Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 03-08-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Russian President Vladimir Putin Makes New Tartaria Archive Public. Part 2.

: Opis.: Russian President Vladimir Putin Makes New Tartaria Archive Public. Part 2. The Tartarians, as the inhabitants were known, were an impressive race. Tall, red-haired, white-skinned, and blessed with captivating blue, green, or grey eyes, these Slavs-Aryans and Russians possessed an intriguing juxtaposition of characteristics. They were friendly and warm in times of peace, yet brave and ruthless in battles. In times of victory, they were just and compassionate; during adversities, they remained steadfast. Their indomitable spirit stemmed from their unwavering resolve to protect their Rod, their homeland, and uphold the moral purity and faith of their ancestors, rendering them nigh invincible. The first edition of Encyclopedia Britannica, published in 1771, provides a fascinating insight into this enigmatic empire. Spanning from the Urals to Alaska and from New Earth to Tibet, Tartaria was a formidable entity in northern Asia, flanked by Siberia in the north and west. It was a complex mosaic of diverse tribes and people such as Astrachans, Cherkez, Dagestanians, Kalmy Tartars, Uzbek Tartarians, Mogulas, and Tibetan Tartarians, each with their unique culture and heritage. Tartaria was a testament to the harmony that could exist amidst diversity. Despite its sheer scale and cultural significance, Tartaria’s existence was effaced from the pages of history with the dawn of the 18th century. The world’s largest empire, once prominently etched in the map from the 1771 Encyclopedia Britannica, faded into oblivion. Where are the remnants of this once-great empire? What became of its millions of inhabitants? Why has this remarkable civilization been airbrushed from our history books? These are questions that have haunted historians and laymen alike. The mysterious disappearance of Tartaria from maps, books, and collective memory is baffling. Further editions of Encyclopedia Britannica bear no trace of its existence. A significant chunk of human history, spanning millennia, seems to have been swallowed up by the sands of time. The unveiling of the Tartaria archives marks a critical juncture in the quest to uncover the truth. The Russian Federation has taken a monumental step towards rewriting the history of Tartaria, illuminating this hitherto unexplored realm. Will we finally unearth the truth about this colossal empire? Will Tartaria be reinstated in the annals of world history? Only time will tell. One thing is for sure, the grand narrative of human civilization is incomplete without acknowledging the existence and contributions of Tartaria. The unveiling of these archives is a clarion call for historians, scholars, and truth-seekers worldwide to shed their biases and preconceived notions, to delve deep into the labyrinth of history and unearth the truth about Tartaria, the invisible empire. The narrative of world history is akin to a vast jigsaw puzzle, and Tartaria is a missing piece. As we navigate through the 21st century, let’s hope that we can complete this puzzle, ensuring that the true tapestry of human civilization is finally unveiled. For the resurrection of Tartaria is not just a victory for Russia but for humanity at large. After