Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 15-12-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Calltech researchers find evidence of Zecharia Sitchin’s PlanetX/Nibiru in our solar system

: Opis.: Calltech researchers find evidence of Zecharia Sitchin’s PlanetX/Nibiru in our solar system Wednesday, January 20, 2016 Caltech's Konstantin Batygin, an assistant professor of planetary science, and Mike Brown, the Richard and Barbara Rosenberg Professor of Planetary Astronomy, have found evidence of a giant planet tracing a bizarre, highly elongated orbit in the outer solar system beyond Pluto. The object, which the researchers have nicknamed Planet Nine, has a mass about 10 times that of Earth and orbits about 20 times farther from the sun on average than does Neptune (which orbits the sun at an average distance of 2.8 billion miles). In fact, it would take this new planet between 10,000 and 20,000 years to make just one full orbit around the sun. The researchers discovered the planet’s existence through mathematical modeling and computer simulations but have not yet observed the object directly however they noted that the putative planet Nine—at 5,000 times the mass of Pluto—is sufficiently large that there should be no debate of the existence of this planet. Furthermore, there is an unique configuration of six objects which fall within the same plane as planet Nine, however, planet Nine is required to be anti-aligned to the six objects, but shares the same plane. Read more at Calltech.edu. Even NASA’s Director of Planetary Science, Jim Green, made a statement of the discovery of this planet Nine saying ‘there is a so-called planet X out there’ (second video). For many years conspiracy theorists have been saying that there is another unknown planet, what they call PlanetX or Nibiru, on a long and elliptical orbit. The Calltech researchers call it Planet Nine or ‘Ninth Planet’ but if we follow Zecharia Sitchin’s claim, it is the tenth planet and according to his theories of Sumerian cosmology, Nibiru or planet X was the twelfth member in the solar system family of planets (which includes 10 planets, the Sun, and the Moon). Regardless of your view, here’s the order of the planets, starting nearest the sun and working outward through the solar system: Mercury, Venus, Earth, Mars, Jupiter, Saturn, Uranus, Neptune, Pluto = 9 Planet Nine = 1 Moon and Sun = 2 Despite led scientists reclassified Pluto as a dwarf planet we cannot deny that this newly discovered planet supports Zecharia Sitchin’s theory of the existence of a tenth planet (twelve which includes the sun and moon) aka Nibiru/PlanetX. 6poHQ2h00ZA https://ufosightingshotspot.blogspot.com/ Badacze z Calltech znajdują dowody na istnienie PlanetX/Nibiru Zecharia Sitchina w naszym Układzie Słonecznym środa, 20 stycznia 2016 r Konstantin Batygin z Caltech, adiunkt nauk planetarnych oraz Mike Brown, profesor astronomii planetarnej Richarda i Barbary Rosenbergów, znaleźli dowody na istnienie gigantycznej planety krążącej po dziwacznej, bardzo wydłużonej orbicie w zewnętrznym Układzie Słonecznym za Plutonem. Obiekt, który naukowcy nazwali Dziewiątą Planetą, ma masę około 10 razy większą od Ziemi i krąży średnio około 20 razy dalej od Słońca niż Neptun (który krąży wokół Słońca w średniej odległości 4,5 miliarda kilometrów). W rzeczywistości wykonanie jednego pełnego obiegu wokół Słońca zajęłoby tej nowej planecie od 10 000 do 20 000 lat. Naukowcy odkryli istnienie planety poprzez modelowanie matematyczne i symulacje komputerowe, ale nie zaobserwowali jeszcze bezpośrednio obiektu, zauważyli jednak, że przypuszczalna planeta Dziewięć – o masie 5000 mas Plutona – jest wystarczająco duża, że nie powinno być dyskusji na temat istnienia planety. tę planetę. Co więcej, istnieje unikalna konfiguracja sześciu obiektów, które mieszczą się w tej samej płaszczyźnie co planeta Dziewiąta, jednakże wymagana jest, aby planeta Dziewiąta była wyrównana z sześcioma obiektami, ale dzieli tę samą płaszczyznę. Więcej informacji znajdziesz na Calltech.edu. Nawet dyrektor ds. nauk planetarnych w NASA, Jim Green, wydał oświadczenie w sprawie odkrycia dziewiątej planety, stwierdzając, że „istnieje tak zwana planeta X” (drugi film). Przez wiele lat zwolennicy teorii spiskowych twierdzili, że istnieje inna nieznana planeta, którą nazywają PlanetX lub Nibiru, poruszającą się po długiej i eliptycznej orbicie. Badacze z Calltech nazywają ją Dziewiątą Planetą lub „Dziewiątą Planetą”, ale jeśli podążymy za twierdzeniem Zecharia Sitchina, jest to dziesiąta planeta i zgodnie z jego teoriami sumeryjskiej kosmologii Nibiru, czyli planeta X, była dwunastym członkiem rodziny planet Układu Słonecznego ( który obejmuje 10 planet, Słońce i Księżyc). Niezależnie od Twojego poglądu, oto kolejność planet, zaczynając od najbliższego Słońca i kierując się na zewnątrz poprzez Układ Słoneczny: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton = 9 Planeta Dziewiąta = 1 Księżyc i Słońce = 2 Pomimo, że czołowi naukowcy przeklasyfikowali Plutona na planetę karłowatą, nie możemy zaprzeczyć, że ta nowo odkryta planeta potwierdza teorię Zecharia Sitchina o istnieniu dziesiątej planety (dwanaście, w tym słońce i księżyc), znanej również jako Nibiru/PlanetX. Sitchin odwołał swe teorie jako mistyfikacje, że działał pod naciskiem służb specjalnych USA.... 2023 rok!

