Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 16-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Tunnel through the planet.

: Opis.: Tunel przez planetę. Trudno znaleźć ludzi, którzy nie mieliby legend o istotach żyjących w mroku lochów. Byli znacznie starsi od rasy ludzkiej i pochodzili od karłów, które zniknęły z powierzchni ziemi. Posiadali tajemną wiedzę i rzemiosło. W stosunku do ludzi, mieszkańcy lochów z reguły byli wrogo nastawieni. Można więc przypuszczać, że bajki opisują realnie istniejący podziemny świat. W ostatnich dziesięcioleciach liczba odwiedzających jaskinie znacznie wzrosła. Coraz głębiej w głąb Ziemi wdzierają się poszukiwacze przygód i górnicy, coraz częściej natrafiają na ślady działalności tajemniczych podziemnych mieszkańców. Okazało się, że pod nami jest cała sieć tuneli ciągnących się tysiącami kilometrów i oplatających całą Ziemię siecią oraz ogromne, czasem nawet zamieszkałe, podziemne miasta. Szczególnie wiele jest opowieści o tajemniczych południowoamerykańskich tunelach. Słynny angielski podróżnik i naukowiec Percy Fossett, który wielokrotnie odwiedzał Amerykę Południową, wspominał w swoich książkach o rozległych jaskiniach znajdujących się w pobliżu wulkanów Popocatepetl i Inlacuatl oraz w rejonie góry Shasta. Niedawno w bibliotece uniwersyteckiej miasta Cuzco w Andach archeolodzy odkryli raport o katastrofie, która dotknęła grupę badaczy z Francji i Stanów Zjednoczonych w 1952 roku. W okolicach miasta znaleźli wejście do lochu i zaczęli przygotowywać się do zejścia do niego. Archeolodzy nie zamierzali tam długo przebywać, więc zabrali jedzenie na pięć dni. Jednak z siedmiu uczestników tylko jeden wyszedł na powierzchnię po 15 dniach - Francuz Philippe Lamontiere. Był wychudzony, prawie nic nie pamiętał i wkrótce wykazywał oznaki śmiertelnej dżumy dymieniczej. Mimo to udało mu się dowiedzieć, że jego towarzysze wpadli w bezdenną otchłań. Władze w obawie przed rozprzestrzenieniem się zarazy pospiesznie zablokowały wejście do lochu płytą żelbetową. Francuz zmarł kilka dni później, ale znalazł pod ziemia kaczan kukurydzy z czystego złota.. Badacz cywilizacji Inków, dr Raul Rios Centeno, próbował powtórzyć trasę zaginionej wyprawy. Grupa entuzjastów weszła do lochu przez pomieszczenie pod grobowcem zrujnowanej świątyni kilka kilometrów od Cusco. Najpierw szli długim, zwężającym się stopniowo korytarzem, jak rura ogromnego systemu wentylacyjnego. Nagle ściany tunelu przestały odbijać promienie podczerwone. Za pomocą specjalnego spektrografu naukowcy ustalili, że ściany zawierały dużą ilość aluminium. Kiedy naukowcy próbowali pobrać próbkę ze ściany, okazało się, że jej obudowa jest bardzo mocna i żaden instrument jej nie pobiera. Tunel dalej się zwężał, a gdy jego średnica zmniejszyła się do 90 centymetrów, naukowcy musieli zawrócić. W Ameryce Południowej znajdują się niesamowite jaskinie połączone niekończącymi się skomplikowanymi przejściami – tzw. chinkanas. Legendy Indian Hopi mówią, że w ich głębi żyją ludzie-węże. Te jaskinie są praktycznie niezbadane. Na polecenie władz wszystkie wejścia do nich są szczelnie zamknięte kratami. Dziesiątki poszukiwaczy przygód zniknęły już bez śladu w Chinkanas. Jedni próbowali wniknąć w mroczne głębiny z ciekawości, inni z żądzy zysku: według legendy skarby Inków ukryte są w Chinkanach. Tylko nielicznym udało się wydostać z przerażających jaskiń. Ale nawet ci „szczęśliwcy” zostali trwale zniszczeni psychicznie. Z niespójnych opowieści ocalałych można zrozumieć, że w głębinach ziemi spotkali się z dziwnymi stworzeniami. Ci mieszkańcy podziemia byli jednocześnie ludźmi i wężami. ufospace.net Tunnel through the planet. It's hard to find people who don't have legends about creatures living in the darkness of dungeons. They were much older than the human race and descended from dwarfs that had disappeared from the face of the earth. They had secret knowledge and craftsmanship. In relation to humans, the inhabitants of the dungeons were generally hostile. Therefore, it can be assumed that the fairy tales describe the actually existing underground world. In recent decades, the number of visitors to the caves has increased significantly. Adventurers