Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 16-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Konieczność docierania do nowych źródeł historycznych lehickich, polskich i zagranicznych – część 1.

: Opis.: Konieczność docierania do nowych źródeł historycznych lehickich, polskich i zagranicznych – część 1. Nie jest to tytuł retoryczny, ale wskazówka, że w badaniach historycznych nie należy stać w miejscu, lecz szukać, szukać i jeszcze raz szukać oraz badać i w ten sposób rozwijać siebie oraz wiedzę historyczną, a po drodze odrzucać przestarzałe i czasami narzucone dogmaty oraz błędne wnioski, w tym wcześniejsze własne, jak również je korygować i o tym informować sławiańskie społeczeństwo polskie. I. Okres Starożytności i Średniowiecza Chciałbym odszukać źródła:* kronikę Nakorsza Warmisza z IV wieku, wykradzioną podstępnie z biblioteki biskupów Załuskich w Warszawie w XVIII wieku, na pewno nie po to, żeby ją zniszczyć, ale żeby przetrzymać takie wiekopomne dzieło w ukryciu, przed sławiańskim społeczeństwem. Także kronikę Wojnana z VIII wieku, naszego pierwszego sławiańskiego kronikarza, której znamy tylko nieliczne wyjątki. Następnie zaginione kroniki Gorana Lamberta z XI wieku, gdzie można sobie wyobrazić jego stare, unikalne opisy w trzech tomach, o znamiennym lehickim tytule: „Sławiańsko-Lehickiego albo Polańskiego narodu sławne czyny …” oraz w czwartym tomie o sarmackich herbowych rodach rycerskich - „Stemmatograf bohaterów Sarmacji”. Kolejne zaginione trzy tomy w kronice Cholewy z XII wieku ”Starożytny oręż Sarmatów”, o herbowych, sarmackich rodach rycerskich w Lehii. Również zaginioną kronikę Baszko z XIII wieku o sarmacko-lehickich herbowych rodach rycerskich w Lehii, nokautującą swoim pięknym i wyrazistym tytułem ortodoksję akademicką, a mianowicie: „Oręż wojenny Sławiano-Sarmatów albo Polano-Lehitów” ! Tytuł piękny, rodzimy i konkretny zarazem, prawda ? Tak, to wczesne lehickie kroniki opisywały SARMATÓW, LEHITÓW oraz NARÓD LEHITÓW i są to kolejne niezaprzeczalne dowody na pohybel negującej wszystko ortodoksji historycznej. A kontynuujący to Kadłubek, którego Księgi I Kroniki z XIII wieku pod lehickim tytułem „Historia o początkach Lehitów czyli Polanów, ich niezwykle dzieje”, historycy ortodoksyjni nie uznają i ukrywają jako „Kronika polska”, ze względu na liczne w niej opisy Lehii oraz Lehitów i ogłaszają to publicznie, ośmieszając się całkowicie jako dowodnie nie znający zarówno starszych kronik jak; Żelizowie, Prokosz, Zolaw Lambert, Miorsz, Kagnimir, Cholewa, jak i późniejszych kronik np. polańsko-śląkiej, Baszko, Bogufała, Piotra z Byczyny czy Miechowity, w których „aż roi się” od nazw i opisów Lehii, królów lehickich i Lehitów. Tacy właśnie „historycy”, nie mają prawa i nie mają nic do uznawania tekstów czy nie ?, które powstały 800-700 lat temu, bowiem muszą je po prostu przyjąć „bez łaski” takie jakie są , bo nie mają pojęcia do jakich starych źródeł Kadłubek i inni dotarli i z których korzystali. Tak więc panowie, więcej sławiańskiej rzetelności, rozwagi, pokory i patriotyzmu ! Ale mamy też przeze mnie odszukane, chociaż ukrywane od 500 lat w języku łacińskim trzy kroniki z XVI wieku opisujące między innymi Starożytną Lehię, a mianowicie Miechowity, Decjusza i Sarnickiego oraz dwa dzieła Kleczewskiego z XVIII wieku o Sarmacji Europejskiej i o królu Lehu i jego sławnym imperium – „Lehi Imperio”. Poza tym historycy zapewne zapomnieli, że nawet Długosz przywołuje; łac. „Imperium Lechitarum” (Imperium Lehickie), w księdze I Roczników s. 36 !, co w tłumaczeniu manipulacyjnie zmieniono na „Władztwo ? Lehickie”, żeby tylko pominąć słowo Imperium, prawda, że to niepoważne i wręcz infantylne ze strony tłumacza i historyków ?, ale niestety taki ich poziom ? Należy tutaj podkreślić i przypomnieć, że nasze władze oświatowe mają obowiązek udostępnienia i sfinansowania wyżej wymienionych źródeł w języku polskim z podatków płaconych przez sławiańskie społeczeństwo polskie , ponieważ zostały powołane aby mu służyć (a nie odwrotnie) i ma ono prawo poznać dzieje swoich przodków, jakiekolwiek by one były ! W tym miejscu muszę z przykrością poinformować Czytelników, że coś dzieje się niedobrego z tłumaczeniem z języka łacińskiego ukrywanych kronik, bowiem jakiś czas temu zawarłem z „moim” tłumaczem prywatnie, zwyczajową umowę dżentelmeńską na tłumaczenie kolejnej kroniki, a mianowicie Księgi I kroniki Decjusza z 1521 roku pod tytułem „O starożytności Polanii” (o co zabiegałem wcześniej wraz kronikami Miechowity i Sarnickiego). Po uzgodnieniu zakresu tekstu, sposobu tłumaczenia, ceny i terminu, tłumacz nagle zamarł i nie zareagował do dziś, na moje kilkukrotne prośby o wyjaśnienie sytuacji. Wydaje się, że każdy cywilizowany i wykształcony człowiek po kilkuletniej współpracy, odpowiedziałby cokolwiek i przeprosił, pomimo na przykład zakazu/indeksu, a tu sromotna cisza ? Z kolei poniżej wymieniam niektóre źródła zagraniczne, które odkryłem i opisałem w moich Księgach Lehickich oraz które udowodniły funkcjonowanie Lehii i panowanie królów lehickich, Sarmatów, Lehów i Lehitów, a mianowicie: 1. C Avillio Lescho, iscrizione funeraria –scheda della risorsa z I     wieku n.e. (Dla Awiłła Leszka, inskrypcja nagrobna – karta     zasobu z I wieku n.e. Muzeum Lapidario w Urbino, Włochy - od     cesarza Tyberiusza Klaudiusza Buccio).     Pełna treść inskrypcji: CAVSA AVILLIO LESCHO TIBERIVS CLAVDIVS BVCCIO COLVMBARIA IIII OLLAS VIII SE VIVO A SOLO AD FASTIGIVM MANCIPIO DEDIT      Wierne tłumaczenie „słowo w słowo”: DLA AWIŁŁA LESZKA (KRÓLA) TYBERIUSZ KLAUDIUSZ BUCCIO GROBOWIEC Z IIII NISZAMI NA VIII URN ZA ŻYCIA, JEDYNIE JEMU, DLA ZASZCZYTU, NA WŁASNOŚĆ OFIAROWAŁ (Tłumaczenie z języka łacińskiego autor). Przypominam tutaj trzy żałosne i błędne tłumaczenia tej inskrypcji opublikowane w; Newsweek (28/XII/2016), Magna Polonia nr 5 (IX/2017) i Sigillum Autenticum UJ (X/2016), żeby tylko ukryć naszą wspaniałą historię Królestwa Lehii przed sławiańskim narodem polskim, WSTYD. 