Hierarchie anielskie, głęboko zakorzenione w mistycyzmie i tradycji religijnej. Hierarchie te przedstawiają zorganizowany wszechświat niebiańskich istot pełniących określone role. Hierarchie te, wyraźnie obecne w tradycjach chrześcijańskich i judaistycznych, ukazują złożony duchowy kosmos, w którym aniołowie wykraczają poza zwykłe role posłańców, odgrywając kluczową rolę w kosmicznym zarządzaniu i stworzeniu.
W teologii chrześcijańskiej, ukształtowanej przez postacie takie jak Pseudo-Dionizy Areopagita i Tomasz z Akwinu, anioły dzielą się na dziewięć rzędów w trzech sferach. Najwyższa sfera gości Serafinów, Cherubinów i Trony, poświęcone boskiej kontemplacji i kultowi. Środkowa sfera obejmuje Dominia, Cnoty i Moce, nadzorujące prawa kosmiczne. Najbliższa ludzkości sfera obejmuje Księstwa, Archanioły i Anioły, działające jako przewodnicy i posłańcy dla ludzi. Każdy porządek odzwierciedla aspekt Bożej natury i wypełnia konkretny aspekt Boskiego planu.
Kabała judaistyczna przeplata anielskie hierarchie z sefirotami Drzewa Życia, postrzegając anioły jako boskie przejawy łączące Nieskończone ze skończonym światem. Tutaj anioły służą zarówno jako siły kosmiczne, jak i duchowi przewodnicy, pomagając duszy w poszukiwaniu boskiego zrozumienia.
Te hierarchiczne struktury, choć zróżnicowane w interpretacji, konsekwentnie przedstawiają aniołów jako ucieleśnienia boskiej mądrości i woli, niezbędne w harmonizacji sfer duchowych i materialnych. Badanie tych hierarchii oferuje bogaty wgląd w porządek kosmiczny i rolę istot duchowych w szerszym wszechświecie.