Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 04-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Kozieradka, siemię lniane, pokrzywa – pielęgnacja włosów

: Opis.: Kozieradka, siemię lniane, pokrzywa – pielęgnacja włosów Kozieradka  Kozieradka, inaczej zwana koniczyną grecką lub bożą trawką jest rośliną z rodziny bobowatych. Pierwotnie była uprawiana na terenie Azji oraz Europy Wschodniej, obecnie jednak występuje niemal na całym świecie, również w Polsce. Liście kozieradki są trójlistne, koloru zielonego, natomiast kwiaty żółtego. Dzięki swoim licznym właściwościom od wieków jest ona wykorzystywana w medycynie azjatyckiej. Koniczyna grecka jest głównie stosowana jako przyprawa. Działa ona osłaniająco i przeciwzapalnie na błonę śluzową przewodu pokarmowego oraz na skórę. Bardzo często jest stosowana przy wrzodach żołądka, hemoroidach, zaparciach oraz w zapobieganiu powstawania raka jelita grubego. Nasiona kozieradki są również stosowane w celu obniżenia poziomu cholesterolu i cukru we krwi oraz pomocniczo w leczeniu chorób pasożytniczych przewodu pokarmowego. W kosmetyce kozieradka jest stosowana w celu zapobiegania wypadania włosów i stymulacji wzrostu nowych. Kozieradka na włosy  Nasiona kozieradki dostępne są w aptekach lub sklepach ze zdrową żywnością. Najczęściej stosuje się je zewnętrznie jako okłady lub płukanki w celu zapobiegania wypadaniu włosów. Łyżeczkę nasion należy zalać połową szklanki wody i tak przygotowany napar można wcierać we włosy. Najlepsze efekty uzyskuje się przy codziennym stosowaniu, po około miesiącu. Nasiona kozieradki można również stosować jako maskę na włosy. W tym celu należy wymieszać je razem olejem kokosowym lub oliwą z oliwek. Następnie należy podgrzać tę mieszaninę i nakładać na skórę głowy i włosy. Kozieradka stosowana w taki sposób, zmniejsza również ilość łupieżu. Siemię lniane  Siemię lniane są to nasiona lnu zwyczajnego, koloru szarobrązowego, dostępne w aptekach lub sklepach zielarskich. Po zalaniu wodą kilkakrotnie powiększają swoją objętość i otaczają się dużą ilością śluzu. Siemię lniane jest jednym z najpopularniejszych środków medycyny naturalnej. Związki zawarte w siemieniu łatwo się utleniają, dlatego nie zaleca się kupowania siemienia mielonego fabrycznie.  Nasiona lnu mają bardzo szerokie zastosowanie. Między innymi działają łagodząco na dolegliwości układu pokarmowego, a także są stosowane dla zapewnienia prawidłowej perystaltyki jelit, mają również właściwości lekko przeczyszczające. Siemię lniane sprzyja również odchudzaniu. Nasiona lnu dzięki zawartości nienasyconych kwasów tłuszczowych zapobiegają występowaniu miażdżycy i doskonale wpływają na elastyczność skóry. Są one szczególnie polecane kobietom w wieku okołomenopauzalnym, ponieważ regulują poziom estrogenów. Siemię lniane na włosy  Siemię lniane bardzo dobrze wygładza i nawilża włosy oraz nadaje im blasku. Włosy lepiej się układają i sprawiają wrażenie gęstszych i zdrowszych. Nasiona lnu z powodzeniem mogą zastąpić odżywki i żele do włosów, najlepiej jednak sprawdzają się jako maseczka do włosów. Siemię lniane jest szczególnie zalecane dla włosów suchych i zniszczonych, ze zniszczonymi końcówkami, dla włosów skłonnych do wypadania, farbowanych oraz kręconych i falowanych.  Wywar z siemienia lnianego to znakomita maseczka na włosy. 