DIANA

• Kraj:Polska
• : Język.:polski
• : Utworzony.: 30-12-17
• : Ostatnie Logowanie.: 16-03-22

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Histologia. Nabłonek prosty i wielowarstwowy. Biologia.

: Opis.: Histologia cz.1 :) Nabłonki to grupa tkanek zwierzęcych, która najwcześniej pojawiła się w toku ewolucji. Pierwsze tego typu grupy komórek spotykamy już u gąbek. Pojawia się ona także jako pierwsza w ciągu ontogenezy (rozwoju osobniczego) dając początek innym typom tkanek. Tkanka nabłonkowa powstaje ze wszystkich trzech listków zarodkowych. Budowa Tkanki te mogą pełnić różne funkcje i w związku z tym być różnie zbudowane, ale ich cechą wspólną są ściśle ułożone komórki. Pomiędzy komórkami tkanki brak niemal całkowicie substancji międzykomórkowej. Taki układ komórek jest utrzymywany dzięki: błonie podstawnej - cienkiej, elastycznej, odpornej na zerwanie błony zbudowanej z białek i wielocukrów produkowanych przez komórki nabłonka. błona ta bierze udział w procesach regeneracyjnych nabłonków rozmaitym połączeniom komórek nabłonka między sobą. Nabłonki nie są ukrwione (wyjątek stanowi skóra płazów) ani nie posiadają unerwienia. Substancje odżywcze dla komórek nabłonka są dostarczane z tkanki łącznej leżącej zwykle pod nabłonkiem. kształt komórek: płaski - komórki są spłaszczonymi wielokątami sześcienny (kostkowy, brukowy) - krótkie graniastosłupy o wielokątnej podstawie walcowaty (cylindryczny) - wydłużone komórki o podstawie najczęściej sześciokątnej  i ich ułożenie: jednowarstwowy - pojedyncza warstwa komórek; występuje zazwyczaj w tych strukturach organizmu gdzie zachodzi dyfuzja, wchłanianie, wydzielanie oraz wydalanie rozmaitych substancji wielowarstwowy - wiele warstw komórek; występuje tam gdzie przede wszystkim potrzebna jest ochrona pseudowarstwowy - wszystkie komórki tkanki leżą na błonie podstawnej, jednak nie wszystkie komórki sięgają wolnej strony tkanki co daje pozornie wielorzędowość tkanki; często komórki tego nabłonka są urzęsione. rodzaje nabłonków: nabłonek jednowarstwowy płaski- buduje pęcherzyki płucne, występuje w torebce Bowmana (w nefronie), zwany śródbłonkiem wyścieła naczynia krwionośne i limfatyczne nabłonek jednowarstwowy sześcienny - wyścieła kanaliki nerkowe i przewody gruczołów wydzielniczych nabłonek jednowarstwowy walcowaty - związany z wydzielaniem (najczęściej śluzu) lub wchłanianiem (np. składników pokarmowych), występuje w przewodzie pokarmowym, gdzie zaopatrzony w mikrokosmki zwiększające powierzchnię chłonną bierze udział w wchłanianiu strawionego pokarmu, a wydzielany przez nabłonek śluz chroni przewód pokarmowy przed szkodliwym działaniem enzymów trawiennych nabłonek