Διανομή, επεξεργασία και αποθήκευση ιόντων μαγνησίου στο ανθρώπινο σώμα:

Σε ένα ανθρώπινο σώμα που ζυγίζει 70 kg, υπάρχουν περίπου 24 g μαγνησίου (η τιμή αυτή κυμαίνεται από 20 g έως 35 g, ανάλογα με την πηγή). Περίπου το 60% αυτής της ποσότητας είναι στα οστά, 29% στους μυς, 10% σε άλλους μαλακούς ιστούς και μόνο 1% σε ενδοκυτταρικά υγρά. Στους οργανισμούς των ηλικιωμένων (πάνω από 60 χρόνια), η περιεκτικότητα σε μαγνήσιο μειώνεται στο 60-80% του περιεχομένου στους ιστούς των παιδιών.
Η υψηλότερη περιεκτικότητα σε μαγνήσιο περιλαμβάνει ιστούς με την υψηλότερη ένταση μεταβολικών διεργασιών, όπως τον εγκέφαλο, τους μυς (περίπου 9,5 mmol / kg), την καρδιά (περίπου 16,5 mmol / kg), το ήπαρ και δυστυχώς επίσης τον καρκίνο ιστό (περίπου 8 mmol / kg) . Τα ερυθροκύτταρα περιέχουν τρεις φορές περισσότερο μαγνήσιο (2,4-2,9 mmol / L) από το πλάσμα (0,8-1,6 mmol / L). Οι περισσότερες φυσιολογικές διεργασίες που εξαρτώνται από μαγνήσιο προσδιορίζονται από την παρουσία της ιονισμένης μορφής του στοιχείου ενδοκυτταρικά.
Λόγω των υψηλών ομοιοστατικών ιδιοτήτων του πλάσματος, μαγνησίου και άλλων στοιχείων που υπάρχουν σε αυτό σε μια σταθερή συγκέντρωση, συνδέονται επίσης με πρωτεΐνες πλάσματος και άλλες χημικές ενώσεις που καθορίζουν το επίπεδό τους, οπότε ο προσδιορισμός των επιπέδων μαγνησίου στο πλάσμα είναι πολύ αναξιόπιστος. Οι ιατρικές συνθήκες στο ανθρώπινο σώμα επηρεάζουν ελάχιστα τα επίπεδα των στοιχείων στο πλάσμα, ενώ διαταράσσουν σε μεγάλο βαθμό την ομοιόσταση ενδοκυττάρια ιονισμένων στοιχείων.

Η απορρόφηση ιόντων μαγνησίου εμφανίζεται κυρίως στην νήστιδα και τον ειλεό όπου επικρατεί το όξινο περιβάλλον. Η απορρόφηση λαμβάνει χώρα σε δύο στάδια:
• με παθητική μεταφορά, με βάση το φαινόμενο της ηλεκτροχημικής κλίσης.
• διάχυση διευκολυνόμενη από την TRPM6 (πρόσκαιρη υποδοχέα μελαστατίνης) πρωτεΐνη-φορέα που βρίσκεται σε εντερικά επιθηλιακά κύτταρα.
Η απορρόφηση μαγνησίου είναι παράλληλη με την απορρόφηση νερού. Αυτή η διαδικασία είναι πιο αποτελεσματική όταν η διάρκειά της είναι μεγαλύτερη. Ο βαθμός απορρόφησης εξαρτάται άμεσα από τον βαθμό ιονισμού των στοιχείων, την ισορροπία διατροφής και την ορμονική ομοιόσταση. Η απορρόφηση μαγνησίου είναι ταχύτερη σε ένα όξινο περιβάλλον, με μια διατροφή πλούσια σε ζωικές πρωτεΐνες, ακόρεστα λίπη, βιταμίνη Β6, νάτριο, λακτόζη, βιταμίνη D, με σωστή έκκριση ινσουλίνης και παραθυρεοειδούς ορμόνης στο αίμα. Με τη σειρά του, η απορρόφηση μαγνησίου αναστέλλεται με: αλκαλίωση του περιβάλλοντος, μερικές πρωτεΐνες, μερικά λίπη, κορεσμένα λιπαρά οξέα που σχηματίζουν αδιάλυτες ενώσεις με μαγνήσιο, ίνες τροφίμων, φυτικό οξύ που περιέχεται στα δημητριακά, οξαλικό οξύ που βρίσκεται σε πολλά φυτά (ρεβέντι, σπανάκι, το ασβέστιο (εξ ου και τα ταυτόχρονα γαλακτοκομικά προϊόντα), το αλκοόλ, τα φθοριούχα και τα φωσφορικά άλατα. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ορισμένα φάρμακα αναστέλλουν επίσης την απορρόφηση του μαγνησίου.
Το μαγνήσιο είναι γενικά ένα στοιχείο που είναι δύσκολο να απορροφηθεί. Έχει υπολογιστεί ότι μόνο το 30% του μαγνησίου που καταναλώνεται από τον άνθρωπο απορροφάται καθημερινά (εκ των οποίων το 10% στον μηχανισμό της παθητικής διάχυσης). Τα υπόλοιπα παραμένουν απελαθέντα με διάφορους τρόπους. Όλα τα είδη εντερικών νόσων από πολλαπλασιαστικές έως αυτοάνοσες έχουν άμεσο αντίκτυπο σε αυτή τη διαδικασία.
Η σταθερότητα των επιπέδων μαγνησίου στους ιστούς καθορίζει όχι μόνο την αποτελεσματική και μη διαταραγμένη εντερική απορρόφηση, αλλά και τη σωστή επαναπορρόφηση του στοιχείου στο ανερχόμενο τμήμα του νεφρώνα.

Το μαγνήσιο είναι κυρίως ενδοκυτταρικό ιόν. Περισσότερο από το μισό μαγνήσιο βρίσκεται στα οστά, περίπου το ένα τέταρτο βρίσκεται στους μύες και περίπου το ένα τέταρτο κατανέμεται σε όλο το σώμα, κυρίως στο νευρικό σύστημα και σε όργανα με υψηλή μεταβολική δραστηριότητα, όπως το συκώτι, το πεπτικό σύστημα, τα νεφρά, οι ενδοκρινικοί αδένες. Το απόθεμα μαγνησίου πιθανότατα βρίσκεται κυρίως στα οστά.
Επί του παρόντος, ωστόσο, έχουμε λίγες γνώσεις σχετικά με τους μηχανισμούς μεταφοράς μαγνησίου στο κύτταρο και διατηρώντας μια αυξημένη συγκέντρωση αυτού του στοιχείου ενδοκυτταρικά. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι η απορρόφηση μαγνησίου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη διευκόλυνση της διάχυσης και εξαρτάται από πολλές μεταβολικές και ορμονικές διεργασίες του σώματος.
Είναι γνωστό ότι οι βιταμίνες Β6 και D καθώς και η ινσουλίνη είναι σε θέση να αυξήσουν την περιεκτικότητα του ενδοκυτταρικού μαγνησίου, όπου η αδρεναλίνη ή η κορτιζόλη δρουν ακριβώς το αντίθετο.
απέκκριση
Το κύριο όργανο που εξαλείφει το μαγνήσιο από το σώμα μας είναι τα νεφρά. Μικρές ποσότητες αυτού του στοιχείου εκκρίνονται επίσης μέσω των εντέρων και επίσης με ιδρώτα. Τα νεφρά είναι υπεύθυνα για τη σωστή συγκέντρωση μαγνησίου στον εξωκυτταρικό χώρο.
http://www.e-manus.pl/