: Profil użytkownika:

Procedura tłumaczenia na 91 języków została rozpoczęta. Masz wystarczającą ilość środków w wirtualnym portfelu: PULA . Uwaga! Proces tłumaczenia może trwać nawet kilkadziesiąt minut. Automat uzupełnia tylko puste tłumaczenia a omija tłumaczenia wcześniej dokonane. Nieprawidłowy użytkownik. Twój tekst jest właśnie tłumaczony. Twój tekst został już przetłumaczony wcześniej Nieprawidłowy tekst. Nie udało się pobrać ceny tłumaczenia. Niewystarczające środki. Przepraszamy - obecnie system nie działa. Spróbuj ponownie później Tłumaczenie zakończone - odśwież stronę.

Nadmi

Kraj:Polska
: Język.:deutsch
: Utworzony.: 06-10-15
: Ostatnie Logowanie.: 14-04-25

: Wyślij Wiadomość.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

Nadmi : ogłoszenia.

Muzyka sfer.

: Opis.: Muzyka sfer. „Najbardziej wzniosłą, ale najmniej znaną ze wszystkich pitagorejskich spekulacji była harmonika syderyczna. Mówiono, że ze wszystkich ludzi tylko Pitagoras słyszał muzykę sfer. Najwyraźniej Chaldejczycy byli pierwszymi ludźmi, którzy wyobrazili sobie, że ciała niebieskie łączą się w kosmiczną pieśń, gdy poruszają się dostojnie po niebie. Hiob opisuje czas, „kiedy gwiazdy poranka śpiewały razem”, a w Kupcu weneckim autor Szekspira grając, przedstawia podsumowanie teorii muzyki uniwersalnej Fludda. Przerwa między żywiołem ziemi a najwyższym niebem jest traktowana jako podwójna oktawa, co pokazuje, że dwa krańce egzystencji pozostają w harmonii dysdiapazonu. Oznacza to, że najwyższe niebo, słońce i ziemia mają ten sam czas, z różnicą w wysokości. Słońce jest niższą oktawą najwyższego nieba, a ziemia niższą oktawą słońca. Dolna oktawa (Γ do G) obejmuje tę część wszechświata, w której substancja przeważa nad energią. Jego harmonie są zatem bardziej gęste niż harmonie wyższej oktawy (G do g), w której energia dominuje nad substancją. Fludd pisze: „Nie ma najmniejszej kuli, którą widzisz, w jej ruchu jest spiew, jak anioł śpiewa”. Tak niewiele jednak pozostało z pitagorejskiego systemu muzyki niebiańskiej, że można jedynie przybliżyć jego rzeczywistą teorię. Pitagoras wyobrażał sobie, że wszechświat jest ogromnym monochordem, z pojedynczą struną połączoną na górnym końcu z absolutnym duchem, a na dolnym z absolutną materią – innymi słowy, sznurem rozciągniętym między niebem a ziemią”. — Sztuka Manly'ego P. Halla : De musica mundana Fludda

: Data Publikacji.: 11-04-25