Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 18-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Żyworódka pierzasta – właściwości, zastosowanie i przepisy

: Opis.: Żyworódka gości w wielu domach jako jedna z roślin doniczkowych. Niestety mało kto jest świadomy jej niezwykłych właściwości leczniczych. Poznajmy żyworódkę pierzastą i jej możliwe zastosowania. Żyworódka pierzasta to roślina wieloletnia pochodząca z Madagaskaru.  Rośnie głównie w Azji, Australii, Ameryce Środkowej oraz można ją znaleźć w Europie jako roślinę ozdobną. Żyworódka nie ma wielu wymagań, dlatego jej uprawa nie powinna sprawiać żadnych problemów. Należy jedynie pamiętać o tym, aby zapewnić jej odpowiednią temperaturę, ziemię i podlewać 1–2 razy w tygodniu. Żyworódka ma grube, zielone liście z lekko czerwonymi i nieregularnymi brzegami. Maksymalnie może osiągnąć 1 m wysokości. Żyworódka pierzasta – właściwości Liście żyworódki są bogate w wiele substancji leczniczych. Do najważniejszych można zaliczyć: flawonoidy, garbniki, witaminy (najwięcej zawiera witaminy C) i składniki mineralne.  Główne właściwości żyworódki:  przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne. Hamuje rozwój gronkowców, paciorkowców, pierwotniaków oraz niektórych pleśni oraz drożdży; przeciwzapalne; regenerujące – przyspiesza gojenie się ran, odnowę naskórka, koi podrażnienia i inne uszkodzenia skóry, może łagodzić dolegliwości przy oparzeniach, owrzodzeniach, swędzeniach skóry; działa oczyszczająco i ściągająco na skórę, może złagodzić objawy trądziku i zmniejszyć zaskórniki; ułatwia leczenie stanów zapalnych gardła, błony śluzowej jamy ustnej, stanów zapalanych dziąseł; pomaga w walce z łupieżem; przeciwdziała wypadaniu włosów; działa wybielająco (może wybielić nawet piegi!); podnosi odporność organizmu, ułatwia szybsze przechodzenie przez infekcje różnego rodzaju np. katar, kaszel, angina, zapalenie oskrzeli; obniża poziom cukru we krwi; reguluje pracę układu krążenia; wykazuje działanie przeciwbólowe, np. na bóle głowy, bóle reumatyczne, bóle zębów, bóle kręgosłupa; działa uspokajająco. Żyworódka pierzasta – zastosowanie  Żyworódkę można stosować zarówno wewnętrznie oraz zewnętrznie w zależności od dolegliwości. Dokładnie umyte liście można żuć, przygotować sok lub nalewkę z żyworódki, ewentualnie można również dodać kilka kropel np. do herbaty.  Zewnętrznie najlepiej sprawdzają się okłady wacikiem nasączonym sokiem lub okłady z rozgniecionych liści na chorobowo zmienione miejsca. Dostępne są również gotowe preparaty (maści i krople) z żyworódką. Żyworódka pierzasta – przepisy  Oprócz soku można również przygotowywać żyworódkę z miodem, krople, maści i nalewki.  Oto kilka prostych przepisów. sok – oprócz okładów z rozgniecionych liści żyworódki popularną formą stosowania jest sok. Można kupić gotowy lub przygotować samemu w domu. Dojrzałe, soczyste liście żyworódki należy bardzo dokładnie umyć, osuszyć i na ok. 5–7 dni włożyć do lodówki. Następnie liście należy drobno posiekać, przełożyć do szklanego naczynia i ponownie włożyć do lodówki na 3–4 dni. Po tym czasie sok można już przelać np. do słoika lub innego pojemnika z przykryciem; nalewka z żyworódki – 0.5 lub 0.25 szklanki soku w żyworódki zmieszać z jedną szklanką spirytusu lub wódki; żyworódka z miodem – jedną łyżkę miodu rozpuścić w letniej przegotowanej wodzie i odstawić na ok. 10 h, po tym czasie dolać jedną łyżkę soku z żyworódki. Należy pić 1 stołową łyżkę raz dziennie przed posiłkiem najlepiej w okresach obniżonej odporności i w czasie zwiększonej podatności na infekcje; maść z żyworódki – należy zmieszać 40 ml soku, 60 g bezwonnej lanoliny, 0.25 g Furazolidonu, 0.25 g Novocainy. W przypadku gdy nie mamy dostępu do leków aptecznych można zrobić maść wykorzystując składniki domowe. W takim przypadku należy zmieszać ok. 10–15 dag świeżego i ciepłego smalcu (bez przypraw) z 1 łyżką soku żyworódki. Sok powinien wcześniej zostać przesączony przez gazę. Przygotowaną maść można wcierać w chorobowo zmienione miejsca na skórze. Jednakże nie powinno się jej stosować w otwarte lub ropiejące rany. Żyworódka pierzasta to naprawdę niezwykła roślina. Stosowana w odpowiedni sposób może być dobrym, naturalnym lekiem na trudno gojące się rany i infekcyjne zmiany skórne. Ponadto ma pozytywny wpływ na cały organizm. Można stosować ją zewnętrznie na skórę oraz wewnętrznie pijąc np. sok. Stanowi także ozdobną roślinę doniczkową, więc zrywając jej liście możemy pozbawić ją uroku. Miejsca oberwania mogą obsychać i wyglądać nieestetycznie. Chcąc tego uniknąć można zdecydować się na gotowe preparaty dostępne na rynku. e-manus.pl

