Nadmi
- Kraj:Polska
- : Język.:deutsch
- : Utworzony.: 06-10-15
- : Ostatnie Logowanie.: 05-06-25
: Opis.: Miażdżyca - co to za choroba, u kogo rozwija się najczęściej i jak skutecznie z nią walczyć? 25.03.2019 14:41 Cholesterol to związek bez którego ludzki organizm nie może funkcjonować. Wchodzi w skład błon komórkowych i śródbłonkowych, z niego powstają kwasy żółciowe oraz hormony. Mimo że jest niezbędny, to jego nadmiar może prowadzić do rozwoju miażdżycy. Ta z kolei znacznie podnosi prawdopodobieństwo wystąpienia zawału serca czy udaru mózgu. Skąd się bierze miażdżyca i jak skutecznie z nią walczyć? Cholesterol zaliczany jest do tzw. steroli. W organizmie buduje błony komórkowe, uczestniczy w produkcji hormonów płciowych, sterydowych oraz nadnerczy. Uczestniczy w produkcji kwasów żółciowych. Jest składnikiem lipoprotein osocza, chroni krwinki przed działaniem różnych substancji toksycznych. Do organizmu trafia głównie z pożywienia, jeśli jest go za dużo zaczyna odkładać się w tętnicach i przyczynia się do rozwoju miażdżycy. Miażdżyca to przewlekły stan zapalny, który dotyka głównie duże i średnie tętnice. Za jego rozwój odpowiedzialny jest właśnie cholesterol, który "przykleja się" do ścian naczynia. Schorzenie może rozwijać się latami i nie dawać przy tym żadnych objawów. Pozostawione bez leczenia może doprowadzić do zawału serca, udaru mózgu. Czasem jeśli zakrzep pojawi się w naczyniu, która przebiega przez kończynę konieczna jest amputacja. Skąd się bierze? Przyczyn może być wiele. W grupie ryzyka znajdują się przede wszystkim osoby z określonymi uwarunkowaniami genetycznymi oraz te, które miały w rodzinie osobę chorującą na miażdżycę. Ryzyko wzrasta także z wiekiem. W przypadku mężczyzn pierwsze zmiany mogą pojawiać się tuż po czterdziestce, zaś u kobiet po menopauzie. Warto jednak zaznaczyć, że ogromna grupa chorych chorobę funduje sobie sama. Jak? Przede wszystkim barkiem aktywności fizycznej i stosowaniem niezdrowej diety - bogatej w wysoko przetworzoną żywność, czerwone mięso, a ubogą w warzywa, owoce czy produkty z pełnego ziarna. Nie bez znaczenia jest także sięganie po używki, w szczególności papierosy. Styl życia przekłada się na wystąpienie innych schorzeń, które także mają swój udział w rozwoju miażdżycy. Miażdżyca znacznie częściej pojawia się u osób otyłych, z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym lub zaburzoną krzepliwością krwi. Miażdżyca - objawy Miażdżyca może dawać bardzo różne objawy. Wszystko zależy od tego gdzie zaczynają odkładać się tzw. blaszki miażdżycowe, czyli złogi cholesterolu. Najczęściej jednak nadmiar cholesterolu gromadzi się w tętnicach wieńcowych zaopatrujących serce, naczyniach szyjnych transportujących krew do mózgu (stąd te kłopoty z pamięcią) oraz w tętnicach doprowadzających krew do nóg. Tym samym do pierwszych niepokojących objawów mogą należeć duszność, zadyszka, która długo nie mija i zmęczenie nieadekwatne do wysiłku. Zaniepokoić powinny także nawracające problemy z pamięcią, zaburzenia mowy. Jeśli blaszki utworzyły się w tętnicy, która biegnie do kończyny, mogą pojawić się bóle nóg, zwłaszcza łydek. Zazwyczaj pojawia się po niewielkim wysiłku. Wraz z rozwojem miażdżycy ból zaczyna pojawiać się także w czasie spoczynku, głównie w nocy. Charakterystycznym objawem jest także bladość i oziębienie kończyny, to dowód że jest ona niedokrwiona. U chorych obserwuje się także zbyt intensywne rogowacenie skóry oraz zmiany zwyrodnieniowe w obrębie palców. Zaniepokoić powinno także drętwienie, brak