: Profil użytkownika:

Procedura tłumaczenia na 91 języków została rozpoczęta. Masz wystarczającą ilość środków w wirtualnym portfelu: PULA . Uwaga! Proces tłumaczenia może trwać nawet kilkadziesiąt minut. Automat uzupełnia tylko puste tłumaczenia a omija tłumaczenia wcześniej dokonane. Nieprawidłowy użytkownik. Twój tekst jest właśnie tłumaczony. Twój tekst został już przetłumaczony wcześniej Nieprawidłowy tekst. Nie udało się pobrać ceny tłumaczenia. Niewystarczające środki. Przepraszamy - obecnie system nie działa. Spróbuj ponownie później Tłumaczenie zakończone - odśwież stronę.

Nadmi

Kraj:Polska
: Język.:deutsch
: Utworzony.: 06-10-15
: Ostatnie Logowanie.: 07-06-25

: Wyślij Wiadomość.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

Nadmi : ogłoszenia.

Według Rudolfa Steinera człowiek powstaje w momencie wtajemniczenia, osiągnięcia poznania tego, co astralne.

: Opis.: Według Rudolfa Steinera człowiek powstaje w momencie wtajemniczenia, osiągnięcia poznania tego, co astralne. Dopóki doświadczenie nie wykracza poza sferę zjawisk fizycznych, byt ludzki jest niemożliwy. Stąd zasadniczym postulatem epistemologicznym i etycznym antropozofii jest właśnie uczynienie się adeptem wiedzy tajemnej. Dopiero wówczas możliwe jest odpowiednie poznanie, a wraz z nim odpowiednie działanie. Trudno jednak wykazać zasadność takiego stanowiska w kategoriach naukowych; jest to raczej kwestia unikalnych założeń, doktryn wiary. Istota rozumująca może zrealizować swoje przeznaczenie stania się czysto ludzką za sprawą swojej wewnętrznej władzy – myślenia. Myślenie to jedyna metoda antropozofii, narzędzie i kierunek ewolucji jednostki społecznej. Indywidualizujące się myślenie, wzrost jego napięcia i natężenia, jego charakter kontemplacyjny i obiektywizujący, manifestujący się przez zaangażowanie w myśleniu prowadzi do wtajemniczenia, do zrealizowania jakości ludzkiej. By jednak zgodzić się z tą częścią teorii Steinera potrzebujemy przyjąć a prori to, że sam osiągnął coś tą drogą. Gdy zaczynamy myśleć w sposób odpowiadający „wiecznej prawdzie” i „wiecznemu pięknu” (terminy używane przez Steinera), dochodzi do pogrążania się w poznaniu tajemnym. Wieczna prawda i wieczne piękno są istotą każdej prawdy i każdego piękna, przez co magnetycznie oddziałują poprzez każdą prawdę i każde piękno. Steiner dużo miejsca poświęcał rozwojowi nauk i sztuk. Jednakże nie na tym kończy się antropozofia. Prawdziwy sukces polega na eksploracji „światów wyższych”, poznanie odpowiedzi na pytania „skąd przychodzę?”, „czym jestem?”, „dokąd zmierzam?”. Dopiero tym, którzy osiągnęli tę wiedzę antropozofia daje prawo nazywać się ludźmi. Tutaj Steiner wymienia kilka członów osobowości ludzkiej więcej, niż uczeni i artyści: ciało eteryczne, ciało astralne, jaźń czuciowa, jaźń myśląca oraz jaźń świadoma. Dopiero poznanie całego procesu powstawania osobowości, trwania i zanikania czyni z jednostki społecznej jednostkę ludzką. Ciało eteryczne: sobowtór energetyczny, „duch” ciała fizycznego, narzędzie życiowe sfery fizycznej, bez której powłoka fizyczna uległaby rozpadowi. Ciało astralne: narzędzie egzystencji tuż po śmierci fizycznej. Ten, kto poznaje swoje ciało astralne