ogromne ufortyfikowane miasto. W specjalnych warsztatach jej mieszkańcy topili brąz i zajmowali się garncarstwem. Miasto było ściśle zaplanowane i posiadało kanały burzowe. Uformowane przez pozostałości fortyfikacji i mieszkań okrągłe figury na stepie przyciągnęły nie tylko historyków, ale także zwolenników wszelkiego rodzaju okultyzmu: nazywają zabytek archeologiczny „miejscem mocy”, „kolebką ludzkości” i „przodkiem domu Aryjczyków”. Arkaim For 3 thousand years BC, a huge fortified city was built on the territory of the modern Chelyabinsk region. In special workshops, its inhabitants melted bronze and engaged in pottery. The city was strictly planned and had storm sewers. The round figures on the steppe, formed by the remains of fortifications and dwellings, attracted not only historians but also followers of all kinds of occultism: they call the archaeological monument a "place of power", "the cradle of humanity" and "the ancestor of the Aryan house". Аркаим За 3 тысячи лет до нашей эры на территории современной Челябинской области был построен огромный город-крепость. В специальных мастерских его жители плавили бронзу и занимались гончарным делом. Город был строго спланирован и имел ливневую канализацию. Круглые фигуры в степи, образованные остатками укреплений и жилищ, привлекали не только историков, но и последователей всевозможных оккультизма: археологический памятник они называют «местом силы», «колыбелью человечества» и «колыбелью человечества». прародитель арийского дома ». Arkaim 3000 Jahre v. Chr. wurde auf dem Territorium der modernen Region Tscheljabinsk eine riesige befestigte Stadt gebaut. In speziellen Werkstätten schmolzen seine Bewohner Bronze und beschäftigten sich mit der Töpferei. Die Stadt war streng geplant und verfügte über Regenwasserkanäle. Die runden Figuren in der Steppe, gebildet aus Resten von Befestigungsanlagen und Wohnhäusern, zogen nicht nur Historiker, sondern auch Anhänger aller Arten des Okkultismus an: Sie nennen das archäologische Denkmal "Ort der Macht", "Wiege der Menschheit" und "die Vorfahr des arischen Hauses".

: Data Publikacji.: 05-04-25

Śpiewające megality.