and miners are invading deeper and deeper into the Earth, more and more often they come across traces of the activity of mysterious underground inhabitants. It turned out that below us there is a whole network of tunnels stretching thousands of kilometers and encircling the entire Earth with a network, and huge, sometimes even inhabited, underground cities. There are especially many stories about mysterious South American tunnels. The famous English explorer and scientist Percy Fossett, who repeatedly visited South America, mentioned in his books the vast caves located near the Popocatepetl and Inlacuatl volcanoes and in the region of Mount Shasta. Recently, in the university library of the city of Cuzco in the Andes, archaeologists discovered a report of a disaster that struck a group of researchers from France and the United States in 1952. In the vicinity of the city, they found an entrance to the dungeon and began to prepare to descend into it. The archaeologists did not intend to stay there for long, so they took the food for five days. However, of the seven participants, only one came to the surface after 15 days - the Frenchman Philippe Lamontiere. He was emaciated, remembered hardly anything, and was soon showing signs of the deadly bubonic plague. Nevertheless, he managed to find out that his companions had fallen into a bottomless abyss. The authorities, fearing the spread of the plague, hastily blocked the entrance to the dungeon with a reinforced concrete slab. The French died a few days later, but found a cob of pure gold corn underground ... Inca researcher Dr. Raul Rios Centeno tried to repeat the route of the lost expedition. A group of enthusiasts entered the dungeon through a room under the tomb of a ruined temple a few kilometers from Cusco. At first they walked along a long, gradually narrowing corridor, like the pipe of a huge ventilation system. Suddenly the tunnel walls stopped reflecting infrared rays. Using a special spectrograph, scientists found that the walls contained a large amount of aluminum. When scientists tried to take a sample from the wall, it turned out that its casing is very strong and no instrument takes it. The tunnel continued to narrow, and when its diameter decreased to 90 centimeters, the scientists had to turn back. In South America there are amazing caves connected by endless complicated passages - the so-called chinkanas. Hopi legends say that serpent-people live in their depths. These caves are virtually unexplored. At the request of the authorities, all entrances to them are tightly closed with bars. Dozens of adventurers have now disappeared without a trace in Chinkanas. Some tried to penetrate the dark depths out of curiosity, others out of a lust for profit: according to legend, the Inca treasures are hidden in the Chinkans. Only a few managed to get out of the terrifying caves. But even the "fortunate" ones were permanently mentally damaged. From the inconsistent stories of the survivors, it can be understood that in the depths of the earth they met strange creatures. These underground inhabitants were both humans and snakes. ufospace.net

: Data Publikacji.: 27-03-25

foo fighter

: Opis.: Foo i bojownicy WW2. Chociaż „myśliwiec foo” początkowo opisywał rodzaj UFO zgłoszonego i nazwanego przez amerykańską 415 eskadrę nocnych myśliwców, termin ten był również powszechnie używany w odniesieniu do wszelkich obserwacji UFO z tego okresu. Oficjalnie zgłoszone od listopada 1944 r. świadkowie często zakładali, że myśliwce foo były tajną bronią używaną przez wroga. Na trzecim zdjęciu widać zarys postaci w statku zwanym Foo. Foo and WW2 fighters. While the "foo fighter" initially described the type of UFO reported and named by the US 415 night fighter squadron, the term was also commonly used to refer to any UFO sightings from that period. Officially reported from November 1944, witnesses often assumed that the foo fighters were secret weapons used by the enemy. The third photo shows the outline of a figure in a ship called Foo. za wikipedią: Pierwszy znany raport o „dziwnych światłach na niebie” pochodzi z września 1941 roku od załogi polskiego