pseudowarstwowy - pokrywa drogi oddechowe, jest z reguły urzęsiony co pomaga w oczyszczaniu wdychanego powietrza nabłonek wielowarstwowy płaski - w tym typie nabłonka tylko najbardziej zewnętrzna warstwa komórek ma płaski kształt; występuje w dwóch wariantach: nabłonek rogowaciejący- pokrywa on powierzchnie ciała większości kręgowców, a jego zewnętrzna warstwa nazywana jest naskórkiem i składa się z silnie wysyconych keratyną, rogowaciejących i złuszczających się komórek, komórki położone głęboko, przy błonie podstawnej są aktywne metabolicznie i mają zdolność do dzielenia się co dostarcza nowych komórek i wypycha stare ku górze; naskórek kręgowców produkuje wiele specyficznych tworów: łuski, pióra, paznokcie, kopyta, pazury i rogi nabłonek nierogowaciejący - jego zewnętrzne komórki nie ulegają rogowaceniu, występuje w jamie gębowej, gardle i przełyku, wyścieła pochwę i odbyt. Klasyfikacja  ze wgl na pełnione funkcje: nabłonki okrywające i wyściełające: - nabłonki okrywające oddzielają ciało zwierzęcia od środowiska zewnętrznego; bezkręgowce posiadają tylko nabłonki jednowarstwowe pokryte u płazińców, obleńców, pierścienic i stawonogów zwane oskórkiem - amorficzną (nie mającą budowy komórkowej) warstwą ochronną, kręgowce natomiast mają ciało okryte nabłonkiem wielowarstwowym, rogowaciejącym zwane naskórkiem - nabłonki wyściełające okrywają narządy wewnętrzne i wyściełają jamy ciała, są one bardzo zróżnicowane w budowie ze względu na funkcje jakie pełnią: zaopatrzony w mikrokosmki - nabłonek chłonny jelita, urzęsiony nabłonek dróg oddechowych, cienki śródbłonek naczyń krwionosnych i limfatycznych itd. nabłonki wydzielnicze (= gruczołowe) - ich komórki produkują duże ilości wydzielanych specyficznych substancji, takich jak: pot, mleko, śluz, woskowina, enzymy lub hormony; wydzielane substancje są produkowane: - prosto do płynów ustrojowych (= endokrynowo), tak pracują np. gruczoły wydzielania wewnętrznego produkujące hormony - do środowiska zewnętrznego, też do światła przewodu pokarmowego (= egzokrynowo), przykładem tutaj jest gruczoł potowy, gruczoły jamy ustnej i dwunastnicy oraz części wydzielnicze dużych gruczołów trawiennych jak trzustka i wątroba nabłonki zmysłowe - wyspecjalizowane w odbieraniu bodźców ze środowiska zewnętrznego i wewnętrznego, budują części receptorowe narządów zmysłów: siatkówkę oka, narząd Cortiego w ślimaku ucha, nabłonek węchowy itd. - nabłonki rozrodcze - nie są przez wszystkich wyróżniane jako osobny typ nabłonków, ale dzięki ich podziałom mejotycznym powstają w gonadach (= gruczołach rozrodczych) gamety, to np. nabłonek wyściełający kanaliki nasienne w jądrach. To tyle na dzisiaj :) 

