TAJNE LABORATORIUM OBCYCH - STREFA S4.
W świecie szeroko znana jest amerykańska baza wojskowa Area 51, która zyskała rozgłos, jako miejsce przetrzymywania i badania pozaziemskich form życia pochodzących z UFO, który rozbił się w 1947 roku w pobliżu Roswell. Kilka mil od Strefy 51 znajduje się podziemne, tajne laboratorium „S4”. Wygląda ono, jak ukryte pod ziemią ogromne mrowisko o siedmiu kondygnacjach. To skrajnie mało znana baza. Okresowo, służby specjalne celowo podgrzewają atmosferę wokół Strefy 51, przez co laboratorium „S4” łatwiej pozostawało w cieniu. Do czasu.

Pewnej majowej nocy 1989 roku rozgłośnia radiowa Las Vegas nadała niezwykłą historię. Młody fizyk, występujący pod pseudonimem Denis, opowiedział o dziewięciu latających talerzach, które podlegają badaniom przez niewielką grupę rządowych ekspertów w tajnej bazie, położonej niedaleko Papoose Lake.

Denis poinformował, że pracował w tej bazie i jest w pełni zapoznany z prowadzonymi tam badaniami i doświadczeniami. Kilka tygodni później ujawnił swoje prawdziwe nazwisko – Robert Lazar. Od tamtego czasu nie cichną spory wokół postaci Lazara i jego relacji. Zanim Robert Lazar zaistniał w środkach masowego przekazu, radzieckie satelity fotografowały Strefę 51 i S4 trzy razy w miesiącu. Po ujawnieniu przez Lazara prowadzonych tam badań, rejon suchych jezior zaczął być podpatrywany z kosmosu niemal codziennie.

LABORATORIUM S4
Kiedy autokar wiozący pracowników bazy wjechał w obszar strefy S4, przez zaciemnione szyby Lazar dojrzał rząd hangarów wtopionych w zbocze góry. Za ostatnim, dziewiątym, autokar szybko skręcił w lewo i zatrzymał się pasażerów oczekiwała ochrona z psami. Co ciekawe, te rwące się na smyczach bestie nie wydawały żadnych dźwięków. Jak się okazało, wszystkie miały usunięte struny głosowe, aby nie można ich było zlokalizować po szczekaniu albo wyciu. Lazar i jego towarzysze podeszli do jedynych, wykutych w skale drzwi, było to wejście do podziemnego kompleksu badawczego bazy S4.
Za drzwiami znajdował się niewielki pokój z jednym ochroniarzem.

W następnym pomieszczeniu skontrolowano wchodzących i przepuszczono dalej. Długi korytarz prowadził do punktu sterowania drzwiami hangarów, do laboratoriów, punktu medycznego i innych pomieszczeń. Tutaj uczeni zajmowali się nie tylko badaniami fizyko-technicznymi, ale zapoznawali się również z różnymi aspektami dotyczącymi przybyszów z kosmosu.



Według wiedzy Lazara, ewolucja na Ziemi jest od tysiącleci kontrolowana przez Obcych, a w ostatnich dekadach między nimi i uczonymi z bazy S4 prowadzona jest bezpośrednia wymiana technologii. W S4 badano wszystkie technologiczne zagadnienia latających talerzy. Lazar zajmował się problemem fizycznych podstaw ruchu tych aparatów.

Zarówno on, jak i inni badacze uważają, że chodzi tutaj o siły grawitacji i sposoby sterowania tymi siłami. Podstawą systemu przestrzenno-czasowego są grawitacyjne współzależności, dlatego panując nad nimi można ten system dowolnie zmieniać, czyli inaczej mówiąc, przemieszczać się w nim. W hangarze znajdował się „talerz”, dostępny do badań prowadzonych przez Lazara.





Dziesięciotonowy dźwig umożliwiał wynoszenie go na zewnątrz. Niejednokrotnie prowadzono też badania aparatu w locie, jednak Lazar mógł je tylko obserwować tylko z hangaru. Ze względu na gładką powierzchnię i opływowe kształty, nazwał on ten statek kosmiczny „modelem sportowym”.