2–3 łyżki siemienia (najlepiej użyć całych ziarenek) należy zalać szklanką wody i gotować kilka minut. Powstały preparat odcedzić i nałożyć na umyte włosy, po 30–40 minutach dokładnie spłukać. Efekty można zauważyć już po pierwszym użyciu.  Włosy stają się lśniące, puszyste, zdrowe i błyszczące. Oprócz tego żel z siemienia dobrze podkreśla skręt włosa, dlatego świetnie sprawdza się jako naturalny żel do włosów kręconych. Można nim również zabezpieczyć końcówki włosów, ponieważ chroni je przed uszkodzeniami mechanicznymi, zapobiega ich rozdwajaniu oraz elektryzowaniu.  W celu zapobiegania wypadaniu włosów łyżkę siemienia lnianego należy zalać niewielką ilością wrzątku i wypić po około 15 minutach (najlepiej na czczo). Dla uzyskania zadowalających wyników mieszankę taką należy stosować przez minimum 2 miesiące.  Pokrzywa  Pokrzywa jest rośliną zielną z rodziny pokrzywowatych, która najczęściej występuje na obszarach o klimacie umiarkowanym, zazwyczaj rośnie dziko – w lasach, ogrodach, polanach, przydrożach i pastwiskach. Cechą charakterystyczną pokrzywy jest występowanie na niej włosków parzących.  Roślina ta, dzięki swoim właściwościom leczniczym, znajduje zastosowanie w medycynie naturalnej. Zawiera witaminy A, K, B2, C oraz wiele makro i mikroelementów między innymi wapń, magnez, potas, siarkę, żelazo, jod, krzem oraz sód. Pokrzywa zwyczajna dodawana do potraw wpływa na poprawę trawienia, metabolizm usprawnia pracę trzustki, wątroby oraz żołądka.  Wykazuje również działanie przeciwbiegunkowe. Wpływa też korzystnie na produkcję czerwonych krwinek, przez co odgrywa ważną rolę w leczeniu anemii. Pokrzywa obniża poziom cukru we krwi i ciśnienie tętnicze oraz jest pomocna w leczeniu chorób układu moczowego poprzez działanie moczopędne. Ze względu na właściwości bakteriobójcze pokrzywę stosuje się również w leczeniu schorzeń skórnych, ropni, trądziku, stanów zapalnych pochwy oraz stanów zapalnych mięśni. Pokrzywa zmniejsza napięcie mięśni oraz poprawia krążenie, przez co jest też stosowana w chorobach skóry głowy, przy łupieżu i łojotoku oraz przy wypadaniu włosów.  Pokrzywa na włosy  Napar z pokrzywy stosowany do płukania włosów poprawia ukrwienie skóry głowy, dzięki czemu pobudza cebulki i zapewnia szybki wzrost włosów. Liście pokrzywy można stosować również w celu zwalczania łupieżu. Świetnie działa także na włosy przetłuszczające się. Ponadto pokrzywa leczy stany zapalne, odkaża i reguluje pracę gruczołów łojowych dzięki czemu skóra i włosy pozostają odpowiednio nawilżone.  Aby przygotować płukankę do włosów należy garść suszonych liści i łodyg pokrzywy zalać litrem wrzątku i parzyć przez 15 minut pod przykryciem, następnie włosy i skórę głowy polać przygotowaną wystudzoną płukanką i pozostawić na 10 minut. Po tym czasie włosy należy wysuszyć.  Regularnie stosowana płukanka zmniejsza wypadanie włosów oraz sprawia, że włosy są wzmocnione, odżywione, błyszczą i nie przetłuszczają się. Kozieradka, siemię lniane oraz pokrzywa są kopalnią cennych, prozdrowotnych substancji. Obecnie są coraz częściej stosowane w naturalnej pielęgnacji włosów.  Konsumenci chętniej wybierają kosmetyki naturalne, ze względu na ich niższą cenę oraz brak substancji chemicznych w składzie. Kozieradka działa przede wszystkim przeciw wypadaniu włosów oraz ma działanie przeciwłupieżowe. Siemię lniane ma wspaniałe właściwości nawilżające, spożywane regularnie powoduje, że włosy szybciej rosną natomiast po zastosowaniu maski czy odżywki z siemienia lnianego włosy nie puszą się, są sypkie, miękkie, nawilżone oraz lepiej się układają i ładnie błyszczą. Pokrzywa natomiast wykazuje silne właściwości przeciwłojotokowe i przeciwłupieżowe oraz sprawia, że włosy mniej wypadają i szybciej rosną. http://www.e-manus.pl/