: Opis.: Śpiewające megality. Pod koniec epoki kamienia (ok. 4000-2000 pne w Europie) wzniesiono budowle megalityczne, z których większość stoi do dziś. Oprócz platform ziemnych, pojedynczych megalitów i ich kompleksów, np. Stonehenge, zbudowanych w kształcie koła, wiele z nich wykonano w formie komór ziemnych, czasem wyłożonych kamieniem, z jednym lub kilkoma korytarzami do wejścia z zewnątrz , często krzyżowo. I choć znaleziono w nich tylko kości, to nie sposób twierdzić, że budowle służyły wyłącznie jako miejsca pochówku – mogły też być ołtarzami ofiarnymi, gdzie czczono duchy przodków. Archeologia akustyczna jako nauka pojawiła się całkiem niedawno: naukowcy badający właściwości akustyczne starożytnych budynków sugerowali, że ludzie, którzy zaprojektowali i zbudowali te komory, zwracali dużą uwagę na właściwości rezonansowe podziemnych pomieszczeń. Zbadali właściwości akustyczne wielu prehistorycznych podziemnych komór w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Przyjrzeli się dolmenowi Chun w Kornwalii, megalitycznej, jednokomorowej konstrukcji grobowej wykopanej w ziemi, oraz Waylands Smighty w Berkshire, długim kopcu z grobowcem wyłożonym kamieniem. W komorze każdej megalitycznej konstrukcji zainstalowano głośniki, przez które rozbrzmiewały tony; w tym przypadku wybrano częstotliwość o największym natężeniu drgań dźwiękowych i najgłośniejszym dźwięku. Kamery rezonowały dzięki falom dźwiękowym: fale rozchodzące się po korytarzach, odbijane w ślepych zaułkach i nakładające się w drodze powrotnej wzmacniały dźwięk. Porównując częstotliwości, które wytwarzały najsilniejszy pogłos, badacze byli zaskoczeni. Pomimo tego, że budynki znacznie różniły się wielkością, kształtem i materiałem budowlanym, wszystkie rezonowały w bardzo niskim zakresie częstotliwości: 95-112 herców, co jest dość zgodne z zakresem głosu ludzkiego, przynajmniej męskiego barytonu . Ludzkie szczątki znalezione w takich budynkach pozwoliły archeologom dojść do ogólnego wniosku: budynki służyły jako komory grobowe. Badacze zastanawiali się: czy właściwości rezonansowe charakterystyczne dla każdej komory mogą wskazywać, że rytualne śpiewy wykonywano przed lub podczas pochówku w komorach? Głębia i pogłos głosu brzmiącego w częstotliwości rezonansowej kamery są znacznie wzmocnione; może to "stworzyć stabilne wrażenie obecności sił nadprzyrodzonych - bogów lub duchów przodków". Ten rodzaj rezonansu obserwuje się w rezonatorze Helmholtza - butelce z wdmuchiwaną szyjką; powietrze w butelce rozszerza się i kurczy jako całość, wytwarzając dźwięk. Naukowcy odkryli, że komora jest zaprojektowana tak, aby rezonować jak butelka, wytwarzając dźwięk wewnątrz komory (jest to znacznie bardziej prawdopodobne niż założenie, że czciciele epoki kamienia zebrali się przy wejściu do komory i pilnie wdmuchali do środka). https://www.ufo-com.net Singende Megalithen. Am Ende der Steinzeit (um 4000-2000 v. Chr. in Europa) wurden megalithische Bauwerke errichtet, von denen die meisten noch heute stehen. Neben Erdplattformen, einzelnen Megalithen und ihren Komplexen wie Stonehenge, die in Form eines Kreises gebaut sind, sind viele von ihnen in Form von Erdkammern, manchmal mit Stein ausgekleidet, mit einem oder mehreren Korridoren, die von der außen, oft quer. Und obwohl darin nur Knochen gefunden wurden, kann man nicht sagen, dass die Gebäude nur als Begräbnisstätten dienten - es könnten auch Opferaltäre sein, auf denen die Geister der Ahnen verehrt wurden. Akustische Archäologie als Wissenschaft erschien erst vor kurzem: Wissenschaftler, die die akustischen Eigenschaften antiker Gebäude untersuchten, schlugen vor, dass die Menschen, die diese Kammern entworfen und gebaut haben, den Resonanzeigenschaften unterirdischer Räume große Aufmerksamkeit geschenkt haben. Sie untersuchten die akustischen Eigenschaften vieler prähistorischer unterirdischer Kammern in Großbritannien und Irland. Sie betrachteten den Dolmen Chun in Cornwall, eine megalithische, einkammerige Grabstruktur, die in den Boden gegraben wurde, und Waylands Smighty in Berkshire, einen langen Hügel mit einem steinverkleideten Grab. In der Kammer jedes megalithischen Bauwerks wurden Lautsprecher installiert, durch die Töne zu hören waren; in diesem Fall wurde die Frequenz mit der größten Intensität der Schallschwingungen und dem lautesten Ton gewählt. Die Kameras resonierten dank der Schallwellen: Die Wellen, die sich durch die Gänge ausbreiten, in Sackgassen reflektiert und sich auf dem Rückweg überlagern, verstärkten den Schall. Beim Vergleich der Frequenzen, die den stärksten Nachhall erzeugten, waren die Forscher überrascht. Obwohl sich die Gebäude in Größe, Form und Baumaterial stark unterschieden, klangen sie alle in einem sehr tiefen Frequenzbereich: 95-112 Hertz, was durchaus mit dem Umfang einer menschlichen Stimme, zumindest eines männlichen Baritons, übereinstimmt. In solchen Gebäuden gefundene menschliche Überreste ließen die Archäologen zu einem allgemeinen Schluss kommen: Die Gebäude dienten als Grabkammern. Die Forscher fragten sich: Könnten die Resonanzeigenschaften jeder Kammer darauf hinweisen, dass vor oder während der Bestattung in den Kammern rituelle Gesänge durchgeführt wurden? Die Tiefe und der Nachhall einer Stimme bei der Resonanzfrequenz der Kamera werden stark verbessert; dies kann "einen stabilen Eindruck von der Anwesenheit übernatürlicher Kräfte erzeugen - Götter oder Ahnengeister". Diese Art von Resonanz wird im Helmholtz-Resonator beobachtet - einer Blase mit geblasenem Hals; Die Luft in der Flasche dehnt sich als Ganzes aus und zieht sich zusammen, wodurch ein Klang entsteht. Die Forscher fanden heraus, dass die Kammer so konstruiert war, dass sie wie eine Flasche mitschwingt und Geräusche in der Kammer erzeugt (dies ist viel wahrscheinlicher, als wenn man annimmt, dass sich Steinzeit-Anbeter am Kammereingang versammelt und dringend hineingeblasen werden). https://www.ufo-com.net Поющие мегалиты. В конце каменного века (около 4000-2000 до н.