SYSTEMY NAPĘDOWE UFO
Głównym miejscem pracy Lazara było laboratorium systemów napędowych, gdzie pracował wraz z innym uczonym Barry Castillo. Obaj nie kontaktowali się z innymi grupami badawczymi. W pokoju raportów, swego rodzaju bibliotece, miał dostęp do licznych, tajnych materiałów. Każdy uczony mógł znaleźć tam coś użytecznego dla projektu, którym się zajmował. Czytając raporty innych badaczy, Lazar znalazł potwierdzenie swoich teoretycznych rozwiązań.
Zmiana pola grawitacyjnego nie oznacza jedynie zmiany sił przyciągania-odpychania „talerza”.

Przede wszystkim zachodzi zakrzywienie przestrzeni. Takie obserwowane fenomeny UFO, jak błyskawiczne zniknięcie, zwroty pod praktycznie niemożliwymi kątami, zmiana kształtu i koloru, zachodzą w wyniku zakłócenia przestrzeni wokół latającego obiektu. Aby dostać się z jednego punktu przestrzeni do drugiego, bez względu na ich wzajemną odległość, konieczne jest skrzywienie przestrzeni tak, aby te punkty maksymalnie się do siebie zbliżyły.



Na rysunku z prawej strony pokazane są siłowe linie fal elektromagnetycznych w określonych warunkach – zjawisko, które może zachodzić w przyrodzie. Z lewej zaś strony widać, jak w tę fizykę wpisuje się kształt latającego talerza. Widać wyraźnie, że idea formy dysku UFO nie wynika z przyczyn estetycznych ani aerodynamicznych, ale jedynie z zasad fizyki falowej. Kształt statku jest zaprojektowany tak, aby przy minimalnych stratach energii w całości wpadał w strefę maksymalnych zakłóceń grawitacyjnych i zakrzywienia przestrzeni.



Tworzy się jakby „grawitacyjna bańka”, zawierająca w środku latający dysk. W takich warunkach może on być dla postronnego obserwatora niewidzialny, ponieważ światło dobiegające zza lecącego obiektu będzie docierać do widza nie prostolinijnie, ale omijając „bańkę”, co stworzy złudzenie, że niczego przed nim nie ma.

UKŁAD DELTA:
System napędowy „talerza” składa się ze wzmacniaczy pola oraz reaktora. Trzy wzmacniacze, zamontowane w dolnej części aparatu, mogą się odchylać od pionu i – jak twierdzi Robert Lazar – stanowią jedyną ruchomą część talerza. Możliwość regulacji wzmacniaczy jest konieczna do tworzenia różnych form siły ciągu. Istnieją dwa schematy pracy wzmacniaczy, zasadniczo różniące się od siebie i dające odmienne efekty.

Układ „DELTA” jest wykorzystywany przy lotach międzygwiezdnych. Wszystkie trzy wzmacniacze są skierowane tak, aby ich promienie skupiały się w określonym punkcie poza statkiem.


OCCRON SYSTEM:
Ten układ stosowany jest podczas lotu nad planetą. Fale grawitacyjne są skierowane naprzeciw siebie i tworzą pole, w którym dysk płynie, niczym łódź podwodna. Lazar podkreśla przy tym, że nie chodzi tutaj o antygrawitację, jakby się mogło wydawać, ale o siły przyciągania. Przy tej konfiguracji, wzmacniacze pracują niezależnie od siebie.

Jeden z nich może emitować falę grawitacyjną pionowo w dół, co będzie utrzymywać talerz nad ziemią, a pozostałe mogą być skierowane na boki, aby umożliwić ruch statku w poziomie. Ponieważ wzmacniacze pracują oddzielnie, nie wystarcza energii na stworzenie grawitacyjnej bańki, czyniącej statek niewidzialnym.