osiąga kontakt ze zmarłymi, żyjącymi w astralnym świecie. Jaźń czuciowa, jaźń myśląca i jaźń świadoma: narzędzia, które przeżywają śmierć ciała astralnego, i pozwalają na świadome istnienie w „świecie duchów”, jak go nazywa Steiner. Reinkarnacja: prawo cyklicznego tworzenia nowych ciał: astralnego, eterycznego i fizycznego oraz zstępowania w nie jaźni na czas egzystencji aż do momentu oświecenia, gdy reinkarnacja nie jest potrzebna. Pomimo wielu możliwości przeżyć w różnych światach ostateczną dyscypliną antropozofii jest duchowość. W duchowości człowiek przeżywa to, co wieczne, doświadcza boskości, która raz na zawsze zbawia go i wyzwala. Jest to przeżycie Wyższego Ja, które kładzie kres egoizmowi. W chwili tego przeżycia człowiek staje się jak Chrystus, a właściwie jednostka społeczna staje się jednostką ludzką. Życie duchowe jest wewnętrznym aspektem wtajemniczenia; tak, jak na zewnętrznych poziomach człowiek przechodzi proces wtajemniczenia w światy coraz bardziej duchowe, wewnątrz osiąga stan czysto duchowy. Dlatego też ewolucja ludzka to raczej rozwój duchowy, niż materialny, a natura zmian antropozoficznych jest duchowa, nie-cielesna. Oczywiście, że zmiany w światach subtelnych, leżących bliżej istoty rzeczywistości, wpłyną na świat niższy, i vice versa (tak rozwija się świat, na zasadzie wibracji), to jednak nie materia, a duch stanowi istotę każdego Ja. Cała nadzieja pozytywnych zmian w świecie leży w uduchawianiu się człowieka. Lecz uczeń wiedzy tajemnej musi zdawać sobie sprawę już na początku drogi o swojej duchowej tożsamości i z tego, że powraca do ojczyzny ducha. .... Ludzkość w ogóle uśpiła fakt, że upadłe duchy, wyrzucone ze światów duchowych, stały się intensywnie aktywne na Ziemi. Przejawiało się to głównie w ludzkim myśleniu i postrzeganiu otaczającego świata. Upadek w taką destrukcyjną drzemkę miałby być naznaczony wiekiem materializmu i centralizacji władzy, podczas którego wpływy ‘duchów ciemności’ inspirowałyby ludzi do obmyślania nowych technologii i nowych środków ucisku. Steiner komentuje: Powiedziałem wam, że duchy ciemności zainspirują swoich ludzkich gospodarzy, w których będą mieszkać, do znalezienia szczepionki, która wyprze z dusz ludzi wszelkie skłonności do duchowości, kiedy są jeszcze bardzo młodzi, a stanie się to w okrężny sposób poprzez żywe ciało. W przyszłości dzieci będą szczepione substancją, którą z pewnością będzie można wyprodukować, i która je uodporni, aby nie rozwijały głupich skłonności związanych z życiem duchowym – “głupich” w oczach materialistów… w końcu zostanie znaleziony sposób na zaszczepienie ciał tak, że owe ciała nie pozwolą rozwinąć się skłonnościom do idei duchowych i przez całe życie ludzie będą wierzyć tylko w świat fizyczny, który odbierają zmysłami. Ludzie są teraz szczepieni przeciwko konsumpcji, i w ten sam sposób będą szczepieni przeciwko wszelkim skłonnościom do duchowości. To jest tylko po to, aby dać wam szczególnie uderzający przykład wielu rzeczy, które nadejdą w bliskiej i bardziej odległej przyszłości w tej dziedzinie – celem jest wprowadzenie zamętu w impulsy, które chcą spłynąć na ziemię. ~ Rudolf Steiner Poprzednie zdjęcie które wstawiłem to