Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 17-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Istnieją korytarze, które łączą Amerykę Północną z Azją pod Cieśniną Beringa.

: Opis.: Istnieją korytarze, które łączą Amerykę Północną z Azją pod Cieśniną Beringa. Potwierdzają to żyjący tam Eskimosi. Te tunele są wciąż otwarte dla ludzi, którzy je znają. Eskimosi twierdzą, że ich przodkowie nie przeszli po powierzchni ale pod ziemią. Istnieją także tunele łączące Afrykę z Ameryka Południową(3200km). Tunel ten łączył również Atlantydę. Wzmianki o tym tunelu można znaleźć w książce, która była pisana przez 500 lat (Oera Linda Boen). Wspomina o zaginięciu Atlantydy: " Drżała ziemia, ciemność zaległa na niebie, słyszałeś te głośne wybuchy i hałasy piorunów. Wtedy król Atlantydy poprowadził ocalałych do kraju Wotan przeolbrzymimi i prastarymi tunelami.".. Wotan to Ameryka Środkowa. Harold Bayley w 1919 roku Napisał: "Dobrze wiadomo, ze komunikacja pomiędzy Wschodem i Zachodem istniała na długo przed odkryciem Ameryki przez Kolumba; nie ma zatem nic nieprawdopodobnego w tradycji stanu Chiapas w Meksyku, którego mieszkańcy twierdza, że ich Wotan, po uregulowaniu spraw na Zachodzie, odwiedził Hiszpanie i Rzym. Opowiadają, że Wotan, podróżował drogą wydrążoną przez jego braci Kulebrow". Wydrążona droga to tunele. Inna historia opowiada, ze w kraju Rua, niektóre plemiona żyją pod ziemia. Niektóre ich wykopy maja po 50 km. A z kolei Harold Wilkins pisze(1945r): "Ciekawostką spotykaną w Azji jest tradycja, ze starożytna Atlantyda miała siec tuneli i przejść biegnących we wszystkich kierunkach; było to wtedy, kiedy jeszcze istniało polaczenie lądowe miedzy tym później zatopionym kontynentem a Afryką i starożytną Brazylią. W Atlantydzie tuneli tych używano jako miejsc do obrzędów czarnej magii". Źródło: "Tajemnice starożytnej Ameryki Południowej" 1945_H. Wilkins "Archaic England"1919 h. Bayley "Oera Linda Boek" Ovira Linda 830 rne.

: Data Publikacji.: 20-03-25

Symbolika labiryntu.

: Opis.: Symbolika labiryntu. Jednym z najbardziej znanych przykładów labiryntu jest ten jeden z obrazów, który ma 11 pierścieni i jest osadzony w kamiennej nawierzchni katedry w Chartres we Francji. Podobnie jak mandale, labirynty są archetypowymi zbiorowymi symbolami, które wykraczają poza wszystkie kultury, ponieważ są zakorzenione w samej świadomości. Labirynt jest „otwartą” mandalą. Otwór prowadzi do środka i na zewnątrz. Oznacza to, że istnieje wnętrze i zewnętrze, napięcie i dynamika. Oferuje również pełen zakres rzeczywistych i potencjalnych znaczeń. Jest używany jako narzędzie medytacyjne i modlitewne – starożytny symbol odnoszący się do całości – który łączy krąg i spiralę na krętej, ale celowej ścieżce. Labirynt jest archetypem, z którym możemy mieć bezpośrednie doświadczenie. Przejście przez labirynt można uznać za inicjację, w której budzi się wiedza zakodowana w Twoim DNA. Jest to ścieżka, którą musimy kroczyć, ale może to być ścieżka, która prowadzi do dobrobytu lub nieszczęścia. Wybór należy do nas. Ten wybór reprezentuje „największy z wyborów” – wybór życia dla najwyższego dobra ze wszystkich (ścieżka pozytywna) lub wybór życia dla egoistycznego dobra jednostki (ścieżka negatywna). Reprezentuje podróż do naszego centrum i z powrotem do świata. Oznacza to, że odbywamy wewnętrzną podróż – jest to podróż prawdy. To, czego doświadczamy i czego się uczymy, pozwala nam dokonywać „wyboru” z mądrością i współczuciem. Następnie wracamy do świata i oferujemy swoje usługi dla większego dobra, w oparciu o wiedzę zdobytą podczas naszej wewnętrznej podróży. „Chodzisz po labiryncie życia. Tak, masz iść do przodu, ale prawie nigdy w linii prostej. Tak, jest element osiągnięcia, początku i końca, ale są one niewielkie w porównaniu z elementem będąc tu i teraz. W chwili, gdy przestaniesz próbować podbić labirynt życia i po prostu go zamieszkiwać, zdasz sobie sprawę, że został zaprojektowany, aby zapewnić ci bezpieczeństwo podczas odkrywania tego, co wydaje się niebezpieczne. Zobaczysz, że jesteś dokładnie tam gdzie chcesz i gdzie mają one być, wijąc się po krętej ścieżce, która ma prowadzić cię nie do przodu, ale do wewnątrz”. Martha Beck