2. Bohemiae Cronica z początku XI wieku (Czeska Kronika, w     której nieznany autor, podał, że mając dostęp do wcześniejszej     kroniki augsburskiej, informuje, że:     - „Ziemia Lechfeld w Szwabii u źródeł rzeki Lech       położona, ma nazwisko od imienia Lecha Xiążęcia       Polanii”,     - „ …rzeka Lech po łacinie Vindelicum zwana, obadwa te       nazwiska ma od Polanów, których nazywają Lechami lub       Lechitami, albo Vindelami, czyli podług dawnego zwyczaju       Sarmatami:”     - „…. że ich August z tąd wyruszył i wielkie wojny z       Polanami w stronach morza Germańskiego toczył” . 3. Schedel H., Nuremberg Chronicle – Liber Chronicarum z XV     wieku (Kronika Norymberska), która informuje o walkach     Lehów (łac. Vindeli, ang. Lechs), z marsowym legionem     rzymskim w 9 roku o Miasto Leha Vinde-Licum (obecny     Augsburg), który został wybity „do nogi”. Była to klęska     straconego legionu (clades Perdita Legio). Natomiast w 12 roku     większe siły Rzymian najechały Ziemię Lehów (Vindelicia) i     zdobyły miasto.     Podaje również, iż w 477 roku Ariowie-Sławianie Herulowie     najechali i spustoszyli rzymską prowincję Noricum oraz zdobyli     i zniszczyli Juvavum (obecny Salzburg). 4. Aventinus J., Annales Ducum Boiariae z XVI wieku (Roczniki     książąt bawarskich), gdzie autor opisuje w:     - 805 roku walkę syna Karola Wielkiego z księciem Lehem na       terenie Bohemii, gdzie zwycięża go i zabija, pustosząc kraj,     - 872 roku walkę pięcioro książąt lehickich Świętosława,       Witosława, Hermana, Spitymira i Majsława , sprzymierzonych       ze Świętopełkiem, których król Ludwik Niemiec zmusza do       ucieczki, wielu ubija, przelicznych zepchniętych do rzeki       Weltawa topi, a po tym jak nieliczni uchodzą do miast       warownych, przemierza Bohemię pustosząc ją i w triumfie       powraca,     - 892 roku wczesną wiosną, jak król Arnulf zorganizował       robocze spotkanie nad rzeką Tulln koło góry Comagen w       sprawie podziału terytoriów: Arnulfa z Bawaramii, Wrocisława       (Vratizolao) z Wenedami oraz Świętopełka,     - 892 w maju, uroczysty zjazd królestwa frankijskiego w       Hangsfeld, w którym wzięli udział Wrocisław (Vratizolaus),       odległej Polanii (Bolaniae), władca, a także Kurszana król       Węgrów,     - 892 w lipcu, jak Świętopełk wzgardził przybyciem na       zjazd i został uznany za wroga, Arnulf postanowił       Morawian najechać trzema armiami: Kurszanowi i Węgrom       wyznaczył Dację, Wrocisławowi wyznaczono, by od tyłu       zbrojny atak ze swymi Wenedami (Venedis), przedsiębrał,       Arnulf od czoła z Frankami i Bawarami dokonał najazdu,       pustosząc Morawy. 5. Orbini M., Il Regno De Gli Slavi z XVI wieku (Królestwo     Sławian), gdzie autor opracował największe i najbardziej     szczegółowe dzieło o dziejach Sławian w Europie oraz ich     dziesiątki plemion od Renu do morza Kaspijskiego i od morza     Sławiańskiego (Bałtyku), do mórz Czarnego, Egejskiego i     Adriatyckiego. Zadał kłam Zachodowi, podając, że to sławiański     kupiec Sam założył państwo Sama i został jego królem     zwyciężając przez 36 lat agresywnych Awarów oraz Franków.     Podał także, iż Wandalowie Sławianie z miasta Wareg koło     Lubeki, założyli państwo Ruś, a nie Waregowie. Wyróżnia     Gotów Sławian i Wandalów Sławian w walce z cesarstwem     rzymskim i jego pokonaniu.     Opisuje Sławian Wenedów, którzy królowali na morzach już w     starożytności, podbijając Skandynawię, Anglię, Irlandię oraz     budowali silne nadbrzeżne grody-bazy wypadowe, na przykład     już 900 lat p.n.e. u ujścia rzeki Mozy (Holandia) , wznieśli     Sławianogród.     Podkreśla wolność, wielkość, godność oraz sławną,     nieujarzmiona waleczność ludów sławiańskich tego samego     rodu i mówiących tym samym językiem. 6. Hájek V., Kronyka Czeská z XVI wieku (Czeska kronika), w     której autor równolegle opisuje dzieje Bohemii oraz dzieje Lehii.     Na przekór naszej historiografii, pisze, iż Polacy to Lehici, a     Polska to Lehia. Prezentuje poczet lehickich 19 królów Lehii od     Króla Leha do króla Bolesława Śmiałego. Jako ciekawostkę     podaje na przykład panowanie króla Ziemowita jako     chrześcijanina, bowiem na naradzie i uczcie u monarchy     morawskiego siedział przy stole jak inni chrześcijańscy władcy,     podczas gdy czeski Borzywoj, poniżony jako nie ochrzczony,     siedział na podłodze na kobiercu z obrusem (o tym nie     uświadczysz Czytelniku w dziełach naszej ortodoksji     historycznej). 7. Vickers R.H., History of Bohemia z XIX wieku (Historia Czech),     w której autor opisuje:     - wojnę w 805 roku, kiedy książę Karol najechał Czechy i       pokonał w bitwie księcia Leha, który zginął,     - sąd księżnej Bohemii Libuszy, na który zwołała       przedstawicieli Kmieciów, Lehów i Władyków,     - jak 1 stycznia 845 roku 14 Lehów (herbowych rycerzy), wraz z       otoczeniem, mieszkających przy granicy z Morawami i       Czechami, przyjęło chrzest w rycie rzymskim z rąk       arcybiskupa Adalrama z Ołomuńca.     - jak w 872 roku król Ludwik Niemiec na czele wojsk       frankijskich najechał Czechy i pokonał Bohemów       a kraj spustoszył. 8. Godwin P., The History of France. Ancient Gaul z XIX wieku     (Historia Francji. Starożytna Galia), gdzie autor opisuje     panowanie króla Ariowista w zdobytej części Galii w latch 72-     58 p.n.e. Nazywa go prawidłowo Suewem (ang. Suevan), czyli     Sławianinem, bowiem był królem królów wielkiego Imperium     Lehickiego nazwanego przez Godwina „Konfederacją Suewów”,     bowiem podlegało mu ponad sto okregów plemiennych Ariów-     Sławian na obszarze od Renu do Donu ! Opisuje jego     negocjacje z Juliuszem Cezarem i walkę z legionami rzymskimi. 