Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 27-09-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Zainteresowanie Mahenjo-Daro osiągnęło punkt kulminacyjny, gdy możliwe było zbadanie wykopanych ruin z góry.

: Opis.: Zainteresowanie Mahenjo-Daro osiągnęło punkt kulminacyjny, gdy możliwe było zbadanie wykopanych ruin z góry. Odczytano ślad niewytłumaczalnej potężnej fali. Ściany i budynki zostały stopione z powodu wysokiej temperatury, miejscami - do zielonkawego szkła. Szkielety ludzkie za życia przyjmowały naturalną postawę. Tylko ci, którzy byli na ulicach, zmarli, zakrywając twarze rękami. Wszystko to wpłynęło na wyniki wniosków naukowców. Około dwa lata po badaniu dane nie zostały ujawnione. Jednak po pewnym czasie wyrok został opublikowany na całym świecie. Mohendżo-Daro - zniszczone przez wybuch nuklearny. Ta wersja była również wspierana przez innych naukowców, którzy badali szczątki. Napromieniowane szkielety, stopione ściany domów i warstwy gruzu rozdzielane stopionym szkłem. Co jeszcze odkryli archeolodzy w ruinach miasta sprzed 4 tys. lat? W 1922 roku pionier indyjskiej archeologii, R. D. Banerdżi znalazł na jednej z wysp rzeki Indus w Pakistanie niepozorny kawałek krzemiennego narzędzia. Nie spodziewał się wtedy, że trafił na jedno z najbardziej tajemniczych i szokujących odkryć w historii. Prace archeologiczne Johna Marshalla ujawniły ruiny starożytnego miasta o powierzchni ponad 250 ha, otoczonego murem. Metropolia zdaniem historyków nosiła nazwę Kukkutarma i założono ją ok. XXVI wieku p.n.e. Miejscowi nazywali to miejsce Mohendżo-Daro - Wzgórze Umarłych. Wedle szacunków w szczytowym momencie miasto liczyło 35-40 tys. mieszkańców i stanowiło jedno z centrów tzw. cywilizacji doliny Indusu, która obejmowała obszar dzisiejszego Pakistanu i krańce północno-zachodnich Indii. Choć uznawana była ona za największą pod względem terytorialnym starożytną cywilizację, po upadku w XIV w. p.n.e. została niemal zapomniana. Do jej innych znaczących ośrodków należały Harappa, Lothal, Kalibangan oraz Mehrgarh. Do najważniejszych zabudowań miasta należały: Wielka Łaźnia (kompleks wielu komnat i ośmiu łazienek usytuowanych wokół basenu w obrębie cytadeli miejskiej), Dom Wodza, Wielki Spichlerz i Dom Zgromadzeń. Około 4 tys. lat temu, z dnia na dzień, ogromne miasto przestało istnieć. Zagłada nadeszła niespodziewanie, o czym mogą świadczyć odkryte przez archeologów szkielety rozrzucone po całym terenie. Na szczątkach nie znać było żadnych śladów śmierci w walce i nie było przy nich broni. W jednym z domów odnaleziono szczątki rodziny, którą kataklizm zastał przy posiłku. WYBUCH JĄDROWY PRZED NASZĄ ERĄ? Badania naukowe wykazały, że ulice starożytnej metropolii pokrywały fragmenty sczerniałego oraz pokryte pęcherzykami kamienie. Liczniki Geigera wskazały, że teren wokół Mohendżo Daro jest bardziej napromieniowany, niż Hieroshima. Część ofiar miała zęby zabarwione na zielono jak po ćwiczeniach nuklearnych na amerykańskich poligonach w Nevadzie. Według jednej z teorii zagładę miastu przyniosło użycie broni atomowej, co biorąc pod uwagę przybliżoną datę zagłady, wydaje się wręcz niewiarygodne. Pisarz i badacz tajemnic starożytnych kultur, David Hatcher Childress, przedstawił teorię, według której Mohendżo-Daro zostało zniszczone w wyniku wybuchu nuklearnego. Podobnego zdania był archeolog Aleksander Gorbowski, który w swojej książce "Zagadki historii starożytnej" napisał: Wyglądało to tak, jakby miał tam miejsce jakiś przerażający kataklizm. Znalezione tam szkielety były równie radioaktywne, co ciała ofiar Hiroszimy i Nagasaki. Sowieccy archeolodzy odkryli tam szkielet, którego poziom napromieniowania przekraczał normę aż pięćdziesięciokrotnie. Ponadto w Mohendżo-Daro natrafiano często na ciemne grudy nazywane "czarnymi kamieniami", które były