all, the flame of truth shines brightest in the darkest corners of oblivion. To Part 1. Wiele głównych miast na całym świecie to pozostałości cywilizacji sprzed 200-400 lat, która w tajemniczy sposób zniknęła po kataklizmie. Tatarianie, jak nazywano ich mieszkańców, byli imponującą rasą. Wysocy, rudowłosi, o białej skórze i obdarzeni urzekającymi niebieskimi, zielonymi lub szarymi oczami, ci Słowianie-Aryjczycy i Rosjanie posiadali intrygujące zestawienie cech. Byli przyjacielscy i serdeczni w czasach pokoju, a jednocześnie odważni i bezwzględni w bitwach. W czasach zwycięstwa okazali się sprawiedliwi i współczujący; w trudnych chwilach pozostali niezmienni. Ich niezłomny duch wywodził się z niezachwianej determinacji, by chronić swoją Rod, swoją ojczyznę i podtrzymywać moralną czystość i wiarę swoich przodków, czyniąc ich prawie niezwyciężonymi. Pierwsze wydanie Encyklopedii Britannica, opublikowane w 1771 roku, zapewnia fascynujący wgląd w to zagadkowe imperium. Rozciągająca się od Uralu po Alaskę i od Nowej Ziemi po Tybet Tartaria była potężną jednostką w północnej Azji, otoczoną od północy i zachodu Syberią. Była to złożona mozaika różnorodnych plemion i ludzi, takich jak Astrachowie, Czerkezi, Dagestańczycy, Tatarzy Kałmscy, Tatarzy uzbeccy, Mogula i Tatarianie tybetańscy, każdy z nich miał swoją wyjątkową kulturę i dziedzictwo. Tartaria była świadectwem harmonii, jaka mogła istnieć wśród różnorodności. Pomimo ogromnej skali i znaczenia kulturowego, istnienie Tartarii zostało wymazane z kart historii wraz z zaraniem XVIII wieku. Największe imperium świata, niegdyś wyraźnie zaznaczone na mapie z Encyklopedii Britannica z 1771 r., odeszło w zapomnienie. Gdzie są pozostałości tego niegdyś wielkiego imperium? Co stało się z milionami jego mieszkańców? Dlaczego ta niezwykła cywilizacja została wymazana z naszych podręczników historii? Są to pytania, które dręczą zarówno historyków, jak i laików. Tajemnicze zniknięcie Tartarii z map, książek i pamięci zbiorowej jest zaskakujące. W kolejnych wydaniach Encyklopedii Britannica nie ma śladu jej istnienia. Wydaje się, że znaczna część historii ludzkości, obejmująca tysiąclecia, została pochłonięta przez piaski czasu. Odsłonięcie archiwów Tartarii stanowi krytyczny moment w dążeniu do odkrycia prawdy. Federacja Rosyjska podjęła monumentalny krok w kierunku napisania historii Tartarii na nowo, rzucając światło na tę dotychczas niezbadaną dziedzinę. Czy w końcu odkryjemy prawdę o tym kolosalnym imperium? Czy Tartaria ponownie zapisze się w annałach historii świata? Tylko czas powie. Jedno jest pewne, wielka narracja o cywilizacji ludzkiej jest niekompletna bez uznania istnienia i wkładu Tartarii. Odsłonięcie tych archiwów jest wyraźnym wezwaniem historyków, uczonych i poszukiwaczy prawdy na całym świecie, aby porzucili swoje uprzedzenia i z góry przyjęte wyobrażenia, zagłębili się w labirynt historii i odkryli prawdę o Tartarii, niewidzialnym imperium. Narracja historii świata przypomina ogromną układankę, a Tartaria jest brakującym elementem. Przemierzając XXI wiek, miejmy nadzieję, że uda nam się ukończyć tę zagadkę, upewniając się, że prawdziwy gobelin ludzkiej cywilizacji zostanie w końcu odsłonięty. Bo zmartwychwstanie Tartarii jest zwycięstwem nie tylko Rosji, ale całej ludzkości. W końcu płomień prawdy świeci najjaśniej w najciemniejszych zakątkach zapomnienia. Do części 1.