ŹRÓDŁO ENERGII GRAWITACYJNEJ:
W badaniach Roberta Lazara ważne miejsce zajmowało źródło energii grawitacyjnej. Zajmowali się tym także uczeni radzieccy. Lazar, jako pierwszy doszedł do wniosku, że w charakterze źródła tej energii stosowany jest pierwiastek o liczbie atomowej 115. Informacje Lazara o istniejącym w S4 zapasie pierwiastka 115 było nie mniej intrygujące, niż jego relacje o samych UFO. Ten super-ciężki pierwiastek na Ziemi w czystym stanie nie występuje, a nauka nie była w stanie przez długi czas go uzyskać.

Pierwiastek 115 jest to nowy, radioaktywny pierwiastek - Ununpentium (Uup). Po raz pierwszy otrzymali go Rosjanie ponad 9 lat temu, ale pojedyncze doniesienie nie wystarczyło, aby włączyć odkrycie do układu okresowego. Obecnie szwedzcy naukowcy mają jednak solidne dowody na istnienie pierwiastka zawierającego w swoim jądrze atomowym 115 protonów. Skoro więc jedna część fantastycznej – jak się wydawało – relacji Roberta Lazara się potwierdza, to może i reszta jest równie prawdziwa? (S).


Es gab viele Sternentore durch die Erde.


Rok 1947 był rokiem dziwnych zdarzeń..



SECRET ALIEN LABORATORY - ZONE S4.

The US military base Area 51, which has gained notoriety for the detention and study of extraterrestrial life forms derived from the UFO that crashed in 1947 near Roswell, is widely known around the world. A few miles from Area 51 is the "S4" underground secret laboratory. It looks like a huge seven-storey anthill hidden underground. This is an extremely unknown base. Periodically, special services intentionally heat up the atmosphere around Area 51, making the S4 laboratory easier to stay in the shadows. By the time.



One night in May 1989, Las Vegas radio broadcast an extraordinary story. A young physicist, nicknamed Denis, told about nine flying saucers that are being investigated by a small group of government experts at a secret base near Papoose Lake.


Denis reported that he has worked at the base and is fully familiar with the research and experiments conducted there. A few weeks later, he revealed his real name - Robert Lazar. Since then, disputes over Lazar's character and his relationship have not subsided. Before Robert Lazar appeared in the media, Soviet satellites photographed Area 51 and S4 three times a month. After Lazar disclosed his research there, the dry lakes area began to be peered from space almost every day.


LABORATORY S4

As the coach carrying the base workers drove into the S4 area, Lazar could see through the darkened windows a row of hangars embedded in the mountainside. Behind the last, ninth, the coach quickly turned left and the passengers stopped, security and dogs were waiting. Interestingly, the leashed beasts made no sounds. As it turned out, they all had their vocal cords removed so that they could not be located by barking or howling. Lazar and his companions approached the only door carved into the rock, the entrance to the underground research complex of the S4 base.

Outside the door was a small room with one bodyguard.


In the next room, those who entered were checked and passed on. A long corridor led to the control point of the hangar doors, to the laboratories, the medical station and other rooms. Here, scientists not only dealt with physico-technical research, but also learned about various aspects of aliens.




According to Lazar's knowledge, evolution on Earth has been controlled by Aliens for millennia, and in recent decades there has been a direct exchange of technology between them and scientists at the S4 base. In S4, all technological issues of flying saucers were studied. Lazar dealt with the problem of the physical basis of the movement of these apparatuses.


Both he and other researchers believe that it is about the forces of gravity and how these forces are controlled. The basis of the space-time system are gravitational interdependencies, therefore, controlling them, you can change this system at will, in other words, move within it. There was a "plate" in the hangar, available for research by Lazar.






A ten-ton crane made it possible to take it outside. The apparatus was also tested in flight more than once, but Lazar could only observe them only from the hangar. Due to its smooth surface and streamlined shapes, he called this spacecraft a "sports model".