najprawdopodobniej fragmentami ceramiki stopionymi razem w wyniku działania ogromnej temperatury. David W. Davenport, współautor książki "Atomowa zagłada 2000 lat p.n.e.", wyznaczył w ruinach miasta trzy strefy zniszczeń, a na podstawie stopionej na szkło gliny stwierdził, że większość budynków została spalona w temperaturze powyżej 5 tys. Stopni Celsjusza. CO MÓWIĄ STAROŻYTNE KSIĘGI? Dwa największe starożytne hinduskie eposy, Mahabharata i Ramajana, opowiadają o bogach, demonach i straszliwych wojnach. Jednak jeden z fragmentów Mahabharaty, analizowany w kontekście odkrycia na Wzgórzu Umarłych, przeraża i szokuje. W tekście możemy przeczytać: Świat wypalony ogniem taczał się w piekielnym gorącu. Woda gotowała się w rzekach i wyparowywała. Ginęły wszystkie zwierzęta, a wróg padał jak ścięty kosą. (…) Pojedynczy pocisk niósł całą potęgę Wszechświata. Rozpalona kolumna dymu i płomieni jasna jak tysiąc słońc wzniosła się w pełnej okazałości. Wieśniacy, mieszczanie i wojownicy skakali do rzek, aby zmyć z siebie trujący pył. Czy tysiące lat temu istniała już na Ziemi doskonale rozwinięta cywilizacja, która unicestwiła się w wyniku wojny atomowej? Wiele odkryć przemawia za tym, że nasi przodkowie mogli dysponować niezwykle zaawansowaną technologią. Istnieje jeszcze inne wyjaśnienie fenomenu tektytów. Wojny atomowe starożytności to temat niezwykle kontrowersyjny i wprawiający w zdumienie wielu współczesnych badaczy historii. Wedy mówią o podróżach kosmicznych i różnych pojazdach latających, wimanach, które z powodzeniem pokonują ziemską grawitację. Mohendżo-Daro to największa osada protomiejska na obszarze cywilizacji doliny Indusu, obecnie leżąca na terenie Pakistanu. Zbudowana została prawdopodobnie przez Drawidów w drugiej połowie III tysiąclecia p.n.e., a odkryta w latach 20. XX wieku przez angielskiego archeologa Johna Marshalla. Miasto o powierzchni ponad 250 ha, otoczone było murem, którego głównym przeznaczeniem była najprawdopodobniej ochrona miasta przed częstymi wylewami Indusu (chociaż miasto nie było położone bezpośrednio nad brzegiem rzeki, lecz na szczycie wzniesienia, znajdującego się na terenie doliny zalewowej Indusu, co w dużym stopniu chroniło je przed regularnym zalewaniem). Najważniejsze budowle miejskie zidentyfikowane przez archeologów to: Wielka Łaźnia, położona w obrębie cytadeli miejskiej. Był to kompleks wielu komnat i ośmiu łazienek usytuowanych wokół basenu o wymiarach 12×7×2,5 metra. Na krótszych bokach basenu znajdowały się schody ułatwiające wejście i wyjście z basenu. Woda napływała z wykładanej cegłami studni. Dno basenu było pochyłe i strome. Dom Wodza, wyróżniający się wielkością dom położony na cytadeli na wschód od Wielkiej Łaźni. Posiadał tylko jedno wejście i pozbawiony był okien na zewnątrz budynku. Wszystkie okna wychodziły na dziedziniec wewnętrzny. Wielki Spichlerz, składający się z magazynów ustawionych na platformie, zbudowanej z 27 bloków z wąskimi kanałami wentylacyjnymi, zapewniającymi prawidłową cyrkulację powietrza. Położony był w zachodniej części cytadeli. Dom Zgromadzeń, położony na południe od cytadeli. Budynek składał się z sali o powierzchni 900 m², krytej dachem wspartym na 29 drewnianych kolumnach, oraz niewielkiej komnaty o charakterze reprezentacyjnym. Badania archeologiczne wykazały że miasto zostało założone na dziewiczym terenie i zbudowane według planu około XXVI wieku p.n.e. Wejścia do domów prowadziły z bocznych uliczek, korytarz wejściowy prowadził na wewnętrzny dziedziniec do którego przylegały inne pomieszczenia. Miasto wyróżniało się również rozbudowaną siecią wodno-kanalizacyjną, stąd w większości domów jednym z pomieszczeń była łazienka z posadzką z wypalanych cegieł, a czasami również toaleta. Według jednej z teorii zbudowane przez Drawidów w drugiej połowie III tysiąclecia p.n.e.