transatlantyku SS Pułaski, który pełnił w czasie wojny służbę jako transportowiec dla wojska. W czasie rejsu z Dakaru do Suezu marynarz wachtowy Doroba dostrzegł w nocy kulę zielonkawego światła o rozmiarach połowy tarczy księżyca, utrzymującą się nieco na skos od dziobu i wyraźnie towarzyszącą statkowi. Brytyjski oficer łącznikowy, który wraz z Polakami przez ponad godzinę obserwował zjawisko, poinformował o tym wywiad wojskowy Security Service, dodając, że na koniec „obiekt” skręcił gwałtownie i oddalił się z ogromną szybkością. Z biegiem czasu przybywało wojennych doniesień o tajemniczych światłach, a lotnicy amerykańscy nadali im miano „foo fighter”. Nieznana jest etymologia tej nazwy, ale najprawdopodobniej zapożyczona została z popularnego w końcu lat 30. komiksu „Smokey Stover, the Foo Fighter” – surrealistycznej opowieści o dzielnym strażaku, który co rusz powtarzał, że „gdzie fu tam ogień” (ang. Where's the foo, there's the fire). Słowo „foo” w języku angielskim nie istnieje, a próby wywodzenia go z fr. feu (ogień) lub kung-fu wydają się naciągane. Rysownik Bill Holman, autor komiksu twierdził, że znalazł to słowo na spodzie chińskiej figurki. Największą zbiorową obserwację odnotowano wczesnym rankiem 25 lutego 1942 roku – nad Los Angeles pojawił się świecący obiekt wielkości (jak podawała miejscowa prasa) sterowca, który wolno przeleciał nad wybrzeżem od Santa Monica do Long Beach. W tym czasie artyleria przeciwlotnicza wystrzeliła w jego stronę kilka tysięcy pocisków. „Obiekt” – doleciawszy do Signal Hill – skręcił najpierw w głąb lądu, a następnie zawrócił i zniknął nad oceanem. Zjawisko to – obserwowane przez tysiące mieszkańców Los Angeles – nigdy nie zostało wyjaśnione. Wydarzenie to nazwane zostało Nalotem na Zachodnie wybrzeże lub Bitwą o Los Angeles. 28 lutego 1942, tuż przed rozpoczęciem bitwy na Morzu Jawajskim z pokładu ciężkiego krążownika amerykańskiego USS „Houston” dostrzeżono znaczną ilość żółtawych rozbłysków, które oświetlały morze na wiele mil wokół. Nie wiadomo, jak długo trwało to zjawisko, bowiem krążownik wszedł zaraz do bitwy i otrzymał kilka trafień pociskami japońskimi, więc nikt na pokładzie nie śledził już zjawiska. O godz. 10 rano 12 sierpnia 1942, podczas walk o Guadalcanal amerykańscy żołnierze bazujący na wyspie Tulagi ogłosili alarm przeciwlotniczy, bowiem dostrzegli około 150 świateł, w grupach od 10 do 12, przesuwających się nad wyspą. Żołnierze byli przekonani, że mają do czynienia z bombardowaniem, ale nic takiego nie nastąpiło. Według raportu wywiadu wojskowego żołnierze twierdzili, że obiekty wyglądały jak metaliczne spłaszczone kule, lekko chwiejące się w locie i poruszające się szybciej niż ówczesne samoloty. Podobne niewyjaśnione zjawiska obserwowane były na innych obszarach działań wojennych, także w Europie. W marcu 1945 magazyn „Times” donosił: „Jeśli nie mamy do czynienia z mistyfikacją lub złudzeniem optycznym, to nasi piloci z pewnością mieli do czynienia z najdziwniejszą tajną bronią wroga, jaką kiedykolwiek napotkali. W ubiegłym tygodniu stacjonujący we Francji piloci dywizjonu nocnych myśliwców złożyli relację z całego ciągu dziwnych spotkań z kulami ognia, które od miesiąca towarzyszą im w lotach nad Niemcami. Nikt z nich nie był w stanie powiedzieć czego – jego zdaniem – owe kule ognia chciały dokonać. Piloci są zdania, że to nowa broń psychologiczna Niemców. Zgodnie z ich relacjami światła trzymały się bardzo blisko ich maszyn i towarzyszyły im na odcinku wielu mil, by w końcu przyspieszyć i zniknąć.” Rezultaty badań Wszystkie doniesienia były drobiazgowo badane przez wywiady wojskowe i w większości zostały utajniane. Lotnikom (którzy byli świadkami największej ilości spotkań) wręcz zakazano rozpowiadania o tym poza własnym gronem. Z analizy znanych obecnie doniesień wynika, że: obserwowane „kule ognia” były różnego koloru, różnej – nieokreślonej – wielkości, czasami wydawały się być metalizującymi obiektami, zwykle okrągłego, czasami spłaszczonego, kształtu i poruszały się z dowolną szybkością, dokonując manewrów niemożliwych do wykonania przez samoloty; widywano je pojedynczo, ale także w grupach od kilku do ponad stu; im bliżej końca wojny, tym było