Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 03-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Starożytne teksty, które zawierają wzmianki o awatarze Kalki, wyjaśniają również, kiedy i gdzie ten awatar się narodzi.

: Opis.: Według świętych pism hinduskich, zbliżamy się do końca Kali-yugi – ostatniego etapu yug, w którym nastąpi unicestwienie ludzkości i każdej żywej istoty tylko po to, by została ponownie ustanowiona. Ale nie przed narodzinami awatara Kalki, ostatniej inkarnacji Pana Wisznu, który narodzi się, aby przywrócić dharmę i doprowadzić ludzkość do jej końca. Starożytne teksty, które zawierają wzmianki o awatarze Kalki, wyjaśniają również, kiedy i gdzie ten awatar się narodzi. Szambala, to sanskryckie słowo oznaczające „miejsce pokoju” i uważa się, że jest legendarnym niebem, o którym wspomina się w wielu buddyjskich tybetańskich tekstach, starożytnych tekstach chińskich i hinduskich świętych pismach, w tym świętej Wisznupuranie. Zgodnie z Wisznupuraną Szambala jest miejscem, w którym narodzi się ostatni awatar Pana Wisznu, czyli Kalki. Jego narodziny oznaczały koniec Kalijugi i początek Satya Yugi. Adolf Hitler desperacko chciał zlokalizować Szambalę i oblegać to miejsce. Uwagę Hitlera przykuła wiedza okultystyczna, która karmiła jego teozoficzną obsesję. Czy wiesz, że Hitler w młodości otrzymał inicjację w kulcie pejotlu Indian amerykańskich? Po zapoznaniu się z Tajną doktryną, jego skłonność do teozofii stała się bardziej gwałtowna. Później dołączył do tajemniczego zgromadzenia w Niemczech o nazwie Ultima Thule, z którego zrodziła się partia nazistowska. Legendy mówią, że Szambala będzie dostępna i odnaleziona tylko przez tych o czystym sercu. To kraina, w której królować mogła tylko miłość i mądrość; jego tubylcy są odporni na cierpienia i starość. Ten, kto wejdzie, zyska moc nieskończoności i poza nią. Video: ancient.bharat_

: Data Publikacji.: 26-03-25

Pochodzenie Blemmyes (Blemios) rozpoczęło się jako plemię zamieszkujące dolne części Nubii.

: Opis.: Pochodzenie Blemmyes (Blemios) rozpoczęło się jako plemię zamieszkujące dolne części Nubii. Jednak później zostało ono scharakteryzowane jako rasa stworzeń uważanych za bezgłowe (bezgłowe) potwory, które miały oczy i usta na klatce piersiowej. Blemmye (Blemios) zostały po raz pierwszy opisane 2500 lat temu w Historii, napisanej przez greckiego historyka Herodota z V wieku pne: „bezgłowe stworzenia z oczami w piersiach (tak przynajmniej mówią Libijczycy)”. Według Herodota stworzenia te zamieszkują zachodnią część Libii, która ma być „bardzo pagórkowata, gęsto zalesiona i pełna dzikich zwierząt”. Oprócz tych bezgłowych stworzeń, ta część świata jest podobno domem takich dziwnych stworzeń, jak ogromne węże, osły z rogami i stworzenia o psich głowach, z których wszystkie, jak mówi swoim słuchaczom historyk, „nie są jedynie bajkami”.

: Data Publikacji.: 26-03-25

Ośmiornica angielska (1894, USA)

: Opis.: Ośmiornica angielska (1894, USA) Imperializm i kolonializm brytyjski.

: Data Publikacji.: 26-03-25

„Fantastyczni ludzie: Mandela”. Historia prawdziwa.

