: Profil użytkownika:

Procedura tłumaczenia na 91 języków została rozpoczęta. Masz wystarczającą ilość środków w wirtualnym portfelu: PULA . Uwaga! Proces tłumaczenia może trwać nawet kilkadziesiąt minut. Automat uzupełnia tylko puste tłumaczenia a omija tłumaczenia wcześniej dokonane. Nieprawidłowy użytkownik. Twój tekst jest właśnie tłumaczony. Twój tekst został już przetłumaczony wcześniej Nieprawidłowy tekst. Nie udało się pobrać ceny tłumaczenia. Niewystarczające środki. Przepraszamy - obecnie system nie działa. Spróbuj ponownie później Tłumaczenie zakończone - odśwież stronę.

Nadmi

Kraj:Polska
: Język.:deutsch
: Utworzony.: 06-10-15
: Ostatnie Logowanie.: 02-04-25

: Wyślij Wiadomość.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

Nadmi : ogłoszenia.

Wieszak na dzwony, urządzenie używane przez właściciela niewolnika z Alabamy do pilnowania zbiegłego niewolnika.

: Opis.: Wieszak na dzwony, urządzenie używane przez właściciela niewolnika z Alabamy do pilnowania zbiegłego niewolnika. Ten stojak był pierwotnie zwieńczony dzwonkiem, który dzwonił, gdy uciekinier próbował zejść z drogi i przejść przez liście lub drzewa. Zapinany był na szyi. Pasek przechodził przez pętlę na dole, aby utrzymać żelazny pręt mocno przymocowany do talii użytkownika. Aż 435 000 zniewolonych ludzi mieszkało w Alabamie w 1860 roku, stanowiąc około 45 procent całkowitej populacji stanu. W Alabamie nie znaleziono żadnych dowodów na istnienie zorganizowanej podziemnej kolei, co zmusza uczonych do założenia, że niewolnicy poszukujący wolności w państwie polegali na własnych umiejętnościach przetrwania z pomocą niektórych współniewolników i wolnych czarnych, a także niektórych członków białej społeczności.

: Data Publikacji.: 20-03-25

Rozszerzacze Dr. Younga

: Opis.: Rozszerzacze Dr. Younga były prawdziwym wyrobem medycznym sprzedawanym w Stanach Zjednoczonych od końca XIX wieku do co najmniej lat 40. XX wieku. Był to zestaw czterech „torpedo podobnych” instrumentów z twardej gumy (później plastikowych) o średnicy od 1⁄2 do 1 cala i długości od 3 do 4 cali. Sam dr Young chwalił rozszerzenie odbytnicy jako lekarstwo na szaleństwo, twierdząc, że co najmniej „trzy czwarte wszystkich wyjących maniaków świata” można było wyleczyć „w ciągu kilku tygodni za pomocą oryginalnych metod”. Young przyznał też, że część pacjentów wpadła w panikę na widok urządzeń. Produkt twierdził, że koryguje zaparcia, promuje bardziej orzeźwiający sen i może łagodzić nieświeży oddech, nieprzyjemny smak w ustach, ziemistą skórę, trądzik, anemię, zmęczenie, zaburzenia psychiczne, bezsenność, anoreksję, bóle głowy, biegunkę, hemoroidy, wzdęcia, niestrawność. nerwowość, drażliwość, zimne kończyny i liczne inne dolegliwości. Instrukcje ostrzegały: „Nie zaniedbuj używania rozszerzaczy… Zaleca się używanie ich od czasu do czasu jako środek ostrożności. Nie musisz się obawiać, że będziesz ich zbyt często używać”. W reklamie FE Young and Co. z Chicago z 1905 r. obiecano, że „najlepsze rezultaty można uzyskać, stosując samo zatrzymujące się rozszerzacze odbytnicy Younga”, których stosowanie „dokonuje dla inwalidów tego, co natura robi codziennie dla zdrowego człowieka”. ”. Lekarze zostali poinformowani, że „jeśli przepiszesz zestaw tych rozszerzaczy w niektórych uporczywych przypadkach przewlekłych zaparć, uznasz je za niezbędne w każdym tego rodzaju przypadku”. Dopiero w 1938 roku nowa amerykańska federalna ustawa o żywności, lekach i kosmetykach objęła sprzedaż urządzeń medycznych, a kiedy już weszła w życie, rozszerzacze szybko zwróciły uwagę sądów. W 1940 roku w Nowym Jorku skonfiskowano dostawę rozszerzaczy i ich smaru Piloment, a amerykański prokurator okręgu południowego stanu Nowy Jork złożył przeciwko nim zniesławienie, twierdząc, że zostały źle oznaczone. Rozprawa przyznała, że „Byłaby niebezpieczna dla zdrowia, gdyby była używana z częstotliwością i czasem trwania przepisanym, zalecanym lub sugerowanym w poniższej etykiecie”, a przesyłka została potępiona i zniszczona.