UFO propulsion systems

Lazar's main place of work was the propulsion systems laboratory, where he worked with fellow scholar Barry Castillo. Both did not come into contact with other research groups. In the report room, a library of sorts, he had access to numerous secret materials. Any scientist could find there something useful for the project he was working on. Reading the reports of other researchers, Lazar found confirmation of his theoretical solutions.

Changing the gravitational field does not only mean changing the forces of attraction-repulsion of the "plate".


First of all, there is a curvature of space. Such observed UFO phenomena as instant disappearance, twists at virtually impossible angles, change in shape and color, occur as a result of disturbing the space around the flying object. In order to get from one point of space to another, regardless of their mutual distance, it is necessary to skew the space so that these points come as close as possible to each other.




The figure on the right shows the force lines of electromagnetic waves under certain conditions - a phenomenon that can occur in nature. On the left, you can see how the shape of a flying saucer fits into this physics. It is clear that the idea of a UFO disc form is not due to aesthetic or aerodynamic reasons, but only to the principles of wave physics. The shape of the ship is designed so that, with minimal energy losses, it falls entirely into the zone of maximum gravitational disturbances and space curvature.




A kind of "gravitational bubble" is created, containing it inside flying disc. In such conditions, it may be invisible to an outside observer, because the light coming from behind the flying object will not reach the viewer in a straightforward manner, but avoiding the "bubble", which will create the illusion that there is nothing in front of him.


DELTA SYSTEM:

The platter drive system consists of field amplifiers and a reactor. The three amplifiers, mounted at the bottom of the camera, can tilt from the vertical and - as Robert Lazar claims - are the only movable part of the platter. The ability to adjust the amplifiers is necessary to create different forms of thrust. There are two working patterns of amplifiers, fundamentally different from each other and giving different effects.


The "DELTA" system is used for interstellar flights. All three amplifiers are aimed so that their rays are focused at a specific point outside the ship.

OCCRON SYSTEM:

This system is used when flying over a planet. Gravitational waves are directed against each other and create a field in which the disc flows like a submarine. Lazar emphasizes that it is not about anti-gravity, as it might seem, but about the forces of attraction. In this configuration, the amplifiers work independently of each other.


One of them can emit a gravitational wave vertically downwards which will keep the saucer off the ground, and the others can be directed sideways to allow the vessel to move horizontally. Since the amplifiers work separately, there is not enough energy to create a gravitational bubble that makes the ship invisible.


SOURCE OF GRAVITY ENERGY:

In Robert Lazar's research, an important place was played by the source of gravitational energy. This was also done by Soviet scientists. Lazar was the first to conclude that an element with atomic number 115 was used as the source of this energy. Lazar's information about the stock of element 115 in S4 was no less intriguing than his accounts of UFOs themselves. This super-heavy element on Earth does not exist in its pure state, and science has not been able to obtain it for a long time.


Element 115 is a new, radioactive element - Ununpentium (Uup). It was first received by the Russians over 9 years ago, but a single report was not enough to include the discovery in the periodic table. Currently, Swedish scientists have solid evidence of the existence of an element with 115 protons in its nucleus. So if one part of the fantastic - as it seemed - Robert Lazar account is confirmed, maybe the rest are also true? (S).







SECRET ALIEN LABORATORY - ZONE S4.

Der US-Militärstützpunkt Area 51, der für die Inhaftierung und Erforschung außerirdischer Lebensformen bekannt geworden ist, die aus dem 1947 in der Nähe von Roswell abgestürzten UFO abgeleitet wurden, ist weltweit bekannt. Ein paar Meilen von Area 51 entfernt befindet sich das unterirdische Geheimlabor "S4". Es sieht aus wie ein riesiger siebenstöckiger Ameisenhaufen, der unter der Erde versteckt ist. Dies ist eine äußerst unbekannte Basis. In regelmäßigen Abständen heizen spezielle Dienste die Atmosphäre rund um Area 51 absichtlich auf, sodass das S4-Labor leichter im Schatten bleiben kann. Zu der Zeit.



