Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 31-05-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Late Period or Ptolemaic Era Pantheistic Bes.

: Opis.: Late Period or Ptolemaic Era Pantheistic Bes. This bronze with gold inlay statuette, found in Syria, but from Egypt; depicts a composite deity who has the attributes and, therefore, the powers of several different deities with the face of the god Bes. This pantheistic Bes has the remnants of the ram horns of Amun's crown, and several snakes and crocodiles can be seen. The wings and falcon tail are related to the sky god Horus, and the African wolf, Anubis. The erect phallus could represent an ithyphallic Osiris or the Egyptian god of fertility, Min. There are many more aspects which refer to a multitude of divine aspects. By incorporating these elements into a single figure, the statuette protected the owner from many evils. This statuette is dated to circa 7th to 1st century BCE and is now housed in the Fondation Gandur pour l'Art, Geneva, Switzerland. Photo (edited for size): André Longchamp / © Fondation Gandur pour l'Art, Genève. Późny okres lub epoka ptolemejska Panteistyczny Bes. Ta statuetka z brązu ze złotą intarsją, znaleziona w Syrii, ale z Egiptu; przedstawia złożone bóstwo, które ma atrybuty, a zatem moce kilku różnych bóstw z twarzą boga Besa. Ten panteistyczny Bes ma pozostałości rogów baranich z korony Amona i można zobaczyć kilka węży i krokodyli. Skrzydła i ogon sokoła są spokrewnione z bogiem nieba Horusem i afrykańskim wilkiem Anubisem. Wyprostowany fallus mógł reprezentować ityfalicznego Ozyrysa lub egipskiego boga płodności, Min. Istnieje wiele innych aspektów, które odnoszą się do mnóstwa boskich aspektów. Łącząc te elementy w jedną figurę, statuetka chroniła właściciela przed wieloma nieszczęściami. Ta statuetka jest datowana na około VII do I wieku pne i obecnie znajduje się w Fondation Gandur pour l'Art w Genewie w Szwajcarii. Zdjęcie (edytowane pod kątem rozmiaru): André Longchamp / © Fondation Gandur pour l'Art, Genève.

: Data Publikacji.: 18-05-25

THE ORIGIN OF THE NAME 'EGYPT'.

: Opis.: THE ORIGIN OF THE NAME 'EGYPT'. Did you know that Egypt is named after the Memphite creator god, Ptaḥ? Egypt as a word is derived from Latin: Aegyptus ← Greek: Αἴγυπτος (Aiguptos) ← Egyptian: ‹ ḥwt kꜣ ptḥ › "House of the kꜣ of Ptah" a reference to the temple dedicated to Ptah in Men-Nefer (Greek: Memphis) or to the city of Men-Nefer itself. Amorite-Ugaritic texts mention a Kothar-wa-Khasis who lives in HKPT — perhaps to be read as Hikaptah (Egypt) or Men-Nefer (Memphis) in Egypt. In Akkadian, ‹ ḥwt-kꜣ-ptaḥ › is transliterated as 'ḫi-ku-up-ta-aḫ /ḫikuptaḫ/.' The phrase ‹ ḥwt-kꜣ-ptaḥ › is also recorded in the Linear B tablets which encode the Mycenaean Greek language. In Linear B, ‹ ḥwt-kꜣ-ptaḥ › is written as 'a-ku-pi-ti-yo.' POCHODZENIE NAZWY „EGIPT”. Czy wiesz, że nazwa Egipt pochodzi od memfickiego boga stwórcy, Ptaḥ? Egipt jako słowo pochodzi z łaciny: Aegyptus ← grecki: Αἴγυπτος (Aiguptos) ← egipski: ‹ ḥwt kꜣ ptḥ › „Dom kꜣ of Ptah” odniesienie do świątyni poświęconej Ptah w Men-Nefer (gr. Memphis) lub do samego miasta Men-Nefer. Teksty amorycko-ugaryckie wspominają o Kothar-wa-Khasis, który mieszka w HKPT - być może należy je odczytywać jako Hikaptah (Egipt) lub Men-Nefer (Memfis) w Egipcie. W języku akadyjskim ‹ ḥwt-kꜣ-ptaḥ › jest transliterowane jako „ḫi-ku-up-ta-aḫ / ḫikuptaḫ /”. Wyrażenie ‹ ḥwt-kꜣ-ptaḥ › jest również zapisane na tabliczkach linearnych B, które kodują język greki mykeńskiej. W linearnym B ‹ ḥwt-kꜣ-ptaḥ › jest zapisane jako „a-ku-pi-ti-yo”.

: Data Publikacji.: 18-05-25

A detail of a limestone relief of Merit-Ptah

: Opis.: A detail of a limestone relief of Merit-Ptah (Ramose's Wife) represented in a festive gathering next to her husband, in the tomb of the vizier Ramose at Waset (Thebes), New Kingdom, 18th Dynasty, approx. 1400 - 1362 BCE. Ramose was vizier under pharaoh Amenhotep III and, Amenhotep III's son, pharaoh Akhenaten. Fragment wapiennej płaskorzeźby przedstawiającej Merit-Ptah (żonę Ramose'a) podczas uroczystego spotkania obok męża, w grobowcu wezyra Ramose w Waset (Teby), Nowe Królestwo, XVIII dynastia, ok. 1400 - 1362 pne. Ramose był wezyrem za faraona Amenhotepa III i syna Amenhotepa III, faraona Echnatona.