czucia, a także niedowłady. Jeśli choroba jest już bardziej zaawansowana i blaszka zlokalizowana jest w naczyniu, które pompuje krew do serca może dojść do niedotlenienia narządu. Objawia się ono bólem w klatce piersiowej, zwanym bólem wieńcowym. Taka sytuacja wymaga natychmiastowej konsultacji z lekarzem i wprowadzenia odpowiedniego leczenia. Miażdżyca - diagnoza Pierwszym badaniem, które należy wykonać u pacjenta z podejrzeniem miażdżycy jest badanie krwi. Sprawdza się przede wszystkim stężenie cholesterolu w surowicy. Następnie w zależności od zgłaszanych dolegliwości wykonuje kolejne bardziej szczegółowe badania. Jeśli chory zgłasza ból w kończynie konieczne jest wykonanie tzw. USG Dopplera, które pozwala ocenić czy krew przepływa prawidłowo i nic nie stoi jej na przeszkodzie. Dodatkowo - dla całkowitej pewności - konieczne może być wykonanie badań obrazowych - rezonansu magnetycznego lub tomografii, aby dokładnie określić miejsce, w którym znajduje się blaszka miażdżycowa. Jeśli pacjent zgłasza bóle klatce piersiowej, już podczas osłuchiwania lekarz może wyłapać nieprawidłowości. W tym przypadku także konieczne są badania obrazowe. Czasem wykonuje się także angiografia. Miażdżyca - leczenie Podstawą w leczeniu miażdżycy jest zmiana nawyków. Chorym zaleca się ruch - na początek spacery, basen, a także zmianę diety. Zdaniem lekarzy najzdrowsza dla serca i całego układu krążenia jest dieta śródziemnomorska. Dominują w niej warzywa, które zawierają błonnik pokarmowy. Związek ten pomaga nie tylko przyspieszyć metabolizm, co ma kluczowe znaczenie przy gubieniu ponadprogramowych kilogramów, ale także obniża poziom złego cholesterolu i chroni przed jego odkładaniem w tętnicach. Dodatkowo zaleca ona spożywanie ryb, które ze względu na kwasy omega-3 i omega-6 wspomagają pracę układu krążenia i chronią go przed chorobami.
: Data Publikacji.: 11-05-25
: Opis.: Miażdżyca jest chorobą, która postępuje powoli lecz nieubłaganie, gdyż złogi miażdżycowe stopniowo osiadają na wewnętrznych ściankach tętnicy, zaburzając przepływ krwi. Powikłania miażdżycy zagrażają życiu. Zwróć uwagę na te objawy. Czym jest miażdżyca i kiedy nam grozi? Miażdżyca oznacza pogrubienie lub stwardnienie tętnic spowodowane nagromadzeniem się płytki miażdżycowej na wewnętrznej wyściółce tętnicy. Czym jest płytka miażdżycowa? To złogi składające się z substancji tłuszczowych (cholesterolu), komórkowych produktów przemiany materii, wapnia i fibryny. Gdy osiądą w tętnicach, pogrubiają i usztywniają ściankę tętnicy. Zmniejsza to przepływ krwi, a więc dopływ tlenu oraz składników odżywczych do najważniejszych narządów oraz kończyn. Nie do końca wiadomo, jak dokładnie rozpoczyna się ten proces i co go inicjuje. Istnieją jednak pewne czynniki ryzyka, wśród których wymienia się: wysoki poziom cholesterolu LDL ("złego cholesterolu) i trójglicerydów we krwi wysokie ciśnienie krwi palenie papierosów cukrzyca otyłość brak aktywności fizycznej dieta bogata w tłuszcze nasycone Miażdżyca postępuje zwykle powoli (choć nie zawsze) i niesie ze sobą ryzyko poważnych, zagrażających życiu schorzeń, w tym zawału serca, udaru mózgu, tętniaka lub zakrzepu krwi. Pęknięcie płytki miażdżycowej lub erozja (gdy komórki śródbłonka wokół płytki ulegają zużyciu) mogą doprowadzić do powstania zakrzepu. Taki skrzep blokuje wówczas przepływ krwi i może prowadzić do zawału serca lub udaru mózgu. Nagromadzenie się blaszki miażdżycowej w tętnicach zmniejsza światło tętnic, a więc utrudnia przepływ krwi, co prowadzi