: Data Publikacji.: 18-09-25

Jak i gdzie uprawiać winogrona? Winogrona to najpopularniejsze owoce na świecie.

: Opis.: Z pewnością każdy, kto choć raz odwiedził południe Europy, z rozrzewnieniem wspomina zapierający dech w piersiach romantyczny widok sięgającej po horyzont winnicy. Krzewy ustawione w różnych rzędach, jak pod linijkę, ogrzewane gorącymi promieniami południowego słońca nadającymi gronom wyjątkowy smak i aromat. winnica W zależności od klimatu uprawy mogą wyglądać inaczej. Dla porównania winnice na wulkanicznej wyspie Lanzarote, wchodzącej w skład Wysp Kanaryjskich, gdzie słońce świeci przez 330 dni, a w miesiącach letnich suma opadów miesięcznych nie przekracza 2 mm i zdarzają się tylko przez kilka dni, są bardzo awangardowe. Tam miniaturowe krzewy winorośli rosną w zagłębieniach bardzo żyznego podłoża wulkanicznego, chronione przed wysuszającym wiatrem, ale wystawione na działanie intensywnego słońca. Grona popularnego tam szczepu Malvasia, pochodzącego jeszcze z czasów antycznych, są stosunkowo małe, o delikatnej skórce, ale bardzo słodkie. winnica na Lanzarote Ze względu na wykorzystanie występują dwa rodzaje winogron: deserowe i uprawiane na przetwory czy wino. Te drugie rosną w gruncie, a deserowe częściej są hodowane w szklarniach, aby odpowiednio dojrzały. Są też odmiany bardziej uniwersalne, np. przerobowe, które mają niepowtarzalny smak. W królewskim ogrodzie Hampton Court w Anglii winogrona uprawia się w zabytkowej szklarni tuż pod szklaną kopułą, a ich główne pnie i korzenie znajdują się na zewnątrz i sięgają w głąb ogrodu, gdzie usuwa się wszelką roślinność, która mogłaby konkurować z nimi o wodę i składniki pokarmowe. Są to rośliny długowieczne. Krzewy winorośli w ogrodzie zostały tam posadzone w XVIII wieku i rosną tam do dziś, mając już ponad 250 lat. winorośl w Hampton Court Odpowiednie stanowisko dla winogron Znalezienie optymalnego stanowiska dla winogron jest najbardziej istotną sprawą przy uprawie tego wspaniałego pnącza czy krzewu. Są stosowane dwa rodzaje uprawy winogron: na zewnątrz w gruncie i w szklarni. To, w jaki sposób będziemy je uprawiać, w dużej mierze zależy od gatunku i odmiany rośliny. Uprawa szklarniowa nie jest jeszcze rozpowszechniona w Polsce. Winogrona przeznaczone na wino na ogół potrzebują ciepłego słonecznego miejsca z dobrze zdrenowaną żyzną glebą o dużej zawartości materii organicznej. Winorośl najlepiej rośnie na glebach piaszczystych z dużą zawartością grubszej frakcji kamienistej dla lepszego drenażu oraz na glebie piaszczysto-gliniastej z dużą zawartością wapnia. Jednak na tego typu glebach winorośl może cierpieć z powodu niedostatku wody w okresach suszy i być uszkadzana przez przymrozki. Dlatego w Polsce lepsza jest gleba gliniasto-piaszczysta. Kwasowość gleby zależy też od gatunku. Większość odmian wymaga gleby o odczynie obojętnym (6,5–7,2 pH), inne, szczególnie odmiany amerykańskie, dobrze rosną na