był Jeremy Irons, pewien aktor, ale bardzo podobny do tego mistyka, ale to nie był on, zmieniłem zdjęcie na właściwe. Okultystyczny porządek planet jest zgodny ze starożytnym geocentrycznym systemem Ptolemeusza. Rudolf Steiner (ur. 27 lutego 1861 w Kraljevacu, zm. 30 marca 1925 w Dornach) – austriacki okultysta, filozof, mistyk, ezoteryk, badacz spuścizny Goethego, jasnowidz, twórca antropozofii. Steiner zyskał początkowy rozgłos jako krytyk literacki i filozof kultury. Na początku XX wieku założył ruch duchowy, antropozofię, jako ezoteryczną filozofię wyrastającą z europejskiego transcendentalizmu i teozofii. Według Rudolfa Steinera człowiek powstaje w momencie wtajemniczenia, osiągnięcia poznania tego, co astralne. Dopóki doświadczenie nie wykracza poza sferę zjawisk fizycznych, byt ludzki jest niemożliwy. Stąd zasadniczym postulatem epistemologicznym i etycznym antropozofii jest właśnie uczynienie się adeptem wiedzy tajemnej. Dopiero wówczas możliwe jest odpowiednie poznanie, a wraz z nim odpowiednie działanie. Trudno jednak wykazać zasadność takiego stanowiska w kategoriach naukowych; jest to raczej kwestia unikalnych założeń, doktryn wiary. Istota rozumująca może zrealizować swoje przeznaczenie stania się czysto ludzką za sprawą swojej wewnętrznej władzy – myślenia. Myślenie to jedyna metoda antropozofii, narzędzie i kierunek ewolucji jednostki społecznej. Indywidualizujące się myślenie, wzrost jego napięcia i natężenia, jego charakter kontemplacyjny i obiektywizujący, manifestujący się przez zaangażowanie w myśleniu prowadzi do wtajemniczenia, do zrealizowania jakości ludzkiej. By jednak zgodzić się z tą częścią teorii Steinera potrzebujemy przyjąć a prori to, że sam osiągnął coś tą drogą. Gdy zaczynamy myśleć w sposób odpowiadający „wiecznej prawdzie” i „wiecznemu pięknu” (terminy używane przez Steinera), dochodzi do pogrążania się w poznaniu tajemnym. Wieczna prawda i wieczne piękno są istotą każdej prawdy i każdego piękna, przez co magnetycznie oddziałują poprzez każdą prawdę i każde piękno. Steiner dużo miejsca poświęcał rozwojowi nauk i sztuk. Jednakże nie na tym kończy się antropozofia. Prawdziwy sukces polega na eksploracji „światów wyższych”, poznanie odpowiedzi na pytania „skąd przychodzę?”, „czym jestem?”, „dokąd zmierzam?”. Dopiero tym, którzy osiągnęli tę wiedzę antropozofia daje prawo nazywać się ludźmi. Tutaj Steiner wymienia kilka członów osobowości ludzkiej więcej, niż uczeni i artyści: ciało eteryczne, ciało astralne, jaźń czuciowa, jaźń myśląca oraz jaźń świadoma. Dopiero poznanie całego procesu powstawania osobowości, trwania i zanikania czyni z jednostki społecznej jednostkę ludzką. Ciało eteryczne: sobowtór energetyczny, „duch” ciała fizycznego, narzędzie życiowe sfery fizycznej, bez której powłoka fizyczna uległaby rozpadowi. Ciało astralne: narzędzie egzystencji tuż po śmierci fizycznej. Ten, kto poznaje swoje ciało astralne osiąga kontakt ze zmarłymi, żyjącymi w astralnym świecie. Jaźń czuciowa, jaźń myśląca i jaźń świadoma: narzędzia, które przeżywają śmierć ciała astralnego, i pozwalają na świadome istnienie w „świecie duchów”, jak go nazywa Steiner. Reinkarnacja: prawo cyklicznego tworzenia