: Data Publikacji.: 29-03-25

Ashwagandha. Działanie, skład, stosowanie i skutki uboczne. Witania ospała (Withania somnifera (L.) Dunal)

: Opis.: Ashwagandha. Działanie, skład, stosowanie i skutki uboczne. Lista dobroczynnych działań tej rośliny jest bardzo długa. W medycynie ajurwedyskiej to jedno z najważniejszych ziół. W krajach Azjatyckich uprawiana niemal od zawsze, w Europie obecnie jest coraz bardziej doceniania we współczesnej fitoterapii. Porównuje się ją do chińskiego żeń-szenia.  Poznaj wyjątkową roślinę – Ashwagandha. Ashwagandha  Witania ospała (Withania somnifera (L.) Dunal), znana również pod nazwą sanskrycką Ashwgandha lub Indian ginseng (indyjski żeń-szeń), Winter cherry, Samm al Ferakh, Kanaje Hindi, należy do rodziny psiankowatych – Solanacea.  Kraj pochodzenia tej niezwykłej rośliny to przede wszystkim Indie, gdzie jest uprawiana na szeroką skalę, ale powszechnie występuje również w Iranie, Pakistanie, Afganistanie, na Sri Lance i w Bangladeszu.  Można ją spotkać także w południowo-wschodniej części Europy oraz w Afryce (głównie w Egipcie). Witania jest krzewem osiągającym ok. 150 cm wysokości. Wydaje żółtozielone lub zielonkawe kwiaty oraz czerwone lub ciemnopomarańczowe owoce (jagody) obudowane w delikatnie zrośnięte działki kielicha.  Surowcem leczniczym jest przede wszystkim korzeń oraz owoc. Ashwagandha jest stosowana od tysięcy lat w starohinduskiej, tradycyjnej medycynie (Ajurwedzie). W Indiach i poza jej granicami wciąż jest jednym z najbardziej docenianych ziół i numerem jeden we współczesnej fitoterapii. Lekarze Ajurwedy określają Witanię ospałą jako stabilizator nastroju, a wielu naukowców porównuje ją do chińskiego żeń-szenia. Najnowsze badania określają Ashwagandhę jako roślinę o właściwościach adaptogennych dzięki zawartości substancji o działaniu farmakologicznym.  Ashwagandha – skład  Naukowcy określili występujące związki w Ashwagandzie jako witanolidy (withanolides). Są to substancje aktywne farmakologicznie o strukturze związku nazywanego witaferyna A, który z kolei ma charakter laktonu.  Udowodniono, że witanolidy zawarte w zielu Ashwagandhy posiadają właściwości przeciwbakteryjne i antynowotworowe. Ponadto charakteryzują się działaniem antymitotycznym, (hamują podział komórek na drodze mitozy) oraz obniżają ciśnienie tętnicze krwi. W korzeniu substancjami adaptogennymi są związki z grupy glikowitanolidów – witanozydy i sitoindozydy. Działają silnie antyoksydacyjnie i odtruwająco. Dzięki glikowitanolidom Witania zawdzięcza m.in. działania przeciwstresowe i antydepresyjne.  Związki te wpływają na procesy zapamiętywania i kojarzenia, chronią przed stresem, wrzodami żołądka, a także chorobą Alzheimera. Korzenie Witani zawierają również alkaloidy (głównie nikotynowe), fitosterole (beta-sitosterol), kumaryny, fenolokwasy (kwas chlorogenowy, przede wszystkim w zielu).  Dzięki dużej zawartości żelaza Ashwagadha znacznie wpływa na wzrost hemoglobiny, erytrocytów i białych krwinek.  