Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 15-12-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Zaginione piramidy Moeris.

: Opis.: Zaginione piramidy Moeris. Większość prac Herodota nie jest traktowana poważnie przez naukowców. Jego pisma o dwóch piramidach w jeziorze, a także legendarnym egipskim labiryncie są odrzucane jako niedokładne, a nawet przez wielu egiptologów etykietowane jako dzieła wyobraźni. Lokalizacja piramid króla Moerisa i jego żony, która była odpowiedzialna za powiększenie jeziora nazwanego jego imieniem jest prawda. Jest to również odnotowane jako miejsce jego grobu, miejsce jego ostatniego spoczynku. Lokalizacja powinna mieć ogromne znaczenie dla egipskich władz zajmujących się starożytnością, ponieważ obecnie miejsce nie jest ważnym celem turystycznym ani stanowiskiem archeologicznym o dużym znaczeniu, ani też nie jest odpowiednio ogrodzone lub chronione jako ważne stanowisko archeologiczne. Egipt ma tak wiele miejsc, ale jeśli jest to miejsce króla Moerisa, króla, który wykopał duże jezioro w Fajum, ma to duże znaczenie dla bogatej historii Egiptu. Herodot 101. Jeśli chodzi o innych królów, nie mogli mi powiedzieć o żadnych wielkich dziełach, które wyprodukowali, i powiedzieli, że nie mają sławy poza ostatnim z nich , Moris: on (mówiono) wyprodukował na pamiątkę siebie bramę świątyni Hefajstosa (Ptah), która jest zwrócona w kierunku wiatru północnego, i wykopał jezioro, o którym później podam, zbudował piramidy o rozmiarach, o których wspomnę w tym samym czasie, gdy będę mówił o samym jeziorze. On, jak powiedzieli, wyprodukował te dzieła, ale z pozostałych żaden nie wyprodukował . Diodor 52-3 Jezioro nadal dobrze służyło potrzebom Egipcjan aż do naszych czasów i nosi imię swojego budowniczego, do dziś nazywane jest jeziorem Moeris. 52-4 Król, wykopując go, zostawił miejsce w środku, gdzie zbudował grób i dwie piramidy, jedną dla siebie, a drugą dla swojej żony, na których umieścił kamienne posągi. na tronach, myśląc, że przez te pomniki pozostawi po sobie niezniszczalną pamiątkę swoich dobrych uczynków. The Lost Pyramids of Moeris. Most of Herodotus' work is not taken seriously by scientists. His writings about two pyramids in the lake, as well as the legendary Egyptian labyrinth, are dismissed as inaccurate and even labeled by many Egyptologists as works of the imagination. The location of the pyramids of King Moeris and his wife who was responsible for the enlargement of the lake named after him is true. It is also recorded as the place of his grave, the place of his last resting place. The location should be of great importance to the Egyptian antiquity authorities as the site is not currently an important tourist destination or archaeological site of great importance, nor is it properly fenced or protected as an important archaeological site. Egypt has so many places, but if it is the site of King Moeris, the king who dug a large lake at Fayoum, it is of great importance to Egypt's rich history. Herodotus 101. As for the other kings, they could not tell me of any great works they produced, and said they had no fame except the last one, Moris: he (it was said) produced the temple gate of Hephaestus (Ptah) in remembrance of himself, which is facing the north wind, and he dug the lake, which I will mention later, he built pyramids of the size that I will mention at the same time when I will talk about the lake itself. He, they said, produced these works but did not produce any of the rest . Diodorus 52-3 The lake continued to serve the needs of the Egyptians well until our day and is named after its builder and is still called Moeris today. 52-4 The king, digging it up, left a place in the center where he built a tomb and two pyramids, one for himself and the other for his wife, on which he placed stone statues. on thrones, thinking that through these monuments he will leave behind an indestructible reminder of his good deeds. Ten aspekt Horusa odnosi się do jego narodzin i wychowania w tajemnicy przez jego matkę ISIS. The mystery ceremony of turning heads and sticking the body from many pieces.

: Data Publikacji.: 10-12-25

Zorwanizm określany również jako żuwanizm, zurwanizm był sektą religii perskiej, zoroastryzu, która pojawiła się w późnym imperium Achemenidów.

