Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 04-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Jaskinie Ajanta.

: Opis.: Jaskinie Ajanta. Mały szczegół z jaskiń Ajanta, zdecydowanie największej i najbardziej spektakularnej kolekcji sztuki starożytnej Indii, która przetrwała z okresu klasycznego. Jaskinie były zbiorem buddyjskich klasztorów i świątyń, wykutych w głębokim skalistym wąwozie i wpaniale pomalowanych detalami , mitologicznych poprzednich żywotów Siddharthy, zanim został Buddą. Obrazy są cudownie żywe i realistyczne, z wizerunkami ludzi, bogów i zwierząt przepełnionych osobowością. Te jaskinie dają nam wgląd nie tylko w zagubioną tradycję artystyczną, która niegdyś rozprzestrzeniła się na znaczną część Azji Południowej i Jedwabnego Szlaku, ale także jak mogło wyglądać codzienne życie w starożytnych Indiach. Artyści i widzowie oczywiście z wielką radością celebrowali piękno i humor swojego otoczenia, świata, w którym nawet te słonie bawiące się w lotosowym stawie są przedstawiane z uśmiechem. Ciltural Traveller Ajanta-Höhlen. Ein kleines Detail aus den Ajanta-Höhlen, der mit Abstand größten und spektakulärsten Sammlung antiker indischer Kunst aus der klassischen Zeit. Die Höhlen waren eine Sammlung buddhistischer Klöster und Tempel, die aus einer tiefen felsigen Schlucht gehauen und exquisit im Detail bemalt wurden, die mythologischen Vorleben von Siddhartha, bevor er ein Buddha wurde. Die Bilder sind wunderbar lebendig und realistisch, mit Bildern von Menschen, Göttern und Tieren voller Persönlichkeit. Diese Höhlen geben uns nicht nur einen Einblick in eine verlorene künstlerische Tradition, die sich einst über weite Teile Südasiens und der Seidenstraße verbreitete, sondern auch, wie der Alltag im alten Indien hätte aussehen können. Künstler und Zuschauer feierten natürlich mit großer Freude die Schönheit und den Humor ihrer Umgebung, eine Welt, in der selbst die im Lotusteich spielenden Elefanten mit einem Lächeln porträtiert werden. Kulturreisender Пещеры Аджанты. Небольшая деталь из пещер Аджанты, безусловно, самой большой и впечатляющей коллекции древнеиндийского искусства, сохранившейся с классического периода. Пещеры представляли собой собрание буддийских монастырей и храмов, вырезанных в глубоком скалистом ущелье и тщательно расписанных в деталях, мифологических прошлых жизней Сиддхартхи до того, как он стал Буддой. Образы удивительно яркие и реалистичные, с изображениями людей, богов и животных, наполненных индивидуальностью. Эти пещеры дают нам представление не только об утерянных художественных традициях, которые когда-то распространились по большей части Южной Азии и на Шелковом пути, но и о том, какой могла быть повседневная жизнь в древней Индии. Художники и зрители, конечно же, с огромной радостью отмечали красоту и юмор своего окружения, мира, в котором даже слоны, играющие в пруду с лотосами, изображены с улыбкой. Церковный путешественник Ajanta Caves. A small detail from the Ajanta Caves, by far the largest and most spectacular collection of ancient Indian art to survive from the classical period. The caves were a collection of Buddhist monasteries and temples, carved out of a deep rocky gorge and exquisitely painted in detail, the mythological past lives of Siddhartha before becoming a Buddha. The images are wonderfully vivid and realistic, with images of people, gods and animals filled with personality. These caves give us a glimpse not only of a lost artistic tradition that once spread over much of South Asia and the Silk Road, but also of what everyday life could have been like in ancient India. Artists and viewers, of course, with great joy celebrated the beauty and humor of their surroundings, a world in which even those elephants playing in a lotus pond are portrayed with a smile. Ciltural Traveler