Ashwagandha – działanie  Poznając szerokie spektrum działania Ashwagandhy można wręcz pokusić się o określenie jej jako “panaceum”. W tradycyjnej medycynie indyjskiej leki z Withania stosowane były przede wszystkim w zwalczaniu reumatyzmu, kaszlu, przy osłabieniach pamięci i ogólnego wyczerpania, a także w chorobach skórnych.  Zioło to wywiera pozytywny wpływ w następujących sferach zdrowotnych: poprawia funkcjonowanie układu immunologicznego – Witania ospała może być stosowana w leczeniu chorób autoimmunologicznych. Wzmacnia system odpornościowy, zapobiega jego osłabieniu w skutek stosowania leków. Stymuluje układ odpornościowy, dzięki jednoczesnemu działaniu immunowzmacniającemu i immunosupresyjnemu;  wspomaga układ nerwowy – Ashwagandha znana jest przede wszystkim z właściwości uspakajających i wyciszających. Działa jako środek antystresowy, zwiększając tolerancję w sytuacjach napięcia nerwowego. Pozwala cieszyć się zdrowym snem, ale nie powoduje senności(!). Ponadto łagodzi zaburzenia nerwicowe, lęki, fobie, objawy zespołu ADHD, wspomaga leczenie chorób psychicznych, maniakalno-depresyjnych, psychozy alkoholowej i schizofrenii.  Przydatna jest również w terapii stwardnienia rozsianego. W przypadku depresji podobne działanie uspokajające wykazuje dziurawiec; wykazuje właściwości odmładzające – spowalnia procesy starzenia się organizmu, przeciwdziała siwieniu włosów; zwiększa wydolność fizyczną, poprawia koordynację psychomotoryczną i zmniejsza czas reakcji.  Z tego m.in. powodu Ashwagandha zalecana jest sportowcom; reguluje układ hormonalny – pobudza czynności tarczycy, dlatego Witania może być stosowana jako naturalny lek w chorobach niedoczynności tego gruczołu. Ponadto reguluje zaburzenia cyklu miesiączkowego, pozytywnie wpływa na funkcjonowanie układu rozrodczego, zwiększa libido i poprawia sprawność seksualną u mężczyzn; oddziałuje na układ krwionośny – wzmacnia układ krążenia, pomaga zwalczać anemię, ułatwia przepływ substancji odżywczych do wnętrza komórek.  Ashwagandha znacząco poprawia parametry krwi (podnosi poziom hemoglobiny, obniża poziom cholesterolu, triglicerydów, LDL i cukru – działanie przeciwcukrzycowe, stymuluje wzrost poziomu cholesterolu HDL).  Naukowo udowodniono, że „indyjski żeń-szeń” chroni serce, przeciwdziała nadciśnieniu i chorobie wieńcowej; wzmacnia tkankę mięśniową – poprawia napięcie mięśni oraz redukuje stany zapalne.  Wykazuje także właściwości anaboliczne, wspomagając budowę mięśni u rekonwalescentów; poprawia funkcjonowanie układu oddechowego – wspomaga leczenie astmy i alergii. Łagodzi również nieżyt nosa i kaszel; wspomaga pracę nerek, wątroby i trzustki; działa moczopędnie; zwiększa wydalanie sodu z ustroju; wspomaga ustępowanie obrzęków.  Ashwagandha a tarczyca  Ashwagandha ceniona jest przez osoby borykające się z niedoczynnością tarczycy i chorobą Hashimoto. Według badań klinicznych wynika, że zioło to wpływa na obniżenie poziomu kortyzolu i normalizację tyroksyny (T4).  Dzięki swoim właściwościom zmniejsza uporczywe objawy choroby takie jak: zmęczenie, niska odporność, obniżony nastrój, nieregularny cykl snu, nieregularne miesiączki, problemy z płodnością, problemy z koncentracją. Ashwagandha – proszek, ekstrakt, tabletki Najwięcej cennych składników znajdziemy w korzeniu Ashwagandha. W sklepach internetowych możemy znaleźć ten suplement także w tej postaci – zwykłego korzenia. Przed zakupem jednak należy zwrócić uwagę na kraj pochodzenia. Problemem z tą postacią suplementu jest jednak sposób stosowania, który