lekko kwaśnych glebach (5–6 pH). Łatwo go zmierzyć za pomocą prostego miernika pH gleby. Dzięki temu będziemy wiedzieć, którą odmianę wybrać i jak przygotować ziemię (wapno ogrodnicze). drobne kamienie żwir Jako że wiele odmian winogron często pada ofiarą chorób, najlepiej jest wybrać miejsce z dobrą cyrkulacją powietrza. Najczęściej uprawia się je w rzędach zwróconych w kierunku południowym lub południowo-zachodnim (Pn->Pd). uprawa winorośli Jeśli nie rozważamy hodowli większej ilości winorośli, a zależy nam na kilku roślinach w ogrodzie, najlepiej posadzić je przy południowej ścianie budynku, gdzie będą miały zaciszne, dobrze nasłonecznione miejsce. Winogrona można prowadzić na wszelkiego rodzaju podporach mocowanych do ściany budynku, balkonu lub przy ogrodzeniu. Sadzonki winorośli możemy też posadzić przy altanach i pergolach od strony południowej, ale wtedy musimy zdecydować się na odmiany szczególnie odporne na mróz. Odmiany uprawiane w gruncie rzadko potrzebują dodatkowego podlewania, chyba że przez pierwszy rok po posadzeniu i przez dłuższy okres panują susze. Jeśli chodzi o odporność roślin na mrozy, to należy wybierać odmiany predysponowane do naszego klimatu. Zdarza się, że sadzonki przywiezione z wojaży zagranicznych przemarzają w naszych warunkach klimatycznych. Wybór odmiany winogron Musimy się zdecydować, czy chcemy hodować odmiany winogron deserowych, czy odmiany przerobowe. Niektóre odmiany stosowane na wino czy soki o średnich smacznych owocach mogą być również traktowane jako deserowe, choć są nieco mniejsze. Te odmiany można uważać za uniwersalne. Niektóre winorośle ze względu na szczególną siłę wzrostu mogą być zakwalifikowane jako odmiany ozdobne. To one w krótkim czasie są w stanie obrosnąć całą pergolę. własne winogrona w ogrodzie Odmiany deserowe winorośli to przeważnie te o większych, soczystych, smacznych owocach, chrupiące w środku i o delikatnej skórce. Wśród hodowanych w warunkach polskich występują: Prim (syn.’Palatina’) Odmiana żółtozielona o dużych, smacznych, muszkatowych owocach, wcześnie dojrzewająca (wrzesień), łatwa w uprawie, rośnie nawet na słabszych glebach (6,0–7,5 pH), średnio odporna na choroby, mrozoodporna. Nadaje się również do produkcji wina. Najlepiej posadzić ją przy południowym murze lub ścianie budynku. Agat Doński Odmiana o ciemnogranatowych średnich, lekko elipsoidalnych, chrupkich owocach, wcześnie dojrzewająca (wrzesień), najlepiej rośnie na glebie mniej kwaśnej (6,0–7,5 pH), jest dość odporna na choroby, mrozoodporna, łatwa w uprawie. Potrafi owocować już w drugim roku po posadzeniu. Można je prowadzić wysoko lub nisko. Alden Odmiana amerykańska, ciemnogranatowa o owalnych smacznych owocach i o szczególnie dekoracyjnych liściach przebarwiających się jesienią na intensywnie czerwony kolor. Odmiana silnie rosnąca, plenna, mrozoodporna, ale późno dojrzewająca, polecana do uprawy w cieplejszych rejonach Polski, odporna