Eines Nachts im Mai 1989 strahlte das Radio von Las Vegas eine außergewöhnliche Geschichte aus. Ein junger Physiker mit dem Spitznamen Denis erzählte von neun fliegenden Untertassen, die von einer kleinen Gruppe von Regierungsexperten auf einer geheimen Basis in der Nähe des Papoose Lake untersucht werden.


Denis berichtet, dass er auf der Basis gearbeitet hat und mit den dort durchgeführten Forschungen und Experimenten bestens vertraut ist. Ein paar Wochen später verriet er seinen richtigen Namen – Robert Lazar. Seitdem haben Streitigkeiten über Lazars Charakter und seine Beziehung nicht nachgelassen. Bevor Robert Lazar in den Medien auftauchte, fotografierten sowjetische Satelliten dreimal im Monat die Area 51 und S4. Nachdem Lazar seine Forschungen dort enthüllt hatte, begann man fast täglich, das Gebiet der trockenen Seen aus dem Weltraum zu begutachten.


LABOR S4

Als der Bus mit den Basisarbeitern in das S4-Gebiet einfuhr, konnte Lazar durch die verdunkelten Fenster eine Reihe von Hangars sehen, die in den Berghang eingebettet waren. Hinter dem letzten, neunten, bog der Bus schnell nach links ab und die Passagiere hielten an, Security und Hunde warteten. Interessanterweise machten die angeleinten Bestien keine Geräusche. Wie sich herausstellte, wurden ihnen allen die Stimmbänder entfernt, damit sie nicht durch Bellen oder Heulen lokalisiert werden konnten. Lazar und seine Gefährten näherten sich der einzigen in den Fels gehauenen Tür, dem Eingang zum unterirdischen Forschungskomplex der S4-Basis.

Vor der Tür war ein kleiner Raum mit einem Leibwächter.


Im Nebenraum wurden die Eintretenden kontrolliert und weitergeleitet. Ein langer Korridor führte zum Kontrollpunkt der Hangartore, zu den Labors, der Krankenstation und anderen Räumen. Hier beschäftigten sich Wissenschaftler nicht nur mit physikalisch-technischer Forschung, sondern lernten auch verschiedene Aspekte von Außerirdischen kennen.




Nach Lazars Kenntnis wurde die Evolution auf der Erde seit Jahrtausenden von Außerirdischen kontrolliert, und in den letzten Jahrzehnten gab es einen direkten Technologieaustausch zwischen ihnen und den Wissenschaftlern der S4-Basis. In S4 wurden alle technologischen Aspekte von fliegenden Untertassen untersucht. Lazar beschäftigte sich mit dem Problem der physikalischen Grundlagen der Bewegung dieser Apparate.


Sowohl er als auch andere Forscher glauben, dass es um die Schwerkraft geht und wie diese Kräfte kontrolliert werden. Die Grundlage des Raum-Zeit-Systems sind gravitative Abhängigkeiten, daher können Sie, wenn Sie sie kontrollieren, dieses System nach Belieben ändern, sich also darin bewegen. Im Hangar gab es eine "Platte", die Lazar für Recherchen zur Verfügung stellte.






Ein Zehn-Tonnen-Kran machte es möglich, ihn nach draußen zu bringen. Die Apparate wurden auch mehr als einmal im Flug getestet, aber Lazar konnte sie nur vom Hangar aus beobachten. Aufgrund seiner glatten Oberfläche und stromlinienförmigen Formen nannte er dieses Raumschiff "Sportmodell".


UFO-Antriebssysteme

Lazars Hauptarbeitsplatz war das Labor für Antriebssysteme, wo er mit seinem Studienkollegen Barry Castillo zusammenarbeitete. Beide kamen nicht in Kontakt mit anderen Forschungsgruppen. Im Berichtraum, einer Art Bibliothek, hatte er Zugang zu zahlreichen Geheimmaterialien. Jeder Wissenschaftler konnte dort etwas Nützliches für das Projekt finden, an dem er arbeitete. Als Lazar die Berichte anderer Forscher las, fand er eine Bestätigung seiner theoretischen Lösungen.