wymaga od nas wcześniejszego gotowania korzenia. Producenci suplementów jak zawsze wyszli na przeciw potrzebom konsumentów. Dziś na rynku możemy spotkać Ashwagandhę w postaci ekstraktu, proszku i tabletek. Wszystkie postaci Ashwagandhy mają swoje plusy i minusy, także warto wybrać tę, która będzie najlepiej odpowiadać naszym potrzebom. Proszek z pewnością jest opcją najtańszą, jednak przed zakupem zwróćmy uwagę co dokładnie zostało zmielone. Producencie często oprócz korzenia mielą także liście rośliny. Tabletki z Ashwagandhy są z pewnością najwygodniejsze w dawkowaniu i stosowaniu. Tu jednak także kryje się problemem. Przed zakupem zwróćmy uwagę na skład tabletek i ilość zawartego w nich ekstraktu z Ashwagandhy, a także substancje dodatkowe dołączone do tabletek. Najczystszą postacią Ashwagandhy jest ekstrakt. Jest to płyn zamykany w ciemnych buteleczkach z dołączoną pipetą do łatwiejszego dozowania. Stosuje się ją pod język, ok. 15 kropel 1–2 razy dziennie. Cena tej formy Ashwagandhy może jednak niejedną osobę zniechęcić. Ashwagandha – stosowanie Skuteczne dawki suchych ekstraktów (1,5% witanolidów) wynoszą ok 500 mg na dzień. Przyjmuje się, że sproszkowany korzeń należy zażywać w ilości ok. 6 do 7 g dzienne, natomiast w przypadku nalewki/ekstraktu płynnego w stosunku 1:2–12 ml dziennie. Producenci kapsułek zalecają najczęściej stosowanie 1 tabletki dwa razy dziennie przed posiłkiem. Dla osiągnięcia pożądanego efektu terapeutycznego Ashwagandhę należy brać przez co najmniej kilka tygodni. Niewątpliwe zaletą naturalnych specyfików jest stopniowa, lecz długotrwała poprawa stanu zdrowia. Ponadto Withania dostępna jest również w formie olejku pielęgnacyjnego do ciała. Ashwagadha oil w swoim składzie zawiera dodatek olejku migdałowego i wody różanej. Tak skomponowany preparat służy jako tonik o właściwościach odmładzających.  Ashwagandha – przeciwwskazania Ashwagandha jest produktem naturalnym, dlatego nie posiada zbyt dużych przeciwwskazań do stosowania. Oczywiście kobiety w ciąży i matki karmiące powinny zrezygnować z jej stosowania z powodu niedostatecznych badań w tam zakresie. Osoby zażywające barbituranów (leki nasenne, znieczulające, przeciwpadaczkowe) także powinny zrezygnować z suplementowania Ashwagandhy.  Ashwagandha – skutki uboczne Do tej pory nie ustalono efektów ubocznych wynikających z długotrwałego stosowania Ashwagadhy. Jest ona systematycznie badana przez zespoły z National Institute of Mental Health, George Washington University School of Medicine and Health Science i San Antonio Cochrane Center. Nie stwierdzono toksyczności tego zioła, a ciągłe badania wciąż potwierdzają jej skuteczność i bezpieczeństwo. Zaleca się spożycie Witani ospałej młodym ludziom jako zamiennik żeń-szenia, który może działać na nich zbyt pobudzająco. W swoim składzie nie zawiera żadnych składników, które mogłyby powodować uzależnienie, dlatego można ją bezpiecznie stosować niezależnie od wieku i płci. Natura dostarcza nam wiele ziół, które dodają energii życiowej i przeciwdziałają chorobom. Decydując się na fitoterapię, która zyskuje coraz większe uznanie nowoczesnej medycyny, należy niewątpliwe wziąć pod uwagę Ashwagadhę. Pamiętajmy, że gwarancją skuteczności jest odpowiednia jakość surowca, systematyczność stosowania i właściwe dawkowanie. e-manus.pl

: Data Publikacji.: 29-03-25

Zaginione miasto „Ludzi z Chmur” znalezione w Peru.