: Opis.: Zorwanizm określany również jako żuwanizm, zurwanizm był sektą religii perskiej, zoroastryzu, która pojawiła się w późnym imperium Achemenidów. Ookoło 550-330 p.n.e. Natomiast w pełni rozkwitł w okresie imperium sasanskiego 224-651 n.e.. Religia ta jest często określana jako herezja zoroastryjska, ponieważ znacznie odbiegała od dwóch centralnych wierzeń zoroastryjskich: • Że Najwyższe Bóstwo Ahura Mazda był Jedynym Niestworzonym Bogiem • Że ludzie mieli wolną wolę wyboru między dobrem a złem Zorwanizm twierdził, że Ahura Mazda (tutaj znany jako Ormuzd, zasada dobra) był stworzoną istotą, bratem bliźniakiem Angry Mainyu (znanej jako Ahriman, zasada zła), a Najwyższym Bóstwem był Zorvan Akarana ("Nieskończony Czas", również podana jako Zurvan i Zurvan Akarana). Czas powołał do istnienia wszystkie rzeczy i sprawił, że przeminęły, a ponieważ czas był nieubłagany, a ludzie byli bezradni w stawianiu mu oporu, ludzką egzystencją kierował los, a nie wolna wola. Po muzułmańskiej inwazji arabskiej na Persję w VII wieku ne zaratusztrianizm został stłumiony, a zorwanizm prawie zniknął. Jego wpływ był jednak kontynuowany, ponieważ zorvanicka wersja zoroastryzmu jako pierwsza dotarła na Zachód i podyktowała w ten sposób, jak ta religia była rozumiana – jako dualistyczna, a nie monoteistyczna, wiara – interpretacja, która nadal wpływa na to, jak zoroastrianizm jest rozumiany w dzisiejszy dzień. Pojęcie losu jako silniejszego niż wolna wola wpłynęło także na późniejszych poetów perskich oraz na motywy literackie, które kształtują niektóre z największych dzieł literatury perskiej, a za ich pośrednictwem kultury światowej. „Encyklopedia starożytnej historii” Zorvanism, also referred to as Zhurvanism, was a sect of the Persian religion, Zoroastrianism, which appeared in the late Achaemenid empire. About 550-330 B.C.E. However, it fully flourished during the Sasanian Empire, 224-651 CE. This religion is often referred to as the Zoroastrian heresy because it differed significantly from the two central Zoroastrian beliefs: • That the Supreme Godhead of Ahura Mazda was the One Creativity God • That people had the free will to choose between right and wrong Zorwanism argued that Ahura Mazda (here known as Ormuzd, principle of good) was a created being, twin brother of Angra Mainyu (known as Ahriman, principle of evil), and that the Supreme Deity was Zorvan Akarana ("Infinite Time", also given as Zurvan and Zurvan Akarana). Time called into existence all things and made them pass away, and because time was inexorable and people were helpless in resisting it, human existence was guided by fate, not by free will. After the Muslim Arab invasion of Persia in the 7th century CE, Zoroastrianism was suppressed and Zorvanism almost disappeared. Its influence, however, continued as the Zoroastrian version of Zoroastrianism first reached the West and thus dictated how this religion was understood - as a dualistic rather than monotheistic faith - an interpretation that continues to influence how Zoroastrianism is understood today. day. The concept of fate as stronger than free will also influenced later Persian poets and the literary themes that shape some of the greatest works of Persian literature, and through them, of world culture. "Encyclopedia of Ancient History"

: Data Publikacji.: 09-12-25

Aryjczyk, imię pierwotnie nadane ludowi, o którym mówiono, że mówi archaicznym językiem indoeuropejskim