: Data Publikacji.: 12-03-25

Wodorotlenki. Grupa wodorotlenowa. Chemia ogólna.

: Opis.: Dziś troche o wodorotlenkach i nietypowych solach. :) WODOROTLENKI to związki o wzorze ogólnym Me(OH)n, Me to atom metalu, OH czyli grupa wodorotlenowa. Wodorotlenki litowców i berylowców można otrzymać w reakcji tlenku zasadowego z wodą lub w reakcji metalu z wodą, np.: CaO + H2O = Ca(OH)2 2K + 2H2O = 2KOH + H2 Pozostałe wodorotlenki otrzymuje się działając na sól odpowiedniego metalu silną zasadą (NaOH, KOH), np. CuSO4 + 2NaOH = Cu(OH)2 + Na2SO4 (Dajemy dwójke przed naos by wyrównać strony, bardzo ważne w chemii bez tego się nic nie da zrobić) POPULARNE WODOROTLENKI: NaOH - wodorotlenek sodu czyli soda żrąca KOH - wodorotlenek potasu (tak jak wyżej tylko potas) Ca(OH)2 - wodorotlenek wapnia – wapno gaszone Zn(OH)2 - wodorotlenek cynku Al(OH)3 - wodorotlenek glinu Właściwości fizyczne: Są to przeważnie ciała stałe Właściwości chemiczne: Wodorotlenki dzielimy na zasadowe i amfoteryczne. Te pierwsze reagują tylko z kwasami i do tej grupy należą wodorotlenki litowców i berylowców, z wyjątkiem Be(OH)2. Bardzo silne zasady (wodorotlenki litowców) nazywamy alkaliami lub ługami. Pare przykładów: KOH + HCl = KCl + H2O Ca(OH)2 + 2HNO3 = Ca(NO3)2 + 2H2O Do drugiej grupy zaliczamy pozostałe wodorotlenki, reagujące z kwasami i z zasadami. Zn(OH)2 + 2HCl = ZnCl2 + 2H2O Zn(OH)2 + 2KOH = K2ZnO2 + 2H2O SOLE Typowe sole, jakie spotykamy w chemii nieorganicznej, są solami powszechnie znanych kwasów: solnego, siarkowego, azotowego, fosforowego czy węglowego czyli na przykład mój ulubiony H2SO4. Łatwo sięgo uzgadnia. A więc są to: chlorki, siarczany, azotany, fosforany lub węglany. Są takie sole, które nie należą do żadnej z wymienionych wielkich grup, a mimo to są one znane, bo człowiek znalazł dla nich ważne zastosowanie. Niektóre z nich są nieobce nawet laikom. Są to na przykład sole rzadkich kwasów, o nietypowych resztach kwasowych, np.: kwasu chlorowego (HClO3), chromowego (H2CrO4) czy nadmanganowego (HMnO4). W dwóch ostatnich widać że zawierają troche metalu. Do soli nietypowych zaliczamy również wodorosole i hydroksysole. Te pierwsze powstają wtedy, gdy w reakcji z wodorotlenkiem nie wszystkie atomy wodoru kwasu zostają zastąpione atomami metalu (np. K2HPO4 - wodorofosforan potasu), a te drugie - gdy podczas reakcji z kwasem nie wszystkie grupy OH wodorotlenku zostają zastąpione resztą kwasową (np. zasadowy chlorek miedzi Cu(OH)Cl). Niby takie proste a jednak nie. Ciężko to spamiętać. Poniżej znalazłam i wypisałam sole nietypowe ale tak naprawdę powszechne. KMnO4 - nadmanganian potasu - stosowany jako środek bakteriobójczy. W cifie nawet jest. NaHCO3 - wodorowęglan sodu czyli soda oczyszczona - stosowany w proszkach do pieczenia i gaśnicach Na2B4O7 - czteroboran sodu (uwodniony nosi nazwę: boraks) - używany do wyrobu szkła, przy lutowaniu i w analizie chemicznej (perły boraksowe) i szczerze przyznam że pierwszy raz o nim słyszę. NaNO2 - azotyn sodu - popularny konserwant Na2S2O3 - tiosiarczan sodu - stosowany w dawnej fotografii jako utrwalacz. Po to te czerwone sale. KClO3 - chloran potasu (sól Bertholleta) - stosowany do wyrobu zapałek i materiałów wybuchowych NaClO - podchloryn sodu - używany przy odkażaniu wody i aktywny składnik wybielaczy K2CrO4 - chromian potasu - wykorzystywany jako silny utleniacz KBr - bromek potasu - wykorzystywany w medycynie jako środek uspokajający KI - jodek potasu - składnik odkażającej jodyny i płynu Lugola (jod w roztworze wodnym KI) AgI - jodek srebra - stosowany w dawnej fotografii jako środek światłoczuły 

: Data Publikacji.: 12-03-25

MSG. E621. Czy glutaminian sodu jest szkodliwy?