: Data Publikacji.: 19-03-25

Największy kwiat na świecie.

: Opis.: Największy kwiat na świecie. Rafflesia arnoldii to gatunek rośliny należący do pasożytniczego rodzaju Rafflesia. Jest znany jako największy pojedynczy kwiat, osiąga ponad 1 metr średnicy i waży do 11 kg, rośnie bezpośrednio na ziemi. . Ze względu na swój rozmiar jest to największy odnotowany kwiat, według Centrum Ochrony i Zasobów Naturalnych Zachodniej Sumatry. Ale jeśli myślisz, że musi wydzielać piękny zapach, przygotuj się na szok: ten kwiat jest nie tylko największy, ale i najbardziej śmierdzący. Ma bardzo nieprzyjemny zapach rozkładającego się ciała, który uwalnia, gdy jest w rozkwicie, dzięki czemu zyskała przydomek "Trupi Kwiat". Nieprzyjemny zapach przyciąga obecność zapylacza znanego jako „mucha padlinowa”, która przeszukuje wnętrze każdego kwiatu w poszukiwaniu rozkładającego się pożywienia. Roślina z kolei potrzebuje wizyty tej muchy, ponieważ jest ona odpowiedzialna za przenoszenie i przynoszenie materiału rozrodczego w tym kwiatku, który jest jednopłciowy, a zatem ma zarówno żeńskie, jak i męskie narządy rozrodcze. Olbrzymia roślina ma pięć płatków, zwykle w kolorze czerwonym lub pomarańczowym z białymi plamami, otwiera się przez 9 miesięcy, a jej kwitnienie trwa zwykle tylko siedem dni. Rafflesia nie posiada liści, łodyg ani korzeni, dlatego nie wykonuje fotosyntezy, gdyż żyje jako pasożyt na drzewie Tetrastigma, w lasach tropikalnych Sumatry i Borneo, żywiąc się wodą i składnikami odżywczymi pozyskiwanymi przez roślinę żywicielską. Został oficjalnie uznany za „rzadki kwiat” na mocy dekretu prezydenckiego Indonezji, dzięki czemu podjęto działania zapobiegające jego wyginięciu.

: Data Publikacji.: 19-03-25

Wertykulacja

: Opis.: Wertykulacja Rzeźbienie skóry, które można zaobserwować wśród różnych grup w Afryce, składa się z wyrazistych słów, obrazów i wzorów wykonanych powierzchownie przy użyciu szkła, noży, kamieni, łupin orzecha kokosowego i innych materiałów/narzędzi. Jest to szczególna forma bliznowacenia wywołanego otwarciem rany na skórze ostrym narzędziem i podrażnieniem skóry. Aplikacja soków roślinnych tworzy trwałe pęcherze. Stosowane są również ciemne pigmenty, takie jak mielony węgiel lub proch strzelniczy. Kiedy te rany goją się, tworzą wypukłe blizny zwane bliznowcami. Keloid podkreśla role społeczne, polityczne i religijne. Używany do blizn na twarzy w Afryce Zachodniej, wyraża nie tylko tożsamość grup etnicznych, rodzin, osób, ale także ich osobiste piękno. Robi się również, aby dziewczęta podkreślały etapy życia (takie jak dojrzewanie, małżeństwo itp.). W Nigerii uważa się, że kobiety z ciężkimi bliznowcami są bardziej aktywne seksualnie i będą rodzić więcej dzieci.

: Data Publikacji.: 19-03-25