: Data Publikacji.: 20-03-25

Pennatulacea to rząd koralowców, znany również jako pióra morskie.

: Opis.: „Natura używa tylko najdłuższych nici do tkania swoich wzorów, tak że każdy mały kawałek jej tkaniny ujawnia organizację całego gobelinu”. ~Richard P. Feynman Pennatulacea to rząd koralowców, znany również jako pióra morskie. Piora morskie to zwierzęta kolonialne z wieloma polipami (które wyglądają jak miniaturowe ukwiały), z których każdy ma osiem macek. Są wyspecjalizowane w określonych funkcjach: pojedynczy polip wyrasta na sztywną, wyprostowaną łodygę (rachis) i traci macki, tworząc bulwiasty „korzeń” lub szypułkę u podstawy. Inne polipy odgałęziają się od tej centralnej łodygi, tworząc struktury zbierające wodę, struktury żywieniowe i struktury reprodukcyjne. Cała kolonia jest wzmocniona węglanem wapnia w postaci drzazg i środkowego pręta osiowego. Prawdziwe dzieło natury!

: Data Publikacji.: 20-03-25

HENDRIK CASIMIR. Efekt Casimira.

: Opis.: Hendrik Brugt Gerhard Casimir nació en La Haya el 15 de julio de 1909. Casimir estuvo un tiempo en Copenhague, con Niels Bohr. Cuenta en su autobiografía la anécdota de que, a fi n de convencer a sus padres en Holanda de que Bohr era una persona importante, les dijo que al escribirle a Dinamarca bastaba con que pusieran en el sobre “Hendrik Casimir c/o Niels Bohr”, sin más dirección o seña. Así lo hicieron y la carta llegó puntualmente desde Holanda a manos de Casimir, y en muy pocos días. Tal era la infl uencia de los físicos en aquella época. Tras doctorarse, Casimir trabajó como asistente de Wolfgang Pauli en Zúrich. Y en 1938 se convirtió en profesor de física de la Universidad de Leiden. En 1942 se trasladó a los Laboratorios de Investigación de la empresa Philips en Eindhoven. Allí siguió ejerciendo como científi co activo y en 1945 escribió un trabajo que se hizo famoso sobre el principio de Onsager de la reversibilidad microscópica. En 1946 se convirtió en codirector de los Laboratorios de Investigación de Philips y en miembro de su cuerpo de directores en 1956. Falleció el 4 de marzo de 2000. Resulta curioso que en su autobiografía Casimir apenas haga referencia al efecto que lleva su nombre. Se limita a decir que el fenómeno “es mencionado a veces con el nombre de efecto Casimir”, que su existencia “se ha comprobado experimentalmente” y que “sus generalizaciones han resultado tener cierta importancia teórica”. En 1951, hallándose con Pauli participando en una conferencia en Heidelberg, trató de hacerle entender a éste la realidad de dicho efecto. Pauli no dejaba de plantearle objeción tras objeción, hasta que, por fi n, viendo que Casimir seguía empecinado en sus argumentos, Pauli le llamó, y por varias veces, Stehaufmanderl, acepción fuerte de terco o cabezota en el alemán de Suiza y que literalmente signifi ca tentetieso. Baste esa anécdota para poner de manifi esto que no resulta nada sencillo comprender el efecto Casimir. EN 1979, Casimir fue uno