9. Chodzko L., La Pologne historique, litteraire, monumentalne …     z XIX wieku (Polska historyczna , literacka, monumentalna …,     gdzie autor opisuje poczet królów wczesno średniowiecznych,     panujących w Lehii (od króla Leha w 550 roku do Bolesława I     Wielkiego 999-1025) oraz sensacyjne uzyskanie sakry papieża     w kościele Notre Dame w Paryżu przez cesarza Bolesława I     Wielkiego w 1024 roku, poprzez nałożenie na głowę w jego     obecności, diademu cesarskiego, otrzymanego od Ottona I w     Gnieźnie w 1000 roku. 10. F.S. Die Theilung Polens z XIX wieku (Rozbiory Polski, gdzie       autor opisuje dynastię Lehów panującą we wczesnym       średniowieczu (Die Dynastie der Lechen), w Lehii. W jej skład       wchodziło 10 królów lehickich od Leha I do Popiela II w       okresie 310 lat (550-860). Następnie odciął się od dynastii       Lehów pokazując nieprawidłowo, nie istniejącą dynastię       Piastów od 860 roku. Również pominął starożytną dynastię       sarmacko-lehicką w okresie XXI wiek p.n.e-VI wiek n.e. 11. Nikćević V.D., Doclea and Praevalitana z XXI wieku (Dukja i       Prewalitana, gdzie autor:       - wymienia Europejskie Sarmackie Imperium Lehitów         (European Sarmatian Empire of the Lechites),       - podaje chronologię powstawania państwowości Ariów-         Sławian Scytów naszych przodków (imperium i 13 królestw):       - 3660 rok p.n.e. Imperium Scytyjskie/Federacja Narodów       - 3500 rok p.n.e. Królestwo Tracji Scytyjskiej Pedazów       - 1800-1500 p.n.e. Kolonizacja Bałkanów przez Scytów       - 1600 rok p.n.e. Centralne Królestwo Dardanii       - 1040 rok p.n.e. Królestwo Duklja Scytów partyjskich       - 1000 rok p.n.e. Królestwo Kimmeriów w Italii (Etruskowie)       - IX wiek p.n.e. Królestwo Ariów-Sławian Medów       - IX wiek p.n.e. Królestwo Ariów Sławian Partów       - VII,VI wiek p.n.e. Królestwo Pontu Alanów       - VII,VI wiek p.n.e. Królestwo Scytów Naddunajskich       - VII,VI wiek p.n.e. Królestwo Panonii ze stolicą w Sirmium       - VII,VI wiek p.n.e. Królestwo Mezji       - VII,VI wiek p.n.e. Królestwo Dacji z Triwalią       - VII,VI wiek p.n.e. w Królestwo Scytii Mniejszej (Scythia          Minor)       - V wiek p.n.e. Królestwo-sojusz Iliria To profesor Nikćević pokazał nam inny starożytny świat zorganizowanych imperiów i królestw Ariów-Sławian Scytów, pomijanych przez Zachód oraz funkcjonujących normalnie i równorzędnie do Sumeru-Akadu, Grecji czy Egiptu, na długo przed późniejszymi imperiami Persów, Macedończyków, Rzymian czy Bizancjum. 12. Farrokh – Shadows in the Desert. Ancient Persia at War z       XXI wieku (Cienie na pustyni: Starożytna Persja na wojnie,       gdzie autor opisuje między innymi trzy wojny stoczone przez       Perskie Imperium Achemenidów z Królestwami Scytów w: 1. 530/529 roku p.n.e. przez króla Cyrusa II Wielkiego z           królestwem Masagetów i królową Tomyris, 2. 519 roku p.n.e. przez króla Dariusza I Wielkiego  z królestwem Saków-Scytów i królem Skunkhem,        3. 512 roku p.n.e. prze króla Dariusza I Wielkiego z            królestwami Scytów Scytii Europejskiej inaczej Lehistanu,            królów; Idantyra, Skopasisa i Taxasisa. W pierwszej wojnie zwyciężyła Tomyris dzięki wprowadzeniu do boju wcześniej sprowadzonej konnicy pancernej z Lehistanu (Scytii Europejskiej) oraz rozkazowi do najlepszych łuczników, żeby w tumulcie bitewnym spróbowali postrzelić Cyrusa. Obie jej decyzje były trafne, bowiem konnica w kolczugach i z płytami miedzianymi na piersiach (rycerz i koń), rozniosła perską lekką konnicę oraz dwóch łuczników trafiło Cyrusa, który zmarł jeszcze w trakcie bitwy. Wiemy o tym, od Aleksandra Macedońskiego, który wszedł do grobowca Cyrusa w Pasagardzie, gdzie znalazł go leżącego z doczepioną głową, odciętą pośmiertnie przez Tomyris wraz z dwoma strzałami w kołczanie obok, które go celnie i skutecznie trafiły. W drugiej wojnie zwyciężył Dariusz, dzięki fortelowi. W bitwie na wschodnim brzegu morza Kaspijskiego, nie mógł przełamać oporu Saków, udał odwrót i załadował wojsko na statki oraz odpłynął poza zasięg widoczności i skierował się na północ, wyładowując armię na tyłach wroga, który zaskoczony został wzięty do niewoli wraz z królem. W trzeciej wojnie zwyciężyli królowie; głównodowodzący Idantyr oraz Skopasis i Taxasis, którzy wobec potężnej armii Dariusza liczącej około 150 tysięcy wojowników, zastosowali taktyki „wojny podjazdowej” oraz „spalonej ziemi”. Po prawie dwumiesięcznych marszach armii, przeważnie przez stepy, bitwach podjazdowych, stracie około 70 tysięcy wojowników i spaleniu z wściekłości stolicy Scytów Gelonos, Dariusz zarządził odwrót głodnej i wycieńczonej armii, który odbył się chyłkiem w nocy, do zbawczego mostu na Dunaju, rozbieranego i pilnowanego przez oddziały Greków. Tak więc Perskie Imperium Achemenidów poniosło w starożytności dwie wielkie klęski z Lehistanem (Scytią Europejską), w 529 roku p.n.e. oraz w 512 roku p.n.e. Wyżej omówione przeze mnie w tych wybranych źródłach zdarzenia i fakty, świadczą zdecydowanie o funkcjonowaniu i panowaniu Królestwa Lehii, królów sarmacko-lehickich oraz herbowych rycerzy Lehów i Lehitów zarówno w starożytności jak i w średniowieczu. Na zakończenie pamiętajmy o uroczystym wykładzie profesora Henryka Samsonowicza w auli UW w dniu 18.10. 2016 roku, który odkrył zażarte walki między historykami, z których jedna grupa widzi początki narodu polskiego na 1000 lat przed Chrystusem ! Nie ujawniają się zapewne z obawy przed utratą pracy, strona przeciwna zaś „nabrała wody w usta” i woli milczeć ! * patrz „Stara Bibliografia z Poszytu o Statystyce, z Rękopisma Mo rawskiego Wypisana”. (Tłumaczenie z języków obcych autor). (cdn) Janusz Bieszk Pierwsi Piastowie: Zaginione i zablokowane najważniejsze historyczne kroniki lehickie oraz dzieła – co straciliśmy ? Ważniejszych 17 - tu władców starożytnej wielkiej dynastii sarmacko-lehickiej z pocztu 93 władców tego okresu

: Data Publikacji.: 24-03-25

Władcy chrześcijańscy Lehii niedoceniani, zakłamywani, oczerniani, ukrywani oraz zabijani przez kościół rzymski i dwór niemiecki.