nowych ciał: astralnego, eterycznego i fizycznego oraz zstępowania w nie jaźni na czas egzystencji aż do momentu oświecenia, gdy reinkarnacja nie jest potrzebna. Pomimo wielu możliwości przeżyć w różnych światach ostateczną dyscypliną antropozofii jest duchowość. W duchowości człowiek przeżywa to, co wieczne, doświadcza boskości, która raz na zawsze zbawia go i wyzwala. Jest to przeżycie Wyższego Ja, które kładzie kres egoizmowi. W chwili tego przeżycia człowiek staje się jak Chrystus, a właściwie jednostka społeczna staje się jednostką ludzką. Życie duchowe jest wewnętrznym aspektem wtajemniczenia; tak, jak na zewnętrznych poziomach człowiek przechodzi proces wtajemniczenia w światy coraz bardziej duchowe, wewnątrz osiąga stan czysto duchowy. Dlatego też ewolucja ludzka to raczej rozwój duchowy, niż materialny, a natura zmian antropozoficznych jest duchowa, nie-cielesna. Oczywiście, że zmiany w światach subtelnych, leżących bliżej istoty rzeczywistości, wpłyną na świat niższy, i vice versa (tak rozwija się świat, na zasadzie wibracji), to jednak nie materia, a duch stanowi istotę każdego Ja. Cała nadzieja pozytywnych zmian w świecie leży w uduchawianiu się człowieka. Lecz uczeń wiedzy tajemnej musi zdawać sobie sprawę już na początku drogi o swojej duchowej tożsamości i z tego, że powraca do ojczyzny ducha. Według angielskiego psychiatry Anthony’ego Storra Steiner był człowiekiem o wzniosłych ideałach i dużej inteligencji, stał się źródłem inspiracji dla wielu osób. Jednak jego wizja wszechświata i historia kosmosu, zaprzeczająca odkryciom współczesnej fizyki, nie była poparta żadnymi dowodami. Przypominała raczej fikcję naukową. Był przekonany, że jego własne siły „percepcji duchowej” ujawniają prawdy o wszechświecie niedostępne nauce. Jego niezachwiana pewność, że „wie” – charakterystyczna dla guru – zjednywała mu uczniów i czyniła możliwym przyjęcie nauk antrpozofii jako filozofii życia. Chociaż system wierzeń Steinera jest niewiarygodny, to jego osiągnięcia w sferze czysto ludzkiej są znaczące i trwałe. Dzieła tablica pamiątkowa wmurowana w ścianę pałacu w Kobierzycach w 75. rocznicę prowadzonego tu przez Steinera w 1924 kursu upraw biodynamicznych Rudolf Steiner oprócz 20 książek opublikował liczne artykuły i inne pisma, wygłosił tysiące wykładów w kraju i zagranicą. Ważniejsze jego prace to: Wahrheit und Wissenschaft, 1892 Philosophie der Freiheit, 1894 Rätsel der Philosophie, 1900 Das Christentum als mystische Tatsache, 1902 Jak osiągnąć poznanie wyższych światów? (niem. Wie erlangt man Erkenntnisse der höheren Welten), 1904–1905 Theosophie, 1904 Die Geheimwissenschaft, 1909 (zawiera zasady antropozofii) Das Johannesevangelium, 1909 Vier Mysteriendramen, 1910-1913 Wendepunkte des Geistelebens, 1911 Wege zu einem neuen Baustil, 1914 Vom Menschenrätsel, 1916 Von Seelenrätseln, 1917 Aufruf an das Deutsche Volk, 1919 Die Kernpunkte der sozialen Frage, 1919 Allgemeine Menschenkunde als Grundlage der Pädagogik, 1919 Geisteswissenschaft und Medizin, 1920 Westliche und östliche Weltgegensätzlichkeit, 1922 Über das Wesen der Bienen, 1923 Mein Lebensgang, 1924 Eurythmie als sichtbare Sprache, 1924 Das Initiatenbewußtsein, 1924