na choroby grzybowe. Trudniejsza w uprawie, niekiedy zrzuca młode zawiązki owoców. Najlepiej uprawiać ją pod południowymi ścianami lub w szklarniach. Odmiana ta nadaje się również do przerobu na wino. Fredonia Odmiana o silnym wzroście polecana do obsadzania altan o dużych czarnopurpurowych owocach, wcześnie dojrzewająca (wrzesień). Odporna na choroby i mróz New York Muscat Odmiana o dużych czerwonawych owocach cylindryczno-stożkowatych, słodkich, wcześnie dojrzewająca (wrzesień). Może być również stosowana do przerobu na wino i soki. Odmiana odporna na szkodniki i mróz. winogrona deserowe Odmiany przerobowe winorośli cechuje je wysoka mrozoodporność (większa niż u winorośli deserowej) i duża plenność, wcześnie dojrzewa, a miąższ jest bardziej soczysty i mniej chrupiący. Owoce często są mniejsze. Odmiany do uprawy w Polsce: Aurora Odmiana na o przezroczystych białozielonkawych owocach. Nadaje się jako baza do produkcji białego wina. Roślina do wysokopiennego formowania przy pergoli czy altanie. Najlepsza na gleby lekko kwaśne, obojętne (7,5 pH), dość odporna na choroby (najmniej na szarą pleśń). Bianca Odmiana o dość dużych żółtozielonych gronach, średnio lub silnie zwartych w zależności od gleby. Owoce słodkie o zwartym miąższu i twardej skórce. Odporna na mróz i choroby (poza nekroza korową). Lepiej plonuje na glebach wilgotnych. Odmiana używana również jako deserowa (na zbiór deserowy pod koniec wrześnie, na wino w październiku). Muskat Odeskij Odmiana ukraińska o średnich jasnych owocach i słodkim smaku oraz kwiatowym, muszkatowym aromacie. Odmiana plenna, wczesna, o wysokiej odporności na choroby. Polecana na niskie prowadzenie (cięcie). Regent Odmiana niemiecka o drobnych czarnogranatowych owocach doskonała na wino, przypominająca nieco Pinot Noir. Roślina o silnym wzroście, mrozoodporna i odporna na choroby. Szczególnie polecana do uprawy w Polsce. Odmianę można prowadzić na kilka sposobów, zarówno wysoko (czopki 4–5-pąkowe), jak i nisko. winogrona na wino Prawidłowe cięcie winorośli Najważniejsze jest prawidłowe cięcie dostosowane do odmiany winorośli. Dla laików na początku wszystko może wydawać się trudne, ale jeśli przyswoimy sobie podstawowe zasady i terminologię, będzie to wręcz banalnie proste. Trzon korzeniowy – zdrewniały fragment głównego pędu podkładki użytej do zaszczepienia szlachetnej odmiany, od korzenia do zgrubienia będącego miejscem szczepienia Ramiona wieloletnie – odchodzące od pni zdrewniałe i zgrubiałe pędy ułożone pionowo, poziomo lub skośnie w zależności od formy prowadzenia winorośli Węzły – miejsca na pędach wieloletnich, z których wyrastają pędy jednoroczne, w wyniku częstego cięcia węzły mogą przybierać na grubości (w kształcie pięści lub głowy) Łozy – zdrewniałe pędy jednoroczne powstałe późną jesienią z latorośli z pąkami, z których wyrosną nowe latorośle Latorośl – ulistnione pędy owoconośne lub zastępcze (owocujące w roku