э. в Европе) были возведены мегалитические сооружения, большинство из которых сохранились до сих пор. Помимо земных платформ, отдельных мегалитов и их комплексов, таких как Стоунхендж, построенных в форме круга, многие из них выполнены в виде земных камер, иногда облицованных камнем, с одним или несколькими коридорами для входа из снаружи, часто крест-накрест. И хотя в них были найдены только кости, нельзя сказать, что постройки служили только захоронениями - они также могли быть жертвенными алтарями, где поклонялись духам предков. Акустическая археология как наука появилась сравнительно недавно: ученые, изучающие акустические свойства древних построек, предположили, что люди, которые проектировали и строили эти камеры, уделяли большое внимание резонансным свойствам подземных помещений. Они исследовали акустические свойства многих доисторических подземных камер в Великобритании и Ирландии. Они посмотрели на Дольмен-Чун в Корнуолле, мегалитическую однокамерную гробницу, вырытую в земле, и на Уэйлендс Смайти в Беркшире, длинный курган с гробницей, выложенной камнем. В камере каждого мегалитического сооружения были установлены динамики, через которые можно было слышать звуки; в данном случае выбиралась частота с наибольшей интенсивностью звуковых колебаний и наиболее громким звуком. Камеры резонировали благодаря звуковым волнам: волны, распространяющиеся по коридорам, отражаясь в тупиках и перекрываясь на обратном пути, усиливали звук. Сравнивая частоты, которые давали самую сильную реверберацию, исследователи были удивлены. Несмотря на то, что здания сильно различались по размеру, форме и строительному материалу, все они резонировали в очень низком диапазоне частот: 95-112 герц, что вполне соответствует диапазону человеческого голоса, по крайней мере, мужского баритона. Обнаруженные в таких постройках человеческие останки позволили археологам сделать общий вывод: постройки служили погребальными камерами. Исследователи задались вопросом: могут ли резонансные характеристики каждой камеры указывать на то, что ритуальное пение совершалось до или во время захоронения в камерах? Глубина и реверберация голоса на резонансной частоте камеры значительно улучшены; это может «создать устойчивое впечатление присутствия сверхъестественных сил - богов или духов предков». Такой тип резонанса наблюдается в резонаторе Гельмгольца - бутылке с выдутым горлышком; воздух в бутылке расширяется и сжимается как единое целое, производя звук. Исследователи обнаружили, что камера была спроектирована так, чтобы резонировать как бутылка, производя звук внутри камеры (это гораздо более вероятно, чем предполагать, что прихожане каменного века собрались у входа в камеру и срочно выдули внутрь). https://www.ufo-com.net Singing megaliths. At the end of the Stone Age (around 4000-2000 BC in Europe) megalithic structures were erected, most of which still stand today. In addition to earth platforms, individual megaliths and their complexes, such as Stonehenge, built in the shape of a circle, many of them are made in the form of earth chambers, sometimes lined with stone, with one or more corridors to enter from the outside, often crosswise. And although only bones were found in them, it cannot be said that the buildings served only as burial places - they could also be sacrificial altars, where the spirits of ancestors were worshiped. Acoustic archeology as a science appeared quite recently: scientists studying the acoustic properties of ancient buildings suggested that the people who designed and built these chambers paid great attention to the resonance properties of underground rooms. They investigated the acoustic properties of many prehistoric underground chambers in Great Britain and Ireland. They looked at the Dolmen Chun in Cornwall, a megalithic single-chambered tomb structure dug into the ground, and Waylands Smighty in Berkshire, a long mound with a stone-lined tomb. In the chamber of each megalithic structure, speakers were installed through which tones could be heard; in this case, the frequency with the greatest intensity of sonic vibrations and the loudest sound was selected. The cameras resonated thanks to the sound waves: the waves propagating through the corridors, reflected in dead ends and overlapping on the way back amplified the sound. When comparing the frequencies that produced the strongest reverberation, the researchers were surprised. Despite the fact that the buildings differed greatly in size, shape and building material, they all resonated in a very low frequency range: 95-112 hertz, which is quite consistent with the range of the human voice, at least male baritone. Human remains found in such buildings allowed archaeologists to come to a general conclusion: the buildings served as burial chambers. The researchers wondered: Could the resonance characteristics of each chamber indicate that ritual chanting was performed before or during the burial in the chambers? The depth and reverberation of a voice at the resonant frequency of the camera are greatly enhanced; this can "create a stable impression of the presence of supernatural forces - gods or ancestral spirits." This type of resonance is observed in the Helmholtz resonator - a blown neck bottle; the air in the bottle expands and contracts as a whole, producing sound. The researchers found that the chamber was designed to resonate like a bottle, producing sound inside the chamber (this is much more likely than assuming Stone Age worshipers gathered at the chamber entrance and urgently blown inside). https://www.ufo-com.net