Eine Änderung des Gravitationsfeldes bedeutet nicht nur eine Änderung der Anziehungs- und Abstoßungskräfte der "Platte".


Zunächst einmal gibt es eine Krümmung des Raumes. Solche beobachteten UFO-Phänomene wie sofortiges Verschwinden, Drehungen in praktisch unmöglichen Winkeln, Form- und Farbänderungen treten als Folge der Störung des Raums um das Flugobjekt auf. Um unabhängig von ihrem gegenseitigen Abstand von einem Raumpunkt zum anderen zu gelangen, ist es notwendig, den Raum so zu verzerren, dass diese Punkte einander möglichst nahe kommen.




Die rechte Abbildung zeigt die Kraftlinien elektromagnetischer Wellen unter bestimmten Bedingungen - ein Phänomen, das in der Natur vorkommen kann. Auf der linken Seite sehen Sie, wie sich die Form einer fliegenden Untertasse in diese Physik einfügt. Es ist klar, dass die Idee der UFO-Scheibenform nicht auf ästhetische oder aerodynamische Gründe zurückzuführen ist, sondern nur auf die Prinzipien der Wellenphysik. Die Form des Schiffes ist so ausgelegt, dass es mit minimalen Energieverlusten vollständig in den Bereich maximaler Gravitationsstörungen und Raumkrümmung fällt.




Es entsteht eine Art "Gravitationsblase", die es im Inneren enthält fliegende Scheibe. Unter solchen Bedingungen kann es für einen außenstehenden Beobachter unsichtbar sein, da das Licht, das von hinter dem Flugobjekt kommt, den Betrachter nicht direkt erreicht, sondern die "Blase" vermeidet, die die Illusion erzeugt, dass nichts vor dem Flugkörper ist von ihm.


DELTA-SYSTEM:

Das Plattenantriebssystem besteht aus Feldverstärkern und einer Drossel. Die drei an der Unterseite der Kamera angebrachten Verstärker können aus der Vertikalen geneigt werden und sind - wie Robert Lazar behauptet - der einzige bewegliche Teil des Plattentellers. Die Verstellbarkeit der Verstärker ist notwendig, um unterschiedliche Schubformen zu erzeugen. Es gibt zwei Arbeitsmuster von Verstärkern, die sich grundlegend voneinander unterscheiden und unterschiedliche Effekte haben.


Für interstellare Flüge wird das "DELTA"-System verwendet. Alle drei Verstärker sind so ausgerichtet, dass ihre Strahlen auf einen bestimmten Punkt außerhalb des Schiffes fokussiert werden.

OCCRON-SYSTEM:

Dieses System wird beim Überfliegen eines Planeten verwendet. Gravitationswellen werden gegeneinander gerichtet und erzeugen ein Feld, in dem die Scheibe wie ein U-Boot strömt. Lazar betont, dass es nicht um Antigravitation geht, wie es scheinen mag, sondern um Anziehungskräfte. In dieser Konfiguration arbeiten die Verstärker unabhängig voneinander.


Einer von ihnen kann eine Gravitationswelle vertikal nach unten aussenden, die die Untertasse vom Boden fernhält, und die anderen können seitwärts gerichtet werden, damit sich das Gefäß horizontal bewegen kann. Da die Verstärker separat arbeiten, reicht die Energie nicht aus, um eine Gravitationsblase zu erzeugen, die das Schiff unsichtbar macht.


QUELLE DER SCHWERPUNKTENERGIE:

In der Forschung von Robert Lazar spielte die Quelle der Gravitationsenergie eine wichtige Rolle. Dies wurde auch von sowjetischen Wissenschaftlern durchgeführt. Lazar war der erste, der schlussfolgerte, dass ein Element mit der Ordnungszahl 115 als Quelle dieser Energie verwendet wurde.Lazars Informationen über den Bestand an Element 115 in S4 waren nicht weniger faszinierend als seine Berichte über UFOs selbst. Dieses superschwere Element auf der Erde existiert nicht in reinem Zustand, und die Wissenschaft konnte es schon lange nicht mehr gewinnen.