: Opis.: „Fantastyczni ludzie: Mandela”. Historia prawdziwa. Jeśli słuchasz tego, co jest replikowane z niebieskich ekranów, pomiń ten artykuł. Nieprzejednany bojownik przeciwko apartheidowi, obrońca praw Murzynów, filantrop, praktycznie święty człowiek. To tylko niewielka część pochlebstwa, poświęcona rzadkiemu złoczyńcy i powielana od czasu do czasu w mediach, aby nie zapomnieć o „bohaterskich czynach” marginalnych. Narodził się „bohater” w rodzinie dziedzicznych przywódców Tembu, władców południowoafrykańskiego ludu Kosa, którzy tworzą główną populację bantustanów (autonomii) Ciskei i Transkei w Afryce Południowej. W wieku 25 lat Mandela rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Witwatersrand na Wydziale Prawa, studiował tam przez nieco mniej niż 5 lat (od 1943 do 1948), po czym udało mu się pozyskać swoją pierwszą żonę, Evelyn (zamężna od 1944 do 1958), po zdaniu matury, „odlatuje” z uniwersytetu i od razu wyjeżdża do Londynu na zaproszenie Uniwersytetu Londyńskiego – aby „kontynuować studia", ale wtedy juz byl zwerbowany przez angielski rzad. Mandela nie „skończył studiów” bardzo długo, aż do 1950 r., po czym po powrocie do ojczyzny natychmiast zorganizował i stanął na czele nowego oddziału lewicowo-nacjonalistycznej partii „Afrykański Kongres Narodowy”., tzw. „Skrzydło Młodzieży”odpowiedzialne za… terroryzm. Oprócz „rutynowych” spraw partii: masowych zamachów terrorystycznych i zabójstw na zlecenie, eliminowania sędziów i innych budzących zastrzeżenia urzędników państwowych, bombardowań urzędów pocztowych i biur paszportowych, Mandela jednocześnie angażował się w „praktykę prawniczą” (1953-1956). ) w kancelarii Sidelsky'ego w Johannesburgu. Partnerami byli: litewski Żyd Lazar Sidelsky oraz panowie Vitkin i Eidelman. W rzeczywistości mamy do czynienia z następującymi faktami: wszelkie akty terroryzmu i przestępczości mają miejsce wraz ze zgłoszeniem i współudziałem państwa. Służbom specjalnym nie będzie trudno usunąć jakąkolwiek osobę. Przykładem jest Dżokhar Dudajew. Przykład Osamy. Przykład Nawalnego. Dlatego cierpienie RPA jest fikcją. Musieli więc cierpieć. Kiedy te ruchy lewicowe się rozpoczęły (a na początku pamiętamy, że była to Rodezja), nic nie kosztowało tych krajów zjednoczenia i wspólnego działania przeciwko społeczności światowej. Gospodarki krajów rozwinęły się wyjątkowo. Doświadczenie wojskowe było świetne. Więc dostali to, na co sobie pozwolili. Głównym klientem organizacji był bank inwestycyjny „Salomon Brothers”, nowojorski gigant inwestycyjny kontrolowany, ponownie przez „zbieg okoliczności” przez Żydów. W 1957 roku Nelson rozwiódł się z pierwszą żoną, która wstąpiła do sekty Świadków Jehowy (organizacja jest zakazana w Rosji), co oficjalnie uważa się za przyczynę rozwodu, a rok później poślubia mieszańca Żyda Winnie. Nowa żona w pełni odpowiadała ideałom męża, według niektórych źródeł to właśnie ona miała pomysł odwetu na podejrzanych, który otrzymał nazwę „naszyjnik”, więcej, ofiara była wybierana spontanicznie, spośród przechodniów, zabierana siłą z ruchliwych ulic i tam spalona. Podczas jednego ze skandalicznych wystąpień publicznych 13 kwietnia 1986 r. (przypadkowo w kanonie żydowskiego święta