następnym) Typ prowadzenia z uwagi na wysokość możemy podzielić na cięcie niskie, średnie i wysokie. Niskie cięcie ( wys. do 0,4 m) polega na pozostawieniu na łozie od 1 do 4 pąków. Łozę tniemy na ogół 10–15 mm nad węzłem. Krótko przycięty pęd nazywamy czopkiem. Ten typ cięcia stosuje się przy odmianach przerobowych. Odmiany, które źle znoszą krótkie cięcie, można ciąć na 5–6-pąkowe czopki. To częsta forma uprawy na południu Europy. Cięcie średnie (wys. 0,4–0,8 m) polega na pozostawieniu 5–8 pąków na czopku. Wysokie cięcie lub długie (wys. powyżej 0,8 m) – tak właśnie prowadzi się większość winorośli w naszym klimacie w przypadku odmian silnych, wczesnych, odpornych na mróz. Na łozie pozostawia się 9 lub więcej pąków. Oprócz typów cięcia co do wysokości istnieją również różne formy prowadzenia winorośli (Guyot, Royat, Casenave). Najlepsza stosowana w naszych warunkach klimatycznych jest forma Guyota – jednoramienny lub dwuramienny sznur. formowanie winorośli Kilka ważnych wskazówek: zawsze tnijmy czystym, zdezynfekowanym i ostrym sprzętem (sekator do winorośli), płaszczyzna cięcia powinna być nachylona tak, by sok wyciekający z rany nie ściekał na pąk poniżej, sadzonki winorośli sadzimy jesienią (październik – listopad i kopczykujemy) lub wiosną, głęboko pozostawiając „główkę” (nasada przyrostów ze szkółki). Do ziemi warto dodać substrat mikoryzowy dla wzmocnienia korzeni, należy regularnie odchwaszczać miejsce korzenienia się winorośli i ręcznie spulchniać, można ją też ściółkować kompostem, słomą lub skoszona trawą, przed sadzeniem winorośli warto wzbogacić ziemię obornikiem, a bryłę korzeniową moczyć przez ok. 12 godzin, nawozimy w maju i w czerwcu nawozami organicznymi (gnojówka) lub sztucznymi (saletra amonowa, nawóz uniwersalny do winorośli) w odpowiednich proporcjach, w pierwszym roku po posadzeniu delikatnie usuwamy korzenie wyrastające ze zrazów krzewów szczepionych na podkładkach, cięcie łozów na owocowanie wykonujemy na przedwiośniu (1 lub 2 dekada marca), pamiętajmy, żeby konstrukcja, do której podwiązujemy pędy winorośli (klipy do winorośli), była stabilna, wytrzymała i trwała (siatka do winorośli), wybierajmy odmiany odporne na choroby, w innym wypadku trzeba będzie stosować odpowiednie środki ochrony roślin. winogrona ciemne Własna winorośl ma wiele zastosowań. Oprócz tych najbardziej trywialnych, ale sprawiających nam największą frajdę są przepyszne owoce, które nadają się zarówno do jedzenia na surowo, soków, galaretek, jak i produkcji własnego wina. Ale nie tylko owoce są darem natury. Prozdrowotne właściwości mają również pestki, skórki, szypułki i liście. Nie można również zaprzeczyć, że są to dekoracyjne krzewy, a czasem pnącza wspinające się po pergolach, altanach czy ścianach i balkonach.

: Data Publikacji.: 17-09-25

Pakiet 12 sztuk winogron szczepionych odpornych na mróz odmiany deserowej znakomicie nadające się do polskich warunków klimatycznych.