: Data Publikacji.: 25-03-25

Sok z żyworódki – jak zrobić i jak stosować?

: Opis.: Sok z żyworódki – jak zrobić i jak stosować? Sok z żyworódki to płynne źródło dobroczynnego potencjału rośliny. Warto wypróbować go na własnej skórze. Na prozaiczne dolegliwości jak zgaga, rany, owrzodzenia – można zastosować naturalne środki. Sok z żyworódki Sok z żyworódki dostarcza nam tego, co najcenniejsze w roślinie. W medycynie ludowej stosowany jest od lat. Ma właściwości kojące, zmniejszające stan zapalny, wykazuje działanie przeciwpasożytnicze oraz wiele innych. Okazuje się także pomocny w stabilizowaniu poziomu glukozy we krwi, co szczególnie istotne jest u osób w stanie przed cukrzycowym. Stosowany jest także w zmniejszaniu zgagi, a być może nawet leczeniu nadżerek na błonie śluzowej żołądka. W odróżnieniu od leków, naturalne sposoby łagodzenia dolegliwości działają przy pomocy niezbadanych mechanizmów i nie ma gwarancji skuteczności (w przypadku leków zresztą też). W większości przypadków wiedza zdobywana jest przez obserwację.  Oto tylko przykłady dolegliwości przytaczanych przez producentów soku z żyworódki, na które okazuje się skutecznym sposobem:  zapalenie spojówek, kurzajki, trudno gojące się rany, oparzenia, wrzody, podwyższona glikemia, zgaga, przykry zapach z ust, trądzik, łupież. Jak stosować sok z żyworódki? Sok z żyworódki stosujemy w zależności od dolegliwości – zewnętrznie lub wewnętrznie. Jeżeli chcemy złagodzić świąd czy przyspieszyć gojenie się ran – należy przemywać sokiem newralgiczne miejsce 3 razy dziennie. Jeżeli borykamy się z kurzajkami najlepiej wykonać okład – nasączony sokiem wacik przyłożyć do kurzajki, obkleić plastrem i pozostawić na noc. Jeżeli natomiast dokucza nam angina można przełknąć w 3 dawkach na dzień sok z żyworódki w ilości 3 ml na dawkę, identycznie można postąpić, jeżeli poziom glikemii oscyluje w granicach górnej normy lub jest podwyższony. Podobnie w przypadku zgagi – z tym, że z założenia powinna wystarczyć jedna porcja. Sok z żyworódki bez kłopotu znajdziemy w aptekach czy sklepach zielarskich. Jeżeli jednak masz żyłkę botaniczną warto przygotować sok samodzielnie. Sok z żyworódki – przepis W pierwszym etapie liście żyworódki należy włożyć do lodówki na 3–5 dni. Po tym czasie przełożyć do szklanego naczynia. Następnie przy pomocy drewnianej łyżki ubijać je do pozyskania soku, po czym włożyć ponownie do lodówki. Tym razem wyłącznie na kilka godzin. Po wyjęciu z lodówki należy przecedzić sok oddzielając go od miazgi. Trudno ocenić jaką ilość soku uzyskamy z konkretnej liczby liści, ale można szacować, że z 2 dużych nawet do 20 ml. e-manus.pl

: Data Publikacji.: 24-03-25

Żurawina wielkoowocowa 'Big Pearl'.