Purim) Winnie wprost oświadczyła: „Z pomocą naszych naszyjników musimy wyzwolić ten kraj”. W 1989 r. Winnie „zapaliła się” w kolejnej głośnej sprawie zabójstwa 14-letniego chłopca Stompy Moeketsi. Udało jej się jednak uniknąć więzienia, choć udowodniono: że to ona była organizatorką porwania; krzywoprzysięstwo, mówiąc śledczym (kiedy nie znaleziono jeszcze ciała), że ofiara uciekła do Botswany; przedstawiła „nieszczelne” alibi. A nawet fakt, że morderstwo miało miejsce bezpośrednio w domu Mandeli i zeznania ochroniarza wstrętnej Madame Jerry Vusumushi Richardson (później oskarżonej o to morderstwo), która stwierdziła, że „Matka Narodu” osobiście dźgnęła nieszczęśnika i na dodatek poderżnęła mu gardło, po czym kazała wyrzucić zwłoki na pustkowia niedaleko ich domu, gdzie leżało przez tydzień przed odkryciem, sąd nie był zainteresowany i wyszła z grzywną za „napaść i porwanie nastolatka” 2 lata w zawieszeniu. Mandela wyjeżdżając do Algierii na „awansowe kwalifikacje”. Tam przez 2 lata Nelson przechodzi kolejne szkolenie – z podstaw sabotażu i pracy dywersyjnej, pod ścisłym nadzorem służb wywiadowczych Francji i Wielkiej Brytanii. Po powrocie do domu Nelson podnosi poprzeczkę i opracowuje plany zniszczenia obiektów dostarczających wodę, elektryczności i gazu do RPA. W 1961 r. władze Republiki Południowej Afryki, na czele z Verwoerdem Hendrikiem Frenschem (7. premier Republiki Południowej Afryki w latach 1958-1966), postanowił porozumieć się z młodymi czarnymi buntownikami, większość kanałów finansowania radykałów została zablokowana, a wielu kolegow Mandeli ze szkoły, którzy byli odpowiedzialni za dobrowolne-przymusowe rekwizycje, zostali aresztowani. Oczywiście nie przyniosło to Nelsonowi radości i ponownie udał się do obcego kraju w poszukiwaniu dodatkowego finansowania i wsparcia paramilitarnego. Po raz kolejny odwiedzając Londyn i szereg państw afrykańskich graniczących z RPA, a także Etiopię, gdzie pod okiem specjalistów Massad odbył kurs na terrorystę. Po powrocie do domu „samotny wojownik przeciwko apartheidowi” ustanawia nowe „skrzydło bojowe” ANC, Włócznię Narodu, specjalizującą się w sabotażu. Kolejne prawie dwa lata w biografii „bohatera” stały się najbardziej „jasne”.. W tym okresie pod dowództwem Mandeli popełniono ponad 156 aktów sabotażu, w tym wybuch budynku stacji w Johannesburgu, co zabiło setki cywilów. Ale ówczesny rząd RPA nie osłabł, a wręcz przeciwnie, zaczął „naciskać” opozycję bardziej niż kiedykolwiek.. I pod koniec 1962 roku Mandela został aresztowany, a w kwietniu 1963 roku , w wyniku nalotu policji na farmę Lilisleaf w Rivonia, która jest tajną siedzibą ANC, zostaje aresztowanych kolejnych 19 członków partii i jej wojskowe „potomstwo” – „MK”. Wśród aresztowanych znaleźli się: Denis Goldberg, Lionel Bernstein, Bob Hepple, Arthur Goldreich, Harolew Volp i James Cantor. Czy trzeba mówić, że wszyscy wyżej wymienieni to Żydzi?! Mandela został postawiony przed sądem, prokuratura zażądała 5 lat więzienia, ale po aresztowaniu resztek kierownictwa ANC w 1964 roku i ustaleniu prawdziwej roli Mandeli w zabójstwie ponad 400 cywilów, prewencyjna miara została zmieniona na kare domową. Najwyższe kierownictwo ANC, zamiast zostać