: Opis.: Władcy chrześcijańscy Lehii niedoceniani, zakłamywani, oczerniani, ukrywani oraz zabijani przez kościół rzymski i dwór niemiecki. Średniowiecze W kolejnych postach przedstawię kilkunastu władców Lehii w ramach pełnego pocztu 169 władców wielkiej dynastii sarmacko-lehickiej, w zakresie wyżej wymienionych problemów, dotykających ich w czasie panowania. I. Władca 114 – król Lehii Mieczysław II Strateg (957-999), (patrz szczegóły post 265 i „Chrześcijańscy Królowie Lehii” s. 77-94), Wnioski: 1/ jego wcześniejszy imiennik Mieczysław I panował w latach     340-348 jako Władca 87, 2/ został wybrany królem Lehii na prawomocnym wiecu      sławiańskim w 957 roku i panował 42 lata do 999 roku (patrz      Widukind, Kadłubek). 3/ nie otrzymał korony chrześcijańskiej ani tytułu „Pobożny” lub      „Święty” od papieża, 4/ był ignorowany przez 34 lata (965-999) i oszukiwany przez      papieży, pomimo oddania dużego obszaru Lehii pod      jurysdykcję kościelną Lateranu w Rzymie oraz wysyłania tam      poselstw o koronę z darami, 5/ w 979 roku pokonał pierwszą papiesko-cesarską zbrodniczą      krucjatę zbrojną na Królestwo Lehii i naród lehicki, 6/ był świetnym strategiem, zabezpieczając swoje Królestwo Lehii      poprzez koligacje rodzinne z sąsiednimi władcami, 7/ oddał jedną z córek księżniczkę sławiańską Laszkę cesarzowi      Ottonowi II, któremu urodziła w 980 roku jedynego syna,      przyszłego niemieckiego cesarza Ottona III, który w związku z      tym był pół-Sławianinem, 8/ Mieczysław II Strateg został więc dziadkiem późniejszego      cesarza Ottona III, swojego wnuka, któremu jak był      pacholęciem, podarował wielbłąda, 9/ w 999 roku przybył pod Strzygoń (Ostrzyhom) na granicy Lehii      i Węgier, na spotkanie ze swoim siostrzeńcem władcą Węgier      Stefanem (patrz Kronika węgierska z XII wieku, Bielowski), 10/ zmarł naturalnie w 999 roku, co potwierdzają nasze kroniki,        na przykład: Kagnimir, Długosz, Miechowita, Bielski, Kromer,        Wapowski, Lengnich, Pruszcz, a Piotr z Byczyny podaje 1000        rok oraz polańsko-śląska 1001 rok. II. Władca 115 – cesarz Lehii Bolesław I Wielki zwany Chrobrym (999-1025/26?), (patrz szczegóły post 96 i post 265 oraz ditto s. 95-119). Wnioski: 1/ koronowany diademem w 1000-nym roku w Gnieźnie na      cesarza Wschodu i całej Sławii, przez cesarza Ottona III,      swojego siostrzeńca i ówczesnego zwierzchnika kościoła      rzymskiego, w obecności legata papieża Sylwestra II oraz      po namaszczeniu przez arcybiskupa Gaudentego, 2/ w 1000-nym roku w Akwizgranie, otrzymał od cesarza Ottona      III złoty tron Karola Wielkiego, największą relikwię Europy      (patrz Adémar de Chabannes), 3/ w1002 roku w Merseburgu podczas wyborów króla Niemiec,      zdrajca arcybiskup Gaudenty rzucił klątwę na swojego Pana      cesarza Sławii Bolesława I Wielkiego, jego syna i naród lehicki      oraz gdzie po wyjściu z zamku, dokonano na niego nieudanego      zamachu jako „obiektu przeklętego”, 4/ pokonał cztery kolejne papiesko-niemieckie zbrodnicze      krucjaty zbrojne na Lehię i naród lehicki w latach 1005, 1010,      1015 i 1017 (patrz post 205). 5/ w 1018 roku podbił Ruś i zdobył Kijów, 6/ pod koniec 1024 roku najechał z armią i wraz ze swoimi      biskupami Paryż, gdzie w starym kościele Notre Dame uzyskał      sakrę cesarską od przebywającego tam papieża Jana XIX      (patrz La Pologne historique …), 7/ w1025 roku dotarł z papieżem z Paryża do Rzymu, gdzie      wymusił na nim koronowanie diademem cesarskim na      cesarza Zachodu i Rzymu, co wywołało wściekłość w      Niemczech (patrz roczniki korbejskie i kwedlinburskie oraz      Wipon), 8/ od 1025 roku był największym i najwyższym rangą władcą w      dziejach Europy, posiadaczem dwóch diademów cesarskich;      Wschodu i całej Sławii oraz Zachodu i Rzymu, 9/ po powrocie do Poznania został podstępnie otruty przez      spowiednika podaną hostią z silną i wolno działającą trucizną      oraz umierał w bólach bardzo cierpiąc przez kilka miesięcy      (patrz Kagnimir), 10/ zmarł młodo pod koniec 1025 roku lub w 1026 roku      (Bogufał), w wieku 58/9 lat po tylko 26/7 latach panowania. 11/ został zamordowany na polecenie papieża Jana XIX oraz        króla niemieckiego Henryka II Salickiego. Komentarz autora: Generalnie, strategiczny i genialny plan króla Mieczysława II i cesarza Bolesława I odnośnie do przejęcia przez Sławian cesarstwa rzymsko-niemieckiego oraz panowania w nim, nie udał się z chwilą zamordowania na zamku w Paterno w Italii w 1002 roku, przez opozycyjną elitę władz niemieckich, swojego cesarza Ottona III pół-Sławianina i siostrzeńca Bolesława. Przypominam, że w tych czasach cesarz Bolesław I dysponował najpotężniejszą armią w Europie i nikt nie mógł mu zagrozić. Druga próba przejęcia cesarstwa rzymsko-niemieckiego, podjęta samodzielnie przez cesarza Bolesława I po koronacji diademem w Rzymie w 1025 roku, także nie była udana, ze względu na jego szybkie podstępne, perfidne i z zaskoczenia otrucie hostią na zamku w Poznaniu w tymże roku. Należy na koniec jeszcze raz podkreślić, ze celem króla Mieczysława II i cesarza Bolesława I było przejęcie panowania nad cesarstwem rzymsko-niemieckim, o czym nasza ortodoksja historyczna wygodnie sobie milczy. Nie po to przecież zdobył Bolesław drugi diadem cesarza Zachodu i Rzymu, żeby rządzić tylko Sławią, prawda ?! Z tych powodów między innymi Królestwo Lehii było atakowane przez całe późniejsze średniowiecze 13-oma zbrodniczymi krucjatami zbrojnymi, 22-oma klątwami hierarchów kościelnych i papieży (patrz post 201, post 205) oraz podbijaniem przez Franków i Niemców ziem sławiańsko-lehickich od Renu, a później od Łaby i Soławy z wybijaniem Sławian w tym kobiet i dzieci oraz zagarnianiem sławiańskich bogatych miast i zasobnych, dobrze zorganizowanych osad i wsi (patrz post 76). Nawet do dziś Ariowie-Sławianie są postponowani i niszczeni (patrz post 192). Jako potomkowie Sarmatów, Scytów, Lehów, Lehitów i Wenedów powinniśmy o tym wiedzieć i znać te wydarzenia. (c.d.n.) JB Christian rulers of Lehia underestimated, lied to, slandered, hidden and killed by the Roman church and the German court. Middle Ages In the following posts, I will present a dozen or so rulers of Lehia as part of the full post of 169 rulers of the great Sarmatian-Lehi dynasty, in terms of the above-mentioned problems affecting them during their reign. I. Ruler 114 - King of Lehia Mieczysław II Strategist (957-999), (see details post 265 and "Christian Kings of Lehia" pp. 77-94), Conclusions: 1/ his earlier namesake Mieczysław I reigned in the years      340-348 as Ruler 87, 2/ was elected king of Lehia at a valid meeting       Sławian in 957 and reigned for 42 years until 999 (see       Widukind, Kadłubek). 