Element 115 ist ein neues, radioaktives Element - Ununpentium (Uup). Es wurde erstmals vor über 9 Jahren von den Russen erhalten, aber ein einziger Bericht reichte nicht aus, um die Entdeckung in das Periodensystem aufzunehmen. Derzeit haben schwedische Wissenschaftler solide Beweise für die Existenz eines Elements mit 115 Protonen in seinem Kern. Wenn also ein Teil des fantastischen - wie es schien - Robert Lazar-Berichts bestätigt wird, ist der Rest vielleicht auch wahr? (S).







СЕКРЕТНАЯ ИНОСТРАННАЯ ЛАБОРАТОРИЯ - ЗОНА S4.

Военная база США Зона 51, получившая известность благодаря задержанию и изучению внеземных форм жизни, произошедших от НЛО, разбившегося в 1947 году недалеко от Розуэлла, широко известна во всем мире. В нескольких милях от Зоны 51 находится подземная секретная лаборатория "S4". Похоже на спрятанный под землей огромный семиэтажный муравейник. Это крайне неизвестная база. Периодически спецслужбы намеренно нагревают атмосферу вокруг Зоны 51, благодаря чему лаборатории S4 легче оставаться в тени. Тем временем.



Однажды ночью в мае 1989 года радио Лас-Вегаса передало необычную историю. Молодой физик по прозвищу Денис рассказал о девяти летающих тарелках, которые исследует небольшая группа правительственных экспертов на секретной базе у озера Папуз.


Денис сообщил, что работал на базе и хорошо знаком с проводимыми там исследованиями и экспериментами. Через несколько недель он раскрыл свое настоящее имя - Роберт Лазар. С тех пор не утихают споры по поводу характера Лазаря и его отношений. До появления Роберта Лазара в СМИ советские спутники фотографировали Зону 51 и S4 три раза в месяц. После того, как Лазар раскрыл там свои исследования, на засушливые озера начали наблюдать из космоса почти каждый день.


ЛАБОРАТОРИЯ S4

Когда карета с рабочими базы въезжала в зону S4, Лазар мог видеть через затемненные окна ряд ангаров, встроенных в склон горы. За последним, девятым вагон быстро свернул налево и пассажиры остановились, их ждали охрана и собаки. Что интересно, звери на привязи не издавали никаких звуков. Как оказалось, всем им удалили голосовые связки, чтобы их нельзя было обнаружить по лаю или вою. Лазар и его товарищи подошли к единственной двери, высеченной в скале, входу в подземный исследовательский комплекс базы S4.

За дверью была небольшая комната с одним телохранителем.


В соседней комнате тех, кто вошел, проверяли и пропускали. Длинный коридор вел к контрольной точке ворот ангара, в лаборатории, медпункт и другие помещения. Здесь ученые не только занимались физико-техническими исследованиями, но и узнали о различных аспектах жизни пришельцев.




Согласно знаниям Лазара, эволюция на Земле находилась под контролем пришельцев на протяжении тысячелетий, а в последние десятилетия между ними и учеными на базе S4 происходил прямой обмен технологиями. В S4 были изучены все технологические вопросы летающих тарелок. Лазар занимался проблемой физических основ движения этих аппаратов.


И он, и другие исследователи считают, что дело в силах гравитации и в том, как ими управлять. В основе пространственно-временной системы лежат гравитационные взаимозависимости, поэтому, управляя ими, вы можете изменять эту систему по своему желанию, другими словами, перемещаться внутри нее. В ангаре была «тарелка», доступная для исследования Лазару.






Десятитонный кран позволил вывести его на улицу. Аппарат также неоднократно испытывался в полете, но Лазар мог наблюдать за ними только из ангара. За гладкую поверхность и обтекаемые формы он назвал этот космический корабль «спортивной моделью».