do niewydolności serca i może skończyć się zawałem. Odcięcie dopływu krwi do mózgu grozi udarem, a zablokowanie tętnic kończyn dolnych jest przyczyną bólu oraz problemów z chodzeniem. To tak zwana miażdżyca nóg. Jakie są objawy miażdżycy? Ważne jest, aby pamiętać, że objawy mogą się różnić w zależności od dotkniętej tętnicy i mogą przypominać inne choroby serca, w tym chorobę wieńcową. Objawy choroby wieńcowej, czyli choroby niedokrwiennej serca, to tak zwana dławica piersiowa, duszności i ból w piersiach nawet podczas niewielkiej aktywności fizycznej (opisywane jako uczucie silnego ucisku, gniecenia w klatce piersiowej). Ten stan może skończyć się zawałem serca. Ponadto miażdżyca grozi niedokrwieniem krezki, czyli tętnic odpowiedzialnych za zaopatrywanie jelit w krew. Objawy to: ból lub skurcze brzucha po jedzeniu, wzdęcia, nudności i wymioty, biegunka, niezamierzona utrata masy ciała spowodowana strachem przed bólem po jedzeniu. Ponadto grozi nam udar mózgu przemijający napad niedokrwienny mózgu oraz choroba tętnicy szyjnej. Miażdżyca, która zaatakuje tętnice obwodowe prowadzi do miażdżycy nóg i powoduje następujące objawy: bolesne skurcze mięśni łydek w trakcie wysiłku fizycznego, zwane chromaniem przestankowym, pojawiające po przejściu pewnego, coraz mniejszego dystansu nocne bóle nóg (łydek, podudzi, czasem też biodra) drętwienie nóg osłabienie mięśni w nogach wolne gojenie się ran na kończynach dolnych zmianę zabarwienia nóg - skóra jest sina, zaatakowana miażdżycą noga ma niższą temperaturę niż reszta ciała stratą owłosienia na nogach wolniejszym rośnięciem paznokci u nóg mężczyźni mogą cierpieć także na zaburzenia erekcji Zwężenie tętnicy nerkowej z kolei prowadzi do: znacznie podwyższonego ciśnienia krwi, które jest oporne leki zmiany w częstotliwości oddawania moczu obrzęk ciała uczucie senności lub zmęczenia bóle głowy niewyjaśnionej utraty wagi nudności, wymiotów lub utraty apetytu nadmiernego przesuszenie skóry, która staje się swędząca
: Data Publikacji.: 11-05-25
: Opis.: Pij codziennie przed śniadaniem. Wymiata złogi z jelit i pomaga schudnąć. To jeden z najprostszych i najskuteczniejszych sposobów na podkręcenie metabolizmu i pozbycie się problemu zaparć. Zapomnij o "cudownych" tabletkach na odchudzanie. "Magiczne" właściwości takich specyfików bledną przy całej gamie dobrodziejstw, jakie może zaoferować nam poczciwa suszona śliwka. Przyrządź napój na jej bazie i pij jedną szklankę dziennie. Na efekty nie trzeba będzie długo czekać. Bogate w błonnik, witaminy i minerały, pełne smaku i cudownego aromatu. Chętnie dodajemy suszone śliwki do gulaszu czy bigosu, rzadziej jednak spożywamy je ot tak, na co dzień. A szkoda, bo nie dość, że rozwiążą problem zaparć, to mogą wesprzeć proces odchudzania. Suszone śliwki - właściwości zdrowotne. Na co pomagają? Suszone śliwki to przede wszystkim remedium na problemy trawienne. Do tego wspomagają odchudzanie i poprawiają metabolizm. To głównie za sprawą błonnika pokarmowego, który jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania jelit - działa jak "miotełka", wymiatając z nich złogi pokarmowe. Suszone śliwki są również źródłem sorbitolu, czyli cukru alkoholowego, który ma działanie przeczyszczające. Sorbitol zwiększa ilość wody w jelitach, co rozluźnia stolec i ułatwia jego wydalenie. Cukier ten hamuje wchłanianie glukozy z pokarmu, obniżając tym samym poziom cukru we krwi i zmniejszając ryzyko insulinooporności i cukrzycy. Suszone śliwki dostarczają organizmowi także wiele witamin i