: Data Publikacji.: 29-05-25

Pałac Muzyki Katalońskiej, jedna z najwybitniejszych sal koncertowych na świecie.

: Opis.: Pałac Muzyki Katalońskiej, jedna z najwybitniejszych sal koncertowych na świecie. Zbudowana w latach 1905 - 1908, jest najważniejszym ośrodkiem kulturalnym Katalonii i światowej klasy zabytkiem architektury. Ten przykład stylu secesyjnego został zbudowany przez słynnego katalońskiego architekta Luisa Domenech y Montanera. Architekt wykorzystał zaawansowane technologie i najlepsze materiały, aby stworzyć nie tylko budynek, ale świątynię sztuki, w której wszystko zostanie sprawdzone w szczegółach - wtedy dźwięki muzyki będą płynąć swobodnie, wypełniając serca słuchaczy. Rezultat nie trwał długo i przekroczył wszelkie oczekiwania. Bogata dekoracja Pałacu Muzyki Katalońskiej jest godna królewskich pałaców. Melomanów witają umieszczone na fasadzie pałacu popiersia tak wielkich kompozytorów jak Ludwig van Beethoven, Johann Sebastian Bach i Giovanni Pierluigi da Palestrina. A portal do proscenium zdobią rzeźby Richarda Wagnera i Josepa Anselma Claveta. To właśnie w wyniku działań tego ostatniego w 1891 roku narodziło się Towarzystwo Chóralne Orfeo Catala, dla którego powstał Pałac Muzyki Katalońskiej. Luksusowa sala koncertowa przeznaczona jest dla ponad 2000 widzów. A jej wyjątkowość polega na tym, że jest jedyną tego typu salą europejską z naturalnym oświetleniem. Światło dzienne wpada tutaj przez wspaniałe witraże, które tworzą ściany holu, a także przez dach, który jest dużą, wklęsłą kopułą witrażową. Niemal każdego wieczoru pałac wypełniony jest czarującymi dźwiękami muzyki, ponadto jego mury są często wykorzystywane podczas różnych festiwali muzycznych. To zaszczyt być tutaj jako wykonawca, i jako słuchacz. Pałac Muzyki Katalońskiej to okazałe cięcie utworów muzycznych wykonywanych pod jego łukami. Jeśli nie możesz dostać się na koncert, po prostu wejdź do stołówki Pałacu Muzyki przez taras z tyłu. Nawet samo picie kawy w tym wyjątkowym budynku jest bezcenne! Zdjecia : delafuentecam, wirtualtravel

: Data Publikacji.: 28-05-25

Pałac Muzyki Katalońskiej, jedna z najwybitniejszych sal koncertowych na świecie.

: Data Publikacji.: 28-05-25

Drzewko owocowe Grusza odmiana Bonkreta Williamsa. Pyrus communis.

: Opis.: Drzewko owocowe Grusza odmiana Bonkreta Williamsa. Pyrus communis. Oferowane drzewka są sprzedawane w balocie z ziemią w specjalnej siatce zabezpieczone workiem żeby nie przeschły w transporcie Rośliny po otrzymaniu można posadzić bezpośrednio do gruntu. Wielkość drzewek około 90cm-120cm ( jest to wielkość samej rośliny) zimą i wczesną wiosną wysyłane są w stanie bezlistnym OPIS ROŚLINY dojrzewa pierwsza dekada września, do jedzenia gotowe kilka dni po zbiorze. plonując obficie i corocznie. Owoce średniej wielkości lub duże, niekształtne, lekko ordzawione owoce, o bardzo delikatnym, soczystym, silnie aromatycznym i smacznym miąższu. Zapylacze: Faworytka, General Leclerc,Konferencja, Komisówka, Paryżanka, Grusza Bonkreta Williamsa Odmiana angielska, deserowa. Bonkreta Williamsa, to odmiana gruszy o dużych, żółtych owocach. Owocowanie przypada co roku na początek września, a gruszki nie są przystosowane do długiego przechowywania. Kwiaty pojawiają się w kwietniu i są odporne na przymrozki. Docelowa wysokość gruszy wynosi od 5 do 10 metrów wysokości, a jej korona przyjmuje kształt jajowatostożkowy i jest dość mocno zagęszczona. Wymagania: Optymalnym stanowiskiem dla Bonkrety Williamsa jest miejsce osłonięte, półcieniste. Najlepiej rozwija się i owocuje na umiarkowanie wilgotnych glebach próchnicznych i gliniastych o kwasowym odczynie. Aby uzyskać jak najlepsze owoce, drzewo należy przycinać każdego roku na wiosnę. Zastosowanie: Jest to odmiana o szerokim zastosowaniu zarówno deserowym jak i przetwórczym. Ze względu na wrażliwość na mróz (-30°C ) lepiej sprawdzi się w przydomowym ogródku niż w sadzie. Sadzenie: Młode drzewa należy sadzić jesienią lub wiosną i zabezpieczać przed mrozem.

: Data Publikacji.: 28-05-25