Двигательные установки НЛО

Основным местом работы Лазара была лаборатория двигательных систем, где он работал с другим ученым Барри Кастильо. Оба не контактировали с другими исследовательскими группами. В комнате для отчетов, своего рода библиотеке, он имел доступ к многочисленным секретным материалам. Любой ученый мог найти там что-нибудь полезное для проекта, над которым работал. Читая отчеты других исследователей, Лазар нашел подтверждение своим теоретическим решениям.

Изменение гравитационного поля означает не только изменение сил притяжения-отталкивания «тарелки».


Прежде всего, это искривление пространства. Такие наблюдаемые явления НЛО, как мгновенное исчезновение, повороты под практически невозможными углами, изменение формы и цвета, происходят в результате нарушения пространства вокруг летающего объекта. Чтобы попасть из одной точки пространства в другую, независимо от их взаимного расстояния, необходимо наклонить пространство так, чтобы эти точки подошли как можно ближе друг к другу.




На рисунке справа показаны силовые линии электромагнитных волн при определенных условиях - явление, которое может происходить в природе. Слева вы можете увидеть, как форма летающей тарелки вписывается в эту физику. Понятно, что идея формы диска НЛО возникла не из эстетических или аэродинамических соображений, а только из принципов волновой физики. Форма корабля спроектирована так, чтобы с минимальными потерями энергии он целиком попадал в зону максимальных гравитационных возмущений и кривизны пространства.




Создается своеобразный «гравитационный пузырь», содержащий его внутри летающий диск. В таких условиях он может быть невидимым для постороннего наблюдателя, потому что свет, исходящий из-за летающего объекта, не достигнет зрителя прямым образом, но позволит избежать «пузыря», который создаст иллюзию того, что впереди ничего нет. его.


СИСТЕМА ДЕЛЬТА:

Система привода диска состоит из усилителей поля и реактора. Три усилителя, установленные в нижней части камеры, могут отклоняться от вертикали и, как утверждает Роберт Лазар, являются единственной подвижной частью пластины. Возможность регулировки усилителей необходима для создания различных форм тяги. Есть две схемы работы усилителей, принципиально отличающиеся друг от друга и дающие разные эффекты.


Система «ДЕЛЬТА» используется для межзвездных полетов. Все три усилителя нацелены так, что их лучи фокусируются в определенной точке вне корабля.

СИСТЕМА OCCRON:

Эта система используется при полете над планетой. Гравитационные волны направлены друг против друга и создают поле, в котором диск движется, как подводная лодка. Лазар подчеркивает, что дело не в антигравитации, как может показаться, а в силах притяжения. В этой конфигурации усилители работают независимо друг от друга.


Один из них может излучать гравитационную волну вертикально вниз, которая будет удерживать блюдце от земли, а другие могут быть направлены в сторону, позволяя судну двигаться по горизонтали. Поскольку усилители работают отдельно, энергии не хватает для создания гравитационного пузыря, который делает корабль невидимым.


ИСТОЧНИК ГРАВИТАЦИОННОЙ ЭНЕРГИИ:

В исследованиях Роберта Лазара важное место занимал источник гравитационной энергии. Это сделали и советские ученые. Лазар был первым, кто пришел к выводу, что в качестве источника этой энергии использовался элемент с атомным номером 115. Информация Лазара о запасе элемента 115 в S4 была не менее интригующей, чем его рассказы о самих НЛО. Этот сверхтяжелый элемент на Земле не существует в чистом виде, и наука долгое время не могла его получить.


Элемент 115 - это новый радиоактивный элемент - Унунпентиум (Ууп). Впервые оно было получено русскими более 9 лет назад, но одного отчета было недостаточно, чтобы включить открытие в периодическую таблицу Менделеева. В настоящее время у шведских ученых есть веские доказательства существования элемента, в ядре которого содержится 115 протонов. Так что, если одна часть фантастического, как казалось, рассказа Роберта Лазара подтверждается, может быть, все остальное также верно? (S).


element 115