aresztowanym, miało pisemne zobowiązanie do niewyjeżdżania, oczywiście 3 grudnia 1964 r. przed sądem stanął tylko Mandela, a jego wspólnicy opuścili RPA z pomocą Ambasady brytyjskiej i zamieszkali w Londynie . Obrońcami na procesie byli: Harry Schwartz, Arthur Chaskalson i Joel Yoffe. Po skazaniu Mandela został przeniesiony do więzienia na Robben Island, gdzie „krwawy reżim” dał więźniowi własny domek, w którym napisał swoje „wielkie” książki: „Jestem gotów umrzeć” i „Nie ma łatwej drogi”. do wolności”. Więźien: 46664. w latach 80. 982 sabotaż (m.in. w elektrowni atomowej pod Kapsztadem, wybuch na Church Street w maju 1983 r. i zamachu terrorystycznego w Durbanie w czerwcu 1986 r., kiedy samochód był wypełniony materiałami wybuchowymi to efekt ich organizacji. W „więzieniu” „męczennika” Mandelę, co tydzień odwiedzała jego żona, nie było ograniczeń w komunikacji telefonicznej i korespondencji, gdyż za takie przestępstwa w większości „demokratycznych” władz sprawca zostałba zastrzelona. Nie jest zbyteczne stwierdzenie, że reżim niejednokrotnie oferował wolność „więźniowi sumienia” w zamian za „bezwarunkowe wyrzeczenie się stosowania przemocy”, ale to nie odpowiadało Mandeli i znalazł inne wyjście. Po 18 latach więzienia (1964-1982) Mandela z „powodów medycznych” został przeniesiony do „więzienia w Kapsztadzie”, a po kolejnych 2 latach „zachorował” na gruźlicę (po ciężkiej postaci choroby „odnaleziony” 66-letni terrorysta, żył jeszcze 30 lat..). „Po cierpieniu” przez kolejne 6 lat w więzieniu, Mandela z lekką ręką Fredericka Willema de Klerk (ostatniego białego prezydenta RPA) w 1990 roku zostaje zwolniony z więzienia na okrzyki aprobujące społeczność światową. Od kilku lat apartheid utrzymywany jest kosztem tych dwóch (a właściwie zjednoczonych) państw, które skorzystały na sprzedaży systemów uzbrojenia RPA.. Nelson jak zwykle „dziękował” de Klerkowi, we własnym stylu, nazywając go najpierw: „Przedstawicielem nielegalnego reżimu mniejszościowego, który już dawno się zdyskredytował”. Ponadto zażądał od władz uwolnienia ponad 950 więźniów „politycznych” (terrorystów) z zapewnieniem immunitetu przed dalszym ściganiem. Po raz kolejny spotkali go i zapłacili Mandeli za rozpoczecie „ogólnego strajku”, stwierdzając, że: „U władzy nie rządzą normalni ludzie, ale zwierzęta, które budują państwo militarystyczne i w swoich działaniach niewiele różnią się od niemieckich nazistow”. W 1991 roku Mandela kieruje ANC. W ciągu następnych 2 lat reżim w końcu się kończy. W 1993 roku otrzymał ( swoją„ulubioną”) Pokojową Nagrodę Nobla, a w 1994 został prezydentem prosperującego niegdyś kraju na kontynencie, który niszczył przez ponad 60 lat. Konkluzja: apartheid został zastąpiony przez czarny rasizm, odpływ wykwalifikowanych specjalistów, upadek energetyki jądrowej (w XX wieku RPA była członkiem Klubu Nuklearnego), na fotelach urzędników, ludzie, których nazwiska w większości się kończą pożyczki osobiste, pożyczki od MFW itp. PS: Mandela też zmarł dwukrotnie, pierwszy raz w więzieniu (pamiętają o tym setki tysięcy osób), drugi raz w 2013 roku precedensem był „Efekt Mandeli”, ale to już zupełnie inna historia. https://t.me/trueemplekton

: Data Publikacji.: 26-03-25