: Opis.: Zaginione miasto „Ludzi z Chmur” znalezione w Peru. Ramię w ramię i prawie nagie, podobne do gnomów posągi od wieków stoją w Los Pinchudos, kamienno-tynkowym kompleksie dziewięciu grobowców wbudowanych w wysoką szczelinę skalną w jednym z lasów chmurowych na północy Peru. Wysokie na pół metra rzeźby z mahoniu były niemym świadkiem fal grabieży. Wandale nawet zrąbali jeden z sześciu niezwykłych posągów, którego solidna męska anatomia zainspirowała nazwę Los Pinchudos (slang oznaczający „wielkie penisy”).  Niewiele wiadomo o plemionach górskich, które w X wieku zaczęły wykuwać osady w gęstych lasach chmur w górach między rzekami Marañón i Huallaga. Współcześni Inkowie nazywali ich Chachapoya, Ludem Chmur. Chociaż nie zostawili języka pisanego, pozostawili dziesiątki kamiennych ruin w tej pionowej dziczy orchidei, motyli i jaguarów, gdzie gęste krzaki i mgły maskują przepascie. „Dosłownie można znaleźć nogi wiszące nad pustą przestrzenią, a pachy wsparte na gałęziach drzew” - mówi Church. Około 1470 roku region podbili Inkowie. Kiedy Hiszpanie przybyli w 1535 roku, ocalali Chachapoya dołączyli do nich, by rozgromić Inków, imponując Europejczykom ich walecznością. Do 1700 roku ospa i inne choroby zabiły większość Chachapoya. Los Pinchudos jest ważnym ogniwem łączącym tę zagubioną ludność. Badacze nie wiedzą, kto został tutaj pochowany, ale sądzą, że grobowce mają związek z ruinami Chachapoya w pobliżu Gran Pajatén. Miejscowi nazywają jaskinię Iyacyecuj lub Zaczarowaną Wodą w Keczua ze względu na jej duchowe znaczenie i podziemne rzeki. Plemię miało białą skórę i blond włosy - cechy, które intrygują historyków, ponieważ w regionie nie ma znanego europejskiego pochodzenia, gdzie większość (pozostałych) mieszkańców ma ciemniejszą karnację.   Kronikarz Chachapoyas Pedro Cieza de Leon napisał o plemieniu: `` Są najbielszymi i najprzystojniejszymi ze wszystkich ludzi, których widziałem, a ich żony były tak piękne, że z powodu ich łagodności wiele z nich zasługiwało na bycie żonami Inków a także aby zostać zabranym do Świątyni Słońca. Robert Sepher

: Data Publikacji.: 29-03-25

Tajemnicą naszej planety jest mineralny piryt, znany również jako złoto głupców.

: Opis.: Tajemnicą naszej planety jest mineralny piryt, znany również jako złoto głupców. Piryt – minerał żelaza z gromady siarczków, nadsiarczek żelaza(II), FeS₂. Nazwa pochodzi od greckiego pyr ‘ogień’ oraz pyrites ‘iskrzący’, gdyż minerał ten iskrzy się pod wpływem uderzeń krzesiwa. Gęstość: 5 g/cm³ Skład chemiczny: FeS2 Rysa: czarna Gęstość minerału: 4,95 do 5,10 g/cm³ Twardość w skali Mohsa: 6,5 Inne nazwy: iskrzyk, złoto głupców  Jest szeroko stosowany do produkcji kwasu siarkowego i siarczanu żelazawego. Piryt przetłumaczony z języka greckiego oznacza „uderzający ogień” - tak się nazywa, ponieważ po uderzeniu w niego iskrzy. Wcześniej do rozpalania ognia używano pirytów. Z wyglądu przypomina nieco prawdziwe złoto, a w różnych czasach piryt nosił takie nazwy, jak złoto głupców, złoto kota, diament alpejski, złoto Inków. Ale jego najbardziej zdumiewającą właściwością jest to, że niektóre piryty mają geometrycznie regularny kształt sześcianu, a ich krawędzie są absolutnie gładkie, jakby obrobione przez jakieś doskonałe narzędzie. N. Trubinovskaya Piryt – minerał żelaza z gromady siarczków, w języku chemii nadsiarczek żelaza (II), w potocznym zaś znany jako złoto głupców ze względu na swój złotawy, metaliczny połysk. Minerał ten znany od dawna, dopiero