ich więcej. UFO W oficjalnych raportach RAF-u, pojawił się termin „Unindentified Flying Object” (UFO), który pojawił się ponownie na przełomie lat 40 i 50 XX w., w USA ,a następnie rozpowszechnił się na Europę. Obecnie odnosi się do „przedmiotów lub zjawisk zaobserwowanych najczęściej przez osoby przypadkowe, nie dających się zidentyfikować z żadnymi obiektami i zjawiskami znanymi z warunków ziemskich; nie jest wyjaśnione, czy relacje obserwatorów są uwarunkowane psychologicznie, czy dotyczą zjawisk meteorologicznych, optycznych, czy innych, nie poznanych jeszcze zjawisk naturalnych”. Termin ów pojawił się wkrótce po pierwszym próbnym wybuchu bomby nuklearnej na pustyni White Sands w Nowym Meksyku, jaki miał miejsce 16 lipca 1945 roku. W kilka dni po tej detonacji cały stan stał się widownią zjawiska znanego jako „zielone meteory”. Nie były to jednak meteory, bo nie spadały na ziemię, lecz poruszały się – z ogromną prędkością – równolegle do niej. Zjawisko trwało kilkanaście dni i ustało samoistnie. Próby wyjaśnienia Hipotez próbujących wyjaśnić zjawisko foo fighterów jest wiele. Oto niektóre z nich: Flary, wystrzeliwane przez wyznaczone niemieckie baterie przeciwlotnicze jako wskazówki dla nocnych myśliwców. Tajna broń Hitlera, opracowywana w tajnym laboratorium SS na przedmieściach Wiednia, mająca zakłócać pracę urządzeń elektrycznych alianckich samolotów. Dyskopodobne prototypowe samoloty niemieckie z napędem odrzutowym. Samoloty Messerschmitt Me 163 z silnikami rakietowymi. Samoloty Horten Ho 229. Pioruny kuliste. Ognie świętego Elma. Odbłyski świetlne na pleksiglasowych szybach samolotów. ETH (ang. ExtraTerrestial Hypothesis) – sugerująca pozaziemskie pochodzenie zjawiska. Bezzałogowe samoloty o sferycznym kształcie napędzane urządzeniem o kryptonimie „Dzwon” (die Glocke). Efekty zjawisk piezoelektrycznych, będących następstwem ciągłych bombardowań i ruchów tektonicznych . Niektóre hipotezy mają słabe strony: Flary świetlne leciałyby w górę lub opadały, nigdy nie towarzyszyłyby samolotom i to przez dłuższy czas. Istnienia „zakłócacza przyrządów” nigdy nie potwierdzono. Pioruny kuliste są zjawiskiem niezwykle rzadkim i nigdy nie występują w grupach. Ognie św. Elma to nikłe wyładowania elektryczne pojawiające się na szczytach masztów i krańcach rei żaglowców na krótko przed burzą; nie przybierają form kulistych i nie poruszają się samoistnie. Hipoteza o odbłyskach świetlnych, możliwa do przyjęcia jeśli chodzi o obserwacje pilotów samolotów, w żaden sposób nie wyjaśnia obserwacji dokonanych przez marynarzy. Hipoteza o ETH nie doczekała się jednoznacznego potwierdzenia. Hipoteza o zjawiskach piezoelektrycznych - tzw. światłach ziemi - jest wciąż weryfikowana. Sądząc z poszczególnych relacji, prawdopodobnie jest to nie jedno, a z co najmniej kilka odrębnych zjawisk: obserwowane obiekty różniły się kształtem, kolorem, wielkością, liczebnością, a jedyną ich cechą wspólną była szybkość i zdolności manewrowe. Większość świadków – poza jednym – nie wspomina także o wydawanych przez foo fightery dźwiękach. by wikipedia: The first known report on "strange lights in the sky" comes from September 1941 from the crew of the Polish SS Pułaski ocean liner, which served as a transport ship for the army during the war. During the voyage from Dakar to Suez, the watchman Doroba spotted a ball of greenish light at night, half the size of the moon, slanting slightly from the bow and clearly accompanying the ship. The British liaison officer, who had been watching the phenomenon together with Poles for over an hour, informed the Security Service military intelligence about it, adding that at the end the "facility" turned abruptly and moved away with great speed . As time went on, more and more reports of the mysterious lights were made of war, and American airmen dubbed them the "foo fighter". The etymology of this name is unknown, but most likely it was borrowed from the late 1930s comic book "Smokey Stover, the Foo Fighter" - a surreal story about a brave firefighter who repeatedly said that "Where's the fire." foo, there's the fire). The word "foo" does not exist in English, and attempts to derive it from French feu (fire) or