: Data Publikacji.: 31-07-25

The Enigma of the Lost Empire: Russian President Vladimir Putin Makes New Tartaria Archive Public. Part 1.

: Opis.: The Enigma of the Lost Empire: Russian President Vladimir Putin Makes New Tartaria Archive Public. In an epoch-making revelation, Russian President Vladimir Putin takes the world by storm, inaugurating a new archive and casting light on the shadowy history of the once colossal empire, Tartaria. A ghost from the past re-emerges, beckoning us to re-examine our understanding of world history. The cold January day of 15th, was forever etched into the annals of history. Russian President Vladimir Putin, an enigma in his own right, inaugurated a new archive, a treasure trove revealing a hidden realm of history. A silent guardian of the nation’s rich past, this repository would make Tartaria maps public. The question teetering on the edge of everyone’s lips: Why is this significant? Well, my dear readers, the implications are momentous, indeed. This move signaled a profound paradigm shift. Russia, a nation of layered history and deep-rooted traditions, resolved to decant its true, non-counterfeit historical narratives, breaking free from the fetters of orthodox historiography. Why? Because the power of a nation lies in its history. It is the compass that directs the future, the root that nourishes the national identity. A nation without its history is like a ship adrift in the stormy sea, aimlessly wandering with no harbor in sight. The conventional historical narrative in Russia, akin to a tale weaved into the fabric of academic curricula, has origins dating back to the 18th century. It is tailored in accordance with the biblical Jewish concept of history, a legacy of the Romanovs, Russian rulers of yesteryears. However, this narrative truncated more than five and a half thousand years of the realm’s rich tapestry, a consequence of the transition from the original calendar to the Julian calendar. The Russian Federation now stands at the precipice of a paradigm shift. It is crafting a brand-new concept of education, a radical overhaul of history books that were churned out over the past two decades under the aegis of Western educational institutions and non-profit organizations. The journey to reclaim its history, its true identity, has begun in earnest. The focal point of this journey is Tartaria, a mysterious empire relegated to the sidelines of global history. To many, this name might strike a discordant note, a hazy remnant of forgotten lore. While tales of Egypt’s pyramids, the Persian empire’s grandeur, the Ottoman’s resilience, and the Roman’s conquests populate our textbooks, the saga of Tartaria remains curiously absent. Despite dwarfing these empires in terms of its vast territorial expanse, Tartaria has been conspicuously missing from the historical discourse. Until now. Over the years, this vast empire went by various monikers – Rassénia, Skátia, and finally, Tartaria. Historians like Jelena Ljubimová and Dmitry Mylnikov, among others, have started filling the void, shedding light on this massive state entity. Spread across several continents, Tartaria was home to millions who lived in harmony, fostering a self-sustained culture rooted in spiritual and moral virtues. They had a profound reverence for ancestors, justice, familial bonds, and their homeland. To part 2. Zagadka zaginionego imperium: prezydent Rosji Władimir Putin udostępnia publiczne archiwum New Tartaria. Dokonując epokowego odkrycia, rosyjski prezydent Władimir Putin szturmem zdobywa świat, inaugurując nowe archiwum i rzucając światło na mroczną historię niegdyś kolosalnego imperium Tartarii. Duch przeszłości pojawia się ponownie, wzywając nas do ponownego zbadania naszego zrozumienia historii świata. Zimny styczniowy dzień 15 stycznia na zawsze wpisał się w annały historii. Prezydent Rosji Władimir Putin, będący sam w sobie zagadką, zainaugurował nowe archiwum, skarbnicę odkrywającą ukrytą sferę historii. To repozytorium, cichy strażnik bogatej przeszłości narodu, upubliczni mapy Tartarii. Pytanie balansujące na krawędzi ust wszystkich: dlaczego jest to istotne? Cóż, moi drodzy czytelnicy, konsekwencje są rzeczywiście doniosłe. Posunięcie to sygnalizowało głęboką zmianę paradygmatu. Rosja, naród o wielowarstwowej historii i głęboko zakorzenionych tradycjach, postanowiła odrzucić swoje prawdziwe, niezafałszowane narracje historyczne, wyrywając się z okowów ortodoksyjnej historiografii. Dlaczego? Ponieważ siła narodu leży w jego historii. To kompas, który wyznacza przyszłość, korzeń, który karmi tożsamość narodową. Naród bez swojej historii jest jak statek dryfujący po wzburzonym morzu, wędrujący bez celu, bez widocznego portu. Konwencjonalna narracja historyczna w Rosji, przypominająca opowieść wplecioną w programy nauczania akademickiego, ma swoje korzenie w XVIII wieku. Jest skrojony zgodnie z biblijną żydowską koncepcją historii, dziedzictwem Romanowów, dawnych władców Rosji. Jednakże narracja ta ucięła ponad pięć i pół tysiąca lat bogatego gobelinu królestwa, co jest konsekwencją przejścia z pierwotnego kalendarza na kalendarz juliański. Federacja Rosyjska stoi obecnie u progu zmiany paradygmatu. Tworzy zupełnie nową koncepcję edukacji, radykalną przebudowę podręczników historycznych, które powstały w ciągu ostatnich dwóch dekad pod egidą zachodnich instytucji edukacyjnych i organizacji non-profit. Podróż mająca na celu odzyskanie swojej historii i prawdziwej tożsamości rozpoczęła się na dobre. Centralnym punktem tej podróży jest Tartaria, tajemnicze imperium zepchnięte na margines historii świata. Dla wielu ta nazwa może wywołać niezgodność, mglistą pozostałość zapomnianej wiedzy. Podczas gdy opowieści o egipskich piramidach, wielkości imperium perskiego, odporności Osmanów i podbojach Rzymian wypełniają nasze podręczniki, saga o Tartarii pozostaje dziwnie nieobecna. Pomimo tego, że przyćmiewała te imperia pod względem rozległości terytorialnej, Tartaria była wyraźnie pomijana w dyskursie historycznym. Do teraz. Przez lata to rozległe imperium nosiło różne nazwy – Rassénia, Skátia i wreszcie Tartaria. Historycy tacy jak między innymi Jelena Ljubimová i Dmitry Mylnikov zaczęli wypełniać pustkę, rzucając światło na tę potężną jednostkę państwową. Rozłożona na kilku kontynentach Tartaria była domem dla milionów ludzi żyjących w harmonii, pielęgnujących samowystarczalną kulturę zakorzenioną w cnotach duchowych i moralnych. Dawali głęboki szacunek dla przodków, sprawiedliwości, więzi rodzinnych i ojczyzny. Do części 2.

: Data Publikacji.: 31-07-25

“The Female Giant was about 9 feet long with a gold breastplate and reddish blonde hair.