teraz został zauważony jako obiecujący materiał dla zastosowań w przemyśle hi-tech takim jak chociażby: fotowoltaika, spintronika, katalizatory. Za jego olbrzymi potencjał odpowiedzialne są elektryczne własności powierzchni, które do niedawna pozostawały nieodkryte. Piryt koroduje najszybciej w beztlenowym środowisku, a zwłaszcza w sąsiedztwie oceanu. Skutkuje to uformowaniem się korozyjnej powłoki (rdza) uwidaczniającej się w postaci nalotu na konstrukcjach stalowych w branży ropy naftowej i gazu ziemnego, dlatego też koncerny naftowe są zainteresowane lepszym zrozumieniem własności pirytu a także mechanizmów jego korozji, w celu spowolnienia tego procesu w przypadku stali. Koncern BP wspiera finansowo Centrum Materiałów oraz Badań nad Korozją na MIT. Piryt pod wpływem tlenu i wilgoci atmosferycznej ulega szybkiemu powierzchniowemu wietrzeniu, utleniając się do tlenków i wodorotlenków żelaza (np. do limonitu) oraz siarczanów żelaza (korozja atmosferyczna). Nawet dotknięcie palcem ścian kryształu pirytu może skutkować pojawieniem się rdzy na jego powierzchni w ciągu kilku dni, ze względu na naturalną wilgoć i kwaśny odczyn skóry. “Mniejsza przerwa energetyczna oznacza większą korozję” – powiedział prof. Yildiz, dodając że badacze często nie doceniają wpływu jakże ważnego współczynnika korozji. Piryt – właściwości powierzchni Zespół naukowców z MIT jako pierwszy odnalazł sposób, aby zbadać nieuchwytne do tej pory własności elektryczne powierzchni, która znacząco różni się od innych materiałów. Co więcej, pomiar własności powierzchni jest zdecydowanie trudniejszy niż w przypadku badania właściwości materiału w całej objętości. Badacze wykorzystali do tego celu połączenie skaningowej spektroskopii tunelowej wraz z nowoczesnymi metodami obliczeniowymi. “Musieliśmy opracować skuteczne narzędzie które pozwoli nam na pomiar zaledwie jednej lub dwóch warstw atomowych wgłąb materiału” – powiedział prof. Herbert. Wynik badań ujawniają między innymi że przerwa energetyczna – własność kluczowa w przewodnictwie elektrycznym – w powierzchniowych warstwach pirytu jest zdecydowanie mniejsza niż w przypadku materiału w całej objętości. Poprzednie badania przyniosły sprzeczne wyniki dla pasma wzbronionego na powierzchni co poskutkowało odstąpieniem od badań nad pirytem. Po wznowieniu badań okazało się że na powierzchni znajdują się niewysycone wiązania co skutkuje dużą aktywnością chemiczną. Jest to bezpośrednim powodem rozbieżności między własnościami ogółu materiału a jego powierzchnią. Piryt ma duży potencjał a jego własności były badane już w latach 80 XX wieku w celu zastosowań do ogniw fotowoltaicznych. Obecnie wiemy że minerał jest dość rozpowszechniony i niedrogi, stąd propozycja stosowania go w spinotronice do urządzeń w których informacji są przenoszone za pomocą spinów elektronowych. Pionierskie badania mogą również posłużyć do lepszego zrozumienia różnic pomiędzy strukturą i własnościami powierzchni a materiałem w całej objętości. Piryt (FeS2) Zastosowania pirytu Zmniejsza się wykorzystanie pirytu. Główne zastosowania obejmują dzisiaj: Produkcja dwutlenku siarki dla przemysłu papierniczego Produkcja kwasu siarkowego dla przemysłu chemicznego i nawozowego Piryt jest najczęściej wydobywany na złoto, miedź lub inne elementy z nim związane. Piryt był w dawnych czasach polerowany przez rdzennych Amerykanów i używany jako lustro. Kamień ozdobny Kamień kolekcjonerski Piryt składa się z żelaza i siarki, jednakże minerał ten