: Data Publikacji.: 09-03-25

Nieustannie oczarowany swoją znajomą syreną, to znaczy swoją geometrią, zaniedbywał jedzenie i picie i nie dbał o swoją osobę:

: Opis.: Nieustannie oczarowany swoją znajomą syreną, to znaczy swoją geometrią, zaniedbywał jedzenie i picie i nie dbał o swoją osobę: popioły z ognia i jego palec rysuje linie na jego ciele, gdy zostało namaszczone olejem, będąc w stanie wielkiej ekstazy i bosko opętanym przez jego naukę. - Plutarch opisujący Malarstwo Archimedesa : „Śmierć Archimedesa”, 1815, Thomas Degeorge Narzędzia do modelowania i projektowania świętej geometrii dostępne na stronie. www.geometricmodels.com “Constantly charmed by his familiar mermaid, that is, with his geometry, he neglected his food and drink and did not care for himself; the ashes of the fire and his finger draw lines on his body as he was anointed with oil, being in a state of great ecstasy and divinely possessed by his teachings ”. - Plutarch describing Painting of Archimedes: "The Death of Archimedes", 1815, Thomas Degeorge Sacred geometry modeling and design tools available on the site. www.geometricmodels.com «Постоянно очарованный своей знакомой русалкой, то есть своей геометрией, он пренебрегал едой и питьем и не заботился о себе; пепел огня и его палец рисуют линии на его теле, когда он был помазан маслом, находясь в состоянии великого экстаза и божественно одержимый своим учением ». - Плутарх, описывающий Картина Архимеда: «Смерть Архимеда», 1815, Томас Деджордж На сайте доступны инструменты моделирования и дизайна сакральной геометрии. www.geometricmodels.com „Ständig bezaubert von seiner vertrauten Meerjungfrau, das heißt von seiner Geometrie, vernachlässigte er sein Essen und Trinken und kümmerte sich nicht um sich selbst; die Asche des Feuers und seine Finger ziehen Linien auf seinem Körper, als er mit Öl gesalbt wurde, in einem Zustand großer Ekstase und göttlich von seinen Lehren besessen war. - Plutarch beschreibt Gemälde des Archimedes: "Der Tod des Archimedes", 1815, Thomas Degeorge Auf der Website verfügbare Werkzeuge für die Modellierung und Konstruktion von heiliger Geometrie. www.geometricmodels.com

: Data Publikacji.: 09-03-25

Jezioro jest opisane jako okultystyczne medium w mitologii i legendzie, połączone szczególnie w cyklu arturiańskim z kobiecymi mocami zaklinania.