: Data Publikacji.: 09-12-25

NASA's New Horizons Spots Mystery Rogue Planet Beyond Pluto

: Opis.: NASA's New Horizons Spots Mystery Rogue Planet Beyond Pluto Friday, December 04, 2015 Something strange emerged when Scott S. Sheppard (Carnegie Institution for Science) and his colleague, Chad Trujillo of the Gemini Observatory, compiled data for the orbits of Sedna, 2012 VP113 and 10 icy objects that lie close to Pluto. Similarities in the 12 objects' paths around the sun strongly suggest that all 12 are under the spell of a hulking, far-distant planet, Sheppard says. This planet, if it exists, is up to 10 times as massive as Earth and 200 to 1,000 times as far from the sun. It's so big that it has forced the smaller bodies, which like to keep away from large ones, into unexpected paths. This super-Earth may have begun its life in the central solar system before becoming a "rogue planet," ejected from its birthplace to exile in the outermost solar system. It may have pulled Sedna and 2012 VP113 along with it from their homes closer to the sun. From the amount of sky area searched, Trujillo and Sheppard determine that about 900 objects with orbits like Sedna and 2012 VP113 are out there with sizes larger than 1000 km and that the total population of the inner Oort cloud is likely bigger than the Kuiper Belt and main asteroid belt. Some of these inner Oort cloud objects could rival the size of Mars or Earth. This is because most of the inner Oort cloud objects are so distant that even very large ones would be too faint to detect with current technology", says Sheppard. And recently, Nasa's New Horizon's probe also captured another mysterious object, a 90-mile (150-kilometer)-wide ancient body, officially called 1994 JR1 passing through the Kuiper Belt 3.3 billion miles from the sun. See first video. The spacecraft is on course for a close flyby of another Kuiper Belt object, 2014 MU69, on Jan. 1, 2019. https://ufosightingshotspot.blogspot.com/ Sonda New Horizons widzi tajemniczą planetę za Plutonem Piątek, 04 grudnia 2015 Coś dziwnego wyłoniło się, gdy Scott S. Sheppard (Carnegie Institution for Science) i jego kolega Chad Trujillo z Obserwatorium Gemini zebrali dane dotyczące orbit Sedny, 2012 VP113 i 10 lodowych obiektów położonych blisko Plutona. Podobieństwa w ścieżkach 12 obiektów wokół Słońca zdecydowanie sugerują, że wszystkie 12 znajduje się pod wpływem potężnej, odległej planety, mówi Sheppard. Ta planeta, jeśli istnieje, jest do 10 razy masywniejsza od Ziemi i od 200 do 1000 razy dalej od Słońca. Jest tak duży, że zmusił mniejsze ciała, które lubią trzymać się z daleka od dużych, na nieoczekiwane ścieżki. Ta super-Ziemia mogła rozpocząć swoje życie w centralnym Układzie Słonecznym, zanim stała się „planetą zbuntowaną”, wyrzuconą ze swojego miejsca urodzenia na wygnanie w najbardziej oddalonym Układzie Słonecznym. Mógł pociągnąć Sednę i 2012 VP113 wraz z ich domami bliżej Słońca. Na podstawie przeszukanego obszaru nieba Trujillo i Sheppard ustalają, że około 900 obiektów o orbitach takich jak Sedna i 2012 VP113 ma rozmiary większe niż 1000 km i że całkowita populacja wewnętrznego Obłoku Oorta jest prawdopodobnie większa niż Pas Kuipera i główny pas asteroid. Niektóre z tych obiektów w wewnętrznych obłokach Oorta mogą dorównywać rozmiarami Marsowi lub Ziemi. Dzieje się tak dlatego, że większość obiektów w wewnętrznym obłoku Oorta jest tak odległych, że nawet bardzo duże obiekty byłyby zbyt słabe, aby je wykryć przy pomocy obecnej technologii” – mówi Sheppard. Niedawno sonda NASA New Horizon uchwyciła także inny tajemniczy obiekt, starożytne ciało o szerokości 90 mil (150 km), oficjalnie nazwane 1994 JR1, przechodzące przez Pas Kuipera 3,3 miliarda mil od Słońca. Zobacz pierwszy film. Sonda jest na dobrej drodze do bliskiego przelotu obok innego obiektu z Pasa Kuipera, 2014 MU69, 1 stycznia 2019 r.