: Opis.: Aryjczyk, imię pierwotnie nadane ludowi, o którym mówiono, że mówi archaicznym językiem indoeuropejskim i który, jak sądzono, osiedlił się w czasach prehistorycznych w starożytnym Iranie i na północnym subkontynencie indyjskim. Teoria „rasy aryjskiej” pojawiła się w połowie XIX wieku i pozostała powszechna do połowy XX wieku. Zgodnie z hipotezą, ci prawdopodobnie jasnoskórzy Aryjczycy byli grupą, która najechała i podbiła starożytne Indie z północy i której literatura, religia i sposoby organizacji społecznej następnie ukształtowały bieg kultury indyjskiej, szczególnie religii wedyjskiej, która informowała i była ostatecznie zastąpiona przez hinduizm. Jednak od końca XX wieku coraz większa liczba uczonych odrzuca zarówno hipotezę o inwazji aryjskiej, jak i używanie terminu aryjskiego jako określenia rasowego, sugerując, że sanskrycki termin arya („szlachetny” lub „wyróżniający się”), językowy korzeń tego słowa był w rzeczywistości raczej społecznym niż etnicznym epitetem.  Termin ten jest raczej używany ściśle w sensie językowym, w uznaniu wpływu, jaki język starożytnych migrantów północnych miał na rozwój języków indoeuropejskich Azji Południowej. W XIX wieku „aryjski” był używany jako synonim „indoeuropejskiego”, a także, bardziej restrykcyjnie, w odniesieniu do języków indoirańskich. Obecnie jest używany w językoznawstwie tylko w znaczeniu języków indoaryjskich, gałęzi większej rodziny języków indoeuropejskich. W Europie pojęcie wyższości rasowej białych pojawiło się w latach pięćdziesiątych XIX wieku, propagowane najgorliwiej przez hrabiego de Gobineau, a później przez jego ucznia Houstona Stewarta Chamberlaina, który jako pierwszy użył terminu „aryjski” w znaczeniu „białej rasy”. Członkowie tej tak zwanej rasy mówili językami indoeuropejskimi, przypisywano im cały postęp, który przyniósł ludzkości korzyści i rzekomo byli lepsi od „semitów”, „żółtych” i „czarnych”. Wierzący w aryjskość zaczęli uważać ludy nordyckie i germańskie za najczystszych członków „rasy”. Pojęcie to, odrzucone przez antropologów w drugiej ćwierci XX wieku, zostało przejęte przez Adolfa Hitlera i nazistów i stało się podstawą rasizmu i polityką niemieckiego rządu eksterminacji Żydów, Romów (Cyganów) i innych „nie-aryjczyków”. Pod koniec XX i na początku XXI wieku wiele grup zwolenników białej supremacji używało w swoim imieniu słowa Aryan jako identyfikatora swojej rasistowskiej ideologii. Grupy te obejmują Aryan Circle (duża grupa, która miała swoje korzenie w systemie więziennictwa w Teksasie), Aryan Nations (grupa nienawiści oparta na tożsamości chrześcijańskiej, znana pod koniec XX wieku) oraz Aryan Brotherhood (grupa wywodząca się z San Quentin więzienie). Ten związek z rasizmem, przestępczością, przestępstwami z nienawiści i nazizmem nadał temu słowu nowy, potężny, negatywny sens.  „Encyklopedia Britannica” Poza wszelką historią... Ludzie to ci, którzy chodzą na 2 nogach, z 2 ramionami, 1 głową, 1 ciałem, jednym sercem, jednym mózgiem, jednym umysłem aktywowanymi przez Boskość..która w Esencji jest prawdziwym BYTEM. Wszystkie Pisma odnoszą się do tego samego człowieka. Aryan, name originally given to a people said to speak the archaic Indo-European language and who were believed to have settled in prehistoric times in ancient Iran and the northern Indian subcontinent. The theory of the "Aryan race" appeared in the mid-nineteenth century and remained common until the mid-twentieth century. According to the hypothesis, these possibly fair-skinned Aryans were the group that invaded and conquered ancient India from the north, and whose literature, religion, and social organization then shaped the course of Indian culture, particularly the Vedic religion, which informed and was eventually superseded by Hinduism. Since the end of the 20th century, however, an increasing number of scholars have rejected both the hypothesis of an Aryan invasion and the use of the Aryan term as a racial term, implying that the Sanskrit term arya ("noble" or "outstanding"), the linguistic root of the word was in fact rather social rather than ethnic epithet. Rather, the term is used strictly in a linguistic sense, in recognition of the influence that the language of the ancient northern migrants had on the development of the Indo-European languages of South Asia. In the 19th century, "Aryan" was used as a synonym for "Indo-European" and also, more restrictively, for the Indo-Iranian languages. Currently it is used in linguistics only to mean the Indo-Aryan languages, a branch of the larger family of Indo-European languages. In Europe, the concept of racial superiority of whites emerged in the 1850s, most zealously promoted by Count de Gobineau, and later by his student Houston Stewart Chamberlain, who first used the term "Aryan" to mean "white race". The members of this so-called race spoke Indo-European languages, were credited with all the progress that had benefited mankind and were supposedly superior to the "Semites", "Yellow" and "Blacks". Aryan believers began to regard the Nordic and Germanic peoples as the purest members of the "race." This concept, rejected by anthropologists in the second quarter of the 20th century, was adopted by Adolf Hitler and the Nazis and became the basis of the racism and policy of the German government to exterminate Jews, Roma (Gypsies) and other "non-Aryans." In the late twentieth and early twenty-first centuries, many white supremacist groups used the word Aryan on their behalf as an identifier of their racist ideology. These groups include the Aryan Circle (a large group that had its roots in the Texas prison system), the Aryan Nations (a Christian identity hate group known in the late 20th century) and the Aryan Brotherhood (a group originating from San Quentin prison ). This link to racism, crime, hate crime and Nazism has given the word a new, powerful, negative meaning.  "Encyclopedia Britannica" Beyond all history ... People are those who walk on 2 legs, with 2 arms, 1 head, 1 body, one heart, one brain, one mind activated by the Divine ... which in the Essence is the true BEING. All the Scriptures refer to the same man.