minerałów. Na liście znajdziemy witaminę A, która wspomaga odporność i chroni błony śluzowe jelit, witaminę C, która ma działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne, witaminę K, która reguluje krzepliwość krwi i zapobiega krwawieniom z jelit oraz witaminę B6, która uczestniczy w metabolizmie białek i aminokwasów. Z minerałów obecnych w suszonych śliwkach wymienić należy magnez, potas, żelazo, miedź i mangan, które są niezbędne dla prawidłowej pracy enzymów trawiennych i mięśni gładkich jelit. Jak zrobić sok z suszonych śliwek? Jak często można go pić? Na 500 ml wody przygotuj ok. 6-7 suszonych śliwek. Na początku upewnij się, że nie zawierają pestek, następnie pokrój je na drobne kawałki i przełóż do słoika. W kolejnym kroku należy zalać suszone śliwki przegotowaną gorącą wodą i odstawić do ostygnięcia. Kiedy całość będzie już chłodna, zakręć słoik i schowaj go do lodówki na co najmniej 24 godziny. Po tym czasie wystarczy zmiksować całość. Jeśli konsystencja będzie za gęsta, można rozcieńczyć sok przegotowaną wodą. Zaleca się jedzenie pięciu suszonych śliwek dziennie lub picie jednej szklanki soku, najlepiej rano. Nie częściej, by nie nabawić się rozstroju żołądka. Na pewno warto zrezygnować ze słodzenia napoju (sam w sobie jest wystarczająco słodki). Dla wzmocnienia efektu warto podgrzać sok przed spożyciem oraz wzbogacić o kilka szczypt rozgrzewających przypraw: cynamonu, kardamonu czy imbiru.
: Data Publikacji.: 11-05-25
: Opis.: Usuwa toksyny z organizmu. Skarb dla jelit Korzeń pietruszki niesłusznie bywa niedocenianą częścią rośliny, kryje w sobie bowiem mnóstwo witamin i minerałów. W składzie odżywczym korzenia pietruszki znajdziemy minerały (żelazo, potas, wapń, miedź, cynk i magnez), witaminy A, C i K, a także witaminy z grupy B - B1, B2, B3, B5, B6 oraz foliany (B9), cenne flawonoidy, terpeny i beta-karoten. Działanie korzenia pietruszki Dzięki obecności apigeniny, flawonoidu o silnych właściwościach przeciwutleniających i przeciwzapalnych, korzeń pietruszki ma zdolność do neutralizacji wolnych rodników, które mogą prowadzić do przewlekłych stanów zapalnych i chorób — w tym neurodegeneracyjnych. Zasobność w błonnik sprawia, że regularne spożywanie korzenia pietruszki pomaga z kolei w regulacji trawienia i utrzymaniu zdrowej mikrobioty jelitowej. Korzeń pietruszki ma również właściwości diuretyczne, a więc przyczynia się do usuwania nadmiaru płynów i toksyn z organizmu, co może być korzystne dla osób cierpiących na obrzęki lub borykającym się z wysokim ciśnieniem tętniczym. Obniża cholesterol w 2 tygodnie. Wystarczy ją zastosować Spożywanie korzenia pietruszki wiąże się ze wsparciem dla układu immunologicznego i nerwowego oraz poprawą zdrowia oczu, skóry i włosów. Korzeń pietruszki w kuchni Korzeń pietruszki można wykorzystać w kuchni na wiele sposobów, dodając go do zup, gulaszów, a nawet do świeżych sałatek. Ze względu na jego delikatny, lekko pikantny smak, świetnie komponuje się z innymi warzywami, a szczególnie dobrze smakuje po duszeniu. Jednym z najzdrowszych i najsmaczniejszych sposobów na jego przyrządzenie będzie stworzenie na jego bazie domowego pesto albo zupy-kremu z uduszonych białych warzyw. Dodaj łyżeczkę do wody. Niezawodny spalacz tłuszczu. W tradycyjnej kuchni polskiej korzeń pietruszki jest nieodłącznym składnikiem rosołu. Można również zetrzeć go na tarce i dodać do koktajli owocowych lub warzywnych, zwiększając ich wartość odżywczą.
: Data Publikacji.: 11-05-25
© Web Powered by Open Classifieds 2009 - 2025