: Data Publikacji.: 09-12-25

Our Solar System is Moving into a Potentially Dangerous Interstellar Energy Cloud

: Opis.: Our Solar System is Moving into a Potentially Dangerous Interstellar Energy Cloud Tuesday, September 08, 2015 The solar system is travelling through much stormier skies than we thought, and might even be about to pop out of the huge gas cloud we have been gliding through for at least 45,000 years. That’s the implication of a multi-decade survey of the interstellar wind buffeting the solar system, which has revealed an unexpected change in the wind’s direction. The edge of the solar system is roughly defined by the heliosphere, a giant magnetic bubble blown by charged particles streaming from the sun. This bubble shields Earth from much of the interstellar wind, so a change in the wind’s direction will have little effect here on the ground. But the change does tell us something surprising about our galactic surroundings. The cloud is so large and diffuse, it was previously assumed to be relatively calm, and that the wind would blow in the same direction for millions of years. The fact that the wind is shifting over the span of mere decades means that the interior of the cloud is either unusually turbulent, or that the solar system is a mere 1000 or so years away from punching its way out. “While there had been hints that something was changing in the environment of the sun, when we finally put all the historical data together it became clear that one can make a strong scientific statement that this change has actually occurred,” says Frisch from astro.uchicago.edu. What the change means is still up for debate. We could be nearing the cloud’s edge, or we could still be in the thick of it, pushing our way through an interstellar storm. RUbr64eqt2w https://ufosightingshotspot.blogspot.com/ Nasz Układ Słoneczny wkracza w potencjalnie niebezpieczną chmurę energii międzygwiazdowej wtorek, 08 września 2015 r Układ Słoneczny podróżuje po znacznie bardziej burzliwym niebie, niż sądziliśmy, i może nawet wkrótce wyskoczyć z ogromnej chmury gazu, przez którą prześlizgujemy się od co najmniej 45 000 lat. Takie są wnioski z trwających od kilkudziesięciu lat badań wiatru międzygwiazdowego uderzającego w Układ Słoneczny, które ujawniły nieoczekiwaną zmianę kierunku wiatru. Krawędź Układu Słonecznego jest z grubsza definiowana przez heliosferę, gigantyczną bańkę magnetyczną wydmuchaną przez naładowane cząstki płynące ze Słońca. Ta bańka chroni Ziemię przed większością wiatru międzygwiezdnego, więc zmiana kierunku wiatru będzie miała niewielki wpływ na Ziemi. Ale ta zmiana mówi nam coś zaskakującego o naszym galaktycznym otoczeniu. Chmura jest tak duża i rozproszona, że wcześniej zakładano, że jest stosunkowo spokojna i że wiatr będzie wiał w tym samym kierunku przez miliony lat. Fakt, że wiatr zmienia się na przestrzeni zaledwie kilkudziesięciu lat, oznacza, że wnętrze obłoku jest albo niezwykle burzliwe, albo że Układ Słoneczny dzieli zaledwie około 1000 lat od wydostania się na zewnątrz. „Chociaż istniały przesłanki wskazujące, że coś zmienia się w otoczeniu Słońca, kiedy w końcu zebraliśmy wszystkie dane historyczne, stało się jasne, że można sformułować mocne naukowe stwierdzenie, że ta zmiana faktycznie nastąpiła” – mówi Frisch z astro. uchicago.edu. To, co oznacza ta zmiana, jest nadal przedmiotem dyskusji. Możemy zbliżać się do krawędzi chmury lub nadal znajdować się w jej środku, przedzierając się przez burzę międzygwiezdną.