: Opis.: W „Słowniku symboli” Watkinsa jezioro jest opisane jako „okultystyczne medium w mitologii i legendzie, połączone szczególnie w cyklu arturiańskim z kobiecymi mocami zaklinania, poprzez kobiecą symbolikę wody i szerzej z otchłanią, śmiercią i tajemnicze nocne przejście słońca (z obserwacji jego pozornego znikania pod wodą). Zostało to uchwalone w Egipcie przez kapłanów Karnaku nad sztucznym jeziorem. W mitologii greckiej bóg Dionizos zstąpił do podziemi przez jezioro. W efekcie symbol lustrzanego odbicia, nieruchoma woda jeziora sugerowała zarówno kontemplację z góry, jak i obserwację z dołu przez duchy, które przypuszczalnie zamieszkiwały wysadzane klejnotami pałace. Celtycki zwyczaj rzucania trofeów tym duchom wyjaśnia związek między Panią Jeziora a mieczem Excalibur w legendzie arturiańskiej. „Również w legendzie arturiańskiej o królu Ban of Benoic zabrał swoją żonę i syna do lasu Brocéliande w Bretanii we Francji. Ban wspiął się na wzgórze i zobaczył w oddali płonącą fortecę. Zmarł z żalu, a królowa całkowicie przytłoczona zostawiła syna u podnóża drzewa. Wróciła, by zobaczyć, jak piękna kobieta chwyta dziecko i znika z nim w głębinach jeziora. Tajemnicza kobieta to Vivienne, a 'jezioro było jedynie wynikiem zaklęcia, które rzucił na nią Merlin nie tak dawno: miejsce, w którym woda wydawała się najgłębsza, były piękne, bogate domy'” Z książki The Silver Bough В «Словаре символов» Уоткинса озеро описывается как «оккультное средство в мифологии и легендах, связанное особенно в цикле Артура с женскими силами чар, женским символизмом воды и, в более широком смысле, с бездной, смертью и таинственными явлениями». ночной переход солнца (по наблюдению за его явным исчезновением под водой). Это было совершено в Египте жрецами Карнака над искусственным озером. В греческой мифологии бог Дионис спустился в подземный мир через озеро. Фактически, символ зеркального отображения, неподвижная вода озера, предлагал как созерцание сверху, так и наблюдение снизу призраками, предположительно населявшими дворцы, украшенные драгоценностями. Кельтский обычай бросать трофеи этим духам объясняет связь между Владычицей Озера и мечом Экскалибур в легенде о короле Артуре. «Также в легенде о короле Артуре о короле Бенуа Бане он взял свою жену и сына в лес Броселианд в Бретани, Франция. Пан поднялся на холм и увидел вдалеке горящую крепость. Он умер от горя, и царица, полностью подавленная, оставила своего сына у подножия дерева. Она вернулась и увидела, как красивая женщина схватила ребенка и исчезла вместе с ним в глубине озера. Таинственная женщина - Вивьен, и `` озеро было только результатом заклинания, которое Мерлин наложил на нее не так давно: места, где вода казалась самой глубокой, были красивыми, богатыми домами '' Из книги Серебряная ветвь In Watkins' Dictionary of Symbols, the lake is described as "an occult medium in mythology and legend, connected especially in the Arthurian cycle with female enchantment powers, through the female symbolism of water, and more broadly with the abyss, death and the mysterious night passage of the sun (from observing its apparent disappearance under water). This was enacted in Egypt by the priests of Karnak over an artificial lake. In Greek mythology, the god Dionysus descended into the underworld through the lake. In effect, the mirror image symbol, the still water of the lake, suggested both contemplation from above and observation from below by ghosts who presumably inhabited jeweled palaces. The Celtic custom of throwing trophies to these spirits explains the connection between the Lady of the Lake and the sword Excalibur in the Arthurian legend. “Also in the Arthurian legend of the King Ban of Benoic, he took his wife and son to the Brocéliande forest in Brittany, France. Ban climbed the hill and saw a burning fortress in the distance. He died of grief, and the queen, completely overwhelmed, left her son at the foot of the tree. She came back to see the beautiful woman grab the baby and disappear with him into the depths of the lake. The mysterious woman is Vivienne, and 'the lake was only the result of a spell that Merlin cast on her not so long ago: the place where the water seemed to be the deepest were beautiful, rich houses'' From the book The Silver Bough In Watkins' Dictionary of Symbols wird der See als "ein okkultes Medium in Mythologie und Legende beschrieben, das insbesondere im Artuszyklus mit weiblichen Zauberkräften, durch die weibliche Symbolik des Wassers und allgemeiner mit dem Abgrund, dem Tod und dem Geheimnisvollen verbunden ist". Nachtdurchgang der Sonne (aus der Beobachtung ihres scheinbaren Verschwindens unter Wasser). Dies wurde in Ägypten von den Priestern von Karnak über einem künstlichen See verordnet. In der griechischen Mythologie stieg der Gott Dionysos durch den See in die Unterwelt hinab. Tatsächlich suggerierte das spiegelbildliche Symbol, das stille Wasser des Sees, sowohl die Betrachtung von oben als auch die Beobachtung von unten durch Geister, die vermutlich juwelenbesetzte Paläste bewohnten. Der keltische Brauch, diesen Geistern Trophäen zuzuwerfen, erklärt die Verbindung zwischen der Dame des Sees und dem Schwert Excalibur in der Artussage. „Auch in der Artus-Legende des Königs Ban von Benoic brachte er seine Frau und seinen Sohn in den Wald von Brocéliande in der Bretagne, Frankreich. Ban stieg den Hügel hinauf und sah in der Ferne eine brennende Festung. Er starb vor Kummer, und die Königin ließ ihren Sohn völlig überwältigt am Fuße des Baumes zurück. Sie kam zurück, um zu sehen, wie die schöne Frau das Baby packte und mit ihm in den Tiefen des Sees verschwand. Die mysteriöse Frau ist Vivienne, und "der See war nur das Ergebnis eines Zaubers, den Merlin vor nicht allzu langer Zeit auf sie gelegt hat: Der Ort, an dem das Wasser am tiefsten zu sein schien, waren schöne, reiche Häuser." Aus dem Buch Der Silberzweig