kung-fu seem a stretch . The cartoonist Bill Holman, the author of the comic, claimed to have found this word on the bottom of a Chinese figurine . The largest group sighting was recorded in the early morning of February 25, 1942 - a luminous object the size of an airship (according to local newspapers) appeared over Los Angeles as it slowly flew over the coast from Santa Monica to Long Beach. During this time, anti-aircraft artillery fired several thousand missiles at him. The "Object" - having reached Signal Hill - turned inland first, then turned and disappeared over the ocean. This phenomenon - observed by thousands of Los Angeles residents - has never been explained. This event was called the West Coast Raid or the Battle of Los Angeles. On February 28, 1942, just before the start of the Battle of the Java Sea, a significant number of yellowish flares were spotted from the USS Houston heavy cruiser, illuminating the sea for miles around. It is not known how long this phenomenon lasted, as the cruiser immediately entered the battle and received several hits with Japanese shells, so no one on board followed the phenomenon anymore. At. On August 10, 1942, during the Guadalcanal battle, American troops based on the island of Tulagi issued an anti-aircraft alarm when they saw about 150 lights, in groups of 10 to 12, passing over the island. The soldiers were convinced they were dealing with a bombing, but nothing happened. According to a military intelligence report, soldiers said the objects looked like metallic flattened spheres, slightly swaying in flight and moving faster than airplanes of the time. Similar unexplained phenomena were observed in other areas of hostilities, including Europe. In March 1945, the Times magazine reported : “If this is not a hoax or an optical illusion, our pilots must be dealing with the strangest enemy secret weapon they have ever encountered. Last week, the pilots of the night fighter squadron stationed in France reported on the whole series of strange encounters with fireballs that have been accompanying them for a month on flights over Germany. None of them was able to say what - in his opinion - those fireballs were trying to accomplish. The pilots believe that this is the new psychological weapon of the Germans. According to their accounts, the lights stayed very close to their machines and followed them for miles before they finally accelerated and disappeared. " Research results All reports were carefully examined by military intelligence and were mostly classified. Aviators (who had witnessed the greatest number of meetings) were even forbidden to spread about it outside their own circle. The analysis of currently known reports shows that: the observed "fireballs" were of various colors, different - undefined - sizes, sometimes they appeared to be metallising objects, usually round, sometimes flattened, shape and they moved at any speed, making maneuvers impossible for airplanes; they were seen singly, but also in groups of a few to over a hundred; the closer to the end of the war, the more there were. UFO In official RAF reports, the term "Unindentified Flying Object" (UFO) appeared, which reappeared in the 1940s and 1950s in the USA and then spread to Europe. Currently, it refers to “objects or phenomena observed most often by random persons, not identifiable with any objects and phenomena known from earthly conditions; it is not clear whether the observers' accounts are psychologically conditioned, whether they relate to meteorological or optical phenomena, or other, yet unknown natural phenomena ”. The term appeared shortly after the first test nuclear bomb explosion in the White Sands Desert, New Mexico, on July 16, 1945. A few days after this detonation, the entire state became the scene of the phenomenon known as "green meteors". They were not, however, meteors, because they did not fall to the ground, but moved - at great speed - parallel to it. The phenomenon lasted several days and stopped spontaneously. Attempts to clarify There are many hypotheses trying to explain the phenomenon of foo fighters. Some of them are: Flares, fired by designated German anti-aircraft