3/ did not receive the Christian crown or the title "Pious" or       "Saint" from the Pope, 4/ was ignored for 34 years (965-999) and deceived by       popes, despite giving a large area of Lehia under       ecclesiastical jurisdiction of the Lateran in Rome and sending there       messages for a crown with gifts, 5/ in 979 he defeated the first papal-imperial criminal       an armed crusade against the Kingdom of Lehia and the Lehi people, 6/ was a great strategist in securing his Kingdom of Lehia       through family affinities with neighboring rulers, 7/ he gave one of his daughters, the Slavic princess Laszka, to the emperor       Otto II, to whom she gave birth to her only son in 980,       future German Emperor Otto III, who in connection with       that he was half-Slav, 8/ Mieczysław II Strategist thus became the grandfather of the later one       Emperor Otto III, his grandson, whom he was       a boy, he gave a camel, 9/ in 999 he came to Strzygoń (Osztergom) on the border of Lehia       and Hungary, to meet his nephew, the ruler of Hungary       Stefan (see Hungarian Chronicle from the 12th century, Bielowski), 10/ died naturally in 999, which is confirmed by our chronicles,         for example: Kagnimir, Długosz, Miechowita, Bielski, Kromer,         Wapowski, Lengnich, Pruszcz, and Piotr of Byczyna gives 1000         year and the Polan-Silesian 1001 year. II. Ruler 115 - Emperor of Lehia Bolesław I the Great called the Brave (999-1025/26?), (see details post 96 and post 265 and ditto pp. 95-119). Conclusions: 1/ crowned with a diadem in the 1000th year in Gniezno       Emperor of the East and all Slavia, by Emperor Otto III,       his nephew and then head of the church       Rome, in the presence of the legate of Pope Sylvester II and       after being anointed by Archbishop Gaudenti, 2/ in the year 1000 in Aachen, he received from Emperor Otto       III golden throne of Charlemagne, the greatest relic of Europe       (see Adémar de Chabannes), 3/ in 1002 in Merseburg during the election of the king of Germany,       the traitor Archbishop Gaudenta cursed his Lord       Emperor Sławia Bolesław I the Great, his son and the Lehiki nation       and where, after leaving the castle, an unsuccessful attempt was made on him       assassination as a "cursed object", 4/ he defeated four consecutive papal-German felons       military crusades against Lehia and the Lehi nation in 1005, 1010,       1015 and 1017 (see post 205). 5/ in 1018 he conquered Ruthenia and captured Kiev, 6/ at the end of 1024 he invaded with an army and with his own       bishops of Paris, where in the old church of Notre Dame he obtained       imperial consecration from Pope John XIX who was staying there       (see La Pologne historique…), 7/ in 1025 he arrived with the Pope from Paris to Rome, where       forced him to be crowned with an imperial diadem       the Emperor of the West and Rome, which caused fury in       Germany (see Korbey and Quedlinburg annals and       Wipon), 8/ from 1025 he was the largest and highest-ranking ruler in       history of Europe, owner of two imperial diadems;       East and all Slavia and West and Rome, 9/ after returning to Poznań he was treacherously poisoned by       confessor given a host with a strong and slow-acting poison       and died in great pain for several months       (see Kagnimir), 10/ died young at the end of 1025 or in 1026       (Bogufał), aged 58/9 after only 26/7 years of reign. 11/ was murdered on the order of Pope John XIX and         German King Henry II of Salicki. Author's comment: In general, the strategic and brilliant plan of King Mieczysław II and Emperor Bolesław I regarding the takeover of the Roman-German Empire by the Slavs and their rule over it failed when, in 1002, the opposition elite of the German authorities murdered his Emperor Otto III half-Slavic and nephew of Bolesław. Let me remind you that at that time, Emperor Bolesław I had the most powerful army in Europe and no one could threaten him. The second attempt to take over the Roman-German Empire, undertaken alone by Emperor Bolesław I after his coronation with a diadem in Rome in 1025, was also unsuccessful, due to his quick, insidious, an erroneous and surprise host poisoning at the castle in Poznań in the same year. Finally, it should be emphasized once again that the goal of King Mieczysław II and Emperor Bolesław I was to take over the rule over the Roman-German Empire, about which our historical orthodoxy is conveniently silent. After all, Bolesław did not win the second diadem of the Emperor of the West and Rome to rule only Sławia, right?! For these reasons, among others, the Kingdom of Lehia was attacked throughout the later Middle Ages with 13 criminal armed crusades, 22 curses of church hierarchs and popes (see post 201, post 205) and the conquest by the Franks and Germans of Slavic-Lehi lands from the Rhine, and later from the Elbe and Soława with the killing of the Slavs, including women and children, and the seizure of the Slavic rich towns and wealthy, well-organized settlements and villages (see post 76). Even to this day, the Aryan-Slavs are postponed and destroyed (see post 192). As descendants of the Sarmatians, Scythians, Lehis, Lehites and Wends, we should know about this and know about these events. (continued) J.B

: Data Publikacji.: 24-03-25

Władcy chrześcijańscy Lehii niedoceniani, zakłamywani, oczerniani, ukrywani oraz zabijani przez kościół rzymski i dwór niemiecki – (c.d.).