: Opis.: Pakiet 12 sztuk winogron szczepionych odpornych na mróz odmiany deserowej znakomicie nadające się do polskich warunków klimatycznych. Czym rożni się winogron szczepiony a nie szczepiony: 1. nie szczepiony winogron cechuje się małymi owocami z duża ilością pestek oraz zaczyna owocować w drugim -trzecim roku. 2. szczepiony winogron ma duże soczyste owoce prawie bezpestkowe w owocowanie wchodzi nawet w tym samym roku po posadzeniu -oczywiście nie są to jakieś duże ilości na początku. 3. szczepiona sadzonka jest robiona ze zrazów szlachetnego winogrona która przejmuje jego cechy. Winogron rośnie w doniczkach, który na czas transportu jest wyjmowany z tych doniczek, ponieważ doniczki tylko kaleczyły roślinki. Sadzonki winogrona są wysokości całkowitej ok 20-30 cm w okresie wiosennym jest to sztober z mała gałązka zaszczepioną. Każdy winogron na pasku będzie miał napisana literkę zamiast całej nazwy: Na przykład: A - napisane zamiast: Winogron zielono-żółty duży owoc A - Winogron zielono-żółty duży owoc Odmiana wczesna -zbór koniec sierpnia -pierwsza połowa września w zależności od pogody, odporna na mróz do -28 st.C .Dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana deserowa znakomita do bezpośredniego spożycia dobra do produkcji wina, soków Owoce duże okrągłe o kolorze zielonym-żółtym, grona duże- bardzo ładna ozdoba ogrodu. B- Winogron czerwony Odmiana wczesna -zbór koniec sierpnia -pierwsza połowa września w zależności od pogody, odporna na mróz, dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana deserowa bezpestkowa znakomita do bezpośredniego spożycia dobra do produkcji wina, soków Owoce duże okrągłe o kolorze czerwonym bardzo ładna ozdoba ogrodu. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem Siarkol extra lub Tiotar 800 SC C -Winogron fioletowo-różowy Mrozoodporność – całkowita do -35°C, w Polsce nie przemarza. Pora dojrzewania owoców – bardzo wczesna przełom sierpień - września. Barwa owoców ciemna wchodząca w fioletowo-różowy odcień z niebieskawym nalotem. Grona i jagody średniej wielkości. Przeznaczenie – odmiana przerobowa i bardzo smaczna - deserowa odmiana odporna na mączniaka rzekomego i szarą pleśń, podatna natomiast na mączniaka prawdziwego. Niezbędny oprysk za pomocą preparatu siarkowego Siarkol extra lub Tiotar 800 SC -myjący wiosną, przed pęknięciem pąków, a następnie 2-3 opryski profilaktyczne, w fazie rozwojowej 4-6 liści, 7-9 liści i bezpośrednio przed kwitnieniem, a następnie po zawiązaniu się gron. D -Winogron żółty średni owoc Odmiana średnio późna -zbór koniec września w zależności od pogody, odporna na mróz do -25 st.C .Dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana znakomita do produkcji wina, jak również do bezpośredniego spożycia. Owoce średniej wielkości okrągłe o kolorze żółtym - bardzo ładna ozdoba ogrodu. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem Siarkol extra lub Tiotar 800 SC E -Winogron j. zielony Odmiana średnio późna -zbór koniec września w zależności od pogody, odporna na mróz do -25 st.C .Dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana znakomita do produkcji wina, jak również do bezpośredniego spożycia. Owoce średniej wielkości okrągłe o kolorze żółtym - bardzo ładna ozdoba ogrodu. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem Siarkol extra lub Tiotar 800 SC F -Winogron ciemno różowy Odmiana wczesna -zbór koniec sierpnia -pierwsza połowa września w zależności od pogody, odporna na mróz, dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana deserowa bezpestkowa znakomita do bezpośredniego spożycia dobra do produkcji wina, soków Owoce duże okrągłe o kolorze ciemno różowy bardzo ładna ozdoba ogrodu. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem. Siarkol extra lub Tiotar 800 SC G - Winogron czarny Odmiana średnio późna -zbór druga połowa września w zależności od pogody, odporna na mróz, bardzo dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana znakomicie nadająca się wino, soki i bardzo smaczna do bezpośredniego spożywania, słodka - deserowa Owoce średniej wielkości okrągłe o kolorze czarnym. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem. Siarkol extra lub Tiotar 800 SC H - Winogron zielony Odmiana wczesna -zbór koniec sierpnia -pierwsza połowa września w zależności od pogody, odporna na mróz do -24 st.C .Dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana deserowa bezpestkowa znakomita do bezpośredniego spożycia dobra do produkcji wina, soków Owoce duże cylindryczno stożkowe o kolorze zielonym, grona duże- bardzo ładna ozdoba ogrodu. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem. Siarkol extra lub Tiotar 800 SC I - Winogron ciemno fioletowy Odmiana średnio wczesna - zbór pierwsza połowa września w zależności od pogody, odporna na mróz nawet do -36 stopni, bardzo dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana znakomicie nadająca się wino, soki i bardzo smaczna do bezpośredniego spożywania, słodka - deserowa Owoce średniej wielkości okrągłe o kolorze ciemno fioletowym. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem Siarkol extra lub Tiotar 800 SC J - Winogron ciemny czerwony Odmiana średnio późna -zbór koniec września w zależności od pogody, odporna na mróz do -25 st.C .Dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana znakomita do produkcji wina, jak również do bezpośredniego spożycia. Owoce średniej wielkości okrągłe o kolorze żółtym - bardzo ładna ozdoba ogrodu. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem Siarkol extra lub Tiotar 800 SC K - Winogron niebiesko -fioletowy Odmiana średnio wczesna -zbór pierwsza połowa września w zależności od pogody, odporna na mróz nawet do -30 stopni, bardzo dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana znakomicie nadająca się wino, soki i bardzo smaczna do bezpośredniego spożywania, słodka, ale małe owoce - deserowa. Owoce mniejszej wielkości okrągłe o kolorze czarno perłowym bardzo ładna ozdoba ogrodu. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem Siarkol extra lub Tiotar 800 SC L - Winogron granatowy Odmiana wczesna -zbór przełom sierpnia - września w zależności od pogody, odporna na mróz, dobra odporność na choroby grzybowe znakomicie nadaje się do uprawy amatorskiej, nie wymaga szczególnych wymagań glebowych lubi miejsca słoneczne. Przeznaczenie – odmiana deserowa bezpestkowa znakomita do bezpośredniego spożycia dobra do produkcji wina, soków Owoce duże okrągłe o kolorze ciemno różowy, bardzo ładna ozdoba ogrodu. Opryski na początku wiosny i drugi bezpośrednio przed kwitnieniem. Siarkol extra lub Tiotar 800 SC Rośliny w okresie wiosennym dla lepszego przetrwania czasu przewozu wyjmowane są z ciemnej chłodni i z tego powodu roślina ma zakłócony cykl wegetacji co wpływa na jej wygląd - ma mniej rozwinięte liście lub ich prawie brak, dzięki czemu po włożeniu jej do gruntu i wysokim temperaturom powietrza oraz mocnemu podlewaniu szybko zaaklimatyzuje się w danym miejscu nasadzenia i będzie miało ładne przyrosty. Rośliny kupowane w okresie późnowiosennym aż do czasu jesieni mają liście które podczas przewozu najczęściej więdną, ale proszę się tym nie przejmować - to jest naturalny system obronny rośliny, żeby całość nie uschła, dlatego proszę oberwać uschnięte liście i mocno podlewać aż roślina wypuści nowe. Rośliny kupowane jesienią/zimą w naturalny sposób nie posiadają liści, więc proszę się tym nie przejmować tylko po posadzeniu rośliny trzeba ją podlewać, a gdy pojawią się duże mrozy należy zabezpieczyć ją przed niską temperaturą. Instrukcje sadzenia winogrona: 1. Wykopujemy dołek, zawsze większy od korzeni rośliny. Wlewamy wiadro wody (około 5 litrów) do wykopanego dołka. Wkładamy roślinkę i zasypujemy ziemią. Ważne: roślina ma być na środku wykopanego dołka oraz ziemia ma być delikatnie ubita wokół pnia drzewka. Nie dajemy żadnego obornika i nawozu pod korzenie, ponieważ może tylko popalić młode pędy korzeniowe. 2. Na koniec podlewamy roślinę (około 5 litrów wody). Jeżeli roślinka jest małe, dobrze jest wbić obok palik zabezpieczający. 8. Jeżeli sadzimy rośliny w polu lub na otwartej przestrzeni dobrze jest drzewko zabezpieczyć siatką przeciw dzikiej zwierzynie. 3. Po zakończeniu sadzenia trzeba delikatnie roślinę nawozić nawozem granulowanym wieloskładnikowym dostępnym na naszych aukcjach

: Data Publikacji.: 17-09-25

Elisha Otis zainstalowała pierwszą windę osobową w Nowym Jorku na 488 Broadway.

: Opis.: 23.03 w 1857 roku, trzy lata po prezentacji na Wystawie Światowej: Elisha Otis zainstalowała pierwszą windę osobową w Nowym Jorku na 488 Broadway.

: Data Publikacji.: 17-09-25