: Data Publikacji.: 08-03-25

Święte teksty Indii opisują witalny oddech żywej istoty, rytmiczny, pulsujący, jako mikrokosmiczna forma naprzemiennego dnia.

: Opis.: „Prana w sanskrycie, „oddech” odnosi się do źródła i siły życia jako wibracyjnej energii wszelkich przejawów. Święte teksty Indii opisują witalny oddech żywej istoty, rytmiczny, pulsujący, jako mikrokosmiczna forma naprzemiennego dnia i nocy, aktywności i odpoczynku kosmicznego czasu. W przerwie między kolejnymi stworzeniami bóg Wisznu, wycofawszy wszechświat z powrotem do siebie, śpi unoszący się na kosmicznym oceanie w zwojach węża Ananty, „Nieskończonego”. Jego oddech jest głęboki, dźwięczny, rytmiczny, „magiczna melodia stworzenia i rozpadu świata”. Jest to pieśń nieśmiertelnego gąsiora (łabędzia), miękkie ham-sa boskiego oddechu życia w ciele wszechświata i jądrze jednostki. „Tak jak szprychy trzymane są razem w piaście koła, wszystko jest utrzymywane razem w oddechu. „Tantra Kalaczakry należy do najwyższej klasy nauk tantrycznych. Jej metoda opiera się na praktycznej znajomości jogi Kundalini oraz tajników kundalini shakti. Dziesiąta księga Błękitnych Roczników, skomponowana przez Gos Otsabę Gzonnu-dpala około XV wieku, daje wskazówki co do natury tej praktyki. Odnosi się do zależności, która istnieje między słońcem, księżycem i gwiazdami a czakrami ludzkiego ciała i mówi, że „mądrość przychodzi do tego, kto jest w stanie kontrolować oddech”; nawiązując dalej do „Domu Kundala płonącego wewnętrznym ciepłem” i do kundalini u podstawy kręgosłupa. „Wtedy moje iluzoryczne ciało”, mówi, „skonsumowane przez lśniące płomienie, odrzuciłem jak wąż swoja skórę”. "Prana in Sanskrit", Atem "bezieht sich auf die Quelle und Kraft des Lebens als die Schwingungsenergie aller Manifestationen. Die heiligen Texte Indiens beschreiben die vitale Atmung des Lebewesens, rhythmisch, pulsierend, als mikrokosmische Form von abwechselndem Tag und Nacht, kosmischer Zeitaktivität und Ruhe. In der Zwischenzeit zwischen aufeinanderfolgenden Kreaturen schläft der Gott Vishnu, der das Universum zu sich selbst zurückgezogen hat, schwebend im kosmischen Ozean in den Windungen der Schlange Ananta, dem "Unendlichen". Sein Atem ist tief, resonant, rhythmisch, "eine magische Melodie der Schöpfung und des Verfalls der Welt". Es ist das Lied des unsterblichen Gänserichs (Schwan), das sanfte Ham-Sa des göttlichen Lebensatems im Körper des Universums und im Kern des Individuums. „So wie die Speichen in der Radnabe zusammengehalten werden, wird im Atem alles zusammengehalten. „Kalachakra-Tantra gehört zur höchsten Klasse tantrischer Lehren. Ihre Methode basiert auf dem praktischen Wissen des Kundalini Yoga und den Geheimnissen der Kundalini Shakti. Das zehnte Buch der Blauen Annalen, das um das 15. Jahrhundert von Gos Otsaba Gzonnu-dpala verfasst wurde, gibt Hinweise zur Natur dieser Praxis. Er bezieht sich auf die Beziehung zwischen Sonne, Mond und Sternen und den Chakren des menschlichen Körpers und sagt, dass "Weisheit zu dem kommt, der in der Lage ist, den Atem zu kontrollieren"; sich weiter auf das "Haus der Kundalini, das vor innerer Hitze brennt" und auf die Kundalini an der Basis der