nie jest ważnym źródłem żadnego z tych pierwiastków. Żelazo jest zazwyczaj otrzymywane z rud tlenkowych, takich jak hematyt i magnetyt. Rudy te występują w znacznie większych skupiskach, żelazo jest łatwiejsze do wydobycia, a metal nie jest zanieczyszczony siarką, co zmniejsza jego wytrzymałość. Piryt był kiedyś ważną rudą do produkcji siarki i kwasu siarkowego. Dzisiaj większość siarki jest otrzymywana jako produkt uboczny w przetwórstwie ropy naftowej i gazu. Część siarki jest nadal produkowana z pirytu jako produktu ubocznego przy produkcji złota. Piryt jest okazjonalnie wykorzystywany jako kamień szlachetny. Jest on formowany w koraliki, cięty w kaboszony, fasetowany i rzeźbiony w kształty. Ten rodzaj biżuterii był popularny w Stanach Zjednoczonych i Europie w połowie do końca XVIII wieku. Większość kamieni biżuterii nazywano “markazytem”, ale w rzeczywistości są to piryty. Markazyt byłby złym wyborem dla biżuterii, ponieważ szybko się utlenia, a produkty utleniania powodują uszkodzenia wszystkiego, z czym mają kontakt. Piryt nie jest doskonałym kamieniem jubilerskim, ponieważ łatwo ulega zmatowieniu. Piryt jako ruda złota Najważniejszym zastosowaniem pirytu wydobycie rudy złota. Złoto i piryt powstają w podobnych warunkach i występują razem w tych samych skałach. W niektórych złożach niewielkie ilości złota występują jako inkluzje i substytuty w obrębie pirytu. Niektóre piryty mogą zawierać 0,25% masy złota lub więcej. Chociaż jest to niewielka część złoża, wartość złota jest tak duża, że piryt może być wartościowym celem wydobycia. Jeśli piryt zawiera 0,25% złota, a cena złota wynosi 1500$ za uncję, to jedna tona pirytu będzie zawierać około 73 uncji złota o wartości ponad 109,000$. Wszystko zależy to od tego, jak skutecznie można odzyskać złoto i jaki jest koszt procesu. Piryty i projekty budowlane Kruszony kamień używany do produkcji betonu, kostki betonowej i asfaltowych materiałów chodnikowych musi być wolny od pirytu. Piryt będzie się utleniał pod wpływem powietrza i wilgoci. To utlenianie spowoduje produkcję kwasów i zmianę objętości, która uszkodzi beton i zmniejszy jego wytrzymałość. Uszkodzenie to może spowodować awarię i problemy z konserwacją. Piryt nie powinien być obecny w materiale bazowym, podłożu pod drogami, parkingami lub budynkami. Utlenianie pirytu może prowadzić do uszkodzenia chodnika, fundamentów i podłóg. Należy badać place budowy w celu wykrycia obecności materiałów pirytowych. Jeśli piryt zostanie wykryty, miejsce to może zostać odrzucone lub problematyczne materiały mogą zostać wydobyte i zastąpione wysokiej jakości wypełnieniem. Identyfikacja pirytu Ręczne próbki pirytu są zwykle łatwe do zidentyfikowania. Minerał zawsze ma barwę mosiężno-żółtą, metaliczny połysk i wysoki ciężar właściwy. Jest twardszy od innych żółtych minerałów metalicznych, a jego smuga jest czarna, zwykle z odcieniem zieleni. Często występuje w dobrze uformowanych kryształach w kształcie kostek, ośmiościanów lub pirydohedronów, które często mają prążkowane powierzchnie. Jedynym pospolitym minerałem, który ma właściwości podobne do pirytu, jest markazyt, dimorf pirytu o tym samym składzie chemicznym, ale o ortorombicznej strukturze krystalicznej. Markazyt nie ma tego samego mosiężnego żółtego koloru pirytu. Zamiast tego jest to kolor blady mosiężny, czasami z lekkim odcieniem zieleni. Markazyt jest bardziej kruchy niż piryt, a także ma nieco mniejszy ciężar właściwy przy 4,8.

: Data Publikacji.: 29-03-25