: Opis.: MSG, czyli popularny glutaminian sodu, który bardzo często stosowany jest w żywności, jako wzmacniacz smaku. Wzór sumaryczny: C5H8NNaO4 Masa molowa: 169,11 g/mol Wygląd: biały lub prawie biały, krystaliczny proszek Nomenklatura systematyczna (IUPAC): (2S)-2-amino-5-hydroksy-5-okso-pentanonian sodu Numer CAS: 142-47-2                    6106-04-3 (monohydrat) PubChem: 23672308 Wiele osób uważa, że to właśnie on odpowiedzialny jest za szereg reakcji niepożądanych, a tym samym jest szkodliwy dla organizmu. Inni uważają, że to substancja bezpieczna i wielokrotnie przebadana. Jak więc glutaminian wpływa na nasz organizm i nasze zdrowie? Czy możemy stosować go bez żadnych obaw? Jak pozyskuje się glutaminian? Glutaminian sodu, to nic innego, jak sól kwasu glutaminowego. Kwas ten naturalnie występuje w produktach spożywczych a także w organizmie człowieka. Jest więc on wytwarzany w ustroju a co więcej należy do aminokwasów endogennych. Glutaminian występuje w postaci proszku lub kryształków, jest bezwonny, zaś smak przypomina nieco mięso czy rosół. W produktach stosowany jest często jako wzmacniacz smaku. Znajdziemy go pod symbolem E621. Historia glutaminianu Od setek lat kuchnia dalekowschodnia wykorzystywała jako składnik potraw wodorost listownicę japońską (Laminaria japonica), znany jako kombu. W 1908 roku japoński uczony prof. Kikunae Ikeda wyizolował z listownicy związek chemiczny nadający jej niepowtarzalny smak – kwas glutaminowy. Smak ten nazwano umami. Niedługo po odkryciu rozpoczął produkcję przyprawy, będącej oczyszczonym glutaminianem sodu, która znana jest na Wschodzie jako Aji-no-moto (czyli „istota smaku”). Po raz pierwszy z pszenicy wyizolowano kwas glutaminowy w 1866 roku. Postęp nastąpił w 1908, kiedy to dokładnie przebadano dodatek i stał się on bardzo popularny na japońskich stołach. Łączono kwas również z innymi pierwiastkami jak na przykład potas, wapń, czy też sód. Nowy smak nazwany został umami, czyli „wyśmienity”. Obecnie dodatek ten izoluje się z wielu źródeł. Warto wymienić chociażby hydrolizę ługu z rafinacji buraków cukrowych lub też hydrolizę glutenu z pszenicy i kukurydzy. Na skalę światową otrzymuje się do przez fermentację kultur bakterii, dzięki czemu powstaje MSG. Rocznie produkuje się około 400 tysięcy ton. Kwas glutaminowy na skalę przemysłową uzyskuje się według trzech technologii: z surowców o dużej zawartości białka, które stanowią produkty uboczne (np. śruty poekstrakcyjne, kazeina, albumina, gluten) w wyniku ich hydrolizy kwasowej. z surowców odpadowych w przetwórstwie buraka cukrowego (wywary pomelasowe). z surowców o charakterze węglowodanów – biosynteza (poprzez hodowlę bakterii Corynebacterium glutamicum, Brevibacterium divaricatum, Micrococcus glutamicus, Bacillus megatermium lub bakterii z rodzaju Microbacterium). Glutaminian w żywności Glutaminian najczęściej obecny jest w żywności przetworzonej, aby poprawić jej skład i smak. Występuje w czystej postaci jako E621 i znajdziemy go w szeregu różnorodnych produktów. Między innymi jest on w ekstrakcie drożdżowym, mięsie rybnym, białkach. Na ogół dodawany jest do kostek rosołowych, przypraw, sosów czy marynat. Oczywiście znajdziemy go również w dużych ilościach w daniach typu fast food, pasztetach, parowkach, czy słonych przekąskach, jak chipsy i paluszki. Glutaminian w organizmie człowieka Jak organizm reaguje na obecność glutaminianu? Czy jest on obojętny dla naszego zdrowia. Ja w każdym sztucznym dodatku, zdania na ten temat są po prostu podzielone. Do organizmu dostarczany jest on wraz z żywnością i tylko od sposobu naszego żywienia zależy jaką ilość spożywamy każdego dnia. Trudno ustrzec się przed owym dodatkiem, ponieważ występuje on w ogromnej ilości dań, potraw i produktów. Kupując żywność, warto zapoznać się z ulotką, jakie składniki zawiera. Oczywiście glutaminian nie wpływa drastycznie negatywnie na organizm. Udowodniono, że jest on bezpieczny i przebadany. Jednakże jak każdy dodatek stworzony sztucznie, powinniśmy z pewnym umiarkowaniem stosować. Warto jednak mieć na uwadze, że nadmierne stosowanie owego dodatku żywnościowego sprzyja nadwadze, otyłości i chorobom metabolicznym. Wśród osób wrażliwych może wywoływać ból głowy, nudności, a także reakcje alergiczne. Na ogół jednak nie odczuwamy skutków ubocznych z jego spożywania. Zagrożenia Nie jest klasyfikowany jako substancja szkodliwa i jest zalegalizowany w Unii Europejskiej pod numerem E621. Glutaminian sodu bywa uznawany za przyczynę tzw. syndromu chińskiej restauracji – choroby związanej z nadmiernym spożyciem glutaminianu sodu lub nadwrażliwością na niego. Objawy to zawroty głowy, palpitacje serca, nadmierna potliwość i uczucie niepokoju, notowane po spożyciu posiłku w azjatyckich restauracjach. Jednak dokładna weryfikacja danych nie potwierdziła, aby przyczyną tych dolegliwości był glutaminian sodu, zaś pewne typy reakcji alergicznych na potrawy kuchni chińskiej mogą być powodowane innymi jej składnikami, jak np. grzyby, orzechy i zioła. Część badań wskazuje na związek pomiędzy spożyciem glutaminianu sodu a występowaniem bólów głowy. Przegląd systematyczny opublikowany w 2016 roku wskazuje, że dotychczasowe badania nie potwierdzają takiej zależności, a część z nich mogła zostać przeprowadzona w niewłaściwy sposób.