Wirbelsäule bezieht. "Dann werfe ich meinen illusorischen (physischen) Körper", sagt er, "von den leuchtenden Flammen verzehrt, meine Haut ab wie eine Schlange." "Prana in Sanskrit," breath "refers to the source and force of life as the vibrational energy of all manifestations. The sacred texts of India describe the vital breathing of the living entity, rhythmic, pulsating, as a microcosmic form of alternating day and night, cosmic time activity and rest. In the interval between successive creatures, the god Vishnu, having withdrawn the universe back to himself, sleeps floating in the cosmic ocean in the coils of the serpent Ananta, the "Infinite." His breathing is deep, resonant, rhythmic, "a magical melody of creation and decay of the world". It is the song of the immortal gander (swan), the soft ham-sa of the divine breath of life in the body of the universe and the core of the individual. “Just as the spokes are held together in the wheel hub, everything is held together in the breath. “Kalachakra tantra belongs to the highest class of tantric teachings. Her method is based on the practical knowledge of Kundalini yoga and the secrets of kundalini shakti. The tenth book of the Blue Annals, composed by Gos Otsaba Gzonnu-dpala around the 15th century, gives guidance as to the nature of this practice. He refers to the relationship that exists between the sun, moon and stars and the chakras of the human body and says that "wisdom comes to whoever is able to control the breath"; further referring to the "House of Kundala blazing with inner heat" and to the kundalini at the base of the spine. "Then my illusory body," he says, "consumed by the shining flames, I cast off my skin like a snake." «Прана» на санскрите, «дыхание» относится к источнику и силе жизни как вибрационной энергии всех проявлений. Священные тексты Индии описывают жизненное дыхание живого существа, ритмичное, пульсирующее, как микрокосмическую форму чередования дня и ночи, космической активности и покоя. В промежутке между сменяющими друг друга созданиями бог Вишну, вернув вселенную к себе, спит, плывя в космическом океане в кольцах змея Ананты, «Бесконечного». Его дыхание глубокое, звучное, ритмичное, «волшебная мелодия созидания и разложения мира». Это песня бессмертного гусака (лебедя), мягкая хамса божественного дыхания жизни в теле вселенной и сердцевине человека. «Так же, как спицы скреплены в ступице колеса, на дыхании все удерживается вместе. «Калачакра-тантра принадлежит к высшему классу тантрических учений. Ее метод основан на практических знаниях Кундалини-йоги и секретах кундалини-шакти. Десятая книга «Голубых летописей», составленная Госом Отсабой Гзонну-дпала примерно в 15 веке, дает представление о природе этой практики. Он ссылается на отношения, существующие между солнцем, луной, звездами и чакрами человеческого тела, и говорит, что «мудрость приходит к тому, кто способен контролировать дыхание»; далее ссылаясь на «Дом Кундалины, пылающий внутренним жаром» и на Кундалини в основании позвоночника. «Тогда мое иллюзорное тело, - говорит он, - охваченное сияющим пламенем, я сбрасываю со своей кожи, как змея».

: Data Publikacji.: 08-03-25