: Opis.: Sadzonka żurawiny odmiany Big Pearl, to zimozielona długowieczna krzewinka dorastająca do kilkunastu centymetrów ponad powierzchnię ziemi.  Zimozielona krzewinka posiadająca dwa rodzaje pędów: krótkie - owoconośne oraz długie, płożące. Kwitnie w czerwcu i lipcu wytwarzając liczne różowobiałe drobne kwiatki przypominające kształtem dziób żurawia. Najbardziej lubuje się w mocno nasłonecznionych terenach torfowisk gdzie poziom wody jest nie wyższy niż 30cm poniżej powierzchni gleby. Nie zaleca się jej upraw na glebach gliniastych, świetnie znosi nadmiar wody w okresach zimowych Jej owoce świetnie nadają się na przetwory. Mają dużo wartości odżywczych. Często bywa także sadzona w celach dekoracyjnych, świetnie nadaje się do każdego ogrodu.

: Data Publikacji.: 24-03-25

Żurawina wielkoowocowa MCFARLIN. Vaccinium macrocarpon MCFARLIN.

: Opis.: Żurawina wielkoowocowa MCFARLIN. Vaccinium macrocarpon MCFARLIN. Gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych. Żurawina wielkoowocowa MCFARLIN to dość późna odmiana o dużych owocach. Odkryta w 1874 r. przez T.H. McFarlina i nazwana od jego nazwiska. Ma krótkie i bardzo liczne pędy owoconośne o jasnozielonych liściach. Różowe kwiaty pojawiają się na początku czerwca, dojrzewa późno bo w drugiej połowie października. Daje duży plon. Posiada duże owoce, długie na 2,7 cm o średnicy 2,4 cm i masie do 1,9 g, O charakterystycznym podłużnym i nieregularnym kształcie. Odmiana odporna na choroby. Podstawowe informacje: Barwa kwiatów: różowe Barwa liści: ciemnozielone Okres kwitnienia: VI - VII Okres owocowania: X Stanowisko: półcieniste, słoneczne Wymagania: gleba kwaśna, piaszczysta, próchniczna, przeciętna ogrodowa, podmokła, umiarkowanie wilgotna, wilgotna Wysokość: do 0,2 m Pielęgnacja i uprawa Żurawina należy do roślin wrzosowatych dlatego preferuje gleby bardzo kwaśne (pH 3,2-4,5), przepuszczalne i z dużą zawartością próchnicy. Ze względu na płytki system korzeniowy – źle znosi niedobór wody, dlatego w czasie uprawy należy dbać o to, aby podłoże było stale wilgotne. Żurawina najlepiej rośnie w miejscach słonecznych gdyż wtedy jej owoce ładnie się wybarwiają, zaś w cieniu pozostają zielone, nawet wtedy kiedy w pełni dojrzeją. Ponadto żurawina posadzona w miejscu zacienionym o wiele słabiej owocuje. Zastosowanie i cechy rośliny Jej błyszczące, czerwone owoce stanowią jaskrawy akcent ogrodu jesienią, zaś białoróżowe kwiaty można podziwiać od czerwca do końca lipca. Żurawina jest też rośliną miododajną. Owoce żurawiny zawierają szereg cenny witamin: A, C, B1, B2, B6, soli mineralnych, kwasów organicznych oraz związków takich jak: antocyjany, karotenoidy, garbniki, pektyny i polifenole, które chronią między innymi przed nowotworami, wzmacniają odporność organizmu, korzystnie wpływają na pracę jelit i trzustki, zapobiegają tworzeniu się kamieni nerkowych. Soki, dżemy i susz polecane są także osobom chorującym na nadciśnienie, jaskrę oraz przerost prostaty. Żurawina wielkoowocowa MCFARLIN.  Duży owoc.  Sadzonki 

: Data Publikacji.: 24-03-25