: Data Publikacji.: 10-03-25

Moringa. Drzewo, które ludziom zapewnia długowieczność.

: Opis.: Moringa jest niezwykłym drzewem, mało znanym w Polsce, lecz bardzo wartościowym. Cechuje się dużą ilością wartości odżywczych, a tym samym leczniczych. Zawiera w swoim składzie ogromną ilość witamin, białko i żelazo.  Niezwykłe drzewo długowieczności. Moringa cechuje się znakomitymi właściwościami odżywczymi, dlatego też współcześnie znalazła się w grupie super żywności. Określa się ją jednym z najzdrowszych produktów na świecie. Pochodzi z Indii i już od wieków jest stosowana zarówno w kuchni, medycynie naturalnej jak i kosmetyce. Wszystkie części moringi można wykorzystać, dlatego też doceniana jest na całym świecie. Liście, kwiaty i kora drzewa są podstawowymi składnikami stosowanymi do produkcji leków w medycynie naturalnej. Z kolei korzenie przypominają nieco chrzan, dlatego też moringa niekiedy zwana jest jako drzewo chrzanowe. Ziarna także są wykorzystywane, albowiem wytwarza się z nich olej moringa, który można stosować zarówno do celów spożywczych, jak i w kosmetyce. Nawet odpadki moringi można wykorzystać, ponieważ uchodzi ona za idealny ekologiczny nawóz. Jakie właściwości odżywcze ma moringa? Moringa to drzewo, które cechuje się ogromną zawartością białka. Szacuje się, że ma go cztery razy więcej aniżeli soja. Co więcej to także bogactwo witaminy E, witaminy A i żelaza. Cechuje się także bardzo wysoką zawartością manganu, chromu i boru. Mangan jest istotny, aby zachować zawsze zdrowe stawy i kości, zaś chrom pomaga w przewlekłym stresie i poprawia przemianę materii. Bor z kolei jest mikroelementem, który wpływa pozytywnie na pracę mózgu, pamięć i koncentrację. Drzewo pełne antyoksydantów. Udowodniono, że drzewo to cechuje się także znaczną zawartością antyoksydantów. W swym składzie zawiera esencjonalne aminokwasy, a także substancje, które hamujących procesy zapalne. Znajdziemy tu kwasy tłuszczowe omega-3, -6 i -9 i aż 46 antyoksydantów. Ma to ogromne znaczenie dla współczesnej wiedzy medycyny naturalnej, ponieważ moringa jest wstanie neutralizować szkodliwe działanie wolnych rodników. Chroni więc komórki ciała przed stresem oksydacyjnym, jaki to może wywołać szereg groźnych chorób, a między innymi nowotworów, cukrzycy, czy też chorób serca. Nie sposób zapomnieć, że moringa jako drzewo o ogromnej zawartości antyoksydantów opóźnia procesy starzenia się, dzięki czemu na dłużej zachowujemy młody wygląd i doskonałe samopoczucie. Warto włączyć ją do codziennej diety i cieszyć się lepszym zdrowiem. Co zawiera moringa? Moringa cechuje się zawartością ponad czterdziestu antyoksydantów. Występują tutaj: Żelatyna, czyli substancja, jaka to odpowiada za to, aby wszystkie witaminy, minerały, zostały przyjęte przez organizm. Salwesterol to także ważny składnik, który należy do grupy substancji o nazwie fitoaleksyny. Ma właściwości antynowotworowe. W tkance zmienia się w toksyczną dla guza substancję i odpowiada za jego likwidację. Chlorofil w drzewie Moringa cechuje się bardzo dużym stężeniem. Oczyszcza organizm, pomaga usunąć szkodliwe i toksyczne związki, a także sprawia, że mniejsza ilość negatywnych substancji dociera do tkanek. http://www.e-manus.pl/ http://www.e-manus.pl/

: Data Publikacji.: 08-03-25