: Data Publikacji.: 05-04-25

Akwedukt Cumbemayo: Cumbemayo w języku Inków oznacza „cienki strumień”.

: Opis.: Akwedukt Cumbemayo: Cumbemayo w języku Inków oznacza „cienki strumień”. Akwedukt ma co najmniej 8 km długości i został wyrzeźbiony w wulkanicznym podłożu skalnym. Twierdzi się, że powstał co najmniej 3000 lat temu, ale nikt nie wie, kto to zrobił Pierwotnie akwedukt był znacznie dłuższy, ale z czasem zamulił się i zarósł roślinami. O dziwo, wzdłuż obecnej 8-kilometrowej ścieżki są zygzaki, które pomogłyby w usuwaniu mułu z wody, a także mogłyby wodę uruchomić pod górę. Акведук Кумбемайо: Кумбемайо означает «тонкий ручей» на языке инков. Акведук имеет длину не менее 8 км и высечен в вулканической породе. Говорят, что он был построен не менее 3000 лет назад, но никто не знает, кто это сделал. Первоначально акведук был намного длиннее, но со временем он заилился и зарос растениями. Удивительно, но на нынешнем 8-километровом пути есть зигзаги, которые помогут удалить ил из воды, а также могут направить воду в гору. Cumbemayo-Aquädukt: Cumbemayo bedeutet "dünner Strom" in der Inka-Sprache. Das Aquädukt ist mindestens 8 km lang und in das vulkanische Grundgestein gehauen. Es soll vor mindestens 3.000 Jahren gebaut worden sein, aber wer es gemacht hat, weiß niemand.Ursprünglich war das Aquädukt viel länger, aber mit der Zeit verlandete es und bewuchs mit Pflanzen. Überraschenderweise gibt es auf dem derzeit 8 km langen Weg Zickzack-Linien, die helfen würden, den Schlick aus dem Wasser zu entfernen und das Wasser auch bergauf führen könnten.

: Data Publikacji.: 03-04-25