: Opis.: Władcy chrześcijańscy Lehii niedoceniani, zakłamywani, oczerniani, ukrywani oraz zabijani przez kościół rzymski i dwór niemiecki – (c.d.). Średniowiecze III. Władca 116 – cesarz Sławii Mieczysław III (1025/26?-1034), (patrz szczegóły „Chrześcijańscy Królowie Lehii” s. 119-127). Wnioski: 1/ Mieczysław obłożony klątwą kościelną wraz z ojcem cesarzem      Bolesławem I w 1002 roku w Merseburgu, przez zdrajcę      arcybiskupa Gaudentego i po zamordowaniu ojca zatrutą      hostią przez kościół rzymski oraz dwór niemiecki w 1025 roku,      okazał się bardzo dzielny i natychmiast kazał się koronować      diademem cesarskim Sławii, obejmując po ojcu także złoty      tron Karola Wielkiego, co wzbudziło wściekłość w Niemczech, 2/ zachowanie Gaudentego było dowodem, że ówcześni      hierarchowie kościelni nie służyli władcy kraju i narodowi      sławiańsko-lehickiemu, gdzie pełnili posługę za jego zgodą,      lecz wyłącznie papieżowi i kościołowi rzymskiemu, na      polecenie którego, byli gotowi zabić między innymi nawet      władcę, przy pomocy zbrodniczych kar kościelnych jak:      klątwa, interdykt czy ekskomunika, według których należało      bezkarnie natychmiast zlikwidować czy zamordować tzw.      obiekt przeklęty, 3/ w 1028 roku, za okrutny mord na swoim ojcu Mieczysław      najechał ziemie niemieckie, pustosząc je i masakrując wojska      przeciwnika, a także ukarał kasztelanów i starostów      sławiańskich nadgranicznych grodów i miast na linii Łaby i      Soławy, którzy nawiązali zdradzieckie kontakty z Niemcami,      dlatego uprowadził w niewolę wielu Niemców i zdrajców      Sławian połabskich, 4/ cesarz Konrad II w odwecie zorganizował zbrodniczą krucjatę      zbrojną na Lehię w 1029 roku, ale poniósł całkowitą klęskę, 5/ również w 1030 roku Mieczysław, chcąc dobitnie pomścić      otrucie ojca, najechał swoimi armiami ziemie niemieckie,      pustosząc je i powodując duże straty w infrastrukturze      gospodarczej. Konrad po raz trzeci nie mógł się oprzeć zbrojnie      i poniósł spektakularną klęskę, 6/ należy podkreślić, że cesarz Mieczysław III miał dużą, sprawną      armię ze względu na wielkie poparcie ludu sławiańskiego,      swoich poddanych, ponieważ w przeciwieństwie do ojca      wspierał wiarę przodków oraz sławiański styl życia i charakter      państwa lehickiego, a także nie dbał jak on o interesy kościoła,      ponadto posiadał po ojcu zdolności przywódcze i umiejętności      taktyczne prowadzenia wojen, co podkreślił Gall w swojej      pełnej kronice, 7/ zwycięstwa Mieczysława wzmogły zawiść, strach i wściekłość      cesarza Konrada II oraz papieża Jana XIX, którzy nie mogąc      pokonać go mieczem, uknuli spisek wraz z księciem Czech      Oldrzychem, 8/ w trakcie jednego z wieców na południu Lehii, cesarz Sławii      Mieczysław III mobilizował rycerstwo, wzywał do pomocy hufce      lenników oraz wyjaśniał konieczność najazdu armią      sławiańsko-lehicką na Rzym i Lateran w celu usunięcia oraz      ukarania papieża mordercy jego ojca oraz ustanowienia      nowego przyjaznego papieża, który udzieliłby sakry jemu w      diademie cesarskim ojca na głowie, dotyczącym Zachodu i      Rzymu, podobnie jak czynili to Ottonowie (Długosz), poza tym      był dobrze wykształcony, znał język łaciński i grecki oraz był      doświadczony w ówczesnej dyplomacji, którą prowadził dla      ojca. 9/ w ramach spisku przybył hufiec czeski niby z pomocą i w      korzystnym momencie, bez obaw pojmał i porwał objęty klątwą      tzw. obiekt przeklęty czyli cesarza Sławii Mieczysława III.      W innym wypadku rycerze czescy podlegaliby karze śmierci za      napaść na władcę. Jednak mimo wszystko dziw bierze, że      dopuszczono do tego, nie zorganizowano pogoni i nie      najechano Czech. Zapewne spisek obejmował większą grupę      przekupionych możnych, dowódców i samą nielojalną      małżonkę Niemkę Rychezę, która gardziła Sławianami i była      agentką dworu niemieckiego, dokąd zresztą szybko się udała,      mając za nic los męża i zabierając syna Kazimierza oraz      niektóre regalia ze skarbca, 10/ Gall napisał w XII wieku, cytat:        „ … Czesi schwytali go zdradziecko na wiecu i rzemieniami        skrępowali mu genitalia tak, że nie mógł już płodzić …”, czyli        zgodnie z poleceniem, poniżyli go, torturowali i wykastrowali        (także Bielski, Kromer), a jako uszkodzony na ciele, nie mógł        już się ubiegać o diadem cesarski, zatem wyprawa do Rzymu        spełzła na niczym, 11/ po powrocie i ponownym objęciu tronu, surowo ukarał        wewnętrznych zdrajców tak świeckich jak i duchownych.        Jednocześnie zaczął mocno popierać bunt ludności        sławiańsko-lehickiej, wymierzony przeciwko klerowi i        możnowładcom, którym narzucone siłą chrześcijaństwo i        stosunki feudalne dawały największe przywileje i korzyści, 12/ nosił swój diadem cesarski Sławii, i po powrocie żony z        synem zlecił jej tylko wykonywanie publicznych funkcji        charytatywnych i religijnych, 13/ po okropnych przejściach w Czechach nie był w pełni zdrowy        i czuł się osłabiony oraz dlatego angażował do wielu spraw        swojego pierworodnego syna księcia Bolesława. Okresowo nie        wytrzymywał psychicznie doznanych cierpień oraz zdrad i        popadał w obłęd, 14/ w takim stanie pewnego dnia w maju 1034 roku, po 9-ciu        latach panowania, został skrytobójczo zamordowany na        zlecenie kościoła rzymskiego i dworu niemieckiego. Komentarz autora: Można tutaj postawić zarzuty naszej ortodoksji historycznej, że kłamliwie podaje wbrew źródłom historycznym, iż cesarz Mieczysław III; - nie był Mieczysławem III lecz II-gim, - nie był cesarzem i że założył zwykłą koronę ojca, której nie było,   bo Bolesław posiadał tylko wyższej rangi diademy i dlatego   musiał założyć diadem cesarski Sławii oraz panować na   odziedziczonym po ojcu złotym tronie, - uciekł do Czech, a nie został porwany i tu „strzał w stopę”, bo   był objęty klątwą i natychmiast po przekroczeniu granicy   zostałby zabity, natomiast bezkarny zabójca otrzymałby   nagrodę. Ale najważniejsze było to, że cesarz Sławii Mieczysław III odważnie podjął samodzielnie trzecią próbę przejęcia cesarstwa rzymsko-niemieckiego i panowania w nim, jednak była ona również nieudana, ze względu na zbrodniczy, podstępny i perfidny charakter w tych czasach władz Lateranu oraz dworu niemieckiego, mających na celu krwawe, bezwzględne podbicie i ujarzmienie Cesarstwa Lehii oraz narodu sławiańsko-lehickiego w 7 krucjatach w latach: 979, 1005, 1010, 1015, 1017, 1029, 1031. Widać tutaj wściekłą napastliwość w częstym organizowaniu i finansowaniu tych zbrodniczych najazdów, w których także uczestniczyli na polecenie papieża możnowładcy duchowni (arcybiskupi i biskupi niemieccy), z własnymi drużynami zbrojnych. Wszystkie te krucjaty zostały rozbite i odparte przez lehickie armie. Tak więc wyszło już wtedy na jaw, że nie chodziło Zachodowi o pobożną, dobrotliwą chrystianizację z błogosławieniem Sławian i rycerstwa lehickiego tylko o prostacki, krwawy i zaciekły podbój ziem lehickich w celu osiągnięcia zdobyczy terytorialnych i materialnych oraz zysków. Potwierdziło się to później w całym okresie średniowiecza do ostatniej 13-tej zbrodniczej krucjaty na Lehię, roztrzygniętej na polach Grunwaldu w 1410 roku, na korzyść Królestwa Lehii. Musimy o tym wiedzieć my i nasze dzieci oraz pamiętać ! (c.d.n.) JB Christian rulers of Lehia underestimated, lied to, slandered, hidden and killed by the Roman church and the German court - (continued). Middle Ages III. Ruler 116 - Emperor of Sławia Mieczysław III (1025/26?