: Data Publikacji.: 18-05-25

The Rosetta Stone

: Opis.: The Rosetta Stone is a granodiorite stele inscribed with three versions of a decree issued in Memphis, Egypt, in 196 BC during the Ptolemaic dynasty in the name of King Ptolemy V Epiphanes. The upper and middle texts are in ancient Egyptian, using hieroglyphic and demotic scripts respectively, while the lower part is in ancient Greek. The decree has only minor differences between the three versions, making the Rosetta Stone the key to deciphering Egyptian writings. The stone was carved during the Hellenistic period and is believed to have originally been displayed inside a temple, possibly in the vicinity of Sais. It was probably moved in late antiquity or during the Mamluk period, and ended up being used as a building material in the construction of Fort Julien near the town of Rashid (Rosetta) in the Nile Delta. It was discovered there in July 1799 by French officer Pierre-François Bouchard during the Napoleonic campaign in Egypt. It was the first bilingual text from Ancient Egypt retrieved in modern times and aroused wide public interest with its potential to decipher this hitherto untranslated hieroglyphic script. Lithographic copies and plaster casts soon began to circulate among European museums and scholars. When the British defeated the French, they took the stone to London under the Capitulation of Alexandria in 1801. It has been on public display at the British Museum almost continuously since 1802 and is the most visited object there. Study of the decree was already underway when the first complete translation of the Greek text was published in 1803. Jean-François Champollion announced the transliteration of Egyptian writings in Paris in 1822; it took even longer before scholars could read the inscriptions and literature of Ancient Egypt with confidence. The main advances in decoding were the recognition that the stone offered three versions of the same text (1799); that demotic text used phonetic characters to spell foreign names (1802); that the hieroglyphic text did as well and had widespread resemblances to the demotic (1814); and that phonetic characters were also used to spell native Egyptian words (1822-1824). Three other fragmentary copies of the same decree were later discovered, and several bilingual or trilingual Egyptian inscriptions are now known, including three slightly earlier Ptolemaic decrees: the Decree of Alexandria in 243 BC, the Decree of Canopus in 238 BC, and the Memphis decree of Ptolemy IV, c. 218 BC The Rosetta Stone is no longer unique, but it was the essential key to modern understanding of ancient Egyptian literature and civilization. The term 'Rosette Stone' is now used to refer to the essential clue to a new field of knowledge. Kamień z Rosetty to granodiorytowa stela z wyrytymi trzema wersjami dekretu wydanego w Memfis w Egipcie w 196 rpne za panowania dynastii Ptolemeuszy w imieniu króla Ptolemeusza V Epifanesa. Górny i środkowy tekst są w starożytnym Egipcie, przy użyciu odpowiednio pisma hieroglificznego i demotycznego, podczas gdy dolna część jest w starożytnej grece. Dekret zawiera tylko niewielkie różnice między trzema wersjami, co czyni kamień z Rosetty kluczem do rozszyfrowania pism egipskich. Kamień został wyrzeźbiony w okresie hellenistycznym i uważa się, że pierwotnie znajdował się w świątyni, prawdopodobnie w pobliżu Sais. Prawdopodobnie został przeniesiony w późnej starożytności lub w okresie mameluków i ostatecznie został użyty jako materiał budowlany przy budowie Fortu Julien w pobliżu miasta Rashid (Rosetta) w delcie Nilu. Został tam odkryty w lipcu 1799 roku przez francuskiego oficera Pierre-François Boucharda podczas kampanii napoleońskiej w Egipcie. Był to pierwszy dwujęzyczny tekst ze starożytnego Egiptu odnaleziony w czasach nowożytnych i wzbudził szerokie zainteresowanie opinii publicznej dzięki możliwości rozszyfrowania nieprzetłumaczonego dotąd pisma hieroglificznego. Kopie litograficzne i odlewy gipsowe wkrótce zaczęły krążyć wśród europejskich muzeów i naukowców. Kiedy Brytyjczycy pokonali Francuzów, zabrali kamień do Londynu pod kapitulacją Aleksandrii w 1801 roku. Jest on wystawiany publicznie w British Museum niemal nieprzerwanie od 1802 roku i jest tam najczęściej odwiedzanym obiektem. Badanie dekretu było już w toku, gdy w 1803 r. Opublikowano pierwsze kompletne tłumaczenie tekstu greckiego. Jean-François Champollion ogłosił transliterację pism egipskich w Paryżu w 1822 r .; zajęło jeszcze więcej czasu, zanim uczeni mogli z pewnością czytać inskrypcje i literaturę starożytnego Egiptu. Głównym postępem w dekodowaniu było uznanie, że kamień oferuje trzy wersje tego samego tekstu (1799); ten demotyczny tekst używał znaków fonetycznych do przeliterowania nazw obcych (1802); że tekst hieroglificzny również działał i był szeroko podobny do tekstu demotycznego (1814); i że znaki fonetyczne były również używane do pisowni rodzimych słów egipskich (1822-1824). Później odkryto trzy inne fragmentaryczne kopie tego samego dekretu, a obecnie znanych jest kilka dwujęzycznych lub trójjęzycznych inskrypcji egipskich, w tym trzy nieco wcześniejsze dekrety ptolemejskie: dekret z Aleksandrii z 243 rpne, dekret z Canopus z 238 rpne i dekret z Memfis Ptolemeusza IV, ok. 218 pne Kamień z Rosetty nie jest już unikatem, ale był kluczem do współczesnego zrozumienia literatury i cywilizacji starożytnego Egiptu. Termin „kamień z rozety” jest obecnie używany w odniesieniu do istotnej wskazówki dotyczącej nowej dziedziny wiedzy.

: Data Publikacji.: 18-05-25