de los conferenciantes principales en la celebración del 25 aniversario del CERN, el Centro Europeo de Investigación Nuclear. CARTA MANUSCRITA DE CASIMIR, donde responde a una invitación que le había cursado para visitar el Instituto ICE/IEEC, en Barcelona, en 1999. Por desgracia, la visita ya no pudo tener lugar. Casimir afi rma en la carta que una conferencia que había impartido en Leipzig quizás iba a ser su última aparición en público. 1. EL VACIO interacciona con la materia. Acercará dos placas metálicas paralelas que estén muy próximas entre sí. Ese es el efecto Casimir.  Hendrik Brugt Gerhard Casimir urodził się w Hadze 15 lipca 1909 roku. Kazimierz przebywał w Kopenhadze z Nielsem Bohrem. W swojej autobiografii opowiada anegdotę, że aby przekonać rodziców w Holandii, że Bohr jest ważną postacią, powiedział im, że pisząc do Danii wystarczy wpisać „Hendrik Casimir c/o Niels Bohr” na kopercie. , bez dalszego adresu i podpisu. Tak też uczynili i list przyszedł z Holandii z rąk Kazimierza punktualnie i to w ciągu zaledwie kilku dni. Taki był wpływ ówczesnych fizyków. Po uzyskaniu doktoratu Kazimierz pracował jako asystent Wolfganga Pauliego w Zurychu. A w 1938 został profesorem fizyki na Uniwersytecie w Leiden. W 1942 przeniósł się do Laboratoriów Badawczych firmy Philips w Eindhoven. Tam nadal był aktywnym naukowcem, aw 1945 roku napisał artykuł, który stał się sławny na zasadzie Onsagera dotyczącej mikroskopowej odwracalności. W 1946 został współdyrektorem Laboratoriów Badawczych Philipsa, aw 1956 członkiem rady dyrektorów. Zmarł 4 marca 2000 roku. Ciekawe, że w swojej autobiografii Kazimierz prawie nie wspomina o skutku, który nosi jego imię. Ogranicza się do stwierdzenia, że zjawisko to „nazywa się czasem efektem Casimira”, że jego istnienie „zostało zweryfikowane eksperymentalnie” oraz że „jego okazało się, że uogólnienia mają pewne znaczenie teoretyczne. W 1951 roku, kiedy wraz z Paulim uczestniczył w konferencji w Heidelbergu, starał się skłonić go do zrozumienia realności tego efektu. Pauli nie przestawał mu się sprzeciwiać, aż w końcu, widząc, że Casimir wciąż jest uparty w swoich argumentach, Pauli nazwał go, a kilka razy Stehaufmanderl, co w szwajcarskim niemieckim ma silne znaczenie słowa uparty lub uparty i dosłownie oznacza szukanie po omacku. Ta anegdota wystarczy, aby pokazać, że nie jest łatwo zrozumieć efekt Casimira. W ROKU 1979 Casimir był jednym z głównych mówców podczas obchodów 25-lecia CERN, Europejskiego Centrum Badań Jądrowych. NAPISANY RĘCZNIE LIST KAZIMIRA, w którym odpowiada na przesłane mu zaproszenie do odwiedzenia Instytutu ICE/IEEC w Barcelonie, w 1999 r. Niestety wizyta nie mogła się już odbyć. Kazimierz stwierdza w liście, że wykład, który wygłosił w Lipsku, był być może jego ostatnim publicznym wystąpieniem. 1. PRÓŻNIA oddziałuje z materią. Zbliży do siebie dwie równoległe metalowe płyty, które są bardzo blisko siebie. To jest efekt Casimira.

: Data Publikacji.: 20-03-25