-1034), (see details in "Christian Kings of Lehia" pp. 119-127). Conclusions: 1/ Mieczysław cursed with the church together with his father, the emperor       Bolesław I in 1002 in Merseburg, by a traitor       Archbishop Gaudente and poisoned after murdering her father       host by the Roman church and the German court in 1025,       he proved very brave and immediately had himself crowned       the imperial diadem of Sławia, also taking over the golden one from his father       the throne of Charlemagne, which aroused fury in Germany, 2/ Gaudente's behavior was proof that they were then       Church hierarchs did not serve the ruler of the country and the nation       Sławiano-Lehickie, where they served with his consent,       but only to the pope and the church of Rome, na       whose command, they were ready to kill, among other things, even       ruler, with the help of criminal ecclesiastical penalties such as:       excommunication, interdict or excommunication according to which it was due       immediately liquidate or murder the so-called       cursed object, 3/ in 1028, for the cruel murder of his father Mieczysław       invaded German lands, ravaging them and massacring the troops       opponent, and also punished the castellans and starosts       Slavic border towns and towns on the line of the Elbe and       Saławy, who made treacherous contacts with the Germans,       therefore he took many Germans and traitors into slavery       Polabian Slavs, 4/ Emperor Konrad II organized a criminal crusade in retaliation       against Lehia in 1029, but was completely defeated, 5/ also in 1030, Mieczysław, wanting to take revenge       poisoning his father, invaded German lands with his armies,       emptying them and causing major losses to infrastructure       economic. Konrad for the third time could not resist with arms       and suffered a spectacular defeat, 6/ it should be emphasized that Emperor Mieczysław III had a large, efficient one       army due to the great support of the Slavic people,       his subjects because unlike his father       he supported the faith of his ancestors and the Slavic lifestyle and character       state of Lehi, and he did not care for the interests of the church as he did,       in addition, he possessed his father's leadership and skills       tactical warfare, as emphasized by Gall in his       full chronicle 7/ Mieczysław's victories increased envy, fear and rage       Emperor Konrad II and Pope John XIX, who could not       to defeat him with the sword, they conspired with the Duke of Bohemia       Oldrzych, 8/ during one of the rallies in the south of Lehia, the emperor of Slavia       Mieczysław III mobilized the knights, called for help to the detachment       vassals and explained the need to invade with an army       Sławiano-Lehicka to Rome and the Lateran in order to remove and       punishing the pope who murdered his father and establishing       a new friendly pope who would consecrate him in       father's imperial diadem on his head, concerning the West and       Rome, as did the Ottonians (Długosz), otherwise       he was well educated, knew Latin and Greek, and was       experienced in the diplomacy of that time, which he conducted for       father. 9/ as part of the conspiracy, a Czech detachment arrived supposedly with help and in       favorable moment, without fear captured and kidnapped under the curse       so-called cursed object, i.e. Emperor Sławia Mieczysław III.       Otherwise, Czech knights would be subject to the death penalty for       attack the ruler. Still, it's surprising that       it was allowed to happen, no pursuit was organized and no       the Czech Republic was invaded. The conspiracy must have involved a larger group       bribed nobles, commanders and disloyal herself       German wife Richeza, who despised the Slavs and was       an agent of the German court, where she quickly went,       having nothing to do with her husband's fate and taking her son Kazimierz and       some regalia from the treasury, 10/ Gall wrote in the 12th century, quote:         “… The Czechs seized him treacherously at a rally and with thongs         they bound his genitals so that he could no longer procreate…”, that is         as ordered, they humiliated, tortured and castrated him         (also Bielski, Kromer), and as his body was damaged, he could not         to apply for the imperial diadem, so a trip to Rome         came to nothing 11/ after returning and taking the throne again, he severely punished         internal traitors both lay and clerical.         At the same time, he began to strongly support the rebellion of the people         Sławian-Lehicka, aimed against the clergy and         the magnates to whom Christianity was imposed by force and         feudal relations gave the greatest privileges and benefits, 12/ wore his imperial diadem to Sławia, and after the return of his wife from         her son only ordered her to perform not public functions         charitable and religious, 13/ after terrible experiences in the Czech Republic, he was not fully healthy         and felt weak, and therefore involved himself in many things         his firstborn son, Prince Bolesław. Periodically no         endured mental suffering and betrayals and         went insane 14/ in such a state one day in May 1034, after the 9th         years of his reign, he was assassinated at the         commissioned by the Roman church and the German court. Author's comment: Our historical orthodoxy can be accused of falsely stating, contrary to historical sources, that Emperor Mieczysław III; - he was not Mieczyslaw III but II, - he was not an emperor and that he wore his father's usual crown, which was not there,    because Bolesław had only higher-ranking diadems, and that's why    he had to wear the imperial diadem of Sławia and reign over    the golden throne inherited from his father, - he fled to the Czech Republic, and he was not kidnapped and here "shot in the foot", because    he was under a curse and immediately after crossing the border    would be killed, while the unpunished killer would receive    award. But the most important thing was that the emperor of Sławia, Mieczysław III, bravely made his third attempt to take over the Roman-German Empire and reign in it, but it was also unsuccessful, due to the criminal, deceitful and perfidious character of the Lateran authorities and the German court at that time, aimed at the bloody, ruthless conquest and subjugation of the Lehi Empire and the Slavic-Lehi nation in 7 crusades in the years: 979, 1005, 1010, 1015, 1017, 1029, 1031. One can see here furious aggression in the frequent organization and financing of these criminal raids, in which also, at the request of the pope, clerical magnates (German archbishops and bishops), with their own armed teams, also participated. All these crusades were broken and repelled by the Lehi armies. Thus, it turned out that the West was not interested in pious, benevolent Christianization with the blessing of the Slavs and the Lehi knights, but in the crude, bloody and fierce conquest of the Lehi lands in order to achieve territorial and material gains and profits. This was confirmed later throughout the Middle Ages until the last 13th criminal crusade against Lehia, settled on the fields of Grunwald in 1410, in favor of the Kingdom of Lehia. We and our children must know this and remember! (continued) J.B

: Data Publikacji.: 24-03-25

Władcy chrześcijańscy Lehii niedoceniani, zakłamywani, oczerniani, ukrywani oraz zabijani przez kościół rzymski i dwór niemiecki –II. (c.d.).