: Opis.: “The Female Giant was about 9 feet long with a gold breastplate and reddish blonde hair. A strange indentation on the forehead similar to old Atlantean features. The Male Giant was closer to 12 feet in length, with a breastplate and a crown-type hat, all of pure gold. The hair was the same as the female Watcher. Both lie in suspended animation awaiting. . .” — Robert Three Eagles The origin of Brewer’s interest in the cave traces back to a tale recounted by an elderly man named George Keller. Keller, in his younger days, had been guided to the chamber by a local Native American named Lone Eagle. This chamber, nestled in the mountains inhabited by the Native community, was revered as a sacred site, known as the “Cave of the Great Spirit.” Decades later, in the 1950s, Keller shared this story with John Brewer, instantly capturing Brewer’s curiosity. Initially, Brewer’s intention was to explore the area for arrowheads, a hobby of his. However, upon uncovering the initial evidence in the cave, Brewer quickly realized that he might be on the brink of uncovering something far more significant than mere arrowheads. RKiVo6tfL0I John Brewer’s journey to the mysterious chamber began with a discovery behind Temple Hill in Manti, Utah, specifically on a hill located behind it. His initial examination led to repeated visits, effectively turning the site into a personal research station. He meticulously documented his findings in a journal, recording each item with precision. However, Brewer’s journal, much like the tale of the cave itself, is shrouded in skepticism. Doubts about its authenticity arise from Brewer’s own admission that he kept the journal hidden from others. Terry Carter, a prominent investigator of the Brewer Cave story from the Ancient Historical Research Foundation, has expressed a firm belief in the journal’s legitimacy, stating, “I have come to the confident conclusion that this is indeed John Brewer’s own excerpts, from his own personal journal.” Exploring the Chamber of Brewer’s Cave The entrance to the burial chamber was through a 30-foot (9-meter) passage. At its end, a set of five steps led to a doorway into the inner chamber. Brewer’s detailed sketches depict a trap at the entrance: a deep hole following the fifth step, circumvented by a concealed side passage. The chamber itself was compact, of a roughly square shape with an unexplored T-shaped extension. Brewer’s initial exploration uncovered basic items like arrowheads and pottery. Among the more peculiar finds was a small “book,” approximately 2.25 x 3.25 x 4 inches (5.7 x 8.3 x 10.2 centimeters), composed of copper plates bound together, resembling a book. Encased in a mud cover, presumably for preservation, the meticulous removal of this cover revealed copper pages inscribed with enigmatic symbols and “letters” composed of numerous small lines, defying any straightforward interpretation. Giganci Nephilim znalezieni w Jaskini Piwowarskiej (Brewer’s Cave) haFtreQt3Ss

: Data Publikacji.: 31-07-25

Góra Shasta, Kalifornia, USA.

: Opis.: Góra Shasta, Kalifornia, USA. Miasto w Agharcie nazywające się Telos, rzekomo istnieje wewnątrz Ziemi pod górą Shasta. Legendy Hopi mówią, że ta góra jest jednym z trzynastu domów Ludu Jaszczurów, Reptoidów . Rdzenne plemiona Indian amerykańskich z Kalifornii twierdzą, że góra Shasta to położone w głębi gór miejsce zamieszkania niewidzialnej rasy ludzi. Jeszcze więcej relacji opisuje górę jako wejście do starożytnego świata Lemurii, a ocaleni z Lemurii do dziś żyją w tunelach wygasłych wulkanów. Niektórzy sugerują, że jest to miejsce spotkań Bractwa Lothian, które używa dziwnej siły vis mortuus do rzeźbienia jaskiń w litej skale, co brzmi bardzo podobnie do sprzętu używanego w Dulce w Nowym Meksyku. W 1904 roku JC Brown, odkrywca pracujący dla brytyjskiej firmy wydobywczej, poinformował, że odkrył zapadlisko w zboczu góry wraz z jednym szkieletem i hieroglifami na ścianach. Brown później rzucił pracę i osiadł w Stockton, gdzie do końca życia sprzedawał złote bibeloty, które, jak twierdził, widzial w jaskini na górze Shasta. W 1934 roku Abraham Mansfield powiedział, że spotkał plemię Lemurian, które wykopało tunele łączące górę Shasta z obszarem Bluff Creek. W 1972 roku mężczyzna z San Jose podczas wędrówki po południowym zboczu natknął się na coś, co określił jako „humanoida gadziego”. Inni odwiedzający górę donoszą, że widzieli różne kultury podludzi, w tym krasnoludy(karły), stworzenia wielkonogie lub yeti oraz olbrzymy ubrane w białe szaty. 16 sierpnia 1987 roku, wierząc, że góra jest jedną z siedmiu głównych czakr planetarnych duchowych „kamertonów”, tysiące ludzi zebrało się w ramach międzynarodowej „Harmonicznej Konwergencji”, mającej na celu zaprowadzenie pokoju na całym świecie.

: Data Publikacji.: 31-07-25