batteries as guidance for night fighters. Hitler's secret weapon, developed in a secret SS laboratory in the suburbs of Vienna, intended to interfere with the electrical equipment of allied aircraft. German disc-like prototypes with jet propulsion. Messerschmitt Me 163 planes with rocket engines. Horten Ho 229 planes. Ball lightning. Saint Elmo's fires. Reflections of light on the Plexiglas windows of airplanes. ETH (ExtraTerrestial Hypothesis) - suggesting the extraterrestrial origin of the phenomenon. Spherical unmanned aerial vehicles powered by a device code-named "The Bell" (die Glocke). Effects of piezoelectric phenomena resulting from continuous bombardments and tectonic movements . Some hypotheses have weaknesses: Light flares would go up or down, never accompany planes for long periods of time. The existence of an "instrument jammer" has never been confirmed. Ball lightning is extremely rare and never occurs in groups. St. Elma are faint electrical discharges appearing at the tops of masts and the ends of the sailing ships' areas shortly before the storm; they do not take spherical forms and do not move spontaneously. The flare hypothesis, which is acceptable for observations of airplane pilots, in no way explains the observations made by seafarers. The ETH hypothesis was not unequivocally confirmed. The hypothesis about piezoelectric phenomena - the so-called lights of the ground - is still being verified. Judging from individual accounts, it is probably not one, but at least several separate phenomena: the observed objects differed in shape, color, size, number, and their only common feature was speed and maneuverability. Most witnesses - except for one - do not mention the sounds made by foo fighters .

: Data Publikacji.: 27-03-25

1932. Japanese engineer Yasutaro Mitsui with his steel humanoid, Tokyo, Japan.

: Opis.: 1932. Japanese engineer Yasutaro Mitsui with his steel humanoid, Tokyo, Japan. It appears as if Yasutaro Mitsui's Steel Humanoid robot is the first known Japanese robot in humanoid form. With the post author not being able to read nor write in Japanese, it makes it difficult to research. The image also appears in Haruki Inoue's 1993 book Nihon Robotto Soseiki 1920-1938. I suspect the electrical devices and valves are for show only, showing the early and lasting influence of Wensley's Televox images already. This idea of exposed electronics and works was to remain a feature of Japanese robots in particular, and heavily influenced to design of most Japanese toy robots. I have an interest in Japanese Karakuri as well (maybe subject to an addiional category at a much later time) . Karakuri ningyo can mean both mechanical and trick puppet. Indeed, the element of trickery or illusion is essential to the performance of karakuri ningyo. For some forms of karakuri, the element of trickery is carried even further for at the front of the performance area may be seen a mechanical device called a zenmai. Zenmai's look like clockwork mechanisms, with wooden gear wheels and a governing fly. It appears as if the zenmai is controlling the movements, and not the other way around. This trickery also equates to the Von Kempelen chess machine by which the display of a complex mechanism appears to be controlling the contrivance. When one looks at Mitsui's robot in detail, it doesn't appear to be very animated at all. There are no wheels on the feet, and the geometry of the legs suggest it does not walk. There are some apparent wear marks near the top of the legs near the torso, suggesting maybe a bowing action, which is quite probable being Japanese. The fingers are rigid, the neck is rigid. Only the arms appear as if they allow an upward movement by the shoulder and a rotation of the lower arm at the elbow. There appears to be a power cord running up its left leg. 1932 rok. Japoński inżynier Yasutaro Mitsui ze swoim stalowym humanoidem, Tokio, Japonia. 