: Data Publikacji.: 09-12-25

Astonishing New Hubble Images Reveal Stars Gone Haywire

: Opis.: Astonishing New Hubble Images Reveal Stars Gone Haywire Thursday, June 18, 2020 The NASA/ESA Hubble Space Telescope demonstrates its full range of imaging capabilities with two new images of planetary nebulae. As nuclear fusion engines, most stars live placid lives for hundreds of millions to billions of years. But near the end of their lives they can turn into crazy whirligigs, puffing off shells and jets of hot gas. Now, astronomers have used Hubble to dissect such crazy fireworks happening in these two planetary nebulae. This image from the NASA/ESA Hubble Space Telescope depicts NGC 7027, or the “Jewel Bug” nebula. The object had been slowly puffing away its mass in quiet, spherically symmetric or perhaps spiral patterns for centuries — until relatively recently when it produced a new cloverleaf pattern. New observations of the object have found unprecedented levels of complexity and rapid changes in the jets and gas bubbles blasting off of the star at the centre of the nebula. This video zooms into the planetary nebula NGC 6302, commonly known as the Butterfly Nebula. NGC 6302 lies within our Milky Way galaxy, roughly 3800 light-years away in the constellation of Scorpius. The glowing gas was once the star's outer layers, but has been expelled over about 2200 years. The butterfly shape stretches for more than two light-years, which is about half the distance from the Sun to the nearest star, Proxima Centauri. The Hubble Space Telescope has imaged these objects before, but not for many years and never before with the Wide Field Camera 3 instrument across its full wavelength range - making observations in near-ultraviolet to near-infrared light. "These new multi-wavelength Hubble observations provide the most comprehensive view to date of both of these spectacular nebulae, reports phys.org. https://ufosightingshotspot.blogspot.com/ 8ioov7uoQ9E Zadziwiające nowe zdjęcia z Hubble'a ukazujące gwiazdy, które oszalały Czwartek, 18 czerwca 2020 r Kosmiczny Teleskop Hubble'a NASA/ESA demonstruje pełen zakres możliwości obrazowania na dwóch nowych zdjęciach mgławic planetarnych. Jako silniki syntezy jądrowej większość gwiazd żyje spokojnie przez setki milionów do miliardów lat. Jednak pod koniec życia mogą zamienić się w szalone wiry, wystrzeliwując pociski i strumienie gorącego gazu. Teraz astronomowie wykorzystali Hubble'a do zbadania takich szalonych fajerwerków zachodzących w tych dwóch mgławicach planetarnych. Powyższe zdjęcie wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a przedstawia NGC 7027, czyli mgławicę „Jewel Bug”. Obiekt przez stulecia powoli nadymał swoją masę, tworząc ciche, sferycznie symetryczne lub być może spiralne wzory – aż do stosunkowo niedawna, kiedy wytworzył nowy wzór koniczyny. Nowe obserwacje obiektu wykazały bezprecedensowy poziom złożoności i szybkie zmiany w dżetach i bąbelkach gazu wyrzucanych z gwiazdy w centrum mgławicy. Ten film przedstawia mgławicę planetarną NGC 6302, powszechnie znaną jako Mgławica Motyl. NGC 6302 leży w naszej galaktyce Drogi Mlecznej, oddalonej o około 3800 lat świetlnych, w gwiazdozbiorze Skorpiona. Świecący gaz znajdował się niegdyś w zewnętrznych warstwach gwiazdy, ale został wyrzucony w ciągu około 2200 lat. Kształt motyla rozciąga się na ponad dwa lata świetlne, czyli w przybliżeniu połowę odległości od Słońca do najbliższej gwiazdy, Proxima Centauri. Kosmiczny Teleskop Hubble'a fotografował te obiekty już wcześniej, ale nie od wielu lat i nigdy wcześniej, za pomocą instrumentu Wide Field Camera 3 w pełnym zakresie długości fal - wykonując obserwacje w świetle od bliskiego ultrafioletu do bliskiej podczerwieni. „Te nowe obserwacje Hubble'a na wielu długościach fal zapewniają najpełniejszy jak dotąd obraz obu tych spektakularnych mgławic, donosi phys.org.

: Data Publikacji.: 09-12-25