: Opis.: Władcy chrześcijańscy Lehii niedoceniani, zakłamywani, oczerniani, ukrywani oraz zabijani przez kościół rzymski i dwór niemiecki –II. Władca 115 - cesarz Sławii i Rzymu Bolesław I Wielki (c.d.). Średniowiecze IV. Władca 117 – książę Bezprym (IX/1031-III/1032), (patrz „Chrześcijańscy Królowie Lehii …” s. 127-131). Wnioski: 1/ urodzony w 986 roku przez księżniczkę węgierską Judytę      Gejzównę, którą Bolesław podejrzewał, iż przybyła do niego już      w ciąży i dlatego ją oddalił, a syna Bezpryma zachował i      przeznaczył do stanu duchownego, wysyłając do klasztoru      benedyktynów we Włoszech, 2/ po śmierci cesarza Bolesława I Wielkiego w 1025/26? roku,      Bezprym porzucił klasztor i przybył do Lehii, ale już po      koronacji swojego młodszego brata Mieczysława III, diademem      cesarskim Sławii, odziedziczonym po ojcu, 3/ Bezprym wraz przyrodnim bratem Ottonem wystąpili do      Mieczysława o przydzielenie im dzielnic jako uposażenia, ale      spotkała ich odmowa i zostali wypędzeni z kraju, 4/ obaj udali się do Kijowa do księcia Rusów Jarosława Mądrego      z propozycją najechania Lehii w zamian za oddanie Grodów      Czerwieńskich, co nastąpiło w 1030 roku, ale Mieczysław III      pokonał ruskie hufce i odparł atak, 5/ w ramach zmiany taktyki, Otto udał się do Niemiec do cesarza      Konrada II proponując skoordynowany atak na Lehię wojsk      niemieckich oraz ruskich Jarosława Mądrego na co uzyskał      zgodę. Jednocześnie cesarz nakłonił króla Dani Kanuta      kuzyna Mieczysława, do najazdu Pomorza Lehii na północy, z      czym hufce lehickie sobie szybko poradziły w 1030 roku, 6/ kiedy latem 1031 roku wojska niemieckie z Ottonem wkraczały      do Lehii od zachodu, a wojska ruskie z Bezprymem od      wschodu (siódma krucjata), na wiecu na południu został      podstępnie porwany i uprowadzony do Czech, objęty      zbrodniczą klątwą kościelną cesarz Mieczysław III, przez      zdradzieckie oddziały czeskie lennika księcia Oldrzycha w      spisku z papieżem i cesarzem niemieckim, 7/ Bezprym przejął władzę jako książę Lehii w porozumieniu z      wyjeżdżającą do Niemiec nielojalną żoną Mieczysława III      Rychezą wraz synem Kazimierzem, która uzgodniła dla syna      przyszłe następstwo tronu, z pominięciem pierworodnego      Bolesława, 8/ Bezprym przebywając na dworze kijowskim ożenił się i miał      syna Romana oraz przeszedł na wschodni obrządek      chrześcijaństwa, który propagował i wprowadzał w kraju, co      wywołało opozycję hierarchów kościelnych, których zaczął      zwalczać, także tolerował bunty ludu przeciwko uciskowi      feudalnemu oraz klerowi, a nawet je wywoływał i podsycał oraz      surowo rozprawiał się z wszelkimi przeciwnikami, 9/ jego brat Otto był niezadowolony z małego nadania ziem,      nawiązał kontakt z uwięzionym Mieczysławem III oraz zaczął      organizować w Lehii opozycję wśród panów świeckich i      duchownych, 10/ Bezprym nazywany „bardzo okrutnym”, został otruty w        marcu 1032 roku po siedmiu miesiącach panowania i        dodatkowo za swoją agresywną politykę i zwalczanie kościoła        rzymskiego, został „skazany” na zapomnienie i w        średniowiecznych kronikach nie znajdujemy opisu jego        panowania. Natomiast jego brat Otto zmarł rok później w        niewyjaśnionych okolicznościach. Komentarz autora: Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, na ujawnienie się tutaj okresu uwięzienia cesarza Sławii Mieczysława III w Czechach trwającego aż 7-8 miesięcy, to jest przez cały okres panowania księcia Bezpryma i to bez jakiejkolwiek interwencji i prób uwolnienia go ze strony zdradzieckiej małżonki cesarzowej Rychezy , jak również władz czy wojewody Lehii ? Z jednej strony wynikało to z prowadzonej bezwzględnej walki o władzę świecką czyli tron, ale z drugiej świadczyłoby to niestety także o ogromnej wadze i znaczeniu w tych czasach stosowanych zbrodniczych kar kościelnych jak klątwa, interdykt i ekskomunika, które wręcz paraliżowały ludzi i władze przed obroną i kontrdziałaniem, poniżając ich i zmuszając do uległości względem kościoła rzymskiego, któremu przecież chodziło tylko o utrzymanie lub powiększanie władzy i stanu posiadania. Udowodniłem to jednoznacznie opisując rzucanie 22 klątw i interdyktów przez papieży i hierarchów kościoła rzymskiego na władców Lehii i naród sławiańsko-lehicki przez cały okres średniowiecza w okresie 408 lat, a mianowicie 1002-1410 ! (patrz ditto s.106-253 oraz post 201). (c.d.n.) Na grafice cesarz Mieczysław III nad zwłokami Bezpryma The Christian rulers of Lehia underestimated, lied to, slandered, hidden and killed by the Roman church and the German court -II. Ruler 115 - Emperor of Slavia and Rome, Bolesław I the Great (continued). Middle Ages IV. Ruler 117 - Prince Bezprym (IX/1031-III/1032), (see "Christian Kings of Lehia..." pp. 127-131). Conclusions: 1/ born in 986 by the Hungarian princess Judith       Gejzówna, whom Bolesław suspected that she had already come to him       pregnant and therefore dismissed her, and kept his son Bezprym and       he destined for the priesthood, sending him to a monastery       Benedictines in Italy 2/ after the death of Emperor Bolesław I the Great in 1025/26? year,       Bezprym abandoned the monastery and came to Lehia, but after       coronation of his younger brother Mieczysław III with a diadem       imperial Slavia, inherited from his father, 3/ Bezprym and his half-brother Otto performed for       Mieczysław for the allocation of districts as a salary, but       they were refused and expelled from the country, 4/ they both went to Kiev to the prince of Rus, Jarosław the Wise       with an offer to invade Lehia in exchange for giving Grody back       Czerwieński, which took place in 1030, but Mieczysław III       defeated the Russian detachments and repelled the attack, 5/ as part of a change of tactics, Otto went to Germany to see the emperor       Konrad II proposing a coordinated attack on Lehia of troops       German and Ruthenian Jaroslaw Mądry for which he obtained       agreement. At the same time, the emperor persuaded King Dani Canute       cousin Mieczysław, to Lehia's invasion of Pomerania in the north, z       what the Lehi troops quickly managed in 1030, 6/ when in the summer of 1031 the German army with Otto entered       to Lehia from the west, and the Ruthenian army with Bezprym from       east (Seventh Crusade), at the rally in the south he stayed       treacherously kidnapped and abducted to the Czech Republic, covered       with a criminal church curse, Emperor Mieczysław III, by       treacherous Czech troops of Prince Oldrzych's vassal       conspiracy with the pope and the German emperor, 7/ Bezprym took power as the prince of Lehia in agreement with       Mieczysław III's disloyal wife leaving for Germany       Richeza with her son Kazimierz, who agreed for her son       future succession to the throne, bypassing the firstborn       Boleslaw, 8/ Bezprym, staying at the court in Kiev, got married and had       son of Roman and converted to the Eastern rite       Christianity, which he propagated and introduced in the country, which       provoked the opposition of the church hierarchs whom he started       to fight, also tolerated the revolts of the people against oppression       feudalism and the clergy, and even provoked and fueled them and       dealt harshly with all opponents, 9/ his brother Otto was dissatisfied with the small land grant,       he made contact with the imprisoned Mieczysław III and began       to organize in Lehia an opposition among secular lords and       clergy, 10/ Bezprym, called "very cruel", was poisoned in         March 1032 after seven months of reign i         additionally for his aggressive politics and fight against the church         Roman, was "doomed" to oblivion, and v         We do not find a description of him in medieval chronicles         reign. His brother Otto died a year later in         unexplained circumstances. Author's comment: First of all, it should be noted that the period of imprisonment of Emperor Sławia Mieczysław III in Bohemia, lasting as many as 7-8 months, that is, throughout the reign of Prince Bezprym, and without any intervention and attempts to free him from the treacherous wife of Empress Richeza, was revealed here. also the authorities or the voivode of Lehia? On the one hand, this resulted from the ruthless struggle for secular power, i.e. the throne, but on the other, unfortunately, it would also testify to the great importance and importance of criminal church penalties applied in those times, such as curses, interdicts and excommunications, which even paralyzed people and authorities from defending and counteracting, humiliating them and forcing them to submit to the Roman church, which, after all, only wanted to maintain or increase its power and possessions. I have proved this unequivocally by describing the casting of 22 curses and interdicts by popes and hierarchs of the Roman church on the rulers of Lehia and the Slavic-Lehite nation throughout the Middle Ages in the period of 408 years, namely 1002-1410! (see ditto pp.106-253 and post 201). (continued) In the graphic, Emperor Mieczysław III over the corpse of Bezprym

: Data Publikacji.: 24-03-25