Swastyka jest symbolem kosmicznej ewolucji. Jest to obraz reprezentowany w wielu świątyniach w Indiach, Tybecie, Chinach i innych krajach z wpływami hinduistycznymi i buddyjskimi (i rzeczywiście jest symbolem buddyzmu ezoterycznego). Ponadto występuje w tradycjach ludów nordyckich i przedkolonialnych Ameryk.
Symbol Swastyki został stworzony, aby symbolizować „Słońce” lub Surya Deva, ponieważ został oznaczony jako centrum i źródło energii dla planet, a dzięki słońcu życie istniało na ziemi.
Cztery ramiona swastyki oznaczają cztery główne kierunki: północ, południe, wschód i zachód, a według pism hinduskich kierunki te były znane jako Rig, Sama, Yajur i Atharva.
Symbolizuje również cztery cele ludzkiego życia zwane w sanskrycie puruszarthas: dharmę, arth (zdobywanie bogactwa), kamę (spełnienie pragnień) i w końcu przychodzi moksza (wyzwolenie z tego ziemskiego życia).
W hinduizmie swastyka jest siedzibą bogów, gdziekolwiek rysujesz swastykę, przywołujesz energie tych wyższych elementów.
Przedstawienia Buddy z krzyżem swastyki na piersi, zwanego „Pieczęcią Serca”, są dobrze znane w buddyzmie.
Słowo „swastyka” pochodzi od sanskryckiej swastyki – „su” (co znaczy „dobry”) w połączeniu z ” (co oznacza „jest”), wraz z zdrobnieniem „ka”.
Swastyka pozostaje głównym symbolem hinduizmu, reprezentującym wieczność, szczególnie wieczną i zawsze obecną moc Brahmana. Jest to również symbol teraźniejszości dobra, a także reprezentująca siłę i ochronę. Przesłanie wieczności zawarte w swastyce jest również szeroko stosowane przez buddystów.