1932. Japoński inżynier Yasutaro Mitsui ze swoim stalowym humanoidem, Tokio, Japonia. Wygląda na to, że stalowy robot humanoidalny Yasutaro Mitsui jest pierwszym znanym japońskim robotem w formie humanoidalnej. Ponieważ autor postu nie jest w stanie czytać ani pisać po japońsku, utrudnia to badanie. Obraz pojawia się również w książce Haruki Inoue z 1993 roku, Nihon Robotto Soseiki 1920-1938. Podejrzewam, że urządzenia elektryczne i zawory są tylko na pokaz, pokazując już wczesny i trwały wpływ obrazów Televox Wensleya. Ten pomysł wyeksponowanej elektroniki i dzieł miał pozostać cechą w szczególności japońskich robotów i miał duży wpływ na konstrukcję większości japońskich robotów-zabawek. Interesuję się również japońskim Karakuri (być może podlegającym dodatkowej kategorii w znacznie późniejszym czasie). Karakuri ningyo może oznaczać zarówno mechaniczną, jak i sztuczną lalkę. Rzeczywiście, element oszustwa lub iluzji jest niezbędny do wykonywania karakuri ningyo. W przypadku niektórych form karakuri element podstępu jest przenoszony jeszcze dalej, ponieważ z przodu obszaru występu można zobaczyć mechaniczne urządzenie zwane zenmai. Zenmai wyglądają jak mechanizmy zegarowe, z drewnianymi kołami zębatymi i muchą rządzącą. Wygląda na to, że zenmai kontroluje ruchy, a nie odwrotnie. Ta sztuczka jest również równoznaczna z maszyną do gry w szachy Von Kempelena, za pomocą której wyświetlacz złożonego mechanizmu zdaje się sterować wynalazkiem. Kiedy przyjrzymy się szczegółowo robotowi Mitsui, nie wydaje się on wcale bardzo animowany. Na stopach nie ma kółek, a geometria nóg sugeruje, że nie chodzi. W pobliżu górnej części nóg w pobliżu tułowia widoczne są ślady zużycia, co może sugerować ruch pokłonów, co jest całkiem prawdopodobne dla Japończyków. Palce są sztywne, szyja sztywna. Tylko ramiona wyglądają tak, jakby umożliwiały ruch barkiem w górę i obrót przedramienia w łokciu. Wydaje się, że po lewej nodze biegnie kabel zasilający.

: Data Publikacji.: 27-03-25

Giant skeletons documented by historians.

: Opis.: Gigantyczne szkielety udokumentowane przez historyków. Schemat przedstawia niektóre z najbardziej znanych gigantycznych odkryć w naszej najnowszej historii. Niektórzy badacze sugerują, że 10-metrowe olbrzymy były dość powszechne jako gatunek w odległej przeszłości Ziemi. Gigantyczny szkielet (pokazany jako „I” na tym schemacie) miał 11 metrów wysokości. Według głównej wersji, ogromny wzrost tych gigantów w odległej przeszłości Ziemi tłumaczył się bardzo wysokim ciśnieniem atmosferycznym i faktem, że nie było niczego, co mogłoby zniszczyć ozon. Naukowcom udało się odtworzyć sytuację przy wysokim ciśnieniu atmosferycznym. Przeprowadzono eksperyment na czarnej piranii. To stworzenie prawie potroiło swój rozmiar. Tak więc nasza atmosfera znacznie się zgęstniała, co miało dramatyczny wpływ na rozwój wszystkiego. Może dlatego dinozaury były tak duże, podczas gdy teraz są tylko małymi jaszczurkami. Wiele tysięcy lat temu nastąpił również spadek grawitacji na Ziemi. Na zdjęciu rozmiar szkieletów podany w stopach. Giant skeletons documented by historians. The diagram shows some of the most famous giant discoveries in our recent history. Some researchers have suggested that 10-meter giants were quite common as a species in the distant past of the Earth. The giant skeleton (shown as "I" in this diagram) was 11 meters high. According to the main version, the enormous growth of these giants in the distant past of the Earth was explained by the very high atmospheric pressure and the fact that there was nothing that could destroy ozone. Scientists managed to recreate the situation under high atmospheric pressure. An experiment was conducted on a black piranha. This creature has almost tripled in size. So our atmosphere thickened considerably, which had a dramatic effect on the development of everything. Maybe that's why the dinosaurs were so big when they are now just little lizards. Many thousands of years ago, there was also a decline in gravity on Earth. The photo shows the size of the skeletons in feet. Z etiopskiej Ksiegi Henocha. Księga Gigantów i Zwoje znad Morza Martwego. Giganci-woloty, Vołoci, Dyevichi. Anunnaki Revealed, Who Were These Beings of Ancient Astronaut Theory? Rasa gigantów. Tajemnicze kopce i budowniczowie. Rasa gigantów. Zmumifikowane szczątki gigantów zostały odkryte w pobliżu pustkowi Arizona, Nevada i Kalifornia.

: Data Publikacji.: 27-03-25