: Data Publikacji.: 09-12-25

AN is the head of the Sumerian pantheon.

: Opis.: AN jest głową sumeryjskiego panteonu. W początkowych stadiach systemu pisma jego imię reprezentowane było graficznie przez gwiazdę, którą pisarze interpretowali albo jako rzeczywiste imię boga, jako niebo, albo jako element wskazujący na boską istotę (ogólne imię wskazujące na boga) . Jeśli miało to podkreślać boski charakter postaci, imię było poprzedzone znakiem an. Ten wyznacznik nie poprzedza jednak boga An, tak że czasem trudno jest rozstrzygnąć, czy pisarze odnoszą się do boga, czy do nieba. Relacja boga An z niebem była różnie interpretowana. Dla niektórych badaczy An jest identyczne z niebem; dla innych są to dwa odrębne byty. Brak determinantu przed jego imieniem oznacza ponadto że nie można z całą pewnością stwierdzić, czy An jest wymieniony w najwcześniejszej liście bogów, Lista Fary (ok. 2600 pne). Zaczyna się od wzmianki o AN, które można rozumieć jako element wskazujący na boskość lub jako boga An, za którym podążają inni. Uczeni mają w tej sprawie różne opinie. Akadyjskim odpowiednikiem boga An jest Anu. W najwcześniejszych źródłach imię to wskazuje na głowę asyryjsko-babilońskiego panteonu, stanowisko zajmowane następnie przez Marduka wśród Babilończyków i przez Aszura wśród Asyryjczyków. W późniejszych tekstach jest reprezentowany przez boską liczbę d60, największą liczbę w mezopotamskim systemie sześćdziesiętnym. Abstrakt, obejmujący wszystkie istotne cechy roli Anu, oznaczany jest w tekstach akadyjskich terminem anūtu i nadawany innym bogom tylko w celu podkreślenia ich szczególnego względnego znaczenia. AN is the head of the Sumerian pantheon. In the early stages of the writing system, his name was graphically represented by a star, which the writers interpreted as either the actual name of a god, as heaven, or as an element indicating a divine essence (a generic name indicating a god). If it was to emphasize the divine character of the character, the name was preceded by an an. However, this determinant does not precede the god An, so that it is sometimes difficult to decide whether the writers refer to god or heaven. The relationship of the god An with heaven has been interpreted differently. For some scholars, An is identical to heaven; for others, they are two separate entities. The lack of determinant in front of his name furthermore means that it cannot be stated with certainty whether An is mentioned in the earliest list of gods, Phara's List (c. 2600 BC). It begins with the mention of AN, which can be understood as an element indicating divinity or as the god An, followed by others. Scholars have different opinions on this. The Akkadian equivalent of the god An is Anu. In the earliest sources, this name indicates the head of the Assyrian-Babylonian pantheon, the position then held by Marduk among the Babylonians and by Ashur among the Assyrians. In later texts it is represented by the divine number d60, the highest number in the Mesopotamian sexagesimal system. The abstract, encompassing all the essential features of Anu's role, is denoted in Akkadian texts by the term anūtu and given to other gods only to emphasize their particular relative importance. Sumer. Sumer. A. Ereszkigal to jest żona boga Nergal, Pani Wielkiego Podziemia, siostra Isztar.

: Data Publikacji.: 09-12-25